Enflasyon cephesinde iyi bir hafta oldu. Önce Tüketici Fiyat Endeksi için düz bir ay geçirdik – Temmuz’da sıfır enflasyon. Ardından Üretici Fiyat Endeksi’nde gerçek bir düşüş gördük.
Doğal olarak, iyi haberlere karşı birçok tepki var. Enflasyon sorununun çözüldüğünü iddia edenlere inanmama konusunda birçok uyarı görüyorum. Mesele şu ki, bu iddiayı kimin yapması gerektiğini bilmiyorum. Tanıdığım her ekonomist, Amerika’nın hâlâ yüksek enflasyona sahip olduğuna inanıyor. Asıl soru, altta yatan enflasyonu düşürmenin ne kadar zor olacağı – 1980’lerde yaşadığımız gibi uzun bir durgunluğa ihtiyacımız olacak mı? Ve bu sorunun cevabı büyük ölçüde şu anki durumumuzun 1980’dekine benzeyip benzemediğine bağlı.
İlk olarak, iyi haber hakkında: Makroekonomideki en dayanıklı ve başarılı kavramlardan biri, manşet enflasyon ile oldukça değişken fiyatları hariç tutan “çekirdek” enflasyon arasındaki ayrımdır. Çekirdek enflasyonun geleneksel hesaplamasına gıda ve enerji dahil değildir; Covid döneminde gördüğümüz garip kesintiler ve fiyat hareketleri göz önüne alındığında bu hesaplama sorgulandı, ancak geleneksel önlem bugünün haber bülteni için yeterince iyi. İşte genel ve çekirdek enflasyonun son aylık oranları:
İyi haber, nitelikli. Kredi… FRED
Temmuz ayına kadar, manşet oranlar aşağı yukarı tutarlı bir şekilde çekirdek enflasyonun oldukça üzerinde seyrediyordu; şimdi, benzin fiyatlarının düşmesi, tedarik zinciri sorunlarının gevşemesi vb. ile birlikte, bu farkın tersine döndüğünü görüyoruz. Sonucun, en azından birkaç ay, oldukça düşük enflasyon olması muhtemeldir.
Ancak dediğim gibi, temel enflasyon, en azından son 30 yılın standartlarına göre hala yüksek. Bu temel orana ilişkin birçok rakip tahmin var, ancak genel olarak, yüzde 2’lik bir enflasyon hedefi olan Federal Rezerv ile karşılaştırıldığında yüzde 4 ila yüzde 5 aralığında olma eğilimindedirler.
Peki bu hedefe ulaşmak ne kadar zor olacak?
En son enflasyon oranlarını bu kadar yüksek gördüğümüz zaman 1980’lerin başındaydı. Veri o zaman ve şimdi arasındaki karşılaştırmalar biraz zor, çünkü Çalışma İstatistikleri Bürosu enflasyonu tahmin etme şeklini değiştirdi. Ancak, çağdaş yöntemler kullanmış olsaydı, geçmişte bildireceği enflasyon oranlarının tahminlerini üretti. 1980 için bu tahminleri son enflasyonla karşılaştırırsak – bu sefer geçen yıl boyunca – bugünün enflasyonunun 1980’dekinden daha düşük olduğunu, ancak hepsinin değil. oçok daha düşük:
80’lerin şovunun geri dönüşü mü? Kredi… İşgücü İstatistikleri Bürosu
Ve 1980’lerin enflasyonunu düşürmek sancılı bir süreçti. Reagan dönemi ekonomisine gül renkli gözlüklerle bakma eğilimindeyiz, çünkü kısmen muhafazakarlar onu yüceltmek için onlarca yıl harcadılar. Ancak gerçek şu ki, Amerika, Fed enflasyonu kırmaya başladıktan sonra uzun bir çok yüksek işsizlik döneminden geçti:
Reagan döneminin unutulmuş acısı. Kredi… FRED
Ve görmediğim bir nokta, tüm bu işsizliğin enflasyonu yüzde 2’ye düşürmediği; 1980’lerde Fed, enflasyonu yüzde 4 civarında istikrara kavuşturmaktan memnundu. Dolayısıyla şu anda Paul Volcker tarafından tasarlananla karşılaştırılabilir bir dezenflasyona ulaşma ihtiyacıyla karşı karşıyayız (Fed hedefini değiştirmedikçe – ama bu başka bir günün tartışması).
Öyleyse neden bu sefer daha kolay olacağını hayal ettin? Cevap, (çoğu) iktisatçının 1980’lerde dezenflasyonun çok zor olduğuna inandıkları nedene geri dönüyor. O zamanlar, hikaye devam ediyor, herkes sürekli olarak yüksek enflasyon beklemeye başlamıştı. Ücretler ve fiyatlar bu beklentiye göre belirleniyordu, bu yüzden enflasyon kendi kendine yetiyordu. Dezenflasyon, ekonomiyi kendi kendini idame ettiren bu döngüyü kıracak kadar sert ve uzun süre sıkıştırmayı gerektiriyordu.
Gerçek enflasyon şu anda 1980’lerdekinden çok farklı görünmese de, gelecekteki enflasyonla ilgili beklentiler gerçekten çok farklı görünüyor. Önümüzdeki yıl ve bundan sonraki beş yıl için beklenen enflasyon oranlarını şu andan itibaren karşılaştırabiliriz; 1980 verisi (Şubat 1980 için) Michigan Anketinden, 2022 verisi New York Fed’den:
Artık beklentiler farklı. Kredi… Michigan Üniversitesi, New York Fed
O zamanlar halk, sürekli olarak kabaca yüzde 10 enflasyon bekliyordu; bugün, kamu enflasyonunun yakın vadede bir miktar yükselmesine karşın, yakın zamanda can seviyelerine geri dönmesi bekleniyor.
Profesyonel ekonomik tahminciler için hikaye benzer. 1980’lerin başında Blue Chip tahmincileri önümüzdeki 10 yıl içinde yaklaşık yüzde 8 enflasyon bekliyordu; şimdi yüzde 3’ten az bekliyorlar ve mali piyasalar yüzde 2,5’ten az enflasyon bekliyor.
Beklenen enflasyon düşük kalırsa, gerçek enflasyonun neden bu kadar yüksek olduğunu sorabilirsiniz. Cevap muhtemelen ABD ekonomisinin şu anda 1980’de olmadığı kadar aşırı ısındığıdır. Ve eğer bu doğruysa, enflasyonu düşürmek ekonomiyi soğutmayı gerektirir, ancak uzun bir durgunluğa sokmamayı gerektirir.
Yani 2022 demek için durum bu değil1980. Buna inanmalı mıyız?
Eh, bu nispeten iyimser hikaye, sorunlarımızı küçümsemek için hemen uydurulmamıştır; tamamen standart ekonomik modellere dayanmaktadır. Ve kendi deneyimime göre, büyük tahmin hataları yaptığımda, bunun nedeni genellikle standart modellerin uygulanmayacağına karar vermem ve sonuçta bunların işe yaradığını görünce olumsuz bir şekilde şaşırmamdır. Dolayısıyla (nispeten) iyimser bir enflasyon senaryosuna inanıyorum… Sanırım.
Ancak bu iyimser senaryo bile faiz artırımları yoluyla ABD ekonomisinin soğumasını içeriyor. Yani gerçekten enflasyon sorununun çözüldüğüne inanan ekonomistler varsa ben onlardan değilim.
Doğal olarak, iyi haberlere karşı birçok tepki var. Enflasyon sorununun çözüldüğünü iddia edenlere inanmama konusunda birçok uyarı görüyorum. Mesele şu ki, bu iddiayı kimin yapması gerektiğini bilmiyorum. Tanıdığım her ekonomist, Amerika’nın hâlâ yüksek enflasyona sahip olduğuna inanıyor. Asıl soru, altta yatan enflasyonu düşürmenin ne kadar zor olacağı – 1980’lerde yaşadığımız gibi uzun bir durgunluğa ihtiyacımız olacak mı? Ve bu sorunun cevabı büyük ölçüde şu anki durumumuzun 1980’dekine benzeyip benzemediğine bağlı.
İlk olarak, iyi haber hakkında: Makroekonomideki en dayanıklı ve başarılı kavramlardan biri, manşet enflasyon ile oldukça değişken fiyatları hariç tutan “çekirdek” enflasyon arasındaki ayrımdır. Çekirdek enflasyonun geleneksel hesaplamasına gıda ve enerji dahil değildir; Covid döneminde gördüğümüz garip kesintiler ve fiyat hareketleri göz önüne alındığında bu hesaplama sorgulandı, ancak geleneksel önlem bugünün haber bülteni için yeterince iyi. İşte genel ve çekirdek enflasyonun son aylık oranları:
İyi haber, nitelikli. Kredi… FRED
Temmuz ayına kadar, manşet oranlar aşağı yukarı tutarlı bir şekilde çekirdek enflasyonun oldukça üzerinde seyrediyordu; şimdi, benzin fiyatlarının düşmesi, tedarik zinciri sorunlarının gevşemesi vb. ile birlikte, bu farkın tersine döndüğünü görüyoruz. Sonucun, en azından birkaç ay, oldukça düşük enflasyon olması muhtemeldir.
Ancak dediğim gibi, temel enflasyon, en azından son 30 yılın standartlarına göre hala yüksek. Bu temel orana ilişkin birçok rakip tahmin var, ancak genel olarak, yüzde 2’lik bir enflasyon hedefi olan Federal Rezerv ile karşılaştırıldığında yüzde 4 ila yüzde 5 aralığında olma eğilimindedirler.
Peki bu hedefe ulaşmak ne kadar zor olacak?
En son enflasyon oranlarını bu kadar yüksek gördüğümüz zaman 1980’lerin başındaydı. Veri o zaman ve şimdi arasındaki karşılaştırmalar biraz zor, çünkü Çalışma İstatistikleri Bürosu enflasyonu tahmin etme şeklini değiştirdi. Ancak, çağdaş yöntemler kullanmış olsaydı, geçmişte bildireceği enflasyon oranlarının tahminlerini üretti. 1980 için bu tahminleri son enflasyonla karşılaştırırsak – bu sefer geçen yıl boyunca – bugünün enflasyonunun 1980’dekinden daha düşük olduğunu, ancak hepsinin değil. oçok daha düşük:
80’lerin şovunun geri dönüşü mü? Kredi… İşgücü İstatistikleri Bürosu
Ve 1980’lerin enflasyonunu düşürmek sancılı bir süreçti. Reagan dönemi ekonomisine gül renkli gözlüklerle bakma eğilimindeyiz, çünkü kısmen muhafazakarlar onu yüceltmek için onlarca yıl harcadılar. Ancak gerçek şu ki, Amerika, Fed enflasyonu kırmaya başladıktan sonra uzun bir çok yüksek işsizlik döneminden geçti:
Reagan döneminin unutulmuş acısı. Kredi… FRED
Ve görmediğim bir nokta, tüm bu işsizliğin enflasyonu yüzde 2’ye düşürmediği; 1980’lerde Fed, enflasyonu yüzde 4 civarında istikrara kavuşturmaktan memnundu. Dolayısıyla şu anda Paul Volcker tarafından tasarlananla karşılaştırılabilir bir dezenflasyona ulaşma ihtiyacıyla karşı karşıyayız (Fed hedefini değiştirmedikçe – ama bu başka bir günün tartışması).
Öyleyse neden bu sefer daha kolay olacağını hayal ettin? Cevap, (çoğu) iktisatçının 1980’lerde dezenflasyonun çok zor olduğuna inandıkları nedene geri dönüyor. O zamanlar, hikaye devam ediyor, herkes sürekli olarak yüksek enflasyon beklemeye başlamıştı. Ücretler ve fiyatlar bu beklentiye göre belirleniyordu, bu yüzden enflasyon kendi kendine yetiyordu. Dezenflasyon, ekonomiyi kendi kendini idame ettiren bu döngüyü kıracak kadar sert ve uzun süre sıkıştırmayı gerektiriyordu.
Gerçek enflasyon şu anda 1980’lerdekinden çok farklı görünmese de, gelecekteki enflasyonla ilgili beklentiler gerçekten çok farklı görünüyor. Önümüzdeki yıl ve bundan sonraki beş yıl için beklenen enflasyon oranlarını şu andan itibaren karşılaştırabiliriz; 1980 verisi (Şubat 1980 için) Michigan Anketinden, 2022 verisi New York Fed’den:
Artık beklentiler farklı. Kredi… Michigan Üniversitesi, New York Fed
O zamanlar halk, sürekli olarak kabaca yüzde 10 enflasyon bekliyordu; bugün, kamu enflasyonunun yakın vadede bir miktar yükselmesine karşın, yakın zamanda can seviyelerine geri dönmesi bekleniyor.
Profesyonel ekonomik tahminciler için hikaye benzer. 1980’lerin başında Blue Chip tahmincileri önümüzdeki 10 yıl içinde yaklaşık yüzde 8 enflasyon bekliyordu; şimdi yüzde 3’ten az bekliyorlar ve mali piyasalar yüzde 2,5’ten az enflasyon bekliyor.
Beklenen enflasyon düşük kalırsa, gerçek enflasyonun neden bu kadar yüksek olduğunu sorabilirsiniz. Cevap muhtemelen ABD ekonomisinin şu anda 1980’de olmadığı kadar aşırı ısındığıdır. Ve eğer bu doğruysa, enflasyonu düşürmek ekonomiyi soğutmayı gerektirir, ancak uzun bir durgunluğa sokmamayı gerektirir.
Yani 2022 demek için durum bu değil1980. Buna inanmalı mıyız?
Eh, bu nispeten iyimser hikaye, sorunlarımızı küçümsemek için hemen uydurulmamıştır; tamamen standart ekonomik modellere dayanmaktadır. Ve kendi deneyimime göre, büyük tahmin hataları yaptığımda, bunun nedeni genellikle standart modellerin uygulanmayacağına karar vermem ve sonuçta bunların işe yaradığını görünce olumsuz bir şekilde şaşırmamdır. Dolayısıyla (nispeten) iyimser bir enflasyon senaryosuna inanıyorum… Sanırım.
Ancak bu iyimser senaryo bile faiz artırımları yoluyla ABD ekonomisinin soğumasını içeriyor. Yani gerçekten enflasyon sorununun çözüldüğüne inanan ekonomistler varsa ben onlardan değilim.