Bazı açılardan internet anneler için inanılmazdı.
Çevrimiçi alanlar teselli ve bağlantı sağladı ve bazı kadınların topluluklarda başka türlü onları boğacak bir kamusal sese sahip olmalarına izin verdi. Aynı zamanda pratik ipuçları hazinesidir. (Bir araba koltuğunun takılmasıyla ilgili herhangi bir sağlam rehberlik, ağırlığının altın değerindedir.)
İnternet aynı zamanda annelikle ilgili bir kariyere sahip olmamın büyük bir nedeni. 2018’de The Times için çalışmaya başlayana kadar, sahip olduğum neredeyse tüm tam zamanlı işler çevrimiçi bir yayın içindi ve çoğu kadınlara yönelikti. Çalışmam, yorum bölümleri ve sosyal medya aracılığıyla her türden ebeveynle bağlantı kurmamı sağladı ve 21. yüzyılda Amerikalı bir anne olmanın nasıl bir şey olduğu konusunda bana daha zengin bir anlayış sağladı.
Yine de kadınlar, annelerin kültürümüzün mantıksız ve çoğu zaman saçma sapan ideallerine göre yaşayamadıklarını yazdıklarında, statükoyu hafifçe bile olsa tehdit ettikleri için genellikle azarlanırlar. Pandemi sırasında savunulamaz beklentileri karşılamak için ne zaman benim veya diğer annelerin mücadeleleri hakkında yazsam, nasıl şikayet etmememiz gerektiğine dair geri tepme aldım, çünkü çocuk sahibi olmak bizim seçimimizdi ve tüm sorumluluğumuz olmalı.
İnternette, Covid karantinalarını çığlıklar atarak geçiren mücadele eden annelerin aksine var olan bir grup kadın var: Anne-akımcılar, sosyal medyada onbinlerce hatta milyonlarca takipçisi olan, anne arkadaşlarına ipuçları ve ilham veren kadınlar. İster makyaj, ister yemek pişirme gereçleri veya kendi ebeveynlik kursları veya egzersiz rutinleri olsun, genellikle reklamveren sponsorluğundaki gönderiler aracılığıyla bir şeyler satıyorlar – bu şekilde para kazanıyorlar.
Bu anneler çocukları ile kalıcı olarak mutlu görünüyorlar. Ne zaman akıl sağlığından veya ebeveynlik zorluklarından söz etseler, bu sorunlar geçmişte kalmıştır. Doğum sonrası depresyonları, aile ölümleri ya da çocuklarının okuldaki sorunları, açık ellerin güzel bir görüntüsü ya da sakin bir gölle yan yana getirilerek çözüldü.
Algoritmamda en sık ortaya çıkan etkileyiciler, genellikle anneliğin ötesinde, güzellik, giyim veya ev dekorasyonu gibi evcil veya klasik olarak kadınsı bir eğilime sahiptir. Nadiren sarışın değiller. Bazıları kendilerine geleneksel eşler diyor. geleneksel toplumsal cinsiyet rollerini vurgulayan. Diğerleri, bebeklerin uykusu veya beslenmesi hakkındaki bilgileri mükemmel şekilde seçilmiş görüntülerle birleştirir.
Bu etkileyicilerin herhangi bir ebeveyn gibi sorunları olduğunu ve 2 yaşındaki çocuklarının, görkemli dağların önünde o gülümseyen fotoğraf çekilmeden hemen önce muhtemelen öfke nöbeti geçirdiğini biliyorum. Bana bir şeyler satmaya çalıştıklarını da biliyorum. Yine de büyülendim ve utandım. Güneşli altyazılı fotoğraflarını görüyorum ve küçük bir parçam onların doğal olarak anneliğe daha uygun olduğuna inanıyor. Ve yalnız olmadığımı biliyorum.
Kitabım için farklı geçmişlere sahip yaklaşık 100 çağdaş anneyle konuştum ve birçoğu sosyal medya hakkındaki karmaşık duygularından bahsetti. Özellikle hamileyken, bu kadınlar Instagram’da gördükleri ülkü kadar yaşayamayacaklarını hissediyorlardı. ” Böyle hissetmediğinde, kendisinde bir sorun olduğunu düşündü. Bu etkileyicilerin gönderilerine bakmak, bir yarayı ayıklamak gibidir – acı verici ama bir şekilde karşı konulamaz.
Amerikalı anneler için gerçek dışı beklentiler yazılı tarihe kadar uzanıyor: Sömürge günlerinde ülkü, kucağında bebeğiyle dokuma yapan ve çocuklarının kurtuluş yolunda ilerlemesine yardımcı olan dindar bir Hıristiyan kadındı. Sonraki birkaç yüzyıl boyunca yeni gereksinimler ortaya çıktı: sadık Amerikan vatandaşları yaratmaya odaklanma, bilimsel çocuk yetiştirme tekniklerinde eğitim. Yine de tutarlı olan bir şey var. Annelerin aileleri ve toplumları bir arada tutmak için yaptıkları çalışmalara rağmen, katkılarımız zamana ve yere, annenin ırkına, dinine ve sosyal konumuna bağlı olarak samimiyetsizce övülür, yok sayılır veya şeytanlaştırılır.
Çağımızda mükemmel anne, iş, sağlık ve evi sorunsuz bir şekilde birleştiren momfluencer tarafından somutlaştırılıyor. Sosyal medyadan uzak dursanız bile, ana akımların beklentileri size sızmayı başarabilir. Konuştuğum anneler, işyeri dışında hiçbir yükümlülüğü yokmuş gibi davranarak ülkü işçisi olmanın, evde ise mükemmel bir akşam yemeği hazırlayıp uyumaya çalışarak ülkü annesi olmanın gerçekçi olmadığını biliyorlardı. Yine de, Amerikalı annelerin akran ülkelerdeki annelerle karşılaştırıldığında sahip oldukları yapısal desteğin eksikliğini kabul etmelerine rağmen, bu modele uymadıkları için kendilerini suçladılar.
Bu beklentiler sadece gerçekçi değil. Aynı zamanda sinsice bireysel ve yüzeyseldirler. Kendi çocuklarınızla olan özel ilişkiniz, değerleriniz, kültürünüz veya ihtiyaçlarınızla hiçbir ilgisi yoktur.
Ancak, bu zararlı beklentilerin sağlayıcıları olan anne-akıcılar, milyarlarca dolarlık bir endüstrinin parçasıdır ve tahmini 2 trilyon dolar harcayarak Y kuşağı annelerinden oluşan bir pazara ürün satmaktadır. Birçoğu, ücretli ebeveyn izni veya uygun fiyatlı çocuk devası olmayan bir ülkede küçük çocuklarıyla vakit geçirirken esnek saatlerde çalışarak para kazanmaya çalışıyor.
Anneleri etkileme işiyle ilgili bir podcast olan “Under the Influence”ın sunucusu Jo Piazza, benim için endüstrinin ekonomisini alt üst etti: En üst kademedeki birkaç kişi milyonlar kazanıyor olsa da, anneleri etkilemeyi harika bir yaşama dönüştürmek nadirdir. . Bazı kadınlar, başarılı etkileyiciler olmak için kazanabileceklerinden daha fazla para harcayacak.
Bayan Piazza, makul ücretli tam zamanlı bir işle karşılaştıracak kadar para kazanmak için, Instagram’da yüksek etkileşim oranına sahip en az 150.000 takipçiye sahip olmanız gerektiğini söyledi. Tipik ödeme formülü basit: Bir markanın sponsor olduğu bir gönderide 10.000 takipçi başına 100 dolar kazanıyorlar. Ve öylece takipçi satın alıp numara yapamazsınız; gerçek hayranlara ihtiyacın var. Bayan Piazza, bu kadınların kendilerine hiçbir fayda ve güvenlik ağı sağlamayan bir iş için haftada 50 ila 60 saat çalıştıklarını tahmin ediyor. Uber için araba kullanmaktan daha çekici görünebilir, ancak yine de tehlikeli bir iştir.
Bayan Piazza ayrıca, etkileyicilerin her resimde mükemmel patlamalara ve takma kirpiklere ve “mükemmel beyaz mutfak ve yatak odasına” ihtiyaç duyduklarının “açık bir sır” olduğunu söyledi. “Markaların 50 yıldır sattığı istek uyandıran görüşü göstermediğiniz sürece para alamıyorsunuz” diye ekledi. Podcast’i için 500 etkileyici kişiyle konuştuğunu, çoğunun performansı gerçekten zor bulduğunu ve “her gün ruhlarını ezen bir parçası olduğunu” hissettiklerini söyledi.
Bu istek uyandıran görüş, çoğu zaman beyaz annelikten biridir. Performans için kimin tazmin edileceği konusundaki eşitsizlikler, çevrimiçi olarak her yerde aynıdır. Tazminat konusunda net bir veri olmasa da, Siyah içerik oluşturucular, beyaz muadillerine kıyasla çalışmaları için aldıkları kredi ve tazminat eksikliği nedeniyle boykotlar düzenlediler.
En çok satan yazar ve Siyahi çocuklara ve ailelere odaklanan bir kitap dizisinin yayıncısı olan MyBrownBaby’nin kurucusu Denene Millner’ın haklı olarak bana işaret ettiği gibi, şirketlerde pazarlama bütçelerini nasıl harcayacaklarına karar veren insanlar hala çoğunlukla beyaz. Önyargılı ve tembel bir varsayım, “Bildiğiniz şeyin peşine düşersiniz ve en geniş izleyici kitlesine satacağını düşündüğünüz şeyin peşinden gidersiniz ve insanlar en geniş izleyici kitlesinin beyaz izleyici olduğunu düşünür” dedi.
Etkileyenlerin annelerin psikolojik sağlık sorunları üzerindeki etkisi Klinik psikolog ve “Mom Brain: Anneliğin Anksiyete, Suçluluk ve Ezici Duygularıyla Savaşmak İçin Kanıtlanmış Stratejiler – ve Yeni Benliğinizde Rahatlayın” kitabının yazarı Ilyse DiMarco. Sosyal medyayı kaygı, kıskançlık, utanç, suçluluk ve ruh hali sorunlarının bir kaynağı olarak gören birçok anneyi ele alıyor.
Onu etkileyen şey, Instagram’daki etkileyicilere bakmaktan kaçan bazı annelerin, beğenmek takip ettikleri veya değerlerini paylaştıkları etkileyiciler. Dr. DiMarco bana, “Annem hastalarım, diğer insanların başına gelenleri görünce çok utanç, suçluluk ve endişe duyuyorlar, ama onlara pek saygı duymuyorlar,” dedi. Ancak annelerin sosyal medyadan aldıkları olumsuz duygularla baş etmelerine yardımcı olsa da, kendisi de bu duygulara karşı bağışık değildir. 10 ve 7 yaşlarında iki erkek çocuğu var. “Hala baştan çıkarıcı” dedi.
Hastalarını “değerlerini paylaştığınız ve size yararlı ipuçları veren bir etkileyici bulabilirseniz, harika” şeklinde etkilemeye çalıştığını, ancak saygı duymadığınız etkileyicilerden yaşamak için ipuçları alıyorsanız, bunun yanlış olduğunu söyledi. “şarlatan olduğunu düşündüğün, eğitiminin vasatın altında olduğunu düşündüğün bir doktora gitmek ve sonra onun tıbbi tavsiyelerine uymak gibi.”
Ve belki de en büyük reklamverenlerin desteklediğinden daha iyi çevrimiçi annelik modelleri var: TikTok’ta @emilyjeanne333 tarafından yazılan Emily Feret gibi, bu yazı itibariyle 1,1 milyon takipçisi ve 36,4 milyon beğenisi var. O 29 yaşında, evde oturan iki çocuk annesi ve sosyal medyada başka yerlerde bulunan ulaşılamaz mükemmelliği gönderen keyifli videolar çekiyor.
Feret Hanım, “normalleşmek” istediğini söyledi ve izleyiciyi evinde gezdirerek “filtresiz hayat” gösteren bir dizi video hazırladı. Çocukları hep arka planda. “Levi, oğlum, sevgili Tanrım, çöp kutusundan çık,” diyor bir tanesinde gülümseyerek. “Lütfen oraya gitmeyi bırak. İğrençsin.” Sonra bize hala orijinal plastiği içinde olan lambasını gösteriyor ve gülerek, “İçinde ölü böcekler kalmış!”
İyi ki Feret Hanım normalleşiyor. Beni gülümsetiyor ve görüldüğümü hissettiriyor. (Bu deneme üzerinde çalışırken yatağımın üzerinde dağ gibi dağılmış çamaşırlar duruyor.) Onun hakkında bu kadar değerli olan şey, bizim onun gibi olmamızı sağlamaya veya kendini her şeye sahip biri olarak tanıtmaya çalışmamasıdır. çözmek. Annelik ortak noktamız olsa bile, hayatımızın detayları farklıdır ve genellikle bir dizi tatmin edici olmayan seçimden en iyi şekilde yararlanırız.
Herkesin ailesini büyütmesinin tek bir yolu olmadığını biliyorum, ama Amerikan anneliğinin tarihi, sosyolojisi ve bilimi hakkındaki raporlarımdan alınacak bir çıkarım varsa, o da yaratıldıkları şekliyle ideallerin endüstriye hizmet edebileceği ama bize hizmet etmeyeceğidir. ya da ailelerimiz.
Ne zaman çılgınca, ulaşılamaz bir talebi karşılayamadığın için kendini suçlu hissetsen, kendine şu soruyu sor: “Bu, çocuklarımla ilişkimi geliştirmeme yardımcı oluyor mu? Ve bu benim topluluğuma yardımcı oluyor mu? Cevap ikisine de hayırsa, geri itin. Bu bozuk sistem altında ailelerimizi büyütmeye çalışırken çoğumuzun başına bela olan suçluluk ve başarısızlığı hissetmeyi reddedin. Bunun yerine, bu enerjiyi farklı bir şeyi ateşlemek için kullanın: çocuklarımız için daha insancıl ve destekleyici bir gelecek olasılığı.
Jessica Grose, Opinion yazarı ve en son bu makalenin uyarlandığı “Screaming on the Inside: The Unsustainability of American Motherhood” kitabının yazarıdır.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .
Çevrimiçi alanlar teselli ve bağlantı sağladı ve bazı kadınların topluluklarda başka türlü onları boğacak bir kamusal sese sahip olmalarına izin verdi. Aynı zamanda pratik ipuçları hazinesidir. (Bir araba koltuğunun takılmasıyla ilgili herhangi bir sağlam rehberlik, ağırlığının altın değerindedir.)
İnternet aynı zamanda annelikle ilgili bir kariyere sahip olmamın büyük bir nedeni. 2018’de The Times için çalışmaya başlayana kadar, sahip olduğum neredeyse tüm tam zamanlı işler çevrimiçi bir yayın içindi ve çoğu kadınlara yönelikti. Çalışmam, yorum bölümleri ve sosyal medya aracılığıyla her türden ebeveynle bağlantı kurmamı sağladı ve 21. yüzyılda Amerikalı bir anne olmanın nasıl bir şey olduğu konusunda bana daha zengin bir anlayış sağladı.
Yine de kadınlar, annelerin kültürümüzün mantıksız ve çoğu zaman saçma sapan ideallerine göre yaşayamadıklarını yazdıklarında, statükoyu hafifçe bile olsa tehdit ettikleri için genellikle azarlanırlar. Pandemi sırasında savunulamaz beklentileri karşılamak için ne zaman benim veya diğer annelerin mücadeleleri hakkında yazsam, nasıl şikayet etmememiz gerektiğine dair geri tepme aldım, çünkü çocuk sahibi olmak bizim seçimimizdi ve tüm sorumluluğumuz olmalı.
İnternette, Covid karantinalarını çığlıklar atarak geçiren mücadele eden annelerin aksine var olan bir grup kadın var: Anne-akımcılar, sosyal medyada onbinlerce hatta milyonlarca takipçisi olan, anne arkadaşlarına ipuçları ve ilham veren kadınlar. İster makyaj, ister yemek pişirme gereçleri veya kendi ebeveynlik kursları veya egzersiz rutinleri olsun, genellikle reklamveren sponsorluğundaki gönderiler aracılığıyla bir şeyler satıyorlar – bu şekilde para kazanıyorlar.
Bu anneler çocukları ile kalıcı olarak mutlu görünüyorlar. Ne zaman akıl sağlığından veya ebeveynlik zorluklarından söz etseler, bu sorunlar geçmişte kalmıştır. Doğum sonrası depresyonları, aile ölümleri ya da çocuklarının okuldaki sorunları, açık ellerin güzel bir görüntüsü ya da sakin bir gölle yan yana getirilerek çözüldü.
Algoritmamda en sık ortaya çıkan etkileyiciler, genellikle anneliğin ötesinde, güzellik, giyim veya ev dekorasyonu gibi evcil veya klasik olarak kadınsı bir eğilime sahiptir. Nadiren sarışın değiller. Bazıları kendilerine geleneksel eşler diyor. geleneksel toplumsal cinsiyet rollerini vurgulayan. Diğerleri, bebeklerin uykusu veya beslenmesi hakkındaki bilgileri mükemmel şekilde seçilmiş görüntülerle birleştirir.
Bu etkileyicilerin herhangi bir ebeveyn gibi sorunları olduğunu ve 2 yaşındaki çocuklarının, görkemli dağların önünde o gülümseyen fotoğraf çekilmeden hemen önce muhtemelen öfke nöbeti geçirdiğini biliyorum. Bana bir şeyler satmaya çalıştıklarını da biliyorum. Yine de büyülendim ve utandım. Güneşli altyazılı fotoğraflarını görüyorum ve küçük bir parçam onların doğal olarak anneliğe daha uygun olduğuna inanıyor. Ve yalnız olmadığımı biliyorum.
Kitabım için farklı geçmişlere sahip yaklaşık 100 çağdaş anneyle konuştum ve birçoğu sosyal medya hakkındaki karmaşık duygularından bahsetti. Özellikle hamileyken, bu kadınlar Instagram’da gördükleri ülkü kadar yaşayamayacaklarını hissediyorlardı. ” Böyle hissetmediğinde, kendisinde bir sorun olduğunu düşündü. Bu etkileyicilerin gönderilerine bakmak, bir yarayı ayıklamak gibidir – acı verici ama bir şekilde karşı konulamaz.
Amerikalı anneler için gerçek dışı beklentiler yazılı tarihe kadar uzanıyor: Sömürge günlerinde ülkü, kucağında bebeğiyle dokuma yapan ve çocuklarının kurtuluş yolunda ilerlemesine yardımcı olan dindar bir Hıristiyan kadındı. Sonraki birkaç yüzyıl boyunca yeni gereksinimler ortaya çıktı: sadık Amerikan vatandaşları yaratmaya odaklanma, bilimsel çocuk yetiştirme tekniklerinde eğitim. Yine de tutarlı olan bir şey var. Annelerin aileleri ve toplumları bir arada tutmak için yaptıkları çalışmalara rağmen, katkılarımız zamana ve yere, annenin ırkına, dinine ve sosyal konumuna bağlı olarak samimiyetsizce övülür, yok sayılır veya şeytanlaştırılır.
Çağımızda mükemmel anne, iş, sağlık ve evi sorunsuz bir şekilde birleştiren momfluencer tarafından somutlaştırılıyor. Sosyal medyadan uzak dursanız bile, ana akımların beklentileri size sızmayı başarabilir. Konuştuğum anneler, işyeri dışında hiçbir yükümlülüğü yokmuş gibi davranarak ülkü işçisi olmanın, evde ise mükemmel bir akşam yemeği hazırlayıp uyumaya çalışarak ülkü annesi olmanın gerçekçi olmadığını biliyorlardı. Yine de, Amerikalı annelerin akran ülkelerdeki annelerle karşılaştırıldığında sahip oldukları yapısal desteğin eksikliğini kabul etmelerine rağmen, bu modele uymadıkları için kendilerini suçladılar.
Bu beklentiler sadece gerçekçi değil. Aynı zamanda sinsice bireysel ve yüzeyseldirler. Kendi çocuklarınızla olan özel ilişkiniz, değerleriniz, kültürünüz veya ihtiyaçlarınızla hiçbir ilgisi yoktur.
Ancak, bu zararlı beklentilerin sağlayıcıları olan anne-akıcılar, milyarlarca dolarlık bir endüstrinin parçasıdır ve tahmini 2 trilyon dolar harcayarak Y kuşağı annelerinden oluşan bir pazara ürün satmaktadır. Birçoğu, ücretli ebeveyn izni veya uygun fiyatlı çocuk devası olmayan bir ülkede küçük çocuklarıyla vakit geçirirken esnek saatlerde çalışarak para kazanmaya çalışıyor.
Anneleri etkileme işiyle ilgili bir podcast olan “Under the Influence”ın sunucusu Jo Piazza, benim için endüstrinin ekonomisini alt üst etti: En üst kademedeki birkaç kişi milyonlar kazanıyor olsa da, anneleri etkilemeyi harika bir yaşama dönüştürmek nadirdir. . Bazı kadınlar, başarılı etkileyiciler olmak için kazanabileceklerinden daha fazla para harcayacak.
Bayan Piazza, makul ücretli tam zamanlı bir işle karşılaştıracak kadar para kazanmak için, Instagram’da yüksek etkileşim oranına sahip en az 150.000 takipçiye sahip olmanız gerektiğini söyledi. Tipik ödeme formülü basit: Bir markanın sponsor olduğu bir gönderide 10.000 takipçi başına 100 dolar kazanıyorlar. Ve öylece takipçi satın alıp numara yapamazsınız; gerçek hayranlara ihtiyacın var. Bayan Piazza, bu kadınların kendilerine hiçbir fayda ve güvenlik ağı sağlamayan bir iş için haftada 50 ila 60 saat çalıştıklarını tahmin ediyor. Uber için araba kullanmaktan daha çekici görünebilir, ancak yine de tehlikeli bir iştir.
Bayan Piazza ayrıca, etkileyicilerin her resimde mükemmel patlamalara ve takma kirpiklere ve “mükemmel beyaz mutfak ve yatak odasına” ihtiyaç duyduklarının “açık bir sır” olduğunu söyledi. “Markaların 50 yıldır sattığı istek uyandıran görüşü göstermediğiniz sürece para alamıyorsunuz” diye ekledi. Podcast’i için 500 etkileyici kişiyle konuştuğunu, çoğunun performansı gerçekten zor bulduğunu ve “her gün ruhlarını ezen bir parçası olduğunu” hissettiklerini söyledi.
Bu istek uyandıran görüş, çoğu zaman beyaz annelikten biridir. Performans için kimin tazmin edileceği konusundaki eşitsizlikler, çevrimiçi olarak her yerde aynıdır. Tazminat konusunda net bir veri olmasa da, Siyah içerik oluşturucular, beyaz muadillerine kıyasla çalışmaları için aldıkları kredi ve tazminat eksikliği nedeniyle boykotlar düzenlediler.
En çok satan yazar ve Siyahi çocuklara ve ailelere odaklanan bir kitap dizisinin yayıncısı olan MyBrownBaby’nin kurucusu Denene Millner’ın haklı olarak bana işaret ettiği gibi, şirketlerde pazarlama bütçelerini nasıl harcayacaklarına karar veren insanlar hala çoğunlukla beyaz. Önyargılı ve tembel bir varsayım, “Bildiğiniz şeyin peşine düşersiniz ve en geniş izleyici kitlesine satacağını düşündüğünüz şeyin peşinden gidersiniz ve insanlar en geniş izleyici kitlesinin beyaz izleyici olduğunu düşünür” dedi.
Etkileyenlerin annelerin psikolojik sağlık sorunları üzerindeki etkisi Klinik psikolog ve “Mom Brain: Anneliğin Anksiyete, Suçluluk ve Ezici Duygularıyla Savaşmak İçin Kanıtlanmış Stratejiler – ve Yeni Benliğinizde Rahatlayın” kitabının yazarı Ilyse DiMarco. Sosyal medyayı kaygı, kıskançlık, utanç, suçluluk ve ruh hali sorunlarının bir kaynağı olarak gören birçok anneyi ele alıyor.
Onu etkileyen şey, Instagram’daki etkileyicilere bakmaktan kaçan bazı annelerin, beğenmek takip ettikleri veya değerlerini paylaştıkları etkileyiciler. Dr. DiMarco bana, “Annem hastalarım, diğer insanların başına gelenleri görünce çok utanç, suçluluk ve endişe duyuyorlar, ama onlara pek saygı duymuyorlar,” dedi. Ancak annelerin sosyal medyadan aldıkları olumsuz duygularla baş etmelerine yardımcı olsa da, kendisi de bu duygulara karşı bağışık değildir. 10 ve 7 yaşlarında iki erkek çocuğu var. “Hala baştan çıkarıcı” dedi.
Hastalarını “değerlerini paylaştığınız ve size yararlı ipuçları veren bir etkileyici bulabilirseniz, harika” şeklinde etkilemeye çalıştığını, ancak saygı duymadığınız etkileyicilerden yaşamak için ipuçları alıyorsanız, bunun yanlış olduğunu söyledi. “şarlatan olduğunu düşündüğün, eğitiminin vasatın altında olduğunu düşündüğün bir doktora gitmek ve sonra onun tıbbi tavsiyelerine uymak gibi.”
Ve belki de en büyük reklamverenlerin desteklediğinden daha iyi çevrimiçi annelik modelleri var: TikTok’ta @emilyjeanne333 tarafından yazılan Emily Feret gibi, bu yazı itibariyle 1,1 milyon takipçisi ve 36,4 milyon beğenisi var. O 29 yaşında, evde oturan iki çocuk annesi ve sosyal medyada başka yerlerde bulunan ulaşılamaz mükemmelliği gönderen keyifli videolar çekiyor.
Feret Hanım, “normalleşmek” istediğini söyledi ve izleyiciyi evinde gezdirerek “filtresiz hayat” gösteren bir dizi video hazırladı. Çocukları hep arka planda. “Levi, oğlum, sevgili Tanrım, çöp kutusundan çık,” diyor bir tanesinde gülümseyerek. “Lütfen oraya gitmeyi bırak. İğrençsin.” Sonra bize hala orijinal plastiği içinde olan lambasını gösteriyor ve gülerek, “İçinde ölü böcekler kalmış!”
İyi ki Feret Hanım normalleşiyor. Beni gülümsetiyor ve görüldüğümü hissettiriyor. (Bu deneme üzerinde çalışırken yatağımın üzerinde dağ gibi dağılmış çamaşırlar duruyor.) Onun hakkında bu kadar değerli olan şey, bizim onun gibi olmamızı sağlamaya veya kendini her şeye sahip biri olarak tanıtmaya çalışmamasıdır. çözmek. Annelik ortak noktamız olsa bile, hayatımızın detayları farklıdır ve genellikle bir dizi tatmin edici olmayan seçimden en iyi şekilde yararlanırız.
Herkesin ailesini büyütmesinin tek bir yolu olmadığını biliyorum, ama Amerikan anneliğinin tarihi, sosyolojisi ve bilimi hakkındaki raporlarımdan alınacak bir çıkarım varsa, o da yaratıldıkları şekliyle ideallerin endüstriye hizmet edebileceği ama bize hizmet etmeyeceğidir. ya da ailelerimiz.
Ne zaman çılgınca, ulaşılamaz bir talebi karşılayamadığın için kendini suçlu hissetsen, kendine şu soruyu sor: “Bu, çocuklarımla ilişkimi geliştirmeme yardımcı oluyor mu? Ve bu benim topluluğuma yardımcı oluyor mu? Cevap ikisine de hayırsa, geri itin. Bu bozuk sistem altında ailelerimizi büyütmeye çalışırken çoğumuzun başına bela olan suçluluk ve başarısızlığı hissetmeyi reddedin. Bunun yerine, bu enerjiyi farklı bir şeyi ateşlemek için kullanın: çocuklarımız için daha insancıl ve destekleyici bir gelecek olasılığı.
Jessica Grose, Opinion yazarı ve en son bu makalenin uyarlandığı “Screaming on the Inside: The Unsustainability of American Motherhood” kitabının yazarıdır.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .