Yirmi yıldan daha uzun bir süre önce, Dr. Paul Farmer ile hayatıyla ilgili kitabım için Haiti, Peru, Küba, Rusya ve Meksika’ya seyahat ederek birkaç yılımın bir kısmını geçirmek için büyük bir şansa sahiptim. . İyi bir arkadaştı, eğlenceli ve konuşkandı ve Küba’da çok fazla romla geçen bir geceden hastalandığımda benimle ilgilendi.
Havaalanlarında, bir sonraki durağında ziyaret ettiği insanlara hediyeler alırdı. Hepsini zar zor taşıyabilene kadar hediye üstüne hediye alırdı. Güzergahları, olağan gezi listelerinin hiçbirinde değildi. Örneğin Rusya’da Bolşoy Balesini görmedi, bunun yerine mahkûmların çoklu ilaca dirençli tüberkülozdan ölmekte olduğu bir hapishanede kuşatılmış doktorlara tavsiye vermeye gitti.
Pavlus’un temel inancı, tüm insanların, özellikle hasta olduklarında, eşit saygı ve bakımı hak ettiğiydi. Bir keresinde bana hayalinin, dünya ülkeleri arasındaki ve içindeki grotesk sağlık eşitsizliklerini kabul etmeyi reddedecek ve onarmak için çabalayacak bir hareket başlatmak olduğunu söylemişti. Onunla ilk tanıştığımda – 1994’te Haiti’de – umutsuzca yoksullaşmış bir bölgede büyüyen bir sağlık sistemi oluşturmuştu. Zaten çok şey yaptığını sanıyordum. Şimdi geriye dönüp baktığımda, onun daha yeni başladığını anlıyorum.
1987’de, o ve birkaç arkadaşı Partners In Health’i kurdu. Üyelik, birçoğu Paul’ün öğrettiği ve akıl hocalığı yaptığı binlerce genci ve Partners In Health’in çalıştığı ülkelerdeki arkadaş ve meslektaş lejyonlarını içeriyor. Paul, pek çok çabanın ana ilham kaynağıydı: Haiti ve Ruanda gibi ülkelerde tıp eğitimi ve hastane inşası; çoklu ilaca dirençli tüberküloz, AIDS ve Ebola gibi hastalıklara karşı kampanyalar; her türlü hastalık ve yaralanmanın tipik olarak tedavi edilmediği yerlerde ameliyat sağlamak ve kemoterapi vermek.
Onunla geçirdiğim zamandan beri, Lima, Peru’da, tedavi gördüğü bir çocukla yeni bir araya geldiği bir anı en canlı şekilde hatırlıyorum. Bacaklarının uzun kemiklerini kıracak kadar şiddetli bir çoklu ilaca dirençli tüberküloz vakası geçirdi. Paul, Perulu doktorlarla farklı bir hasta hakkında görüşmek için bir hastaneyi ziyaret ederken, çocuğun annesi ve babasına rastladı ve çocuğun bir hastane koridorunda kendisine doğru koşarak geldiğini, aslında koştuğunu gördü. Çocuk sadece iyileşmekle kalmadı, restore edildi. Sevinç çığlıkları ve sarılmaların ardından Paul, Perulu doktorlarla buluştu ve ardından otoparka doğru yola çıktı. Birinin bizi takip ettiğini hissettim. Döndüm ve Paul da döndü ve küçük çocuğun annesinin başı öne eğik yaklaştığını gördük. Paul’e geldi ve İspanyolca, “Çok teşekkür etmek istiyorum” dedi.
Paul hemen onun ellerini tuttu ve yine İspanyolca, “Benim için bu bir ayrıcalık” dedi.
Dr. Paul Farmer, 2017’de New York’ta. Kredi… Desiree Navarro/Getty Images
Paul, sizin ya da benim kadar mükemmel bir insan değildi. Herkese her zaman olabileceği kadar iyi davranmazdı, ama onun hastası olmak büyük bir ayrıcalıktı. Yetenekli bir doktordu ve derinden şefkatli bir doktordu, hepimizin sahip olmak isteyeceği türden bir doktordu. Ve sonsuz engeller ve hayal kırıklıkları karşısındaki gücünün ve azminin en büyük kaynağının doktorluk aşkı olduğuna inanıyorum. Tüm dünyayı hastası yapmak istedi ve bu konuda iyi bir başlangıç yaptı.
Paul, yaptığı şeyi “refakatçilik” olarak tanımladı ve büyük bir kooperatif girişiminin üyesi olarak başkalarıyla birlikte çalıştı. Ruandalı meslektaşlarıyla birlikte, daha önce hiç hastanenin olmadığı kırsal bir bölgede büyük bir tıbbi proje tasarlamış ve gerçekleştirmesini görmüştü. Bu ekip, şu anda tüm ülke için bir kanser tedavi merkezi ve The University of Global Health Equity’nin kampüsü olarak hizmet veren güzel, eksiksiz hizmet veren bir tesis yarattı. Paul, ilk tıp öğrencilerinin beyaz önlük törenini öğretmek ve kutlamak için oraya gitmişti. Pazartesi günü kampüste öldü.
Bana önceki gece geç saate kadar yattığı ve hastaları gördüğü söylendi, bu benim deneyimlerime göre onun için şehirde bir geceye eşdeğerdi. Ertesi sabah kendini yorgun hissederek kestirmek için uzandı ve uyanmadı.
Birçok insan onun ölümüyle derin bir keder duyar. Sadece kendi adıma konuşursam, onun olmadığı bir dünya hayal etmekte zorlanıyorum, özellikle de sinizmin ve açgözlülüğün en önemli erdemler haline geldiği ve şefkat ve dürüstlüğün enayi bir arayış olarak görüldüğü şu anda. Ancak Pavlus’un planları ve hayalleri, donanımlı ve onun örneğini takip etmeye hevesli binlerce insanın zihninde yaşıyor. Mutlu öldüğünü düşünmek hoşuma gidiyor.
Tracy Kidder, Pulitzer Ödüllü bir yazar ve “Dağların Ötesinde Dağlar: Dr. Paul Farmer’ın Görevi, İyileştirecek Bir Adam”ın yazarıdır. Dünya.”
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) üzerinden The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Havaalanlarında, bir sonraki durağında ziyaret ettiği insanlara hediyeler alırdı. Hepsini zar zor taşıyabilene kadar hediye üstüne hediye alırdı. Güzergahları, olağan gezi listelerinin hiçbirinde değildi. Örneğin Rusya’da Bolşoy Balesini görmedi, bunun yerine mahkûmların çoklu ilaca dirençli tüberkülozdan ölmekte olduğu bir hapishanede kuşatılmış doktorlara tavsiye vermeye gitti.
Pavlus’un temel inancı, tüm insanların, özellikle hasta olduklarında, eşit saygı ve bakımı hak ettiğiydi. Bir keresinde bana hayalinin, dünya ülkeleri arasındaki ve içindeki grotesk sağlık eşitsizliklerini kabul etmeyi reddedecek ve onarmak için çabalayacak bir hareket başlatmak olduğunu söylemişti. Onunla ilk tanıştığımda – 1994’te Haiti’de – umutsuzca yoksullaşmış bir bölgede büyüyen bir sağlık sistemi oluşturmuştu. Zaten çok şey yaptığını sanıyordum. Şimdi geriye dönüp baktığımda, onun daha yeni başladığını anlıyorum.
1987’de, o ve birkaç arkadaşı Partners In Health’i kurdu. Üyelik, birçoğu Paul’ün öğrettiği ve akıl hocalığı yaptığı binlerce genci ve Partners In Health’in çalıştığı ülkelerdeki arkadaş ve meslektaş lejyonlarını içeriyor. Paul, pek çok çabanın ana ilham kaynağıydı: Haiti ve Ruanda gibi ülkelerde tıp eğitimi ve hastane inşası; çoklu ilaca dirençli tüberküloz, AIDS ve Ebola gibi hastalıklara karşı kampanyalar; her türlü hastalık ve yaralanmanın tipik olarak tedavi edilmediği yerlerde ameliyat sağlamak ve kemoterapi vermek.
Onunla geçirdiğim zamandan beri, Lima, Peru’da, tedavi gördüğü bir çocukla yeni bir araya geldiği bir anı en canlı şekilde hatırlıyorum. Bacaklarının uzun kemiklerini kıracak kadar şiddetli bir çoklu ilaca dirençli tüberküloz vakası geçirdi. Paul, Perulu doktorlarla farklı bir hasta hakkında görüşmek için bir hastaneyi ziyaret ederken, çocuğun annesi ve babasına rastladı ve çocuğun bir hastane koridorunda kendisine doğru koşarak geldiğini, aslında koştuğunu gördü. Çocuk sadece iyileşmekle kalmadı, restore edildi. Sevinç çığlıkları ve sarılmaların ardından Paul, Perulu doktorlarla buluştu ve ardından otoparka doğru yola çıktı. Birinin bizi takip ettiğini hissettim. Döndüm ve Paul da döndü ve küçük çocuğun annesinin başı öne eğik yaklaştığını gördük. Paul’e geldi ve İspanyolca, “Çok teşekkür etmek istiyorum” dedi.
Paul hemen onun ellerini tuttu ve yine İspanyolca, “Benim için bu bir ayrıcalık” dedi.
Dr. Paul Farmer, 2017’de New York’ta. Kredi… Desiree Navarro/Getty Images
Paul, sizin ya da benim kadar mükemmel bir insan değildi. Herkese her zaman olabileceği kadar iyi davranmazdı, ama onun hastası olmak büyük bir ayrıcalıktı. Yetenekli bir doktordu ve derinden şefkatli bir doktordu, hepimizin sahip olmak isteyeceği türden bir doktordu. Ve sonsuz engeller ve hayal kırıklıkları karşısındaki gücünün ve azminin en büyük kaynağının doktorluk aşkı olduğuna inanıyorum. Tüm dünyayı hastası yapmak istedi ve bu konuda iyi bir başlangıç yaptı.
Paul, yaptığı şeyi “refakatçilik” olarak tanımladı ve büyük bir kooperatif girişiminin üyesi olarak başkalarıyla birlikte çalıştı. Ruandalı meslektaşlarıyla birlikte, daha önce hiç hastanenin olmadığı kırsal bir bölgede büyük bir tıbbi proje tasarlamış ve gerçekleştirmesini görmüştü. Bu ekip, şu anda tüm ülke için bir kanser tedavi merkezi ve The University of Global Health Equity’nin kampüsü olarak hizmet veren güzel, eksiksiz hizmet veren bir tesis yarattı. Paul, ilk tıp öğrencilerinin beyaz önlük törenini öğretmek ve kutlamak için oraya gitmişti. Pazartesi günü kampüste öldü.
Bana önceki gece geç saate kadar yattığı ve hastaları gördüğü söylendi, bu benim deneyimlerime göre onun için şehirde bir geceye eşdeğerdi. Ertesi sabah kendini yorgun hissederek kestirmek için uzandı ve uyanmadı.
Birçok insan onun ölümüyle derin bir keder duyar. Sadece kendi adıma konuşursam, onun olmadığı bir dünya hayal etmekte zorlanıyorum, özellikle de sinizmin ve açgözlülüğün en önemli erdemler haline geldiği ve şefkat ve dürüstlüğün enayi bir arayış olarak görüldüğü şu anda. Ancak Pavlus’un planları ve hayalleri, donanımlı ve onun örneğini takip etmeye hevesli binlerce insanın zihninde yaşıyor. Mutlu öldüğünü düşünmek hoşuma gidiyor.
Tracy Kidder, Pulitzer Ödüllü bir yazar ve “Dağların Ötesinde Dağlar: Dr. Paul Farmer’ın Görevi, İyileştirecek Bir Adam”ın yazarıdır. Dünya.”
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) üzerinden The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .