SAG HARBOR, NY — Bir sanatçı ve pop-up galeri Superposition’ın kurucusu olan 27 yaşındaki Storm Ascher, 2019’da Los Angeles’tan buraya taşındığında, aynı anda topluluğun sıcaklığı ve kabulüyle ve onun neredeyse her zaman bir odadaki tek Siyah kişiydi.
Daha sonra Colson Whitehead’in otobiyografik romanı “Sag Harbor”ı okudu ve yaşadığı evin, Long Island’ın Güney Çatalındaki en eski Siyah topluluklardan biri olan Eastville’den sadece iki blok ötede olduğunu ve aralarında çok kültürlü entegrasyonun kanıtlarını sunan bir ev olduğunu öğrendi. 18. yüzyıldan beri Siyah, Montauk ve Shinnecock halkının yanı sıra Avrupa kökenli insanlar.
Ve 1930’larda ve 40’larda kurulan ve nesiller boyu New York City’den müreffeh profesyoneller ve kültürel parlak ışıklar çeken Black beach yerleşim bölgeleri olan Sag Harbor Hills, Azurest ve Ninevah’tan (diğer adıyla SANS) bir mil kadar uzaktaydı.
“’Bahsettiği bu kasaba nerede?’ diye düşündüm ve bir haritaya bakıyorum ve cadde karşımda! Şaka mı yapıyorsun dedim. dedi Ascher gülerek.
Sanatçı ve galerici Storm Ascher, Tarih Kurumu ve arşivlerini desteklemek için bir sanat sergisi planlıyor. Kredi. . . The New York Times için Jeremy Dennis
Ascher’ın araştırmaları, hem Eastville hem de SANS sahil yerleşim bölgelerinin gayrimenkul geliştirme ve zamanın geçişinden kaynaklanan baskılarla karşı karşıya olduğunu açıkça ortaya koydu. 19. ve 20. yüzyıllarda işçi ve orta sınıf aileler tarafından inşa edilen, bazıları Sears kataloğundan satın alınan, genellikle mütevazı olan bir dizi yapı, onları satın alan ailelerin elinden geçmiştir. Bu evler yıkıldı ve yerine çok daha büyük binalar yapıldı, bazen kısa süreli kiralamalara dönüştürüldü, bu da uzun süredir devam eden, sıkı sıkıya bağlı bu topluluk için sarsıcı oldu.
2017’de SANS ve Eastville’deki yapıların bir envanterini çıkaran arkeolog, antropolog ve kültürel kaynaklar danışmanı Allison McGovern, o zamandan beri 12 tarihi açıdan önemli binanın yıkıldığını söylüyor.
Eastville Community Historical Society’nin yönetici direktörü ve baş küratörü Georgette Grier-Key ve ailesi nesillerdir Sag Harbor’da bulunan organizasyonun yönetim kurulu üyesi sanatçı Michael Butler ile görüştükten sonra Ascher, Eastville’deki üçüncü yıldönümü pop-up sergisi. 31 Aralık’a kadar online satıştan elde edilecek net gelirin yarısı, çoğu Siyah olan katılımcı sanatçılara, yarısı ise Tarih Kurumu arşivinin korunmasına ve dijitalleştirilmesine destek olmaya gidecek.
Chinaedu Nwadibia, “Ben&Barry,” 2019, arşiv pigment baskısı. Kredi. . . Chinaedu Nwadibia ve Süperpozisyon Galerisi
Sag Harbor ve Eastville’deki uzun süredir devam eden Afro-Amerikan varlığından yalnızca birkaç katılımcı sanatçı biliyordu. Ascher, “Küratörlük temasının Siyah ütopya, neşe, eğlence, lüks, Siyah deneyiminin bir parçası olması beklenmeyen ancak 1800’lerden beri burada devam eden şeyler hakkında olmasını istedim” dedi.
Katılımcılar gösterinin temasına belirgin şekilde farklı yaklaşımlar benimsediler. Chinaedu Nwadibia’nın fotoğrafı, “Ben&Barry”, Afro-Amerikan başarısı üzerine esprili bir yorumdur ve 18. yüzyılın sonlarında Baltimore’lu özgür bir Siyah adam olan Benjamin Banneker’in oyuncak heykelciğinin bir matematikçi ve astronom olarak becerilerini kullanarak bir oyuncak heykelciği gösterir. bir ayağı eski Başkan Barack Obama’nın anısına dayanan, popüler almanaklar yazmak, “Umut Cesuriyeti. (Sanatçı, Nijerya, Lagos’ta kiraladığı Airbnb’de her iki öğeyi de bulduktan sonra eseri yarattı. )
Brooklyn merkezli bir sanatçı olan Audrey Lyall, Ascher’ın lüks ve bolluğa odaklanmasından etkilendi. Sahte yılan derisi, yapay elmas uçlu akrilik tırnaklar ve iki farklı değer belirteci – deniz kabuğu kabuğu ve 10 dolarlık banknot ile kolajlanmış bir kadın resmi teklif etti.
Audrey Lyall, “Hard 2 Concentrate,” 2021. Akrilik, sulu boya, sprey boya, yapay elmaslar, deniz kabuğu. Kredi. . . Audrey Lyall ve Süperpozisyon Galerisi
Lyall bir telefon görüşmesinde, “Hamptons’ta tarihi Siyah ve Yerli topluluklar olduğunu bilmiyordum – o bölgeyi her zaman çok beyaz, çok zengin olarak düşünürüz” dedi. “Siyahlar ve diğer renkli insanlar için neredeyse erişilemez görünüyor. “Kendim hakkında daha fazla şey öğrenmek istedim” diye ekledi. ”
Butler’ın çalışması “The Prize Catch”, gösteri için bir tür çapa oluşturdu. Küçük, son derece ayrıntılı resimlerini, Eastville’in yıllar boyunca toplanan sözlü tarihlerini kullanarak halk sanatı olarak tanımlıyor. Bir kitap yazması gerektiğini biliyor, dedi Butler, “ama şimdilik resimlerim benim hikaye anlatma biçimim. ”
17 sanat eserinin her birinin afişleri, tarihi toplum tarafından denetlenen bir dönüm noktası olan St. David AME Zion’un karşısındaki caddenin karşısındaki mezarlığın çitine asılıyor, “atalarımız ve şu anda çalışan insanlar arasında bir yan yana bir ilişki yaratmak için” dedi Ascher.
Sanatçı Michael A. Butler, “The Prize Catch. ” “Her yapı dönüştürülür, yıkılır ya da elinizde ne varsa, tüm o tarih duygusunu kaybedersiniz” dedi. Kredi. . . The New York Times için Jeremy Dennis
1840’ta kurulan ve Long Island’daki mevcut en eski Siyah kilisesi, Afrikalı Amerikalılardan, Montauk konfederasyonu üyelerinden ve kasabanın bir zamanlar gelişen balina avcılığı endüstrisinde çalışan İrlandalı Amerikalılardan oluşan bir cemaate hizmet etti. St. David’in Yeraltı Demiryolunda bir durak olduğuna inanılıyor ve Eastville daha sonra Güney’deki Jim Crow yasalarından kaçan insanlar için güvenli bir liman olarak biliniyordu.
Eastville’i Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en eski gerçekten entegre topluluklardan biri olarak nitelendiren Dr. Grier-Key, “Birlikte yaşadılar, birlikte çalıştılar, birlikte ibadet ettiler ve birlikte gömüldüler” dedi.
Superposition’ın pop-up sergisi ve satışı, kurulduğu 1980’lerin ortalarından bu yana büyük ölçüde gönüllülerin çabalarıyla ayakta kalan Tarih Kurumu’na kaynak sağlamak için yıllık bir etkinlik olacak.
Butler, kasaba hakkında şunları söyledi: “İnsanlar vefat ettikçe ya da uzaklaştıkça, bu hikayeleri bilen daha az insan var. ”
19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında Sag Harbor’da çalışan bir fotoğrafçı olan William G. Howard tarafından Augustus Johnson’ın Tintype’ı. Johnson Ailesi, bu türlerin bulunduğu Ivy Cottage’da yaşıyordu. Kredi. . . Eastville Topluluğu Tarih Kurumu
Ayrıca, ortaya çıktığı gibi, önemli maddi kültür parçalarını ve tarihi belgeleri de kaybedersiniz. Tapulara, aile albümlerine, haritalara ve diğer belgelere ek olarak, merkez, Eastville’de yaşayan erken Montaukett ve Afrikalı Amerikalı ailelerin önemli bir tintype önbelleğini elinde tutuyor. Dr. Grier-Key, bazılarının mahalledeki eski evlerden birinde kırık döşeme tahtalarını onarmak için çivilenmiş halde bulunduğunu söyledi – bu, mimari değerlerinin ötesinde kültürel öneme sahip bu mütevazı barakaların korunması ihtiyacının bir işareti.
Lena Horne, Harry Belafonte ve Langston Hughes gibi isimlerin ilgisini çeken bir yer için beklenebileceği gibi, sanatçılar her zaman Sag Harbor’da bulundular. Soyut ressamlar Al Loving ve Frank Wimberley, 1970’lerde Eastville Artists adlı bir grubun parçasıydı. Özellikle Wimberley’nin Eastville Toplum Tarih Derneği ile uzun bir ilişkisi var ve Dr. Grier-Key’in belirttiği gibi, merkezin tuvaletinde asılı duran heykelsi aynayı yaptı. Bir grafik tasarımcı ve hikayelerle dolu Push Pin Studios’un kurucusu olan geç Reynold Ruffins, eşi Joan Ruffins ve kızı Lynn Ruffins Cave ile birlikte 2018’de burada bir serginin konusuydu.
Dr. Grier-Key, Butler ve Ascher, tarihi toplumun koleksiyonu için iş almaya başlamayı umuyor. Ona dilek listesinde kimin olduğunu sorduğumda, diğerlerinin yanı sıra sanatçı Tomashi Jackson’dan alıntı yapıyor. Jackson’ın Parrish Sanat Müzesi’nde kısa süre önce yaptırdığı projesi “The Land Claim” (2021), Long Island’ın Doğu Yakası’ndaki Siyah, Yerli ve Latin kökenli sakinlerin geçmişlerini ve güncel deneyimlerini içeriyordu.
Brenda Simmons, geçen Haziran’da açılan eski bir berber/güzellik salonu olan Southampton Afrika Amerikan Müzesi’nin yönetici direktörü. Kredi. . . The New York Times için Jeremy Dennis
Eastville Community Historical Society’nin neler başarabileceğine bir örnek olarak, Dr. Grier-Key ve Ascher, Brenda Simmons’ın önderliğinde geçen Haziran’da halka açılan Southampton African American Museum’u gösteriyor. Müzenin açılış programında tarihi bir serginin yanı sıra, temeli yakınlarda bulunan koleksiyoncu Peter Marino’nun ödünç verdiği Sanford Biggers, Melvin Edwards, Theaster Gates, Glenn Ligon ve Kara Walker’ın çalışmalarının yer aldığı bir gösteri de yer aldı.
Ascher, “sanatçıların mahalleleri soylulaştırma için bir katalizör” olduğundan, prensipte fiziksel bir galeri alanı açmaktan kaçındı. Bu nedenle Eastville’de kalıcı bir tarihi arşiv oluşturmaya katkıda bulunma fırsatı onun için özellikle önemlidir.
“Orada bir tabelayla durabilir ve ‘bu Siyah topluluğu soylulaştırma, hashtag iptal et’ diyebilir ya da aslında daha kalıcı bir şey yapabilirim” dedi. “Böyle bir şeyle, bir şeyi korumak istiyorsun gibi hissediyorum. ”
Daha sonra Colson Whitehead’in otobiyografik romanı “Sag Harbor”ı okudu ve yaşadığı evin, Long Island’ın Güney Çatalındaki en eski Siyah topluluklardan biri olan Eastville’den sadece iki blok ötede olduğunu ve aralarında çok kültürlü entegrasyonun kanıtlarını sunan bir ev olduğunu öğrendi. 18. yüzyıldan beri Siyah, Montauk ve Shinnecock halkının yanı sıra Avrupa kökenli insanlar.
Ve 1930’larda ve 40’larda kurulan ve nesiller boyu New York City’den müreffeh profesyoneller ve kültürel parlak ışıklar çeken Black beach yerleşim bölgeleri olan Sag Harbor Hills, Azurest ve Ninevah’tan (diğer adıyla SANS) bir mil kadar uzaktaydı.
“’Bahsettiği bu kasaba nerede?’ diye düşündüm ve bir haritaya bakıyorum ve cadde karşımda! Şaka mı yapıyorsun dedim. dedi Ascher gülerek.
Sanatçı ve galerici Storm Ascher, Tarih Kurumu ve arşivlerini desteklemek için bir sanat sergisi planlıyor. Kredi. . . The New York Times için Jeremy Dennis
Ascher’ın araştırmaları, hem Eastville hem de SANS sahil yerleşim bölgelerinin gayrimenkul geliştirme ve zamanın geçişinden kaynaklanan baskılarla karşı karşıya olduğunu açıkça ortaya koydu. 19. ve 20. yüzyıllarda işçi ve orta sınıf aileler tarafından inşa edilen, bazıları Sears kataloğundan satın alınan, genellikle mütevazı olan bir dizi yapı, onları satın alan ailelerin elinden geçmiştir. Bu evler yıkıldı ve yerine çok daha büyük binalar yapıldı, bazen kısa süreli kiralamalara dönüştürüldü, bu da uzun süredir devam eden, sıkı sıkıya bağlı bu topluluk için sarsıcı oldu.
2017’de SANS ve Eastville’deki yapıların bir envanterini çıkaran arkeolog, antropolog ve kültürel kaynaklar danışmanı Allison McGovern, o zamandan beri 12 tarihi açıdan önemli binanın yıkıldığını söylüyor.
Eastville Community Historical Society’nin yönetici direktörü ve baş küratörü Georgette Grier-Key ve ailesi nesillerdir Sag Harbor’da bulunan organizasyonun yönetim kurulu üyesi sanatçı Michael Butler ile görüştükten sonra Ascher, Eastville’deki üçüncü yıldönümü pop-up sergisi. 31 Aralık’a kadar online satıştan elde edilecek net gelirin yarısı, çoğu Siyah olan katılımcı sanatçılara, yarısı ise Tarih Kurumu arşivinin korunmasına ve dijitalleştirilmesine destek olmaya gidecek.
Chinaedu Nwadibia, “Ben&Barry,” 2019, arşiv pigment baskısı. Kredi. . . Chinaedu Nwadibia ve Süperpozisyon Galerisi
Sag Harbor ve Eastville’deki uzun süredir devam eden Afro-Amerikan varlığından yalnızca birkaç katılımcı sanatçı biliyordu. Ascher, “Küratörlük temasının Siyah ütopya, neşe, eğlence, lüks, Siyah deneyiminin bir parçası olması beklenmeyen ancak 1800’lerden beri burada devam eden şeyler hakkında olmasını istedim” dedi.
Katılımcılar gösterinin temasına belirgin şekilde farklı yaklaşımlar benimsediler. Chinaedu Nwadibia’nın fotoğrafı, “Ben&Barry”, Afro-Amerikan başarısı üzerine esprili bir yorumdur ve 18. yüzyılın sonlarında Baltimore’lu özgür bir Siyah adam olan Benjamin Banneker’in oyuncak heykelciğinin bir matematikçi ve astronom olarak becerilerini kullanarak bir oyuncak heykelciği gösterir. bir ayağı eski Başkan Barack Obama’nın anısına dayanan, popüler almanaklar yazmak, “Umut Cesuriyeti. (Sanatçı, Nijerya, Lagos’ta kiraladığı Airbnb’de her iki öğeyi de bulduktan sonra eseri yarattı. )
Brooklyn merkezli bir sanatçı olan Audrey Lyall, Ascher’ın lüks ve bolluğa odaklanmasından etkilendi. Sahte yılan derisi, yapay elmas uçlu akrilik tırnaklar ve iki farklı değer belirteci – deniz kabuğu kabuğu ve 10 dolarlık banknot ile kolajlanmış bir kadın resmi teklif etti.
Audrey Lyall, “Hard 2 Concentrate,” 2021. Akrilik, sulu boya, sprey boya, yapay elmaslar, deniz kabuğu. Kredi. . . Audrey Lyall ve Süperpozisyon Galerisi
Lyall bir telefon görüşmesinde, “Hamptons’ta tarihi Siyah ve Yerli topluluklar olduğunu bilmiyordum – o bölgeyi her zaman çok beyaz, çok zengin olarak düşünürüz” dedi. “Siyahlar ve diğer renkli insanlar için neredeyse erişilemez görünüyor. “Kendim hakkında daha fazla şey öğrenmek istedim” diye ekledi. ”
Butler’ın çalışması “The Prize Catch”, gösteri için bir tür çapa oluşturdu. Küçük, son derece ayrıntılı resimlerini, Eastville’in yıllar boyunca toplanan sözlü tarihlerini kullanarak halk sanatı olarak tanımlıyor. Bir kitap yazması gerektiğini biliyor, dedi Butler, “ama şimdilik resimlerim benim hikaye anlatma biçimim. ”
17 sanat eserinin her birinin afişleri, tarihi toplum tarafından denetlenen bir dönüm noktası olan St. David AME Zion’un karşısındaki caddenin karşısındaki mezarlığın çitine asılıyor, “atalarımız ve şu anda çalışan insanlar arasında bir yan yana bir ilişki yaratmak için” dedi Ascher.
Sanatçı Michael A. Butler, “The Prize Catch. ” “Her yapı dönüştürülür, yıkılır ya da elinizde ne varsa, tüm o tarih duygusunu kaybedersiniz” dedi. Kredi. . . The New York Times için Jeremy Dennis
1840’ta kurulan ve Long Island’daki mevcut en eski Siyah kilisesi, Afrikalı Amerikalılardan, Montauk konfederasyonu üyelerinden ve kasabanın bir zamanlar gelişen balina avcılığı endüstrisinde çalışan İrlandalı Amerikalılardan oluşan bir cemaate hizmet etti. St. David’in Yeraltı Demiryolunda bir durak olduğuna inanılıyor ve Eastville daha sonra Güney’deki Jim Crow yasalarından kaçan insanlar için güvenli bir liman olarak biliniyordu.
Eastville’i Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en eski gerçekten entegre topluluklardan biri olarak nitelendiren Dr. Grier-Key, “Birlikte yaşadılar, birlikte çalıştılar, birlikte ibadet ettiler ve birlikte gömüldüler” dedi.
Superposition’ın pop-up sergisi ve satışı, kurulduğu 1980’lerin ortalarından bu yana büyük ölçüde gönüllülerin çabalarıyla ayakta kalan Tarih Kurumu’na kaynak sağlamak için yıllık bir etkinlik olacak.
Butler, kasaba hakkında şunları söyledi: “İnsanlar vefat ettikçe ya da uzaklaştıkça, bu hikayeleri bilen daha az insan var. ”
19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında Sag Harbor’da çalışan bir fotoğrafçı olan William G. Howard tarafından Augustus Johnson’ın Tintype’ı. Johnson Ailesi, bu türlerin bulunduğu Ivy Cottage’da yaşıyordu. Kredi. . . Eastville Topluluğu Tarih Kurumu
Ayrıca, ortaya çıktığı gibi, önemli maddi kültür parçalarını ve tarihi belgeleri de kaybedersiniz. Tapulara, aile albümlerine, haritalara ve diğer belgelere ek olarak, merkez, Eastville’de yaşayan erken Montaukett ve Afrikalı Amerikalı ailelerin önemli bir tintype önbelleğini elinde tutuyor. Dr. Grier-Key, bazılarının mahalledeki eski evlerden birinde kırık döşeme tahtalarını onarmak için çivilenmiş halde bulunduğunu söyledi – bu, mimari değerlerinin ötesinde kültürel öneme sahip bu mütevazı barakaların korunması ihtiyacının bir işareti.
Lena Horne, Harry Belafonte ve Langston Hughes gibi isimlerin ilgisini çeken bir yer için beklenebileceği gibi, sanatçılar her zaman Sag Harbor’da bulundular. Soyut ressamlar Al Loving ve Frank Wimberley, 1970’lerde Eastville Artists adlı bir grubun parçasıydı. Özellikle Wimberley’nin Eastville Toplum Tarih Derneği ile uzun bir ilişkisi var ve Dr. Grier-Key’in belirttiği gibi, merkezin tuvaletinde asılı duran heykelsi aynayı yaptı. Bir grafik tasarımcı ve hikayelerle dolu Push Pin Studios’un kurucusu olan geç Reynold Ruffins, eşi Joan Ruffins ve kızı Lynn Ruffins Cave ile birlikte 2018’de burada bir serginin konusuydu.
Dr. Grier-Key, Butler ve Ascher, tarihi toplumun koleksiyonu için iş almaya başlamayı umuyor. Ona dilek listesinde kimin olduğunu sorduğumda, diğerlerinin yanı sıra sanatçı Tomashi Jackson’dan alıntı yapıyor. Jackson’ın Parrish Sanat Müzesi’nde kısa süre önce yaptırdığı projesi “The Land Claim” (2021), Long Island’ın Doğu Yakası’ndaki Siyah, Yerli ve Latin kökenli sakinlerin geçmişlerini ve güncel deneyimlerini içeriyordu.
Brenda Simmons, geçen Haziran’da açılan eski bir berber/güzellik salonu olan Southampton Afrika Amerikan Müzesi’nin yönetici direktörü. Kredi. . . The New York Times için Jeremy Dennis
Eastville Community Historical Society’nin neler başarabileceğine bir örnek olarak, Dr. Grier-Key ve Ascher, Brenda Simmons’ın önderliğinde geçen Haziran’da halka açılan Southampton African American Museum’u gösteriyor. Müzenin açılış programında tarihi bir serginin yanı sıra, temeli yakınlarda bulunan koleksiyoncu Peter Marino’nun ödünç verdiği Sanford Biggers, Melvin Edwards, Theaster Gates, Glenn Ligon ve Kara Walker’ın çalışmalarının yer aldığı bir gösteri de yer aldı.
Ascher, “sanatçıların mahalleleri soylulaştırma için bir katalizör” olduğundan, prensipte fiziksel bir galeri alanı açmaktan kaçındı. Bu nedenle Eastville’de kalıcı bir tarihi arşiv oluşturmaya katkıda bulunma fırsatı onun için özellikle önemlidir.
“Orada bir tabelayla durabilir ve ‘bu Siyah topluluğu soylulaştırma, hashtag iptal et’ diyebilir ya da aslında daha kalıcı bir şey yapabilirim” dedi. “Böyle bir şeyle, bir şeyi korumak istiyorsun gibi hissediyorum. ”