Genellikle “Lo, nasıl bir gül, e’renging” olarak bilinen Alman ilahisi, uzun zamandır sevilen bir Noel şarkısı olmuştur. Kilise koroları ve lise koroları tarafından söylenir. Versiyonlar Linda Ronstadt ve Sting tarafından kaydedildi.
Ancak erken dönem Alman Barok bestecisi Michael Praetorius’a orijinal single için teşekkür etmemiz gerekiyor, tabiri caizse: “Es ist ein Ros entsprungen. ” Metin ve ilahi melodisi ilk olarak 1599’da birlikte basıldı. Ancak 1609’da Praetorius, melodiyi tüm armonik olasılıklarıyla dolduran ve hit bir melodi gününde eşdeğer hale gelen yumuşak, dört parçalı bir ayar yazdı.
Cumartesi günü, Manhattan’daki St. Paul Lutheran Kilisesi’nde, görkemli topluluk Tenet Vokal Sanatçıları, 14 seçkin şarkıcı ve 11 canlı dönem enstrümanı sanatçısı ile, cömert bir 75- bu bestecinin eserlerinin bir dakikalık konseri.
Program – Jolle Greenleaf Tenet’in sanat yönetmeni iken, bu program org çalan Jeffrey Grossman tarafından yönetildi – bu yıl Praetorius’un hem ölümünün 400. hem de doğumunun 450. yıldönümü olduğu gerçeğini onurlandırdı. (Konserin isteğe bağlı videosu Salı gününden itibaren bir ay boyunca tenet.nyc’de mevcut olacaktır.)
Praetorius, Alman Lutheran koro geleneğinin önde gelen isimlerinden biriydi – ilahi ezgilerini, Tenet’in zorlayıcı bir şekilde icra ettiği harika “Nun komm, der Heiden Heiland”da olduğu gibi, genellikle çarpıcı bir karmaşıklıkla ortaya çıkan parçaların bileşenleri olarak kullanma pratiği. Bir düzeyde bu müzik, çekici bir melodinin çok bölümlü, koro benzeri bir ayarı olarak karşımıza çıkıyor. Ancak yüzeyin hemen altında müzik, iç ayrıntılarla doludur: sesler için sıra dışı kontrpuanların süsleri, enstrümanlar için dalgalı riffler.
Praetorius, kariyerinin sonraki aşamalarında, şarkıcı ve oyuncu gruplarının daha küçük topluluklara bölündüğü ve böylece cümlelerin geri sektirilebildiği “cori spezzati” olarak bilinen teknik de dahil olmak üzere İtalya’dan gelen yeni stillerden giderek daha fazla etkilendi. ileri.
Bu bakımdan Praetorius, daha genç bir Alman çağdaşı olan Heinrich Schütz’e çok şey borçluydu ve ikisi de Dresden’de çalışırken tanışmıştı. Schütz, Venedik’te üç yıl boyunca tekniğin öncüsü olan Giovanni Gabrieli ile, St. Mark’s Basilica’nın bestecisi ve orgcusu ile çalışmıştı. Tenet, Schütz’ün etkisine bir selam olarak, programa mini cümlelerin cesurca yankılandığı “Jauchzet dem Herren” ile başladı.
Praetorius’un tekniğe kendi bakış açısını getirdiği, hayatta kalan tek seküler müziği olan “Terpsichore” koleksiyonundan enstrümanlar için dört filo dansı performansıyla fazlasıyla kanıtlandı. Etkileşim yankı efektlerinin ötesine geçti; bazen bir gruptan diğerine üzerinde ayrıntılı bir şekilde durmak için açık bir davetle bir süs atıldı. Büyük ölçekli koro eserlerinin birçoğunda, Tenet şarkıcıları, kendilerini kilisede birbirlerinden oldukça uzakta konumlandırarak cori spezzati pasajlarının dramatik etkisini artırdılar.
Benim için vahiy, Praetorius’un 1619 tarihli “Polyhymnia Caduceatrix” koleksiyonundan uzun “Vater unser im Himmelreich”ın bir performansıydı – birden fazla bölüme yerleştirilmiş muhteşem müzik, üst üste binen kontrpuanların yüce uzantıları ve ışıltıya dönüşen yumuşak armoniler ahenk. Tarihçiler bu puanı, Monteverdi’nin 1610 tarihli ufuk açıcı Vespers’ının Alman Barok muadili olarak işaret ediyor.
Yine de daha mütevazı ücretlerden bazıları, bugün tanıdık olan “Joseph Dearest, Joseph Mine” şarkısının ayarı gibi ödüllendiriciydi. ” Praetorius’un kurnazca dahiyane ve ışıltılı versiyonunu ne sıklıkla duyuyorsunuz?
Tenet Vokal Sanatçıları
Cumartesi günü Manhattan’daki St. Paul’s Lutheran Kilisesi’nde yapıldı.
Ancak erken dönem Alman Barok bestecisi Michael Praetorius’a orijinal single için teşekkür etmemiz gerekiyor, tabiri caizse: “Es ist ein Ros entsprungen. ” Metin ve ilahi melodisi ilk olarak 1599’da birlikte basıldı. Ancak 1609’da Praetorius, melodiyi tüm armonik olasılıklarıyla dolduran ve hit bir melodi gününde eşdeğer hale gelen yumuşak, dört parçalı bir ayar yazdı.
Cumartesi günü, Manhattan’daki St. Paul Lutheran Kilisesi’nde, görkemli topluluk Tenet Vokal Sanatçıları, 14 seçkin şarkıcı ve 11 canlı dönem enstrümanı sanatçısı ile, cömert bir 75- bu bestecinin eserlerinin bir dakikalık konseri.
Program – Jolle Greenleaf Tenet’in sanat yönetmeni iken, bu program org çalan Jeffrey Grossman tarafından yönetildi – bu yıl Praetorius’un hem ölümünün 400. hem de doğumunun 450. yıldönümü olduğu gerçeğini onurlandırdı. (Konserin isteğe bağlı videosu Salı gününden itibaren bir ay boyunca tenet.nyc’de mevcut olacaktır.)
Praetorius, Alman Lutheran koro geleneğinin önde gelen isimlerinden biriydi – ilahi ezgilerini, Tenet’in zorlayıcı bir şekilde icra ettiği harika “Nun komm, der Heiden Heiland”da olduğu gibi, genellikle çarpıcı bir karmaşıklıkla ortaya çıkan parçaların bileşenleri olarak kullanma pratiği. Bir düzeyde bu müzik, çekici bir melodinin çok bölümlü, koro benzeri bir ayarı olarak karşımıza çıkıyor. Ancak yüzeyin hemen altında müzik, iç ayrıntılarla doludur: sesler için sıra dışı kontrpuanların süsleri, enstrümanlar için dalgalı riffler.
Praetorius, kariyerinin sonraki aşamalarında, şarkıcı ve oyuncu gruplarının daha küçük topluluklara bölündüğü ve böylece cümlelerin geri sektirilebildiği “cori spezzati” olarak bilinen teknik de dahil olmak üzere İtalya’dan gelen yeni stillerden giderek daha fazla etkilendi. ileri.
Bu bakımdan Praetorius, daha genç bir Alman çağdaşı olan Heinrich Schütz’e çok şey borçluydu ve ikisi de Dresden’de çalışırken tanışmıştı. Schütz, Venedik’te üç yıl boyunca tekniğin öncüsü olan Giovanni Gabrieli ile, St. Mark’s Basilica’nın bestecisi ve orgcusu ile çalışmıştı. Tenet, Schütz’ün etkisine bir selam olarak, programa mini cümlelerin cesurca yankılandığı “Jauchzet dem Herren” ile başladı.
Praetorius’un tekniğe kendi bakış açısını getirdiği, hayatta kalan tek seküler müziği olan “Terpsichore” koleksiyonundan enstrümanlar için dört filo dansı performansıyla fazlasıyla kanıtlandı. Etkileşim yankı efektlerinin ötesine geçti; bazen bir gruptan diğerine üzerinde ayrıntılı bir şekilde durmak için açık bir davetle bir süs atıldı. Büyük ölçekli koro eserlerinin birçoğunda, Tenet şarkıcıları, kendilerini kilisede birbirlerinden oldukça uzakta konumlandırarak cori spezzati pasajlarının dramatik etkisini artırdılar.
Benim için vahiy, Praetorius’un 1619 tarihli “Polyhymnia Caduceatrix” koleksiyonundan uzun “Vater unser im Himmelreich”ın bir performansıydı – birden fazla bölüme yerleştirilmiş muhteşem müzik, üst üste binen kontrpuanların yüce uzantıları ve ışıltıya dönüşen yumuşak armoniler ahenk. Tarihçiler bu puanı, Monteverdi’nin 1610 tarihli ufuk açıcı Vespers’ının Alman Barok muadili olarak işaret ediyor.
Yine de daha mütevazı ücretlerden bazıları, bugün tanıdık olan “Joseph Dearest, Joseph Mine” şarkısının ayarı gibi ödüllendiriciydi. ” Praetorius’un kurnazca dahiyane ve ışıltılı versiyonunu ne sıklıkla duyuyorsunuz?
Tenet Vokal Sanatçıları
Cumartesi günü Manhattan’daki St. Paul’s Lutheran Kilisesi’nde yapıldı.