semaver
New member
Öğrenme sarmal bir müddetçtir ve beynin işlevselliğinde oluşan kazanımdır. Bilmeye duyulan gereksinim ve merak o bilginin oluşmasında ön şarttır. Teknolojik ögelerin süratle çoğalması, daima değişen dünya için yeni jenerasyon öğrenme kültürüne niye olmuş ve bilhassa çocukların bu yeni tertip olan dijital çağda yalnız mahremiyet ve tehlikelere karşı korunması konusuna dikkat çekilmiştir. Lakin gününün büyük çoğunluğunu ekrana maruz kalarak geçiren yeni kuşak, doğal öğrenme sürecinde başarısız olmaktadır. Bilginin süratle artması ve ona ulaşımın kolaylaşması, düşünmeden uzak ve akran öğrenmelerinden mahrum yalnız ekran öğrenmelerine maruz kalan öğrenenlerin, eğitim öğretim süreçlerindeki ahenk sorunları de göz gerisi edilmemelidir.
Pekala, gününün büyük çoğunluğunu teknoloji ögeleriyle geçiren kuşak, dijital ortamda paylaşılan ayrıntıları nasıl tüketmekte? Bu bilgilere erişim kanallarının farklılığı insan beyninin öğrenme anlayışıyla örtüşüyor mu?
Bebeklik senelerından beri teknoloji ile iç içe olan bireyler mevcut öğrenme ( bilişsel süreçleri sürece ) biçimlerinden uzak ya da eksik, başlı başına bilgiye erişim kanalları kurmuştur ki bu kanallar beynin doğal işleyiş yapısını ve suratını olumsuz etkilemektedir. Beyin yapısı gelişim farklılıklarıyla oluşan öğrenme evrelerinin örüntüsel yapısına dikkat çeker. Yeni öğrenmeye hazırlığı gerektiren şey ön öğrenmelerdir. Zira öğrenme gerek içsel gerek dışsal uyaranlar eşliğinde olur. Artan teknolojik ögelerin oluşturduğu sanal dünya, bireyi öğrenmeye duyulan münasebetlerinde tek tipleştirmektedir. halbuki öğrenme, komplike bir müddetç olması niçiniyle gayret gerektirir. İnsan doğal öğrenme ortamında etkin etkileşime geçer ve en manalı öğrenmeleri kazanır. Birinci öğrenme cinsimiz toplumsal öğrenmedir ve bizler bunun farkına bile varmayız. Gereksinimlerimiz bu cins öğrenmeleri zarurî kılar. Gayretlerimiz kararındaki bu kazanımlar hem beynin aktivasyonunu zenginleştirir tıpkı vakitte yeni öğrenmelere ilgiyi arttırır. Yeni kuşak, denetimsiz ve bilinçsizce kullanılan dijital çağda beynin doğal öğrenme süreci olan; sorgulama düşünme, muhakeme, akıl yürütme, çıkarımda bulunma, not alma, kıyaslama yapma, ardışıklaştırma, parça-bütünü tamamlama, ilgi kurabilme, yorumlama ve örüntü oluşturma üzere zihinsel süreçleri teget geçmektedir. Bunların yanı sıra sebat etme, bekleme, isteklerini erteleme ve istikrar üzere öğrenme ve toplumsal münasebet maharetlerini de yitirmekte ve kümeye dahil olamama, agresiflik, huzursuzluk, özgüven eksikliği, yetinememe üzere önemsenece boyutta duyusal ve toplumsal sorunlara de niye olmaktadır.
Beyin gerçeği gösteriyor ki, her iki lobunu (sağ-sol hemisfer) faal kullanamayan bireyler hücreler ortası irtibatı kuramadığından ne kadar bilgiye maruz kalırsa kalsın insan beyni için yaşamsal bir yönelim olan manalı öğrenmeden mahrum kalmaktadır. Zira beynin birinci gübresi toplumsal ağdır. Okulunu bitiren mesleksel eğitimini tamamlayan gençler teknolojik ögelerden muhtaçlığa yönelik erişim yerine vaktinin büyük çoğunluğunu yalnız bağlantı teknoloji ile geçirerek hayat marifetlerini kazanamamakta, dikkat ve sabır gerektiren işlerde başarısız olmakta yeni şeyleri öğrenmeye karşı ilgisiz kalmakta ve çaba gerektiren sorumluluklardan kaçınmaktadır. özetlemek gerekirse kısaca dijital çağ, tek taraflı ve abartılı kullanıldığında öğrenmedeki bilişsel marifetlerimizi ( dikkat,hız,hafıza,görsel sürece,işitsel sürece,mantık ve akıl yürütme ) köreltmekte ve beynin harika işleyişini frenlemektedir.
Pekala, gününün büyük çoğunluğunu teknoloji ögeleriyle geçiren kuşak, dijital ortamda paylaşılan ayrıntıları nasıl tüketmekte? Bu bilgilere erişim kanallarının farklılığı insan beyninin öğrenme anlayışıyla örtüşüyor mu?
Bebeklik senelerından beri teknoloji ile iç içe olan bireyler mevcut öğrenme ( bilişsel süreçleri sürece ) biçimlerinden uzak ya da eksik, başlı başına bilgiye erişim kanalları kurmuştur ki bu kanallar beynin doğal işleyiş yapısını ve suratını olumsuz etkilemektedir. Beyin yapısı gelişim farklılıklarıyla oluşan öğrenme evrelerinin örüntüsel yapısına dikkat çeker. Yeni öğrenmeye hazırlığı gerektiren şey ön öğrenmelerdir. Zira öğrenme gerek içsel gerek dışsal uyaranlar eşliğinde olur. Artan teknolojik ögelerin oluşturduğu sanal dünya, bireyi öğrenmeye duyulan münasebetlerinde tek tipleştirmektedir. halbuki öğrenme, komplike bir müddetç olması niçiniyle gayret gerektirir. İnsan doğal öğrenme ortamında etkin etkileşime geçer ve en manalı öğrenmeleri kazanır. Birinci öğrenme cinsimiz toplumsal öğrenmedir ve bizler bunun farkına bile varmayız. Gereksinimlerimiz bu cins öğrenmeleri zarurî kılar. Gayretlerimiz kararındaki bu kazanımlar hem beynin aktivasyonunu zenginleştirir tıpkı vakitte yeni öğrenmelere ilgiyi arttırır. Yeni kuşak, denetimsiz ve bilinçsizce kullanılan dijital çağda beynin doğal öğrenme süreci olan; sorgulama düşünme, muhakeme, akıl yürütme, çıkarımda bulunma, not alma, kıyaslama yapma, ardışıklaştırma, parça-bütünü tamamlama, ilgi kurabilme, yorumlama ve örüntü oluşturma üzere zihinsel süreçleri teget geçmektedir. Bunların yanı sıra sebat etme, bekleme, isteklerini erteleme ve istikrar üzere öğrenme ve toplumsal münasebet maharetlerini de yitirmekte ve kümeye dahil olamama, agresiflik, huzursuzluk, özgüven eksikliği, yetinememe üzere önemsenece boyutta duyusal ve toplumsal sorunlara de niye olmaktadır.
Beyin gerçeği gösteriyor ki, her iki lobunu (sağ-sol hemisfer) faal kullanamayan bireyler hücreler ortası irtibatı kuramadığından ne kadar bilgiye maruz kalırsa kalsın insan beyni için yaşamsal bir yönelim olan manalı öğrenmeden mahrum kalmaktadır. Zira beynin birinci gübresi toplumsal ağdır. Okulunu bitiren mesleksel eğitimini tamamlayan gençler teknolojik ögelerden muhtaçlığa yönelik erişim yerine vaktinin büyük çoğunluğunu yalnız bağlantı teknoloji ile geçirerek hayat marifetlerini kazanamamakta, dikkat ve sabır gerektiren işlerde başarısız olmakta yeni şeyleri öğrenmeye karşı ilgisiz kalmakta ve çaba gerektiren sorumluluklardan kaçınmaktadır. özetlemek gerekirse kısaca dijital çağ, tek taraflı ve abartılı kullanıldığında öğrenmedeki bilişsel marifetlerimizi ( dikkat,hız,hafıza,görsel sürece,işitsel sürece,mantık ve akıl yürütme ) köreltmekte ve beynin harika işleyişini frenlemektedir.