2020’nin başlarında, pandeminin başlamasından hemen önce, “saldırgan arkadaşlık” uyguladığını söyleyen bir kadınla tanıştım. Çok zamanını alıyor, ancak düzenli olarak arkadaşlarını evine davet eden, arkadaşlarıyla etkinlikler ve geziler düzenleyen kişidir. Yaşamak için ne harika bir yol.
Robin Dunbar’ın son kitabı “Arkadaşlar”ı okurken onu düşündüm. Yazarın adı sizin için bir şey ifade ediyorsa, bunun nedeni muhtemelen Dunbar’ın numarasıdır. Bu, çoğu insanın sahip olabileceği maksimum anlamlı ilişki sayısının 150 civarında bir yerde olduğu bulgusudur. Ortalama bir Amerikan düğününe kaç kişi davet edilir? Yaklaşık 150. Ortalama bir İngiliz Noel kartı listesinde kaç kişi var? Yaklaşık 150. İlk insan avcı-toplayıcı topluluklarında kaç kişi vardı? Yaklaşık 150.
Dunbar bunun bir bilişsel kapasite meselesi olduğunu savunuyor. Ortalama bir insan zihni herhangi bir anda yaklaşık 150 istikrarlı ilişkiyi sürdürebilir. Bu 150 arkadaş, büyük etkinliklerinize davet ettiğiniz kişilerdir – karşı rahat hissettiğiniz kişiler.
Ayrıca çoğu insanın yaklaşık 15 yakın arkadaştan oluşan bir çevreye sahip olduğunu iddia ediyor. Bunlar, günlük sosyal arkadaşlarınız – akşam yemeğine ve sinemaya gittiğiniz insanlar. Bu grup içinde, kabaca beş arkadaşınızla en yakın çevreniz var. Bunlar, ihtiyaç duyduğunuz anda size sınırsız duygusal, fiziksel ve finansal yardım vermeye istekli insanlardır.
Dunbar, bir arkadaşlığın yakınlığının ne kadar ortak noktanız olduğundan etkilendiğini savunuyor. “Bir arkadaşınızla genlerinizi paylaşma olasılığınız, mahallenizdeki rastgele herhangi bir kişiyle olduğundan iki kat daha fazladır” diye yazıyor. İnsanlar, benzer müzik zevklerine, siyasi görüşlere, mesleklere, dünya görüşlerine ve mizah anlayışlarına sahip kişilerle arkadaş olma eğilimindedir. Yeni bir insanla tanışırsın. Bu kişiyi tanımak için zaman harcarsınız ve onu hangi arkadaşlık çemberine yerleştireceğinize karar verirsiniz.
Zaman, arkadaşlıkta çok önemli bir unsurdur. Arkadaşlık psikolojisi uzmanı Jeffrey Hall, ilk yıllarında 112 Kansas Üniversitesi’ni okudu ve bir tanıdıktan arkadaşa geçmek için başka birinin şirketinde yaklaşık 45 saat kaldığını buldu. Sıradan bir arkadaştan anlamlı bir arkadaşa geçmek üç aylık bir süre içinde 50 saat daha sürdü ve yakın yakın arkadaş çevresine geçmek 100 saat daha sürdü.
İnsanlar genellikle dış çevrelerinden çok iç çevrelerine zaman ayırırlar. Dunbar, bir ay boyunca insanların en yakın beş arkadaşının her birine yaklaşık sekiz buçuk saat ayırdıklarını ve sonraki 10 arkadaşa ayda iki saatten biraz daha fazlasını (temelde bir akşam yemeği veya öğle yemeği) ayırdıklarını buldu. 15 kişilik çevrelerini tamamla. Daha geniş arkadaş çevrelerindeki diğer 135 kişiye ayda ortalama 20 dakikadan az zaman ayırıyorlar.
Bunlar ortalamalardır. Her birimizin kendi arkadaşlık tarzımız var. Dışa dönükler, sosyal enerjilerini daha fazla insan arasında harcarlar ve daha fazla ama daha zayıf yakın arkadaşlıklara sahiptirler. İçine kapanıklar daha az insana yatırım yapar ama onlarla daha güçlü bağları vardır.
Arkadaşlığın diğer önemli faktörü sosyal beceridir ve bu toplum olarak yeterince ciddiye almadığımız bir şeydir. Bu, son on yılda benim için tutkulu bir inanç haline geldi. Sosyal yaşam hızlı, karmaşık ve bilişsel olarak inanılmaz derecede talepkardır. Amerikalılar, okullarda sosyal ve duygusal becerileri daha yeni öğretmeye başladılar ve çevrimiçi yaşamın bu becerileri aşındırdığına inanmak için birçok neden var.
Ancak hayattaki mutluluğumuz, sağlığımız ve doyumumuz, büyük ölçüde başkalarını ustaca anlama ve onlara karşı düşünceli olma yeteneğimize bağlıdır. Ülkemizdeki acılık ve yabancılaşmanın çoğu, sosyal becerilerimizin şu anda içinde yaşadığımız karmaşık toplum için yetersiz olmasından kaynaklanmaktadır.
Psikologlar Michael Argyle ve Monika Henderson, bazı sosyal eylemleri tanımladılar. arkadaşlıklar esas alınır: arkadaşların yanında değilken onları savunmak, onlarla önemli haberleri paylaşmak, zayıf noktalarını onlarla paylaşmak, gerektiğinde duygusal destek sağlamak.
Önemli becerilerin çoğu günlük iletişim becerileridir: konuşmayı kesintiye uğratmadan ileri geri atmak, diğer kişinin az önce söylediklerine anlamlı bir şeyler eklemek, fıkralar anlatmak, geçmişi anımsamak, tahminde bulunmak. diğer kişinin yorumunuza nasıl tepki verebileceğini, böylece onu en yararlı şekilde çerçeveleyebileceksiniz.
Dunbar ve meslektaşları Neil Duncan ve Anna Marriott, diğer insanların kafelerde ve diğer mekanlarda yaptığı sohbetleri örneklediler ve konuşma süresinin üçte ikisinin sosyal konular hakkında konuşarak harcandığını buldular. Dunbar’ın araştırması aynı zamanda ortalama bir insanın yakın bir ilişkisinin yaklaşık 2,3 yılda bir bozulacağını tahmin ediyor. Bu, bir yetişkinlik döneminde kabaca 30 ilişki çöküşü anlamına gelir – genellikle bakımsızlık ve zayıf iletişim gibi şeyler yüzünden.
Dunbar’ın çalışmasını büyüleyici buluyorum, ancak sosyal bilimlerin çoğu gibi, nüfuslar arasında neyin ölçülebileceğine odaklanıyor, bu yüzden her bir arkadaşlıkta özel ve benzersiz olanı özlüyor.
Bu araştırmaların çoğu yıllar önce yapıldı. Onu Covid bağlamında okurken, genellikle kayıp bir dünyayı bir anlığına gördüğüm hissine kapıldım. Her şey çok kırılgan görünüyor. Yavaş yavaş normal hayata geri döndüğümüzde, bu bir arkadaşlık envanteri alma ve agresif bir şekilde arkadaşça olma zamanı olabilir.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) üzerinden The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Robin Dunbar’ın son kitabı “Arkadaşlar”ı okurken onu düşündüm. Yazarın adı sizin için bir şey ifade ediyorsa, bunun nedeni muhtemelen Dunbar’ın numarasıdır. Bu, çoğu insanın sahip olabileceği maksimum anlamlı ilişki sayısının 150 civarında bir yerde olduğu bulgusudur. Ortalama bir Amerikan düğününe kaç kişi davet edilir? Yaklaşık 150. Ortalama bir İngiliz Noel kartı listesinde kaç kişi var? Yaklaşık 150. İlk insan avcı-toplayıcı topluluklarında kaç kişi vardı? Yaklaşık 150.
Dunbar bunun bir bilişsel kapasite meselesi olduğunu savunuyor. Ortalama bir insan zihni herhangi bir anda yaklaşık 150 istikrarlı ilişkiyi sürdürebilir. Bu 150 arkadaş, büyük etkinliklerinize davet ettiğiniz kişilerdir – karşı rahat hissettiğiniz kişiler.
Ayrıca çoğu insanın yaklaşık 15 yakın arkadaştan oluşan bir çevreye sahip olduğunu iddia ediyor. Bunlar, günlük sosyal arkadaşlarınız – akşam yemeğine ve sinemaya gittiğiniz insanlar. Bu grup içinde, kabaca beş arkadaşınızla en yakın çevreniz var. Bunlar, ihtiyaç duyduğunuz anda size sınırsız duygusal, fiziksel ve finansal yardım vermeye istekli insanlardır.
Dunbar, bir arkadaşlığın yakınlığının ne kadar ortak noktanız olduğundan etkilendiğini savunuyor. “Bir arkadaşınızla genlerinizi paylaşma olasılığınız, mahallenizdeki rastgele herhangi bir kişiyle olduğundan iki kat daha fazladır” diye yazıyor. İnsanlar, benzer müzik zevklerine, siyasi görüşlere, mesleklere, dünya görüşlerine ve mizah anlayışlarına sahip kişilerle arkadaş olma eğilimindedir. Yeni bir insanla tanışırsın. Bu kişiyi tanımak için zaman harcarsınız ve onu hangi arkadaşlık çemberine yerleştireceğinize karar verirsiniz.
Zaman, arkadaşlıkta çok önemli bir unsurdur. Arkadaşlık psikolojisi uzmanı Jeffrey Hall, ilk yıllarında 112 Kansas Üniversitesi’ni okudu ve bir tanıdıktan arkadaşa geçmek için başka birinin şirketinde yaklaşık 45 saat kaldığını buldu. Sıradan bir arkadaştan anlamlı bir arkadaşa geçmek üç aylık bir süre içinde 50 saat daha sürdü ve yakın yakın arkadaş çevresine geçmek 100 saat daha sürdü.
İnsanlar genellikle dış çevrelerinden çok iç çevrelerine zaman ayırırlar. Dunbar, bir ay boyunca insanların en yakın beş arkadaşının her birine yaklaşık sekiz buçuk saat ayırdıklarını ve sonraki 10 arkadaşa ayda iki saatten biraz daha fazlasını (temelde bir akşam yemeği veya öğle yemeği) ayırdıklarını buldu. 15 kişilik çevrelerini tamamla. Daha geniş arkadaş çevrelerindeki diğer 135 kişiye ayda ortalama 20 dakikadan az zaman ayırıyorlar.
Bunlar ortalamalardır. Her birimizin kendi arkadaşlık tarzımız var. Dışa dönükler, sosyal enerjilerini daha fazla insan arasında harcarlar ve daha fazla ama daha zayıf yakın arkadaşlıklara sahiptirler. İçine kapanıklar daha az insana yatırım yapar ama onlarla daha güçlü bağları vardır.
Arkadaşlığın diğer önemli faktörü sosyal beceridir ve bu toplum olarak yeterince ciddiye almadığımız bir şeydir. Bu, son on yılda benim için tutkulu bir inanç haline geldi. Sosyal yaşam hızlı, karmaşık ve bilişsel olarak inanılmaz derecede talepkardır. Amerikalılar, okullarda sosyal ve duygusal becerileri daha yeni öğretmeye başladılar ve çevrimiçi yaşamın bu becerileri aşındırdığına inanmak için birçok neden var.
Ancak hayattaki mutluluğumuz, sağlığımız ve doyumumuz, büyük ölçüde başkalarını ustaca anlama ve onlara karşı düşünceli olma yeteneğimize bağlıdır. Ülkemizdeki acılık ve yabancılaşmanın çoğu, sosyal becerilerimizin şu anda içinde yaşadığımız karmaşık toplum için yetersiz olmasından kaynaklanmaktadır.
Psikologlar Michael Argyle ve Monika Henderson, bazı sosyal eylemleri tanımladılar. arkadaşlıklar esas alınır: arkadaşların yanında değilken onları savunmak, onlarla önemli haberleri paylaşmak, zayıf noktalarını onlarla paylaşmak, gerektiğinde duygusal destek sağlamak.
Önemli becerilerin çoğu günlük iletişim becerileridir: konuşmayı kesintiye uğratmadan ileri geri atmak, diğer kişinin az önce söylediklerine anlamlı bir şeyler eklemek, fıkralar anlatmak, geçmişi anımsamak, tahminde bulunmak. diğer kişinin yorumunuza nasıl tepki verebileceğini, böylece onu en yararlı şekilde çerçeveleyebileceksiniz.
Dunbar ve meslektaşları Neil Duncan ve Anna Marriott, diğer insanların kafelerde ve diğer mekanlarda yaptığı sohbetleri örneklediler ve konuşma süresinin üçte ikisinin sosyal konular hakkında konuşarak harcandığını buldular. Dunbar’ın araştırması aynı zamanda ortalama bir insanın yakın bir ilişkisinin yaklaşık 2,3 yılda bir bozulacağını tahmin ediyor. Bu, bir yetişkinlik döneminde kabaca 30 ilişki çöküşü anlamına gelir – genellikle bakımsızlık ve zayıf iletişim gibi şeyler yüzünden.
Dunbar’ın çalışmasını büyüleyici buluyorum, ancak sosyal bilimlerin çoğu gibi, nüfuslar arasında neyin ölçülebileceğine odaklanıyor, bu yüzden her bir arkadaşlıkta özel ve benzersiz olanı özlüyor.
Bu araştırmaların çoğu yıllar önce yapıldı. Onu Covid bağlamında okurken, genellikle kayıp bir dünyayı bir anlığına gördüğüm hissine kapıldım. Her şey çok kırılgan görünüyor. Yavaş yavaş normal hayata geri döndüğümüzde, bu bir arkadaşlık envanteri alma ve agresif bir şekilde arkadaşça olma zamanı olabilir.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) üzerinden The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .