ahmetbeyler
New member
Hatta mevte yakın tecrübeler hakkında birinci defa konuşan psikiyatrist Raymond Moody, vefata yakın tecrübeler yaşadığını söyleyenlerin ortak noktalarının; parlak bir ışık gördükleri, buna ilaveten ruhlarının bedenden ayrıldığını hissettikleri, sıcaklık hissine kapıldıkları ve çeşitli mistik-spiritüel varlıklar gördükleri üzere şeyler olduğunu tabir ediyor.
Bu tip tecrübelerin bedendeki fizyolojik değişiklikler kararı oluştuğunu söyleyebiliriz. Doğal bu tip bir değişiklik için beyindeki tasa, gerilim ve telaş üzere hisleri tetikleyen kimyasalların salgılanma biçimini değiştirecek uyarıcı maddelerin iş başında olduğunu unutmamak gerektiğini çabucak hatırlatalım ve ayrıntılara geçelim.
Ölüme yakın tecrübelerin baş kahramanı alışılmış ki ruh molekülü olarak bilinen DMT hormonu!
İnsanların vefata yakın tecrübeler yaşaması, insan beyninde halüsinojenik tesir yaratan DMT hormonu ile bağlı. DMT yani öbür ismiyle dimethyltryptamine, beynin salgıladığı bir hormondur, bitkilerde ve hayvanlarda da görülebilir. Beyin bu hormonu yalnızca doğum ve vefat anında salgılamaktadır. Genelde hayal esnasında salgılanır ve vakit algısında değişikliklere sebep olur.
DMT hormonunun tesirlerini fareler üzerinde inceleyen bir araştırmada, kalp krizi geçiren farelerin beyninde DMT artışı gözlenmiş. Bu durumda vefat anı yaklaştıkça bu molekülün devreye girdiğini anlamak mümkün. 2018 yılında yapılan bir çalışmada, iştirakçilere muhakkak dozlarda DMT etken unsurunun bulunduğu uyarıcı ilaçlar veriliyor ve iştirakçilerden uyarıcıları aldıktan daha sonra neleri deneyimlediklerini anlatmaları isteniyor. Enteresan halde biroldukca iştirakçinin deneyimleri benzerlik gösteriyor ve bunun üzerine DMT’nin vefata yakın tecrübelerin ortaya çıkışında değerli bir etken olduğu öne sürülüyor.
DMT hormonunun salgılanması için ya doğmak ya da nitekim ölmek gerektiğine nazaran ‘ölüm üzere bir şeyin olduğu fakat kimsenin ölmediği bu deneyimleri’ yaşamak için farklı yollar deneyenlerin olabileceğini unutmayalım.
Fizyolog Jimo Borjigin’e bakılırsa ölüme benzeyen hisleri deneyimleyebilmek -bir öteki ismiyle psikedelik bir tecrübe yaşayabilmek- için insan beyninin ürettiğinden epeyce daha fazla bir DMT düzeyine muhtaçlık vardır.
Yani gördüğünüz üzere bizatihi psikedelik deneyimler yaşamak, fizyolojik olarak o kadar da kolay değil. Bu tip tecrübeleri yaşamak için DMT kadar tesirli olmasa da çeşitli sedatifler, LSD üzere halisinojenler, uyarıcılar, antipsikotikler üzere birtakım diğer yapay hususlar kullanılabiliyor. Hatta DMT’nin yaşattığı psikedelik tecrübeye en yakın tecrübesi ketaminin verdiği söyleniyor. Yani beşerler ortasında bulundukları hayatın ötesinde birtakım şeyler gördüklerini, duyduklarını, hissettiklerini söylüyorsa bile bunu yasa dışı yollara başvurarak elde ediyor olabilirler. Kelamın özü günümüzde psikedelik deneyimlere meraklı olan beşerler, amiyane tabirle ‘kafayı bulma deneyimlerini’, DMT hormonunun yaşattığı doğum ve vefat anı tecrübeleriyle karıştırabiliyor.
Editör Notu: Ruhsal, fizyolojik ve toplumsal sıhhatinizi düşünüyorsanız mutlaka yasa dışı unsurlardan uzak durun.
Kaynaklar: 1, 2, 3
Bu tip tecrübelerin bedendeki fizyolojik değişiklikler kararı oluştuğunu söyleyebiliriz. Doğal bu tip bir değişiklik için beyindeki tasa, gerilim ve telaş üzere hisleri tetikleyen kimyasalların salgılanma biçimini değiştirecek uyarıcı maddelerin iş başında olduğunu unutmamak gerektiğini çabucak hatırlatalım ve ayrıntılara geçelim.
Ölüme yakın tecrübelerin baş kahramanı alışılmış ki ruh molekülü olarak bilinen DMT hormonu!
İnsanların vefata yakın tecrübeler yaşaması, insan beyninde halüsinojenik tesir yaratan DMT hormonu ile bağlı. DMT yani öbür ismiyle dimethyltryptamine, beynin salgıladığı bir hormondur, bitkilerde ve hayvanlarda da görülebilir. Beyin bu hormonu yalnızca doğum ve vefat anında salgılamaktadır. Genelde hayal esnasında salgılanır ve vakit algısında değişikliklere sebep olur.
DMT hormonunun tesirlerini fareler üzerinde inceleyen bir araştırmada, kalp krizi geçiren farelerin beyninde DMT artışı gözlenmiş. Bu durumda vefat anı yaklaştıkça bu molekülün devreye girdiğini anlamak mümkün. 2018 yılında yapılan bir çalışmada, iştirakçilere muhakkak dozlarda DMT etken unsurunun bulunduğu uyarıcı ilaçlar veriliyor ve iştirakçilerden uyarıcıları aldıktan daha sonra neleri deneyimlediklerini anlatmaları isteniyor. Enteresan halde biroldukca iştirakçinin deneyimleri benzerlik gösteriyor ve bunun üzerine DMT’nin vefata yakın tecrübelerin ortaya çıkışında değerli bir etken olduğu öne sürülüyor.
DMT hormonunun salgılanması için ya doğmak ya da nitekim ölmek gerektiğine nazaran ‘ölüm üzere bir şeyin olduğu fakat kimsenin ölmediği bu deneyimleri’ yaşamak için farklı yollar deneyenlerin olabileceğini unutmayalım.
Fizyolog Jimo Borjigin’e bakılırsa ölüme benzeyen hisleri deneyimleyebilmek -bir öteki ismiyle psikedelik bir tecrübe yaşayabilmek- için insan beyninin ürettiğinden epeyce daha fazla bir DMT düzeyine muhtaçlık vardır.
Yani gördüğünüz üzere bizatihi psikedelik deneyimler yaşamak, fizyolojik olarak o kadar da kolay değil. Bu tip tecrübeleri yaşamak için DMT kadar tesirli olmasa da çeşitli sedatifler, LSD üzere halisinojenler, uyarıcılar, antipsikotikler üzere birtakım diğer yapay hususlar kullanılabiliyor. Hatta DMT’nin yaşattığı psikedelik tecrübeye en yakın tecrübesi ketaminin verdiği söyleniyor. Yani beşerler ortasında bulundukları hayatın ötesinde birtakım şeyler gördüklerini, duyduklarını, hissettiklerini söylüyorsa bile bunu yasa dışı yollara başvurarak elde ediyor olabilirler. Kelamın özü günümüzde psikedelik deneyimlere meraklı olan beşerler, amiyane tabirle ‘kafayı bulma deneyimlerini’, DMT hormonunun yaşattığı doğum ve vefat anı tecrübeleriyle karıştırabiliyor.
Editör Notu: Ruhsal, fizyolojik ve toplumsal sıhhatinizi düşünüyorsanız mutlaka yasa dışı unsurlardan uzak durun.
Kaynaklar: 1, 2, 3