Hiç gece yarısı patrondan “yol ayrımı” gibi uğursuz bir konu satırı içeren bir e-posta aldınız mı? Bugünün e-posta görgü kuralları, patronlardan gece yarısı e-postaları almamamız gerektiğini söylüyor. Ancak Elon Musk sıradan bir patron değil ve empatik liderlikle ilgili notu almadığını varsaymak güvenli. Bu nedenle, Twitter’ın CEO’su olarak, personelinin neredeyse yarısını işten çıkardıktan, işe bir lavabo getirdikten ve “organizasyon onarılana kadar” ofiste uyuyacağını ilan ettikten sonra, Bay Musk son zamanlarda bunu yayınladı. -geri kalan çalışanlarına gece ültimatomu: Bu noktadan sonra, Twitter “son derece katı” olacaktı. Sert çekirdek olmaya hazır mıydılar? “Evet”i seçebilir veya üç aylık işten ayrılmayı tercih edebilirler.
Bay Musk’a göre “sert çekirdek”, “yüksek yoğunlukta uzun saatler”, yalnızca en “olağanüstü performansın” kabul edildiği bir iş yeri ve gece yarısı e-postalarının gayet iyi olacağı bir kültür anlamına geliyordu. Patron olsun ya da olmasın birkaç işkoliğin bu ifadenin arkasındaki felsefeden tamamen etkilenmediğine bahse girerim ve yine de masalarına yığılan terli Wall Street bankacılarının, kendi masalarının altında uyuyan Silikon Vadisi harika çocuklarının görüntülerini hemen canlandırdı. ve Uber ve WeWork gibi şirketlerin yüksek yoğunluklu, kardeş-patron kültürleri, onlara eşlik eden sevdiğiniz şeyi yapmak ve öldüğünüzde uyumak hakkındaki sloganları. Bu, bazı patronların özleyebileceği ancak daha birçok çalışanın asla geri dönmemeye kararlı olduğu bir salgın öncesi zihniyettir.
Ancak Bay Musk, sendikaları alt üst eden sicili ve kendisiyle aynı fikirde olmayanları acımasızca kovması ile bu konuda steroid kullanan bir patron gibidir ve “son derece katı çekirdek” anlayışını benimsemiş olması, sadece uyumsuz değildir. ulusal ruh hali; devam etmeye çalıştığımız eski bir liderlik modeli hakkında bilgi veriyor. Twitter çalışanları da aynı şeyi söylüyor gibiydi: Yaklaşık 1.200 kişi veya şirketin geri kalan iş gücünün neredeyse yarısı, Twitter’ın hayatta kalıp kalmayacağına dair soruları gündeme getirerek, onun “temel” taahhüdünü imzalamamayı seçti. Bay Musk, politikanın kendilerine karşı ayrımcılığa yol açacağına inanan engelli çalışanlar tarafından açılan “sert çekirdek” nedeniyle halihazırda en az bir dava ile karşı karşıya.
“Sert çekirdek”, daha çok grafik pornografi, mosh çukurları veya bir isim olarak kullanıldığında değişime dirençli insanlarla ilişkilendirilen bir terim olabilir, ancak Bay Musk’ın dilsel bir favorisidir. Bunu, SpaceX çabalarına ve çalışanlarının Tesla’daki (yerinde yattığı meşhur başka bir şirket) maliyetleri kontrol etmek için daha fazla çalışma ihtiyacına atıfta bulunmak için ve kurumsal davacılar – yani, “sert sokak savaşçıları” için işe alma çabasının bir parçası olarak kullandı. ” Ancak bunların çoğu, elbette, “kız patron”un hâlâ bir iltifat olduğu ve “haftada 40 saatle kimsenin dünyayı değiştirmediği” fikrinin – başka bir Muskizm olduğu, Covid öncesi hayatımızın zorlu günlerindeydi. – (çoğunlukla) alkışlandı.
Ruh hali ne kadar çabuk değişebilir.
Pandemiden önce bile birçok beyaz yakalı Amerikalı, çalışmak için ilişkilerini yeniden düşünmeye başlıyordu. Kalıcı gelir eşitsizliği, kalıcı ırk ve cinsiyet ayrımcılığı, kapitalist vaatle ilgili hayal kırıklığı – “acele kültürü” akılda kalıcı bir slogandı, ancak bunların herhangi biri gerçekten buna değdi mi?
Bu günlerde, sadece birkaç yıl öncesinin kalk ve eziyet zihniyetinin yerini uyuma aldı. (Dinlenmek direniştir, duymadın mı?) ve kısa süre önce yapılan bir Gallup anketine göre, işte çıplak asgarî yapmayı (veya bilirsiniz, sadece bir iş gibi davranmayı) tanımlayan akılda kalıcı ifade “sessizce bırakma”, görünüşe göre ABD iş gücünün yarısını açıklıyor. Gençler, “Sadece zenginler için değil, herkes için işsizlik” sloganıyla akılda kalıcı TikTok melodilerinde veya Reddit’te emeği hayal etmediklerini ilan ederek kendi çalışma karşıtı duygularını memeleştirdiler.
Ve neden olmasınlar? İşyeri tükenmişliği ulusal bir krizdir. Araştırma firması Gartner tarafından yakın zamanda yapılan bir ankete göre, çalışanların neredeyse üçte ikisi pandeminin onlara işin hayatlarında oynaması gereken rolü sorgulamasına neden olduğunu söyledi ve Society for Human Resource Management, Amerikalı yöneticilerin yarısından fazlasının işi bıraktığını bildirdi. günün sonunda bitkin hissetmek. O halde, yalnızca daha yüksek ücretleri değil, aynı zamanda genel olarak daha iyi çalışma koşullarını da hedefleyen sendikalaşma çabalarının ülke genelinde devam etmesi belki de şaşırtıcı değil.
Kim Kardashian, “Bugünlerde kimse çalışmak istemiyor” deyince sürüklendi. Belki daha iyi ifade etmek gerekirse: Kimse çalışmak istemez. bunun gibi.
Elbette, çoğumuz hala çalışmak zorundayız. Üç aylık maaşla bile istifa edebilmek çoğu kişi için bir seçenek değil. Yine de bir şeyler değişiyor.
Bir TikTok kullanıcısının dediği gibi, geçen baharda Vox’ta okuduğumdan beri güldüğüm bir alıntıda: “Ben patron kız olmak istemiyorum. acele etmek istemiyorum. Ben sadece hayatımı yavaş yavaş yaşamak ve sevgilimle bir yosun yatağına uzanmak ve hayatımın geri kalanını kitap okuyarak, arka plan yaratarak, kendimi ve hayatımdaki insanları severek yaşamak istiyorum.”
Dürüstçe evet. “Sert çekirdek”, geçmiş bir yaşam tarzından bahsetmiyorum bile, geçmiş bir yönetim dönemidir. Olduğu gibi, artık onun yerini alacak pek çok başka, yumuşak çekirdekli ilgi alanımız var. Slack’in üzerinde gezinmek yerine ormanlarda çırpınıp mantar topladığımız, yazlık çekirdek üzerine modellenmiş bir işyerine ne dersiniz? Ya da ekranlarımızın parıltısıyla ısınmak yerine şöminenin önünde sıcacık bir pazen (comfycore) içinde toplandığımız kabin çekirdeği? Veya craftcore, hala yaratma ihtiyacı hissediyorsanız, ki bu, artık eski Twitter çalışanlarının uğraşmak için muhtemelen çok zamanları olacak bir şey.
Belki de Twitter’ın kitlesel göçüyle ve genel olarak genel çalışma karşıtı duyguyla tanık olduğumuz şey, bir Twitter kullanıcısının ifadesiyle “gerçek zamanlı” bir işçi isyanıdır. Hiçbirimiz fazla çalıştırıldığımız veya gereğinden az değer verildiğimiz, korkuya veya ültimatomlara yanıt verdiğimiz bir iş istemiyoruz ama birçok insan için iş hala bu. Daha iyisini yapamaz mıyız?
Geçen gece geç saatlere kadar, beni kelimenin kökenine bir gece yarısı tavşan deliğinden aşağı götüren o gece yarısı “temel” e-postayı düşünüyordum. (Bay Musk gurur duyardı!) Oxford English Dictionary’de alıntılandığı şekliyle “hardcore”un en eski kullanımlarından birinin ısrarla (veya hardcore) insanlara atıfta bulunmak için bir isim olduğunu öğrenince şaşırdım. işsiz.
Bu gerçekten de Bay Musk’ın şu anda işsiz olan eski çalışanlarını en katı çekirdek mi yapıyor?
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .
Bay Musk’a göre “sert çekirdek”, “yüksek yoğunlukta uzun saatler”, yalnızca en “olağanüstü performansın” kabul edildiği bir iş yeri ve gece yarısı e-postalarının gayet iyi olacağı bir kültür anlamına geliyordu. Patron olsun ya da olmasın birkaç işkoliğin bu ifadenin arkasındaki felsefeden tamamen etkilenmediğine bahse girerim ve yine de masalarına yığılan terli Wall Street bankacılarının, kendi masalarının altında uyuyan Silikon Vadisi harika çocuklarının görüntülerini hemen canlandırdı. ve Uber ve WeWork gibi şirketlerin yüksek yoğunluklu, kardeş-patron kültürleri, onlara eşlik eden sevdiğiniz şeyi yapmak ve öldüğünüzde uyumak hakkındaki sloganları. Bu, bazı patronların özleyebileceği ancak daha birçok çalışanın asla geri dönmemeye kararlı olduğu bir salgın öncesi zihniyettir.
Ancak Bay Musk, sendikaları alt üst eden sicili ve kendisiyle aynı fikirde olmayanları acımasızca kovması ile bu konuda steroid kullanan bir patron gibidir ve “son derece katı çekirdek” anlayışını benimsemiş olması, sadece uyumsuz değildir. ulusal ruh hali; devam etmeye çalıştığımız eski bir liderlik modeli hakkında bilgi veriyor. Twitter çalışanları da aynı şeyi söylüyor gibiydi: Yaklaşık 1.200 kişi veya şirketin geri kalan iş gücünün neredeyse yarısı, Twitter’ın hayatta kalıp kalmayacağına dair soruları gündeme getirerek, onun “temel” taahhüdünü imzalamamayı seçti. Bay Musk, politikanın kendilerine karşı ayrımcılığa yol açacağına inanan engelli çalışanlar tarafından açılan “sert çekirdek” nedeniyle halihazırda en az bir dava ile karşı karşıya.
“Sert çekirdek”, daha çok grafik pornografi, mosh çukurları veya bir isim olarak kullanıldığında değişime dirençli insanlarla ilişkilendirilen bir terim olabilir, ancak Bay Musk’ın dilsel bir favorisidir. Bunu, SpaceX çabalarına ve çalışanlarının Tesla’daki (yerinde yattığı meşhur başka bir şirket) maliyetleri kontrol etmek için daha fazla çalışma ihtiyacına atıfta bulunmak için ve kurumsal davacılar – yani, “sert sokak savaşçıları” için işe alma çabasının bir parçası olarak kullandı. ” Ancak bunların çoğu, elbette, “kız patron”un hâlâ bir iltifat olduğu ve “haftada 40 saatle kimsenin dünyayı değiştirmediği” fikrinin – başka bir Muskizm olduğu, Covid öncesi hayatımızın zorlu günlerindeydi. – (çoğunlukla) alkışlandı.
Ruh hali ne kadar çabuk değişebilir.
Pandemiden önce bile birçok beyaz yakalı Amerikalı, çalışmak için ilişkilerini yeniden düşünmeye başlıyordu. Kalıcı gelir eşitsizliği, kalıcı ırk ve cinsiyet ayrımcılığı, kapitalist vaatle ilgili hayal kırıklığı – “acele kültürü” akılda kalıcı bir slogandı, ancak bunların herhangi biri gerçekten buna değdi mi?
Bu günlerde, sadece birkaç yıl öncesinin kalk ve eziyet zihniyetinin yerini uyuma aldı. (Dinlenmek direniştir, duymadın mı?) ve kısa süre önce yapılan bir Gallup anketine göre, işte çıplak asgarî yapmayı (veya bilirsiniz, sadece bir iş gibi davranmayı) tanımlayan akılda kalıcı ifade “sessizce bırakma”, görünüşe göre ABD iş gücünün yarısını açıklıyor. Gençler, “Sadece zenginler için değil, herkes için işsizlik” sloganıyla akılda kalıcı TikTok melodilerinde veya Reddit’te emeği hayal etmediklerini ilan ederek kendi çalışma karşıtı duygularını memeleştirdiler.
Ve neden olmasınlar? İşyeri tükenmişliği ulusal bir krizdir. Araştırma firması Gartner tarafından yakın zamanda yapılan bir ankete göre, çalışanların neredeyse üçte ikisi pandeminin onlara işin hayatlarında oynaması gereken rolü sorgulamasına neden olduğunu söyledi ve Society for Human Resource Management, Amerikalı yöneticilerin yarısından fazlasının işi bıraktığını bildirdi. günün sonunda bitkin hissetmek. O halde, yalnızca daha yüksek ücretleri değil, aynı zamanda genel olarak daha iyi çalışma koşullarını da hedefleyen sendikalaşma çabalarının ülke genelinde devam etmesi belki de şaşırtıcı değil.
Kim Kardashian, “Bugünlerde kimse çalışmak istemiyor” deyince sürüklendi. Belki daha iyi ifade etmek gerekirse: Kimse çalışmak istemez. bunun gibi.
Elbette, çoğumuz hala çalışmak zorundayız. Üç aylık maaşla bile istifa edebilmek çoğu kişi için bir seçenek değil. Yine de bir şeyler değişiyor.
Bir TikTok kullanıcısının dediği gibi, geçen baharda Vox’ta okuduğumdan beri güldüğüm bir alıntıda: “Ben patron kız olmak istemiyorum. acele etmek istemiyorum. Ben sadece hayatımı yavaş yavaş yaşamak ve sevgilimle bir yosun yatağına uzanmak ve hayatımın geri kalanını kitap okuyarak, arka plan yaratarak, kendimi ve hayatımdaki insanları severek yaşamak istiyorum.”
Dürüstçe evet. “Sert çekirdek”, geçmiş bir yaşam tarzından bahsetmiyorum bile, geçmiş bir yönetim dönemidir. Olduğu gibi, artık onun yerini alacak pek çok başka, yumuşak çekirdekli ilgi alanımız var. Slack’in üzerinde gezinmek yerine ormanlarda çırpınıp mantar topladığımız, yazlık çekirdek üzerine modellenmiş bir işyerine ne dersiniz? Ya da ekranlarımızın parıltısıyla ısınmak yerine şöminenin önünde sıcacık bir pazen (comfycore) içinde toplandığımız kabin çekirdeği? Veya craftcore, hala yaratma ihtiyacı hissediyorsanız, ki bu, artık eski Twitter çalışanlarının uğraşmak için muhtemelen çok zamanları olacak bir şey.
Belki de Twitter’ın kitlesel göçüyle ve genel olarak genel çalışma karşıtı duyguyla tanık olduğumuz şey, bir Twitter kullanıcısının ifadesiyle “gerçek zamanlı” bir işçi isyanıdır. Hiçbirimiz fazla çalıştırıldığımız veya gereğinden az değer verildiğimiz, korkuya veya ültimatomlara yanıt verdiğimiz bir iş istemiyoruz ama birçok insan için iş hala bu. Daha iyisini yapamaz mıyız?
Geçen gece geç saatlere kadar, beni kelimenin kökenine bir gece yarısı tavşan deliğinden aşağı götüren o gece yarısı “temel” e-postayı düşünüyordum. (Bay Musk gurur duyardı!) Oxford English Dictionary’de alıntılandığı şekliyle “hardcore”un en eski kullanımlarından birinin ısrarla (veya hardcore) insanlara atıfta bulunmak için bir isim olduğunu öğrenince şaşırdım. işsiz.
Bu gerçekten de Bay Musk’ın şu anda işsiz olan eski çalışanlarını en katı çekirdek mi yapıyor?
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .