semaver
New member
Çocukluk çağında başlayan tırnak yeme davranışı bir ahenk ve davranış bozukluğu olarak kabul edilir. Kız çocuklarında erkek çocuklarına oranla daha fazla görülmektedir. Tırnak yiyen çocuklarda parmak emme, ağza farklı malzemeler sokma, diş gıcırdatma üzere davranışlar da görülebilir. Çoklukla hissedilen ruhsal gerginliği azaltmaya yönelik bir davranıştır.
Tırnak Yeme Davranışının Muhtemel niçinleri
Bu davranışın altında çoklukla ruhsal meseleler yatmaktadır. Anne-babanın boşanması, ebeveyn kaybı, ilgi ve sevgi eksikliği, yeni bir kardeşin dünyaya gelmesi, kardeş kıskançlığı üzere durumlar tırnak yeme davranışını birlikteinde getirebilir. bir daha erken çocukluk devrinde ani bir biçimde sütten kesilen çocuklarda da parmak emme davranışı gözlemlenebilir, ilerleyen senelerda ise parmak emmeyi tırnak yeme seyredebilmektedir.
Ayrıyeten çocuklar etraflarında benimsedikleri şahısların davranışlarıyla özdeşim kurarlar. Şayet anne, baba ya da sevilen bir oyun arkadaşı tırnak yiyorsa onu taklit edebilirler.
Ebeveyn hengameleri, anne ve babanın yargılayıcı tavırları, kardeşler içinde kıyaslanma ile korku ve gerilim durumları da bu davranışı tetikleyebilir. Okul çağında ise imtihan tasası, akran zorbalığı, dışlanma üzere durumlar tırnak yeme davranışına niye olabilir.
Neler Yapılmalı?
Her tırnak yeme davranışı alışkanlığa dönüşmez. Kıymetli olan ailenin bu durum karşısında gösterdiği şuurlu tavırlardır. Öncelikle çocuğu etkileyen gerilim faktörleri gözden geçirilmeli ve gerekli düzenlemeler yapılmalıdır. Şayet gerginliğe yol açan faktörler ortadan kalkarsa bu davranışın bir alışkanlığa dönüşmeden son bulması sağlanabilir. Ayrıyeten tırnak yedikten daha sonra çocuğu utandırmak, yargılamak ya da cezalandırmak üzere davranışlardan uzak durulmalıdır.
Bu davranış ekseriyetle gerginlik anlarında tekrar etmektedir. Ailenin bu biçimde anları gözlemleyerek çocuğu oyun hamuru ya da kinetik kum üzere malzemelere yönlendirmesi faydalı olacaktır. Gerginlik anlarında dokunma duyusu üzerinden yaşanan rahatlama bu davranışın söndürülmesinde tesirli olabilir.
Ayrıyeten tırnak yiyen biroldukca çocukta özgüven eksikliği de görülmektedir. Özgüven gelişmeninde ise çocukların aileleri tarafınca takdir edilmeleri ve şartsız biçimde sevildiklerini hissetmeleri çok kıymetlidir.
Tırnak Yeme Davranışının Muhtemel niçinleri
Bu davranışın altında çoklukla ruhsal meseleler yatmaktadır. Anne-babanın boşanması, ebeveyn kaybı, ilgi ve sevgi eksikliği, yeni bir kardeşin dünyaya gelmesi, kardeş kıskançlığı üzere durumlar tırnak yeme davranışını birlikteinde getirebilir. bir daha erken çocukluk devrinde ani bir biçimde sütten kesilen çocuklarda da parmak emme davranışı gözlemlenebilir, ilerleyen senelerda ise parmak emmeyi tırnak yeme seyredebilmektedir.
Ayrıyeten çocuklar etraflarında benimsedikleri şahısların davranışlarıyla özdeşim kurarlar. Şayet anne, baba ya da sevilen bir oyun arkadaşı tırnak yiyorsa onu taklit edebilirler.
Ebeveyn hengameleri, anne ve babanın yargılayıcı tavırları, kardeşler içinde kıyaslanma ile korku ve gerilim durumları da bu davranışı tetikleyebilir. Okul çağında ise imtihan tasası, akran zorbalığı, dışlanma üzere durumlar tırnak yeme davranışına niye olabilir.
Neler Yapılmalı?
Her tırnak yeme davranışı alışkanlığa dönüşmez. Kıymetli olan ailenin bu durum karşısında gösterdiği şuurlu tavırlardır. Öncelikle çocuğu etkileyen gerilim faktörleri gözden geçirilmeli ve gerekli düzenlemeler yapılmalıdır. Şayet gerginliğe yol açan faktörler ortadan kalkarsa bu davranışın bir alışkanlığa dönüşmeden son bulması sağlanabilir. Ayrıyeten tırnak yedikten daha sonra çocuğu utandırmak, yargılamak ya da cezalandırmak üzere davranışlardan uzak durulmalıdır.
Bu davranış ekseriyetle gerginlik anlarında tekrar etmektedir. Ailenin bu biçimde anları gözlemleyerek çocuğu oyun hamuru ya da kinetik kum üzere malzemelere yönlendirmesi faydalı olacaktır. Gerginlik anlarında dokunma duyusu üzerinden yaşanan rahatlama bu davranışın söndürülmesinde tesirli olabilir.
Ayrıyeten tırnak yiyen biroldukca çocukta özgüven eksikliği de görülmektedir. Özgüven gelişmeninde ise çocukların aileleri tarafınca takdir edilmeleri ve şartsız biçimde sevildiklerini hissetmeleri çok kıymetlidir.