ahmetbeyler
New member
Hayvanlar aleminin en gelişmiş topluluklarını oluşturan karıncalar hakkında her gün yeni bir bilgi öğrenmeye devam ediyoruz. Son olarak PNAS’ta yayımlanan yeni bir araştırma, karıncalara yeniden hayranlık duymamızı sağlayacak cinstendi. Araştırma, karınca kolonilerinin tıpkı hudut ağları üzere çalıştığını ortaya koydu.
Bu şaşırtan çalışmanın ardındaki grup, sıcaklığın çok yükselmesi durumunda karınca kolonilerinin yuvalarını ne vakit ve nasıl boşalttığını inceledi. Grup, bir süre daha sonra karıncaların topluluk halinde yuvanın terk edilmesi sonucu verildiğini gördü. Öteki bir deyişle karıncalar, nöronların bütün bir beyin olarak harekete geçmesi gibi, her şeyin ahenk ortasında olduğu biçimde çalışarak bir sistem olarak harekete geçtiler. Verdikleri sonucun faydalarını ve bedelini hesapladılar.
Sayıları arttıkça sıcaklık eşikleri de arttı:
Yapılan çalışmada kullanılan denek düzeneği, sıcaklık denetimli bir yuva, bir izleme kamerası ve noktalarla işaretlenmiş karıncalara yer veriyordu. 36 personel karınca ve 18 larvadan oluşan koloni, sıcaklığın 34 santigrat derece yükselmesiyle bir arada yuvadan boşaldı. Koloni üyelerinin sayısı arttıkça onları bu yuvadan ayırmaya zorlayacak sıcaklık eşiği de yükseldi. 200 karınca kolonisinde bu düzey 36 santigrat derece idi.
Ekip, matematiksel modelleme yoluyla karıncaların kolektif duyusal eşiğinin, sadece her bir karıncanın ferdî tercihlerinin ortalamasının alınmasını değil, bu iki faktör içindeki dengeye nasıl dayandığını kanıtladı. Ancak araştırma, daha sonradan çözülmesi gereken bir soru işaretini de ortaya koydu: Koloni üyesi sayısı artarken kişisel olarak karar vermeyen karıncalarda sıcaklık eşiği niye artıyordu? Karıncalar, sayı arttıkça niye yuvada kalmak istiyorlardı? Bu mevzudaki şu anlık tek hipotez, sayının yükselmesinin yuva değiştirme işinin de daha da zorlaşmasıydı.
Bu şaşırtan çalışmanın ardındaki grup, sıcaklığın çok yükselmesi durumunda karınca kolonilerinin yuvalarını ne vakit ve nasıl boşalttığını inceledi. Grup, bir süre daha sonra karıncaların topluluk halinde yuvanın terk edilmesi sonucu verildiğini gördü. Öteki bir deyişle karıncalar, nöronların bütün bir beyin olarak harekete geçmesi gibi, her şeyin ahenk ortasında olduğu biçimde çalışarak bir sistem olarak harekete geçtiler. Verdikleri sonucun faydalarını ve bedelini hesapladılar.
Sayıları arttıkça sıcaklık eşikleri de arttı:
Yapılan çalışmada kullanılan denek düzeneği, sıcaklık denetimli bir yuva, bir izleme kamerası ve noktalarla işaretlenmiş karıncalara yer veriyordu. 36 personel karınca ve 18 larvadan oluşan koloni, sıcaklığın 34 santigrat derece yükselmesiyle bir arada yuvadan boşaldı. Koloni üyelerinin sayısı arttıkça onları bu yuvadan ayırmaya zorlayacak sıcaklık eşiği de yükseldi. 200 karınca kolonisinde bu düzey 36 santigrat derece idi.
Ekip, matematiksel modelleme yoluyla karıncaların kolektif duyusal eşiğinin, sadece her bir karıncanın ferdî tercihlerinin ortalamasının alınmasını değil, bu iki faktör içindeki dengeye nasıl dayandığını kanıtladı. Ancak araştırma, daha sonradan çözülmesi gereken bir soru işaretini de ortaya koydu: Koloni üyesi sayısı artarken kişisel olarak karar vermeyen karıncalarda sıcaklık eşiği niye artıyordu? Karıncalar, sayı arttıkça niye yuvada kalmak istiyorlardı? Bu mevzudaki şu anlık tek hipotez, sayının yükselmesinin yuva değiştirme işinin de daha da zorlaşmasıydı.