Beyaz Saray, Cuma günü, Moskova’nın her an işgal edebileceğini söyleyerek Ukrayna’nın karşı karşıya olduğu tehdit konusunda şimdiye kadarki en sert uyarısını yaptı. Ulusal güvenlik danışmanı Jake Sullivan, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in neler yapabileceğini tahmin etmenin hiçbir yolu olmadığını vurguladı – ancak tarih, Bay Putin’in başka bir ülkenin egemenliğini ihlal etme isteğini hafife almamamız gerektiğini gösteriyor.
Şubat 2014’ün sonlarında Rus birlikleri, Ukrayna’nın Kırım kentine girdi. Hükümet binalarını ve havaalanlarını ele geçirdiler. Ukrayna askeri birlikleri etkin bir şekilde kuşatıldığında, Rus takviyeleri Moskova’nın Kırım Yarımadası’ndaki kontrolünü Mart ayı başlarında sağlamlaştırdı. Ukrayna ordusunun yapabileceği hiçbir şey yoktu – yıllarca yozlaşmış yönetim, orduyu kötü donanımlı ve hazırlıksız bırakmıştı. Ukrayna üslerini geri alma ve personelini kurtarma girişimleri kaçınılmaz olarak bir kan banyosuna yol açacaktı.
Rusya ve Ukrayna’dan sorumlu kıdemli Pentagon yetkilisi olarak işgal karşısında afalladım. Kırım’da kuşatma altındaki Ukrayna deniz, hava ve deniz kuvvetlerinin uyandığımda hala hayatta olması için dua ettiğimi hatırlıyorum. Beyaz Saray Durum Odasındaki meslektaşlarım da aynı derecede dehşete düştüler. Birlik hareketlerini haftalar veya aylar öncesinden görmüş olsaydık bile, Sayın Putin’in bu kadar riskli ve açıkça yasa dışı bir eylemde bulunacağını asla hayal edemezdik.
O zamanlar, Sayın Putin’le ne kadar güçlü bir şekilde yüzleşmemiz gerektiğini tartışmıştık. Geriye dönüp baktığımızda yetersiz kaldık. Biz, takip eden yönetimle birlikte, nihayetinde Sayın Putin’i cesaretlendirmiş görünüyoruz. Bu bizi bugün bulunduğumuz yere getirdi – Bay Putin’in Ukrayna sınırında yaklaşık 100.000 asker toplayarak, küresel satranç tahtasını işgal etmek ve yeniden çizmekle tehdit etmesi. Onu durdurmak için Kırım’dan ders almalı ve Rus saldırganlığına karşı durmalıyız. Bunu yapmamanın bedeli felaket olur.
2013 yılının sonlarında, Ukraynalılar liderleri Başkan Viktor Yanukoviç’in adım atmasını talep etmek için sokaklara çıktıktan sonra meslektaşlarım ve ben neredeyse her gün buluşuyorduk Ukrayna’yı Avrupa Birliği’ne sokmak için. Şubat 2014’ün sonlarına doğru 100’den fazla Yanukoviç karşıtı gösterici soğukkanlılıkla vurulmuştu. Protestolar artarken ve hükümet durumun kontrolünü kaybettiğinde, Bay Yanukoviç Rusya’ya kaçtı. Biz o duruma odaklanmışken, Sayın Putin günler sonra Kırım için küstah hamlesini yaptı.
Bu, İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana ilk kez bir Avrupa ülkesinin diğerinin bir bölümünü ilhak etmesiydi. ABD sert tepki vermek zorunda kaldı. Ve yaptık – ilk başta.
2014 yılında Sivastopol’daki Ukrayna deniz karargahının dışında Rus askerleri. (mtagx10907705) )Mark Ovaska/Redux
Birleşmiş Milletler’de Rusya’nın ilhakını yasa dışı ilan ettik ve Rusya’nın ilhakını yasa dışı ilan ettik . Avrupa Birliği üyeleri, Kanada, Japonya ve Avustralya dahil olmak üzere diğer birçok ülke ile birlikte Amerika Birleşik Devletleri, Kırım’ın ilhakını destekleyen kişi ve kuruluşlara yaptırımlar uyguladı.
Yine de Sayın Putin devam etti. 2014 baharında, Rusya yanlısı ayrılıkçılar doğu Ukrayna’nın Donbas bölgesinde kanlı bir savaş başlatmıştı. Rusya liderliğindeki bu isyana yanıt vermek, Obama yönetiminin Rusya-Ukrayna ekibi için günlük tekil odak noktası haline geldi.
Rus liderliğindeki güçler Ukrayna’nın daha fazla bölgesini ele geçirdikçe, Moskova’ya bir dizi yaptırımın yanı sıra Ukrayna’ya askeri yardım düzenledik. Bu sürekli çabalar, Rusya’nın 2015’te daha fazla zemin almasını engellemiş olabilir. Yine de, Donbas’a odaklanmamız sayesinde ABD ve uluslararası toplum, Kırım’daki durumu etkin bir şekilde bir kenara bırakıp bugün krize zemin hazırladı.
Tabii aynı zamanda yönetim de Afganistan ve Irak’taki çatışmaları bitirmek, Suriye’de kötüleşen iç savaşı yönetmek ve dikkatleri Asya’ya çevirmek için uğraşıyordu. Kırım yalnızca aralıklı resmi ABD’nin dikkatini çekecekti.
Sayın Putin’in Ukrayna’daki intikamcı egemenlik ihlallerinin üzerindeki uluslararası baskıyı kaldırdık – tıpkı Rusya’nın 2008’de başka bir komşu olan Gürcistan Cumhuriyeti’ni işgalinin ardından yaptığımız gibi. Amerika Birleşik Devletleri, her seferinde, derhal ihlalin kontrol altına alınmasını amaçlayan yaptırımlar ve diplomasi yoluyla yanıt vermeye yetecek kadar şey yaptı. Ancak her krizin kaynağı üzerinde küresel baskıyı sürdürmekte başarısız olduk – Bay Putin’in saldırgan, yasadışı dış politikası.
Bu kalıp Trump yönetiminde devam etti ve hatta cumhurbaşkanının Bay Putin’e yakışıksız bir şekilde saygı duymasıyla yoğunlaştı. Donald Trump, Rusya’nın seçimlerimize müdahalesini küçümsedi ve Ukrayna’ya yardımı kesmek için ABD yasalarını çiğnemeye istekliydi ve bu, Temsilciler Meclisi tarafından ilk görevden alınmasına yol açan bir eylemdi. Ayrıca Doğu Avrupa devletlerini Rusya’nın egemenliklerini ihlallerinden koruyan ittifak olan NATO’nun değerini sorguladı.
Donald Trump, 2019’da Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky ile görüştü.
Doug Mills/The New York Times
Amerika Birleşik Devletleri bu hatayı tekrarlamamalıdır. İşgalin yakın göründüğüne göre, Biden yönetimi derhal Rusya’yı haydut bir devlet olarak görmeli ve Moskova’yı agresif bir şekilde izole etmelidir.
Açık olmak gerekirse, Amerika Birleşik Devletleri ve müttefiklerinin Rusya’yı Ukrayna’dan çıkarmak için asker göndermesini önermiyorum. Ancak diplomatik bir baskı kampanyası, Moskova’nın saldırganlığını durdurmaya yardımcı olabilir. Evet, Rusya bir nükleer güçtür ve Avrupa enerji kaynaklarına bağımlıdır, ancak dünya Moskova’nın eylemlerini mazur göstermekten korkmayı bırakmalı.
Söz konusu olan, Sayın Putin’in etki alanını genişletmesinden daha fazlasıdır. Dünya Savaşı sonrası düzenin ilkelerini ve özellikle bir ülkenin toprak bütünlüğü hakkını korumakla ilgilidir. Bay Putin’in Ukrayna’yı tekrar zarar görmeden işgal etmesine izin verilirse, diğer otoriter güçlerin aynı şeyi başka yerlerde yapmasını ne engelleyebilir?
Büyükelçi Linda Thomas-Greenfield’ın geçen ay Birleşmiş Milletler’de Rusya’nın saldırgan eylemlerini dile getiren konuşması iyi bir adımdı ve Sayın Putin’e karşı sürdürülebilir bir stratejinin başlangıcı olmalı. Bay Biden, gerekirse, Saddam Hüseyin’in Kuveyt’i yasadışı ilhakını bozan ABD liderliğindeki koalisyona benzer şekilde, Rusya’nın tehditlerini kontrol altına almak için haftalar, aylar ve yıllar boyunca isteklilerden oluşan bir uluslararası koalisyon kurmalı.
Bay Biden’ın diğer hamleleri – güçlü ekonomik yaptırımlar hazırlamak, Ukrayna’ya askeri yardımı hızlandırmak ve NATO’nun doğu kanadını güçlendirmek için ABD birlikleri göndermeye yönelik son karar – güçlü ve Birleşmiş Milletler’deki uyumlu diplomasiden fayda sağlayacaktır.
Parya muamelesini vurgulamak için Biden yönetimi, müttefikleriyle birlikte Rusya’yı uluslararası forumlardan çıkarmalı ve bizim İran ve Kuzey Kore’ye karşı yaptığımız gibi tüm kıtalarda ihracat kontrolleri uygulamalıdır.
Elbette Rusya’nın Avrupa ve küresel finans sistemi ile derinleşen entegrasyonu izolasyonu zorlaştırıyor. Ancak bazı yollar var: ABD, ekonomik çıkarlarımıza ve Rus devlet borcuna hizmet eden finansal kurumlara bir maliyet getirse bile Rus bankalarına yaptırım uygulamak için Avrupalı müttefikleriyle birlikte çalışmalı. Ayrıca Rusya’yı SWIFT bankalararası mesajlaşma sisteminden de kesebilir.
Ve Washington, Amerika Birleşik Devletleri, Japonya ve başka yerlerden artan sıvılaştırılmış doğal gaz dağıtımını kolaylaştırarak Avrupa’nın Rus enerjisine olan bağımlılığını azaltmaya devam etmelidir. Rusya hazinesini iç talepleri karşılamaya zorlamak, hem halktan hem de güçlü oligarklardan Putin üzerindeki baskıyı artırmanın tek yolu olabilir.
Amerika Birleşik Devletleri benzer kampanyalarla başarılı oldu: Washington’un büyük enerji tüketicileri üzerindeki baskısı, İran’ı, örneğin nihayetinde 2015 nükleer anlaşmasına yol açan müzakerelere girmeye zorlamaya yardımcı oldu.
Washington, bu krizle birlikte Rusya’nın çeşitli yanlış bilgilendirme kampanyalarını ifşa etmede çok daha agresif oldu – örneğin, Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmeyi haklı çıkarmak için bir bahane yaratma planı hakkında istihbarattan alıntı yapmak gibi. Ancak Biden yönetimi daha fazlasını yapabilir ve yapmalıdır.
Sayın Putin dünya sahnesinde saygı görmek istiyor. Doğu Avrupa, Latin Amerika ve Afrika’daki otoriter rejimlere verdiği destek de dahil olmak üzere Rusya’nın küresel müdahalesini daha fazla ifşa etmek, Rusya’yı savunmaya geçirecektir. Aynı zamanda, Rus desteğini kabul eden liderlerin, kendi iktidarlarını tehlikeye atacak halk tepkisinden korkan geri çekilmeye sevk edebilir.
Strateji bir gecede tam olarak işe yaramayacak. Ancak Bay Putin, Bay Biden’ın bir savaşı önleme çabalarında tüm uluslara liderlik etmesi için bir zorunluluk yarattı.
Evelyn N. Farkas (@EvelynNFarkas), Obama yönetiminde Rusya, Ukrayna ve Avrasya için savunma bakan yardımcısıydı. Aynı zamanda uluslararası bir iş geliştirme firması olan Farkas Global Strategies’in başkanıdır.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamayı taahhüt eder. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook’ta , Twitter’de New York Times Görüş bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Şubat 2014’ün sonlarında Rus birlikleri, Ukrayna’nın Kırım kentine girdi. Hükümet binalarını ve havaalanlarını ele geçirdiler. Ukrayna askeri birlikleri etkin bir şekilde kuşatıldığında, Rus takviyeleri Moskova’nın Kırım Yarımadası’ndaki kontrolünü Mart ayı başlarında sağlamlaştırdı. Ukrayna ordusunun yapabileceği hiçbir şey yoktu – yıllarca yozlaşmış yönetim, orduyu kötü donanımlı ve hazırlıksız bırakmıştı. Ukrayna üslerini geri alma ve personelini kurtarma girişimleri kaçınılmaz olarak bir kan banyosuna yol açacaktı.
Rusya ve Ukrayna’dan sorumlu kıdemli Pentagon yetkilisi olarak işgal karşısında afalladım. Kırım’da kuşatma altındaki Ukrayna deniz, hava ve deniz kuvvetlerinin uyandığımda hala hayatta olması için dua ettiğimi hatırlıyorum. Beyaz Saray Durum Odasındaki meslektaşlarım da aynı derecede dehşete düştüler. Birlik hareketlerini haftalar veya aylar öncesinden görmüş olsaydık bile, Sayın Putin’in bu kadar riskli ve açıkça yasa dışı bir eylemde bulunacağını asla hayal edemezdik.
O zamanlar, Sayın Putin’le ne kadar güçlü bir şekilde yüzleşmemiz gerektiğini tartışmıştık. Geriye dönüp baktığımızda yetersiz kaldık. Biz, takip eden yönetimle birlikte, nihayetinde Sayın Putin’i cesaretlendirmiş görünüyoruz. Bu bizi bugün bulunduğumuz yere getirdi – Bay Putin’in Ukrayna sınırında yaklaşık 100.000 asker toplayarak, küresel satranç tahtasını işgal etmek ve yeniden çizmekle tehdit etmesi. Onu durdurmak için Kırım’dan ders almalı ve Rus saldırganlığına karşı durmalıyız. Bunu yapmamanın bedeli felaket olur.
2013 yılının sonlarında, Ukraynalılar liderleri Başkan Viktor Yanukoviç’in adım atmasını talep etmek için sokaklara çıktıktan sonra meslektaşlarım ve ben neredeyse her gün buluşuyorduk Ukrayna’yı Avrupa Birliği’ne sokmak için. Şubat 2014’ün sonlarına doğru 100’den fazla Yanukoviç karşıtı gösterici soğukkanlılıkla vurulmuştu. Protestolar artarken ve hükümet durumun kontrolünü kaybettiğinde, Bay Yanukoviç Rusya’ya kaçtı. Biz o duruma odaklanmışken, Sayın Putin günler sonra Kırım için küstah hamlesini yaptı.
Bu, İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana ilk kez bir Avrupa ülkesinin diğerinin bir bölümünü ilhak etmesiydi. ABD sert tepki vermek zorunda kaldı. Ve yaptık – ilk başta.
2014 yılında Sivastopol’daki Ukrayna deniz karargahının dışında Rus askerleri. (mtagx10907705) )Mark Ovaska/Redux
Birleşmiş Milletler’de Rusya’nın ilhakını yasa dışı ilan ettik ve Rusya’nın ilhakını yasa dışı ilan ettik . Avrupa Birliği üyeleri, Kanada, Japonya ve Avustralya dahil olmak üzere diğer birçok ülke ile birlikte Amerika Birleşik Devletleri, Kırım’ın ilhakını destekleyen kişi ve kuruluşlara yaptırımlar uyguladı.
Yine de Sayın Putin devam etti. 2014 baharında, Rusya yanlısı ayrılıkçılar doğu Ukrayna’nın Donbas bölgesinde kanlı bir savaş başlatmıştı. Rusya liderliğindeki bu isyana yanıt vermek, Obama yönetiminin Rusya-Ukrayna ekibi için günlük tekil odak noktası haline geldi.
Rus liderliğindeki güçler Ukrayna’nın daha fazla bölgesini ele geçirdikçe, Moskova’ya bir dizi yaptırımın yanı sıra Ukrayna’ya askeri yardım düzenledik. Bu sürekli çabalar, Rusya’nın 2015’te daha fazla zemin almasını engellemiş olabilir. Yine de, Donbas’a odaklanmamız sayesinde ABD ve uluslararası toplum, Kırım’daki durumu etkin bir şekilde bir kenara bırakıp bugün krize zemin hazırladı.
Tabii aynı zamanda yönetim de Afganistan ve Irak’taki çatışmaları bitirmek, Suriye’de kötüleşen iç savaşı yönetmek ve dikkatleri Asya’ya çevirmek için uğraşıyordu. Kırım yalnızca aralıklı resmi ABD’nin dikkatini çekecekti.
Sayın Putin’in Ukrayna’daki intikamcı egemenlik ihlallerinin üzerindeki uluslararası baskıyı kaldırdık – tıpkı Rusya’nın 2008’de başka bir komşu olan Gürcistan Cumhuriyeti’ni işgalinin ardından yaptığımız gibi. Amerika Birleşik Devletleri, her seferinde, derhal ihlalin kontrol altına alınmasını amaçlayan yaptırımlar ve diplomasi yoluyla yanıt vermeye yetecek kadar şey yaptı. Ancak her krizin kaynağı üzerinde küresel baskıyı sürdürmekte başarısız olduk – Bay Putin’in saldırgan, yasadışı dış politikası.
Bu kalıp Trump yönetiminde devam etti ve hatta cumhurbaşkanının Bay Putin’e yakışıksız bir şekilde saygı duymasıyla yoğunlaştı. Donald Trump, Rusya’nın seçimlerimize müdahalesini küçümsedi ve Ukrayna’ya yardımı kesmek için ABD yasalarını çiğnemeye istekliydi ve bu, Temsilciler Meclisi tarafından ilk görevden alınmasına yol açan bir eylemdi. Ayrıca Doğu Avrupa devletlerini Rusya’nın egemenliklerini ihlallerinden koruyan ittifak olan NATO’nun değerini sorguladı.
Donald Trump, 2019’da Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky ile görüştü.
Doug Mills/The New York Times
Amerika Birleşik Devletleri bu hatayı tekrarlamamalıdır. İşgalin yakın göründüğüne göre, Biden yönetimi derhal Rusya’yı haydut bir devlet olarak görmeli ve Moskova’yı agresif bir şekilde izole etmelidir.
Açık olmak gerekirse, Amerika Birleşik Devletleri ve müttefiklerinin Rusya’yı Ukrayna’dan çıkarmak için asker göndermesini önermiyorum. Ancak diplomatik bir baskı kampanyası, Moskova’nın saldırganlığını durdurmaya yardımcı olabilir. Evet, Rusya bir nükleer güçtür ve Avrupa enerji kaynaklarına bağımlıdır, ancak dünya Moskova’nın eylemlerini mazur göstermekten korkmayı bırakmalı.
Söz konusu olan, Sayın Putin’in etki alanını genişletmesinden daha fazlasıdır. Dünya Savaşı sonrası düzenin ilkelerini ve özellikle bir ülkenin toprak bütünlüğü hakkını korumakla ilgilidir. Bay Putin’in Ukrayna’yı tekrar zarar görmeden işgal etmesine izin verilirse, diğer otoriter güçlerin aynı şeyi başka yerlerde yapmasını ne engelleyebilir?
Büyükelçi Linda Thomas-Greenfield’ın geçen ay Birleşmiş Milletler’de Rusya’nın saldırgan eylemlerini dile getiren konuşması iyi bir adımdı ve Sayın Putin’e karşı sürdürülebilir bir stratejinin başlangıcı olmalı. Bay Biden, gerekirse, Saddam Hüseyin’in Kuveyt’i yasadışı ilhakını bozan ABD liderliğindeki koalisyona benzer şekilde, Rusya’nın tehditlerini kontrol altına almak için haftalar, aylar ve yıllar boyunca isteklilerden oluşan bir uluslararası koalisyon kurmalı.
Bay Biden’ın diğer hamleleri – güçlü ekonomik yaptırımlar hazırlamak, Ukrayna’ya askeri yardımı hızlandırmak ve NATO’nun doğu kanadını güçlendirmek için ABD birlikleri göndermeye yönelik son karar – güçlü ve Birleşmiş Milletler’deki uyumlu diplomasiden fayda sağlayacaktır.
Parya muamelesini vurgulamak için Biden yönetimi, müttefikleriyle birlikte Rusya’yı uluslararası forumlardan çıkarmalı ve bizim İran ve Kuzey Kore’ye karşı yaptığımız gibi tüm kıtalarda ihracat kontrolleri uygulamalıdır.
Elbette Rusya’nın Avrupa ve küresel finans sistemi ile derinleşen entegrasyonu izolasyonu zorlaştırıyor. Ancak bazı yollar var: ABD, ekonomik çıkarlarımıza ve Rus devlet borcuna hizmet eden finansal kurumlara bir maliyet getirse bile Rus bankalarına yaptırım uygulamak için Avrupalı müttefikleriyle birlikte çalışmalı. Ayrıca Rusya’yı SWIFT bankalararası mesajlaşma sisteminden de kesebilir.
Ve Washington, Amerika Birleşik Devletleri, Japonya ve başka yerlerden artan sıvılaştırılmış doğal gaz dağıtımını kolaylaştırarak Avrupa’nın Rus enerjisine olan bağımlılığını azaltmaya devam etmelidir. Rusya hazinesini iç talepleri karşılamaya zorlamak, hem halktan hem de güçlü oligarklardan Putin üzerindeki baskıyı artırmanın tek yolu olabilir.
Amerika Birleşik Devletleri benzer kampanyalarla başarılı oldu: Washington’un büyük enerji tüketicileri üzerindeki baskısı, İran’ı, örneğin nihayetinde 2015 nükleer anlaşmasına yol açan müzakerelere girmeye zorlamaya yardımcı oldu.
Washington, bu krizle birlikte Rusya’nın çeşitli yanlış bilgilendirme kampanyalarını ifşa etmede çok daha agresif oldu – örneğin, Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmeyi haklı çıkarmak için bir bahane yaratma planı hakkında istihbarattan alıntı yapmak gibi. Ancak Biden yönetimi daha fazlasını yapabilir ve yapmalıdır.
Sayın Putin dünya sahnesinde saygı görmek istiyor. Doğu Avrupa, Latin Amerika ve Afrika’daki otoriter rejimlere verdiği destek de dahil olmak üzere Rusya’nın küresel müdahalesini daha fazla ifşa etmek, Rusya’yı savunmaya geçirecektir. Aynı zamanda, Rus desteğini kabul eden liderlerin, kendi iktidarlarını tehlikeye atacak halk tepkisinden korkan geri çekilmeye sevk edebilir.
Strateji bir gecede tam olarak işe yaramayacak. Ancak Bay Putin, Bay Biden’ın bir savaşı önleme çabalarında tüm uluslara liderlik etmesi için bir zorunluluk yarattı.
Evelyn N. Farkas (@EvelynNFarkas), Obama yönetiminde Rusya, Ukrayna ve Avrasya için savunma bakan yardımcısıydı. Aynı zamanda uluslararası bir iş geliştirme firması olan Farkas Global Strategies’in başkanıdır.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamayı taahhüt eder. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook’ta , Twitter’de New York Times Görüş bölümünü takip edin ) ve Instagram .