ahmetbeyler
New member
Bundan yüzseneler öncesinde kurşunu altına dönüştürme uğraşları simyanın, ve ötürüsıyla da kimyanın temellerini attı. Simyacıların bu çalışmaları muvaffakiyetle sonuçlanmamış olsa da, tabiatta kucak dolusu var olan kaynaklardan daha az bulunan pahalı kaynaklar elde etme fikri, günümüze kadar ulaştı.
Bu konuda artık de ABD’de Güç Bakanlığı’na bağlı Pasifik Kuzeybatı Laboratuvarı’ndan (PNNL) bilim insanlarının, çeşitli su kaynaklarından kıymetli metaller elde etmek ismine sanayi ile iş birliği yaptığı bildiriliyor. Su kaynaklarından lityum üzere kıymetli metallerin çıkarılması için bu kademede, manyetik nanopartiküller kullanan bir sistemin test edileceği tabir ediliyor.
Sudan fazlaca daha süratli ve ucuz bir biçimde lityum elde etmek mümkün olabilir
Lityum, cep telefonlarından elektrikli araçlara kadar her şeye güç sağlayan yavaşça lityum iyon piller de dahil olmak üzere birfazlaca elektronik ve güç teknolojisinde temel bir bileşen olarak rol oynuyor. Bu da lityumun, çağdaş hayatın bir epey alanı için bir ‘vazgeçilmez’ olduğu manasına geliyor. Global lityum pazarının 2028 yılına kadar 8,2 milyar dolara ulaşacağı varsayım edilirken; ABD’de lityum üretiminin epeyce az olması büyük bir sorun teşkil ediyor.
PNNL’nin patent bekleyen kelam konusu teknolojisi ise yalnızca potansiyel olarak ABD’ye kendi lityum ve başka kritik gereçlerinden daha fazlasını üretme fırsatı vermekle kalmıyor, bununla birlikte bunu yapmanın hayli daha süratli ve daha ucuz bir yolunu sunuyor. Buna göre PNNL’in, çeşitli endüstriyel süreçlerle alakalı suda bulunan lityum ve öbür metallere odaklanan bir adsorban kabukla çevrili manyetik nanoparçacıklar geliştirdiği bildiriliyor.
Bu kaynakların, jeotermal tuzlu sular olarak bilinen jeotermal güç santrallerindeki suyu yahut petrol yahut gaz üretimi sırasında yeraltından çekilen suyu kapsayabileceği; ayrıyeten parçacıkların tuzdan arındırma tesislerinden çıkan atıklarda ve hatta direkt deniz suyunda da kullanılabileceği söz ediliyor.
Bu teknoloji yardımıyla küçük, demir bazlı parçacıklar suya eklendiğinde, lityum sudan çekilerek bu parçacıklara bağlanıyor. ondan sonrasındasında ise nanoparçacıklar, bir mıknatıs sayesinde toplanıyor ve bu biçimdece artık sıvı ortasında asılı hale olmayan lityum, kolay ekstraksiyon için hazır hale geliyor. Dahası, lityum ekstrakte edildikten daha sonra nanopartiküller, bir daha şarj edilebilir olmaları yardımıyla tekrar kullanılabiliyor.
Yüksek maliyetli geleneksek lityum çıkarma biçimlerine umut verici bir alternatif
Kelam konusu teknoloji, yeraltı suyunu büyük buharlaşan havuzlara pompalayan ve maliyetli bir süreç olan klasik ekstraksiyon hallerine kıyasla umut verici bir alternatif sunuyor. Bu süreçlerin aylar hatta yıllar alması ve sıklıkla konuşlandırıldıkları kurak bölgelerde yeraltı suyu idaresini etkilemesi ise bu biçimde bir teknolojiye olan muhtaçlığın çok büyük olduğunu gösteriyor.
PNNL, bu teknolojiyi lisanslayan ve birkaç yerde pilot uygulama yapmayı planlayan Moselle Technologies ile ortaklaşa geliştiriyor. Bu efor ve devam eden faaliyetler, ulusal laboratuvarların laboratuvar araştırmalarını gerçek dünya tahlillerine dönüştürmek ismine ticari kuruluşlarla nasıl iş birliği kurduğuna da bir örnek teşkil ediyor.
Bu gayretlerin hiç biri simyanın vadettiği sihri sunmasa da, eski simyacıların aslında kimya bilimine ne büyük bir katkı sağladığını gösteriyor. PNNL’in bu özgün yaklaşımı yardımıyla değerli mineralleri süratli ve uygun maliyetli bir biçimde çıkarmak, dünya ve bilim için ağırlığınca altından epeyce daha kıymetli olabilir.
Bu konuda artık de ABD’de Güç Bakanlığı’na bağlı Pasifik Kuzeybatı Laboratuvarı’ndan (PNNL) bilim insanlarının, çeşitli su kaynaklarından kıymetli metaller elde etmek ismine sanayi ile iş birliği yaptığı bildiriliyor. Su kaynaklarından lityum üzere kıymetli metallerin çıkarılması için bu kademede, manyetik nanopartiküller kullanan bir sistemin test edileceği tabir ediliyor.
Sudan fazlaca daha süratli ve ucuz bir biçimde lityum elde etmek mümkün olabilir
Lityum, cep telefonlarından elektrikli araçlara kadar her şeye güç sağlayan yavaşça lityum iyon piller de dahil olmak üzere birfazlaca elektronik ve güç teknolojisinde temel bir bileşen olarak rol oynuyor. Bu da lityumun, çağdaş hayatın bir epey alanı için bir ‘vazgeçilmez’ olduğu manasına geliyor. Global lityum pazarının 2028 yılına kadar 8,2 milyar dolara ulaşacağı varsayım edilirken; ABD’de lityum üretiminin epeyce az olması büyük bir sorun teşkil ediyor.
PNNL’nin patent bekleyen kelam konusu teknolojisi ise yalnızca potansiyel olarak ABD’ye kendi lityum ve başka kritik gereçlerinden daha fazlasını üretme fırsatı vermekle kalmıyor, bununla birlikte bunu yapmanın hayli daha süratli ve daha ucuz bir yolunu sunuyor. Buna göre PNNL’in, çeşitli endüstriyel süreçlerle alakalı suda bulunan lityum ve öbür metallere odaklanan bir adsorban kabukla çevrili manyetik nanoparçacıklar geliştirdiği bildiriliyor.
Bu kaynakların, jeotermal tuzlu sular olarak bilinen jeotermal güç santrallerindeki suyu yahut petrol yahut gaz üretimi sırasında yeraltından çekilen suyu kapsayabileceği; ayrıyeten parçacıkların tuzdan arındırma tesislerinden çıkan atıklarda ve hatta direkt deniz suyunda da kullanılabileceği söz ediliyor.
Bu teknoloji yardımıyla küçük, demir bazlı parçacıklar suya eklendiğinde, lityum sudan çekilerek bu parçacıklara bağlanıyor. ondan sonrasındasında ise nanoparçacıklar, bir mıknatıs sayesinde toplanıyor ve bu biçimdece artık sıvı ortasında asılı hale olmayan lityum, kolay ekstraksiyon için hazır hale geliyor. Dahası, lityum ekstrakte edildikten daha sonra nanopartiküller, bir daha şarj edilebilir olmaları yardımıyla tekrar kullanılabiliyor.
Yüksek maliyetli geleneksek lityum çıkarma biçimlerine umut verici bir alternatif
Kelam konusu teknoloji, yeraltı suyunu büyük buharlaşan havuzlara pompalayan ve maliyetli bir süreç olan klasik ekstraksiyon hallerine kıyasla umut verici bir alternatif sunuyor. Bu süreçlerin aylar hatta yıllar alması ve sıklıkla konuşlandırıldıkları kurak bölgelerde yeraltı suyu idaresini etkilemesi ise bu biçimde bir teknolojiye olan muhtaçlığın çok büyük olduğunu gösteriyor.
PNNL, bu teknolojiyi lisanslayan ve birkaç yerde pilot uygulama yapmayı planlayan Moselle Technologies ile ortaklaşa geliştiriyor. Bu efor ve devam eden faaliyetler, ulusal laboratuvarların laboratuvar araştırmalarını gerçek dünya tahlillerine dönüştürmek ismine ticari kuruluşlarla nasıl iş birliği kurduğuna da bir örnek teşkil ediyor.
Bu gayretlerin hiç biri simyanın vadettiği sihri sunmasa da, eski simyacıların aslında kimya bilimine ne büyük bir katkı sağladığını gösteriyor. PNNL’in bu özgün yaklaşımı yardımıyla değerli mineralleri süratli ve uygun maliyetli bir biçimde çıkarmak, dünya ve bilim için ağırlığınca altından epeyce daha kıymetli olabilir.