Özellikle kendine güveni olmayan bir genç için gerçek hayat ile rüyalar arasındaki fark nedir?
Bu dokunaklı soru, Cuma günü Metropolitan Opera’da İngilizce tercümesi “Cinderella” olarak açılan Massenet’in 1899 operası “Cendrillon”un merkezinde yer alır – 95 dakikaya indirilmiş ve ailelere yönelik bir tatil teklifi.
Laurent Pelly’nin Perrault’nun peri masalının bu uyarlamasının cesurca stilize edilmiş yapımında, Külkedisi (etkileyici mezzosoprano Isabel Leonard) ile tanıştığımızda huzursuz ve yalnızdır. Yırtık bir elbise ve gösterişli bir kazak giymiş, buyurgan üvey annesi ve kibirli üvey kız kardeşleri tarafından aşağılık bir hizmetçi gibi muamele görüyor.
Kaderini düşünmek için yalnız bırakılan Külkedisi, eski bir halk şarkısını çağrıştıran hüzünlü bir arya söyler ve kendine bir an hayal kurmasına izin verir. Onu kurtarabilecek biri olmalı; bir yerde sevgi dolu bir ruh eşi bekliyor. Met’te Debussy’nin Mélisande’si olarak ve diğer önemli rollerde çok başarılı olan Leonard, bunu eriterek yapıyor.
Külkedisi’nin kurtarıcısı ne yazık ki babası Pandolfe (bas-bariton Laurent Naouri) değil. Öğrendiğimiz gibi, Pandolfe, iki çocuğu olan enerjik Madame de la Haltiere ile aptalca evlendiğinde, sevgili kızıyla taşrada mutlu bir şekilde yaşayan bir dul idi. Kısa süre sonra kendini zorba ve hırslı biri olarak gösterdi. Pandolfe ona karşı duramaz ve kızını koruyamaz.
Ve bu yapımdaki Haltiere, mezzosoprano Stephanie Blythe’ye kim karşı koyabilir? Güçlü, derinden gelen sesi ve sorumluluk sahibi varlığıyla Blythe gülünç bir şekilde solup gidiyor.
“Cinderella”nın neşeli kötüleri: Kötü üvey anne Madam de la Haltière rolünde Stephanie Blythe (solda) ve Dorothy rolünde Maya Lahyani (solda) ve Naomie rolünde Jacqueline Echols. Kredi. . . Sara Krulwich/The New York Times
Hareketli açılış sahnesinde, korkak hizmetçilerine ve dalkavuk değirmencilerine, kızlarının kraliyet balosuna katılması için süslü elbiseler yaratmalarını emreder; krallığın kralı (Met’teki ilk çıkışında güçlü bas-bariton Michael Sumuel), inatçı prensin sonunda bir eş seçeceğine karar verdi. Massenet’in müziği, orkestra şefi Emmanuel Villaume tarafından canlı bir şekilde yönetilen hışırtı ve ihtişamla doludur. Geride kalan zavallı Külkedisi yerde kıvrılır ve uykuya dalar.
Ancak baloya katılma özlemi, ruh yardımcılarıyla birlikte gelen Peri Vaftiz Annesi (parlak sesli koloratur soprano Jessica Pratt) tarafından duyuldu – gümüş kremaya bürünmüş olarak uyanan Sindirella gibi ürkütücü bir şekilde giyinmiş kadınlardan oluşan bir dans korosu. ve at arabasıyla saraya götürülür. Hepsi bir rüya mı?
Massenet’in bu performansta zarif bir şekilde aktarılan anlatımında ortaya çıkan şey, Yakışıklı Prens’in (Emily D’Angelo, zengin sesli bir mezzo) aynı zamanda bir hayalperest olduğudur. Onu önce kırmızı pijaması içinde perişan halde, toptan ve sorumluluklarından korkarken görüyoruz.
Soldan: “Cinderella”da Jessica Pratt Peri Anne rolünde, Leonard Cinderella rolünde ve Emily D’Angelo Yakışıklı Prens rolünde. ” Kredi. . . Sara Krulwich/The New York Times
Sahte, alaycı, komik bir koro sahnesinde, sıra dışı kıyafetler içindeki seçkin kadınlardan oluşan bir geçit töreni – ayrıca kostümleri Pelly de tasarladı – zorlukla yanıt veremeyen asık suratlı prensin önünde belirir. Sonra, bir vizyonda Külkedisi gelir. Sessiz bakışları, Leonard ve D’Angelo tarafından güzelce söylenen lirik değişimlere dönüşürken, bu genç insanlar gerçekten de birbirlerinin hayallerinin cevapları gibi görünüyor.
Ve böylece tanıdık hikaye ortaya çıkar: Sindirella gece yarısı koşarak uzaklaşırken ayağından düşen camdan terlik; prensin sahibini bulmak için amansız arayışı; ve aşk hayallerinin gerçeğe dönüşmesinin sevindirici sonucu.
Barbara de Limburg’un setinin her yerine yazılan Perrault’un peri masalından satırlar ve Laura Scozzi’nin koreografisi zarif hareketler ve aptallığın ustaca bir karışımı olan prodüksiyon bir zevk. Kadro (üvey kız kardeşler olarak Jacqueline Echols ve Maya Lahyani dahil) daha iyi olamazdı. Met’in tatiller için diğer aile yemekleri için uygun bir arkadaştır: Mozart’ın geçen hafta açılan “Sihirli Flüt”.
Külkedisi
3 Ocak’a kadar Manhattan Metropolitan Opera’da; metopera. org.
Bu dokunaklı soru, Cuma günü Metropolitan Opera’da İngilizce tercümesi “Cinderella” olarak açılan Massenet’in 1899 operası “Cendrillon”un merkezinde yer alır – 95 dakikaya indirilmiş ve ailelere yönelik bir tatil teklifi.
Laurent Pelly’nin Perrault’nun peri masalının bu uyarlamasının cesurca stilize edilmiş yapımında, Külkedisi (etkileyici mezzosoprano Isabel Leonard) ile tanıştığımızda huzursuz ve yalnızdır. Yırtık bir elbise ve gösterişli bir kazak giymiş, buyurgan üvey annesi ve kibirli üvey kız kardeşleri tarafından aşağılık bir hizmetçi gibi muamele görüyor.
Kaderini düşünmek için yalnız bırakılan Külkedisi, eski bir halk şarkısını çağrıştıran hüzünlü bir arya söyler ve kendine bir an hayal kurmasına izin verir. Onu kurtarabilecek biri olmalı; bir yerde sevgi dolu bir ruh eşi bekliyor. Met’te Debussy’nin Mélisande’si olarak ve diğer önemli rollerde çok başarılı olan Leonard, bunu eriterek yapıyor.
Külkedisi’nin kurtarıcısı ne yazık ki babası Pandolfe (bas-bariton Laurent Naouri) değil. Öğrendiğimiz gibi, Pandolfe, iki çocuğu olan enerjik Madame de la Haltiere ile aptalca evlendiğinde, sevgili kızıyla taşrada mutlu bir şekilde yaşayan bir dul idi. Kısa süre sonra kendini zorba ve hırslı biri olarak gösterdi. Pandolfe ona karşı duramaz ve kızını koruyamaz.
Ve bu yapımdaki Haltiere, mezzosoprano Stephanie Blythe’ye kim karşı koyabilir? Güçlü, derinden gelen sesi ve sorumluluk sahibi varlığıyla Blythe gülünç bir şekilde solup gidiyor.
“Cinderella”nın neşeli kötüleri: Kötü üvey anne Madam de la Haltière rolünde Stephanie Blythe (solda) ve Dorothy rolünde Maya Lahyani (solda) ve Naomie rolünde Jacqueline Echols. Kredi. . . Sara Krulwich/The New York Times
Hareketli açılış sahnesinde, korkak hizmetçilerine ve dalkavuk değirmencilerine, kızlarının kraliyet balosuna katılması için süslü elbiseler yaratmalarını emreder; krallığın kralı (Met’teki ilk çıkışında güçlü bas-bariton Michael Sumuel), inatçı prensin sonunda bir eş seçeceğine karar verdi. Massenet’in müziği, orkestra şefi Emmanuel Villaume tarafından canlı bir şekilde yönetilen hışırtı ve ihtişamla doludur. Geride kalan zavallı Külkedisi yerde kıvrılır ve uykuya dalar.
Ancak baloya katılma özlemi, ruh yardımcılarıyla birlikte gelen Peri Vaftiz Annesi (parlak sesli koloratur soprano Jessica Pratt) tarafından duyuldu – gümüş kremaya bürünmüş olarak uyanan Sindirella gibi ürkütücü bir şekilde giyinmiş kadınlardan oluşan bir dans korosu. ve at arabasıyla saraya götürülür. Hepsi bir rüya mı?
Massenet’in bu performansta zarif bir şekilde aktarılan anlatımında ortaya çıkan şey, Yakışıklı Prens’in (Emily D’Angelo, zengin sesli bir mezzo) aynı zamanda bir hayalperest olduğudur. Onu önce kırmızı pijaması içinde perişan halde, toptan ve sorumluluklarından korkarken görüyoruz.
Soldan: “Cinderella”da Jessica Pratt Peri Anne rolünde, Leonard Cinderella rolünde ve Emily D’Angelo Yakışıklı Prens rolünde. ” Kredi. . . Sara Krulwich/The New York Times
Sahte, alaycı, komik bir koro sahnesinde, sıra dışı kıyafetler içindeki seçkin kadınlardan oluşan bir geçit töreni – ayrıca kostümleri Pelly de tasarladı – zorlukla yanıt veremeyen asık suratlı prensin önünde belirir. Sonra, bir vizyonda Külkedisi gelir. Sessiz bakışları, Leonard ve D’Angelo tarafından güzelce söylenen lirik değişimlere dönüşürken, bu genç insanlar gerçekten de birbirlerinin hayallerinin cevapları gibi görünüyor.
Ve böylece tanıdık hikaye ortaya çıkar: Sindirella gece yarısı koşarak uzaklaşırken ayağından düşen camdan terlik; prensin sahibini bulmak için amansız arayışı; ve aşk hayallerinin gerçeğe dönüşmesinin sevindirici sonucu.
Barbara de Limburg’un setinin her yerine yazılan Perrault’un peri masalından satırlar ve Laura Scozzi’nin koreografisi zarif hareketler ve aptallığın ustaca bir karışımı olan prodüksiyon bir zevk. Kadro (üvey kız kardeşler olarak Jacqueline Echols ve Maya Lahyani dahil) daha iyi olamazdı. Met’in tatiller için diğer aile yemekleri için uygun bir arkadaştır: Mozart’ın geçen hafta açılan “Sihirli Flüt”.
Külkedisi
3 Ocak’a kadar Manhattan Metropolitan Opera’da; metopera. org.