Tevrat, dünyanın kelimelerle yaratılmasıyla başlar. “Olsun” yinelenen nakarattır. Tanrı her öğeye Işık adını verir. Gün. Gece. Karanlık. Dünya. Deniz. Cennet. Buradan kelimelerin inşa edebileceği veya yok edebileceği kavramı ortaya çıkıyor.
Kelimeler önemlidir. Tevrat’taki her harfin bir önemi olduğuna inanılır ve her kelime esastır. Hata yok. Kesinlik fikri Yahudi kökenli hikayede o kadar önemlidir ki, bir cümleye fazladan bir harf eklendiğinde sayfalarca yorumlar, hikayeler, açıklamalar ve yasalara sahibiz. Tora’nın bazı eleştirel okuyucuları fazladan harfleri, kelimeleri ve fazlalıkları yazı hataları olarak tanımlarken, cümleleri, tekrarları ve kelimeleri taramak konusunda derin bir manevi uygulama vardır. Her bir ifadeyi haklı çıkarmak için anlam buluyoruz; her cümle anlamını doğrular.
Kelime ve anlam arasındaki bu derin ilişkiyi, 21. yüzyılın kelimeleri hiçbir önemi yokmuş gibi kullanma kültürüyle uzlaştırmak zordur. Geçen hafta, “The View” programının sunucularından Whoopi Goldberg’in programda Holokost’u tanımlamak için yanlış bilgilendirilmiş kelimeler kullanması ve soykırımın “ırk ile ilgili olmadığını” ve bunun yerine esasen bir vaka olduğunu söylemesiyle Yahudi dünyası patlak verdi. iki beyaz insan grubu arasındaki iç çekişme. Yanıt olarak bir konuşma, makale ve öfke dalgası ortaya çıktı. Sözler korku ve antisemitizm üzerine düşünceler uyandırdı ve ırk (ve soykırım) tarihine dair cehaleti ortaya çıkardı.
Talmud, “Dünya, yalnızca bir tartışma sırasında kendisini kısıtlayan kişinin erdemiyle var olur” (Chullin 89a) öğretir. Kelimeler anlatılar yaratır. Kelimelerin bozma, kışkırtma ve kökünden sökme yetenekleri vardır ve bölünmüş bir dünyada korkunç zararlara neden olabilirler. Yahudiler – veya bu konuda başka herhangi bir grup hakkında yanlış anlatılar inşa etmek – yok edebilir. Nazi Almanyası’nda Yahudiler, toplumu kirleten fareler olarak tanımlandıkları için önce kelimelerle insanlıktan çıkarıldılar. Kelimeleri kullanarak bir başkasını insanlıktan çıkarmak, bir insanı daha az olarak kategorize etmeye, böylece korkunç eylemleri normalleştirmeye yardımcı olabilir. Elbette, kelimelerle tesviye edilen sadece Yahudiler değil. Gerçekten de tarih boyunca, kültürel, dini, etnik veya ırksal grupları birbirinden ayırma çabaları – Ruanda veya Balkanlar’ı düşünün – genellikle insanlıktan çıkarıcı açıklamalarla başlamış ve oradan çözülmüştür. Kelimeler güvenlik açığını vurgulayabilir ve saldırıyı tetikleyebilir.
Bayan Goldberg’in Holokost’u inkar etme niyeti olmamasına rağmen, uzlaştırmak zorunda kaldığı bilgi boşlukları farklı bir anlayış eksikliğini ortaya çıkardı: travmanın derecesi Yahudiler her zaman yanlarında taşırlar.
2018’deki Pittsburgh sinagogu çekiminden bu yana, artan güvenlik ihtiyacı Yahudiler arasında varoluşsal tehlikede olduğumuz hissini artırdı. Halk olarak evimiz dediğimiz yerlere tam olarak kabul edilmeme geçmişimiz var. Yahudi cemaatinde bir yorgunluk ve bir çekingenlik var; diğer azınlık gruplarında olduğu gibi, asla tam olarak dinlenememek gibi bir his var.
Nasıl yapabiliriz? Sadece iki hafta önce bir adam Teksas, Colleyville’de bir sinagoga girdi ve bir haham ve üç cemaati 11 saat boyunca terörize etti. Sonraki hafta, yaşadığım ve ibadet ettiğim şehir olan Washington DC’de, şehrin simgesel tren istasyonu gamalı haçlarla tahrif edildi ve iki Chicago sinagogu ve bir Yahudi lisesi tahrip edildi. Her olay bizi geri çeker, tarih boyunca ve çok da uzak olmayan geçmişte Yahudileri hedef alan ırkçı anlatıları karanlık bir şekilde bizler için tekrarlar, çeşitli zamanlarda vatandaşlık hakkımızı, çalışma hakkımızı ve nihayetinde bizim hakkımızı kaybetmemize neden olur. yaşama hakkı. Bu yıl İngiltere Kilisesi, Yahudilerin 1290’da sınır dışı edilmelerine yol açan ortaçağ antisemitik yasaları için Yahudilerden resmi bir özür dileyeceğine söz verdi. Britanya’daki gruplar, bu ülkedeki antisemitizm tarihinin 800 yıl önce harekete geçtiğini söylüyorlar. bu güne bir gölge.
Açık konuşayım: Allah’a şükür, kesinlikle 1937 Almanya’sına ya da ortaçağ İngiltere’sine benzeyen bir zamanda değiliz. Ancak topluluğumuzun savaşma ya da kaçma içgüdülerimizi hiçbir zaman tam olarak sakinleştirememesinin iyi bir nedeni var. Bu nedenle, ulusal bir platformdan yansıyan yanlış anlama anları – bırakın sinagogları terörize etmek bir yana – asla sadece o olayla ilgili değildir. Asla iyileşmeyen travmatize bir geçmişi çağrıştırıyorlar.
Yahudiler sadece inciten kelimelere değil, aynı zamanda yatıştırıcı kelimelere de önem verirler. Bayan Goldberg’in özrü — “Holokost’un ırkla ilgili olmadığını, bunun yerine insanın insana karşı insanlık dışı olmasıyla ilgili olduğunu söyledim. Ama bu gerçekten de ırkla ilgili çünkü Hitler ve Naziler Yahudileri aşağı bir ırk olarak görüyorlardı” – kendisi de teşrih edilmiş ve analiz edilmiştir. Yeterince ileri gitti mi? Orijinal sözleri özrünün yapabileceğinden daha fazla etki mi yaratmıştı? Anlayış yoluyla kefaret etmek için gerçek bir arzu olan gerçek “teşuva”yı mı temsil ediyordu? Öyle olduğuna inanıyorum. Toplumumuzda hataya ve özüre yer olması gerektiğine inanıyorum.
Teşuva, pişmanlık duyma, vazgeçme, itiraf etme, uzlaştırma ve telafi etme sürecidir. Bayan Goldberg, sözlerinden pişman oldu, söylediklerini reddetti, kamuoyunda itiraf etti, kendini ulusal televizyonda eğiterek barıştı ve telafi etmeye çalıştı. “Teshuvah shleimah” – tam bir teşuva – tekrar aynı durumda olduğumuzda ve farklı davranmayı seçtiğimizde. O zaman iç çalışmalarımızın etkisini gösterdiğini biliyoruz.
Yahudi geleneği benden dilimi korumamı, söylediklerime ve verdiğim sözlere dikkat etmemi ister. Bu sözler Allah’ın adıyla söylenmişse, benim sözlerimin vaat ettiği fiilleri yerine getirmeliyim. Milyonları etkileyen bu sosyal platformlarda konuşmadan önce durmak ve kelimeleri ciddiye almak o kadar da kötü bir şey olmayabilir. Gerçekten de dünyayı onarma işini yapabilir.
Haham Lauren Holtzblatt, Washington DC’deki Adas İsrail Cemaati’nde kıdemli bir hahamdır
(mtagx 10907005)
düzenleyiciye çeşitli harfler . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook’ta , Twitter’da The New York Times Görüş bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Kelimeler önemlidir. Tevrat’taki her harfin bir önemi olduğuna inanılır ve her kelime esastır. Hata yok. Kesinlik fikri Yahudi kökenli hikayede o kadar önemlidir ki, bir cümleye fazladan bir harf eklendiğinde sayfalarca yorumlar, hikayeler, açıklamalar ve yasalara sahibiz. Tora’nın bazı eleştirel okuyucuları fazladan harfleri, kelimeleri ve fazlalıkları yazı hataları olarak tanımlarken, cümleleri, tekrarları ve kelimeleri taramak konusunda derin bir manevi uygulama vardır. Her bir ifadeyi haklı çıkarmak için anlam buluyoruz; her cümle anlamını doğrular.
Kelime ve anlam arasındaki bu derin ilişkiyi, 21. yüzyılın kelimeleri hiçbir önemi yokmuş gibi kullanma kültürüyle uzlaştırmak zordur. Geçen hafta, “The View” programının sunucularından Whoopi Goldberg’in programda Holokost’u tanımlamak için yanlış bilgilendirilmiş kelimeler kullanması ve soykırımın “ırk ile ilgili olmadığını” ve bunun yerine esasen bir vaka olduğunu söylemesiyle Yahudi dünyası patlak verdi. iki beyaz insan grubu arasındaki iç çekişme. Yanıt olarak bir konuşma, makale ve öfke dalgası ortaya çıktı. Sözler korku ve antisemitizm üzerine düşünceler uyandırdı ve ırk (ve soykırım) tarihine dair cehaleti ortaya çıkardı.
Talmud, “Dünya, yalnızca bir tartışma sırasında kendisini kısıtlayan kişinin erdemiyle var olur” (Chullin 89a) öğretir. Kelimeler anlatılar yaratır. Kelimelerin bozma, kışkırtma ve kökünden sökme yetenekleri vardır ve bölünmüş bir dünyada korkunç zararlara neden olabilirler. Yahudiler – veya bu konuda başka herhangi bir grup hakkında yanlış anlatılar inşa etmek – yok edebilir. Nazi Almanyası’nda Yahudiler, toplumu kirleten fareler olarak tanımlandıkları için önce kelimelerle insanlıktan çıkarıldılar. Kelimeleri kullanarak bir başkasını insanlıktan çıkarmak, bir insanı daha az olarak kategorize etmeye, böylece korkunç eylemleri normalleştirmeye yardımcı olabilir. Elbette, kelimelerle tesviye edilen sadece Yahudiler değil. Gerçekten de tarih boyunca, kültürel, dini, etnik veya ırksal grupları birbirinden ayırma çabaları – Ruanda veya Balkanlar’ı düşünün – genellikle insanlıktan çıkarıcı açıklamalarla başlamış ve oradan çözülmüştür. Kelimeler güvenlik açığını vurgulayabilir ve saldırıyı tetikleyebilir.
Bayan Goldberg’in Holokost’u inkar etme niyeti olmamasına rağmen, uzlaştırmak zorunda kaldığı bilgi boşlukları farklı bir anlayış eksikliğini ortaya çıkardı: travmanın derecesi Yahudiler her zaman yanlarında taşırlar.
2018’deki Pittsburgh sinagogu çekiminden bu yana, artan güvenlik ihtiyacı Yahudiler arasında varoluşsal tehlikede olduğumuz hissini artırdı. Halk olarak evimiz dediğimiz yerlere tam olarak kabul edilmeme geçmişimiz var. Yahudi cemaatinde bir yorgunluk ve bir çekingenlik var; diğer azınlık gruplarında olduğu gibi, asla tam olarak dinlenememek gibi bir his var.
Nasıl yapabiliriz? Sadece iki hafta önce bir adam Teksas, Colleyville’de bir sinagoga girdi ve bir haham ve üç cemaati 11 saat boyunca terörize etti. Sonraki hafta, yaşadığım ve ibadet ettiğim şehir olan Washington DC’de, şehrin simgesel tren istasyonu gamalı haçlarla tahrif edildi ve iki Chicago sinagogu ve bir Yahudi lisesi tahrip edildi. Her olay bizi geri çeker, tarih boyunca ve çok da uzak olmayan geçmişte Yahudileri hedef alan ırkçı anlatıları karanlık bir şekilde bizler için tekrarlar, çeşitli zamanlarda vatandaşlık hakkımızı, çalışma hakkımızı ve nihayetinde bizim hakkımızı kaybetmemize neden olur. yaşama hakkı. Bu yıl İngiltere Kilisesi, Yahudilerin 1290’da sınır dışı edilmelerine yol açan ortaçağ antisemitik yasaları için Yahudilerden resmi bir özür dileyeceğine söz verdi. Britanya’daki gruplar, bu ülkedeki antisemitizm tarihinin 800 yıl önce harekete geçtiğini söylüyorlar. bu güne bir gölge.
Açık konuşayım: Allah’a şükür, kesinlikle 1937 Almanya’sına ya da ortaçağ İngiltere’sine benzeyen bir zamanda değiliz. Ancak topluluğumuzun savaşma ya da kaçma içgüdülerimizi hiçbir zaman tam olarak sakinleştirememesinin iyi bir nedeni var. Bu nedenle, ulusal bir platformdan yansıyan yanlış anlama anları – bırakın sinagogları terörize etmek bir yana – asla sadece o olayla ilgili değildir. Asla iyileşmeyen travmatize bir geçmişi çağrıştırıyorlar.
Yahudiler sadece inciten kelimelere değil, aynı zamanda yatıştırıcı kelimelere de önem verirler. Bayan Goldberg’in özrü — “Holokost’un ırkla ilgili olmadığını, bunun yerine insanın insana karşı insanlık dışı olmasıyla ilgili olduğunu söyledim. Ama bu gerçekten de ırkla ilgili çünkü Hitler ve Naziler Yahudileri aşağı bir ırk olarak görüyorlardı” – kendisi de teşrih edilmiş ve analiz edilmiştir. Yeterince ileri gitti mi? Orijinal sözleri özrünün yapabileceğinden daha fazla etki mi yaratmıştı? Anlayış yoluyla kefaret etmek için gerçek bir arzu olan gerçek “teşuva”yı mı temsil ediyordu? Öyle olduğuna inanıyorum. Toplumumuzda hataya ve özüre yer olması gerektiğine inanıyorum.
Teşuva, pişmanlık duyma, vazgeçme, itiraf etme, uzlaştırma ve telafi etme sürecidir. Bayan Goldberg, sözlerinden pişman oldu, söylediklerini reddetti, kamuoyunda itiraf etti, kendini ulusal televizyonda eğiterek barıştı ve telafi etmeye çalıştı. “Teshuvah shleimah” – tam bir teşuva – tekrar aynı durumda olduğumuzda ve farklı davranmayı seçtiğimizde. O zaman iç çalışmalarımızın etkisini gösterdiğini biliyoruz.
Yahudi geleneği benden dilimi korumamı, söylediklerime ve verdiğim sözlere dikkat etmemi ister. Bu sözler Allah’ın adıyla söylenmişse, benim sözlerimin vaat ettiği fiilleri yerine getirmeliyim. Milyonları etkileyen bu sosyal platformlarda konuşmadan önce durmak ve kelimeleri ciddiye almak o kadar da kötü bir şey olmayabilir. Gerçekten de dünyayı onarma işini yapabilir.
Haham Lauren Holtzblatt, Washington DC’deki Adas İsrail Cemaati’nde kıdemli bir hahamdır
(mtagx 10907005)
düzenleyiciye çeşitli harfler . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook’ta , Twitter’da The New York Times Görüş bölümünü takip edin ) ve Instagram .