ahmetbeyler
New member
Bilimsel çalışmalarla bildiklerimiz kadar bilmediklerimiz de şaşırtmaya devam ediyor. Örneğin bizim gezegenimizden 10 milyon ışık yılı uzaklıktaki bir cisme bakıp o cismin hangi elementlerden oluştuğunu bilebiliyoruz ancak hayli sıradan şeylere, mesela niye gıdıklandığımıza ya da kendimizi gıdıklayamadığımız üzere sorulara, verilecek bir yanıtımız yok.
Humboldt Üniversitesi’nden Michael Brecht önderliğinde çalışan bir küme bilim insanı bu sorulara yanıt vermek için çalışmalar yaptı. Bu çalışmalar kararında gıdıklamanın, gülmenin ve cümbüşün kontağını ortaya koydular.
Gülme sebebimiz gıdıklanmak değil, gıdıklayan kişi
Şimdi bilimsel çalışmalarda araştırmacıların karşılıklı oturup birbirlerini gıdıklamaları fazlaca beklendik bir araştırma prosedürü değil lakin Brecht’in grubu tam olarak bunu yaptı. Deneklerden biri, ötekini kendi seçtiği bir anda habersiz olarak gıdıklamaya başladı.
Bu anlarda yüksek süratli bir kamera gıdıklanan deneğin yüzünü çekerken, bir mikrofon da kahkahalarını kaydetti. Denekler gıdıklanınca şüphesiz güldü. Araştırmacılar deneklerin niye güldüğünü ortaya çıkarmak için çalışmalar yaptı.
Aslında bir hayli göğüslü çeşidinde gıdıklama davranışı bulunuyor. Şempanzeler, köpekler, yunuslar, beşerler, fareler üzere bir epeyce cins gıdıklanabiliyor. bir daha de gıdıklanınca gülmenin ya da kendimizi niye gıdıklayamadığımızın sebebi bilinmiyordu.
En epeyce gıdıklandığımız yer ayaklarımız.
Philosophical Transactions of the Royal Society B mecmuasında yayımlanan çalışmada, grubun müşahedelerinde insanların tepki mühletinin, gülmesinin ve nefes alma tertibinin birinci kez incelendiği açıklandı.
Gıdıklamayı “oldukca enteresan bir dokunma ve dokunmaya tepki” olarak tanımlayan Brecht, bu davranışın aslında epey karmaşık olduğunu belirtiyor. Çalışmada ayrıyeten insanların genelde en oldukca gıdıklandıkları bölgelerin de tıpkı olduğu tabir ediliyor. Buna nazaran en epey ayaklarımızdan gıdıklanıyoruz. Onu koltuk altları, boyun ve çene takip ediyor.
Çalışmaya nazaran gıdıklandığımızda birinci olarak gülme tepkisi geliyor. Bu tepkinin gerçekleşmeye başlama mühleti 300 milisaniye. 500 milisaniye daha sonra ise gülme sesi geliyor ki olağanda dokunmaya sesli yansımız 320 milisaniyede gerçekleşiyor.
Kendimizi gıdıkladığımızda ise gülmüyoruz, dahası bedenimizin o bölgesinde gıdıklamaya da daha az reaksiyon veriyoruz. Araştırmacılara bakılırsa bu durumun sebebi ise vücudumuzun o kısmının dokunmadan haberinin olması ve ona nazaran dokunma duyusunu harekete geçirmesi. Yani ne vakit gıdıklanacağımızı bilmemek değerli tesire sahip.
Humboldt Üniversitesi’nden Michael Brecht önderliğinde çalışan bir küme bilim insanı bu sorulara yanıt vermek için çalışmalar yaptı. Bu çalışmalar kararında gıdıklamanın, gülmenin ve cümbüşün kontağını ortaya koydular.
Gülme sebebimiz gıdıklanmak değil, gıdıklayan kişi
Şimdi bilimsel çalışmalarda araştırmacıların karşılıklı oturup birbirlerini gıdıklamaları fazlaca beklendik bir araştırma prosedürü değil lakin Brecht’in grubu tam olarak bunu yaptı. Deneklerden biri, ötekini kendi seçtiği bir anda habersiz olarak gıdıklamaya başladı.
Bu anlarda yüksek süratli bir kamera gıdıklanan deneğin yüzünü çekerken, bir mikrofon da kahkahalarını kaydetti. Denekler gıdıklanınca şüphesiz güldü. Araştırmacılar deneklerin niye güldüğünü ortaya çıkarmak için çalışmalar yaptı.
Aslında bir hayli göğüslü çeşidinde gıdıklama davranışı bulunuyor. Şempanzeler, köpekler, yunuslar, beşerler, fareler üzere bir epeyce cins gıdıklanabiliyor. bir daha de gıdıklanınca gülmenin ya da kendimizi niye gıdıklayamadığımızın sebebi bilinmiyordu.
En epeyce gıdıklandığımız yer ayaklarımız.
Philosophical Transactions of the Royal Society B mecmuasında yayımlanan çalışmada, grubun müşahedelerinde insanların tepki mühletinin, gülmesinin ve nefes alma tertibinin birinci kez incelendiği açıklandı.
Gıdıklamayı “oldukca enteresan bir dokunma ve dokunmaya tepki” olarak tanımlayan Brecht, bu davranışın aslında epey karmaşık olduğunu belirtiyor. Çalışmada ayrıyeten insanların genelde en oldukca gıdıklandıkları bölgelerin de tıpkı olduğu tabir ediliyor. Buna nazaran en epey ayaklarımızdan gıdıklanıyoruz. Onu koltuk altları, boyun ve çene takip ediyor.
Çalışmaya nazaran gıdıklandığımızda birinci olarak gülme tepkisi geliyor. Bu tepkinin gerçekleşmeye başlama mühleti 300 milisaniye. 500 milisaniye daha sonra ise gülme sesi geliyor ki olağanda dokunmaya sesli yansımız 320 milisaniyede gerçekleşiyor.
Kendimizi gıdıkladığımızda ise gülmüyoruz, dahası bedenimizin o bölgesinde gıdıklamaya da daha az reaksiyon veriyoruz. Araştırmacılara bakılırsa bu durumun sebebi ise vücudumuzun o kısmının dokunmadan haberinin olması ve ona nazaran dokunma duyusunu harekete geçirmesi. Yani ne vakit gıdıklanacağımızı bilmemek değerli tesire sahip.