Sanat tarihçisi John Richardson, 1987 yılında Andy Warhol’un St. Patrick Katedrali’ndeki anma törenindeki ışıltılı kalabalığa seslenerek, sanatçının Katolik inancı hakkında şunları söyledi: böyle bir tarafın var olmasına şaşırmayın. Ama var oldu ve sanatçının ruhunun anahtarı. ”
Brooklyn Müzesi’ndeki paradigma değiştiren bir sergi olan “Andy Warhol: Vahiy”, bu övgüyü alıp onunla birlikte çalışarak Warhol’un halka dönük sanatında ve Richardson tarafından gözlemlenen daha özel benlikte dini inanca dair bol miktarda kanıt buluyor. Warhol’un Katolikliğini tüm kaygısı ve karmaşıklığı içinde araştırıyor – tüm dikkati onun bir eşcinsel olarak hayatına ve Pop Art’ın laik tüketici nesnelerine ve ünlülerine verdi.
Kurulum görünümü, Brooklyn Müzesi’ndeki “Andy Warhol: Vahiy”. Solda, “Çapraz” (1981-82) başlıklı iki serigrafi; doğru, “Kafatası” (1976). Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır; Jonathan Dorado, Brooklyn Müzesi aracılığıyla
Bu çatışmalar, Leonardo da Vinci’nin İsa’sını bir reklamdaki buff fitness modeliyle birleştiren 1985-6 tarihli “Son Akşam Yemeği (Be a Somebody With a Body)” gibi daha az bilinen eserlerinde ortaya çıkıyor. ve Heinz ketçap logosuyla serigrafi baskılı kutular gibi tanıdık nesnelerin yeni okumalarında (burada süpermarketin aksine Katolik ritüelinin ekmek ve şarabıyla bağlantılıdır).
Gösteri, küratörler ve akademisyenler arasında Warhol’un daha biyografik ve kimlik odaklı bir okumasına ilgi çekici yeni bir vurguyu yansıtıyor: daha fazla kişi, daha az kişi. Whitney’in 2018’de gişe rekorları kıran filmi “Andy Warhol: A’dan B’ye ve Tekrar Geri Döndü”, sanatçının erken dönem, açıkça homoerotik çizimlerine önemli ölçüde yer verdi; Holland Cotter’ın The New York Times’ta yazdığı gibi, bu eserlerin dahil edilmesi, “sanatının nasıl ve ne dereceye kadar tuhaf olduğunu – akademik teoriden bir terim kullanırsak – Amerikan kültürünün versiyonlarını aldı: geçerliliğini sorguladı, çelişkilerini ortaya çıkardı. , onları ters çevirdi. ” Benzer şekilde, bu hafta Aspen Sanat Müzesi’nde açılan gezici anket “Andy Warhol: Lifetimes” (sergi web sitesine göre) “sanatçının üzerine tuhaf bir mercek tutuyor” ve “sanatçının yaşamını kendi yaşamıyla paralel olarak incelemek için” arşiv malzemesini ön plana çıkarıyor. İş. ”
Sol üstten saat yönünde: Julia Warhola, 1974; Otoportre, 1986; Julia Warhola, 1974; Otoportre, 1986 Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır; Jonathan Dorado, Brooklyn Müzesi aracılığıyla
Warhol, Slovakya’dan göç etmiş bir ailenin çocuğu olarak Pittsburgh’da Andrew Warhola olarak doğdu, şehrin Ruska Dolina semtinde (Bizans Katolik kilisesi St. John Chrysostom’un ağırlıklı olarak Carpatho-Rusyn işçi sınıfı için bir merkez olduğu) büyüdü. nüfus). Her hafta sonu annesiyle birlikte ayinlere katıldı ve burada diğer ikonların yanı sıra havariler Aziz Yuhanna, Aziz Andreas, Aziz Thomas ve Aziz Petrus’un resimlerini gördü; bu sergi için kiliseden ödünç alınmış, Warhol’un yetiştirilmesinden kalma dini efemera’nın bir açılış galerisini demirliyorlar. Yakınlarda, sanatçının annesi Julia Warhola’nın, onun inancı üzerindeki etkisi – onunla yaşamaya devam ettiği yetişkinlik yaşamına kadar – fazla tahmin edilemez meleklerin hassas çizimleri var. (Esquire’daki 1966 tarihli bir makalede, ona “iyi bir dindar çocuk” dedi.)
Warhol ayrıca, yaldızlı bir arka plan üzerinde Marilyn Monroe’nun resimlerinin sıklıkla karşılaştırıldığı Bizans Katolik geleneğinin altın zeminli ikon resimlerine de aşina olurdu. Gösteri bu parlak eserlerden birini kullanabilirdi – Modern Sanat Müzesi’nin “Altın Marilyn” akla geliyor – 1950’lerde Warhol tarafından yaratılan ve muhtemelen onunla ilgili olan bir Doğuş sahnesinin hassas bir altın varak kolajını içeriyor. ticari illüstratör olarak çalıştığı tatil reklam kampanyaları.
Andy Warhol’un vaftiz sertifikası, anneden oğula geçen bir dua kitabı, Warhol tarafından korunan bir dizi haç, dini nesneler, yaptığı bir Noel kartı ile birlikte “Göçmen Kökleri ve Din” adlı bir bölümde yer alıyor. ve New York kiliselerine bağışları onaylayan bir mektup. Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır; Jonathan Dorado, Brooklyn Müzesi aracılığıyla
Genel olarak, sergi (gösterinin 2019’da başladığı Pittsburgh’daki Andy Warhol Müzesi’nin baş küratörü José Carlos Diaz tarafından organize edildi ve Brooklyn’de yardımcı küratör Carmen Hermo tarafından yönetildi) Hazırlık veya tamamlanmamış olarak kabul edilebilecek eserler de dahil olmak üzere Warhol Müzesi koleksiyonu. Büyüleyici bir örnek, “Modern Madonnas” (fotoğrafçı Christopher Makos ile işbirliği içinde yapılmış) başlıklı terk edilmiş bir resim projesi için çocuklarını emziren kadın modellerin 1981 serisi fotoğraf ve çizimleridir. Küratörler, görünüşe göre bu görüntülerin iyi karşılanmayacağından endişelenen Warhol’dan açıklayıcı bir alıntı yapıyorlar: “Sadece bu dizinin bir sorun olacağını biliyorum. Anneler, bebekler ve emzirmek çok garip bir şey. ”
Warhol’un vücut sıvılarına ve süreçlerine olan sonsuz ilgisi, serginin en güçlüsü olan “The Catholic Body” başlıklı gösterinin bir bölümünde daha fazla inceleniyor. Burada, Warhol’un Katolik yetiştirilmesi ile açıkça eşcinsel bir adam olarak yetişkin yaşamı arasındaki gerilim, soyut meni ve idrar damlacıkları ile lekelenmiş küçük pamuklu ve keten tuvallerde ve yukarıda bahsedilen vücut geliştiricisi İsa tablosunda oynuyor. 1980’lerin başlarından bu esere ve diğerlerine konuşan küratörler, Warhol Müzesi küratörü Jessica Beck’in yakın tarihli araştırmasına atıfta bulunarak, Warhol’un “iç içe geçmiş inanç ve cinsellik” ile iyi belgelenmiş AIDS korkuları arasında güçlü bir bağlantı kuruyorlar.
Andy’nin annesi Julia Warhola’nın sergideki eserleri, biri sanatçıya ait, sağ, ortada, üç anne ve oğul portresi. Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır; Jonathan Dorado, Brooklyn Müzesi aracılığıyla
Warhol, özellikle 1968’de Fabrika üyesi Valerie Solanas tarafından bir suikast girişimi sırasında vurulduktan sonra, kendi vücudunun savunmasızlığı tarafından musallat oldu ve korkusu genellikle Katolik tasvirlerinde ortaya çıkıyor. Richard Avedon’ın 1969’daki ünlü fotoğrafında – Warhol’un vurulduktan sonra ameliyattan aldığı yaralarla çaprazlanmış gövdesinin yakın çekimi – Batı’dan birçok görüntüde bir ağaca bağlı ve oklarla delinmiş olarak gösterilen bir Hıristiyan şehit olan Aziz Sebastian olur. Sanat.
Hastalık, kusur ve bedensel çürüme korkuları, Leonardo’nun “Son Akşam Yemeği”ne dayanan geç resimlerinde bir tür zirveye ulaştı. ” — Safra kesesi ameliyatı geçirdikten bir gün sonra kalp durmasından ölmeden önce sergilediği son seri. Bu eserler 1987’de Milano’da, Leonardo duvar resminin hemen karşısındaki bir manastırda büyük bir tantanayla gösterildi – Brooklyn’de iki büyük ölçekli resimden oluşan çarpıcı bir galeri ve popüler, bazen kitschy bir örnekleme ile temsil edilen bir olay. Warhol’un onları temel aldığı reprodüksiyonlar.
Warhol’un “Son Akşam Yemeği” (1986), keten üzerine akrilik ve serigrafi mürekkebi, ölmeden önce sergilediği son seri. Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır
Warhol’un “Last Suppe r” resimler, Warhol’un Leonardo’yu övdüğü her zaman kesinlikle mevcut olan ünlü ve sanatsal kopyalama hakkındaki fikirlere odaklanma eğilimindeydi, ancak Beck, AIDS krizine tepki olarak (özellikle hastalık, 1986’da Warhol’un erkek arkadaşı Jon Gould’u öldürdü).
Warhol’un ‘Son Akşam Yemeği’ resimleri, Leonardo’nun başyapıtına duyduğu saygının, hatta kendi Katolik inancının açığa çıkmasının ötesinde, inancı ve cinselliği arasında hissettiği çatışmanın bir itirafıdır,” diye yazıyor, “ve nihayetinde bir eşcinsel topluluğun bu yıllarda maruz kaldığı acılardan kurtuluş talebi. (İlk olarak Whitney sergisinin kataloğunda yer alan makalesi, “Andy Warhol: Revelation” adlı küçük kitapta yer almıyor, ancak çevrimiçi olarak mevcut ve okunması gerekiyor. )
Warhol’un “Raphael Madonna-$6. 99”, 1985, keten üzerine akrilik ve serigrafi mürekkebi. Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır
Warhol kendi gözünde ne kadar Katolikti? Günlüklerinden kiliseye sık sık gittiğini, ancak bazen sadece “on beş dakikalığına” gittiğini biliyoruz. Blake Gopnik, Warhol’un son biyografisinde, Warhol’un ateşli bir Katolik olduğu fikrine karşı çıkıyor. “Hayatı boyunca, Warhol kesinlikle düzenli bir kilise müdavimiydi, en azından ara sıra,” diye belirtiyor. “Ancak sanatçının kalbine bakıp bunun derin bir dindarlık mı yoksa bunun yerine estetik ve oldukça pratik bir batıl inanç karışımı mı olduğunu bilmenin bir yolu yok – sonuçta, hastalıkları önlemek için kristaller de taktı ve bu doğru olamaz. bunu Hıristiyan duasından daha az mantıklı veya normal veya daha az etkili olarak faturalandırmak. ”
Kesinlikle Warhol, “Mesih, 9 dolar” tablosu gibi işler yapacak kadar saygısızdı. 98”, İsa şeklinde bir gece lambası için bir gazete reklamına dayanmaktadır. Ve 1981 ve 1982’de Madrid’de bir sergi için yapılan ve haç ile haç arasında açık bağlantılar kuran “Silahlar, Bıçaklar ve Haçlar” adlı bir dizide görüldüğü gibi, Katolik Kilisesi’nin tarihte oynadığı rolü eleştirmekten korkmuyordu. diğer şiddet araçları.
Warhol’un “Christ, 9 dolar. 98”, 1985-86, İsa şeklinde bir gece lambası için bir gazete reklamına dayanmaktadır. Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır
“Andy Warhol: Revelation”ı izledikten sonra, Katolikliğin Warhol için önemli olduğu fikrini tartışmak zor. Ritüelleri, yapıları ve hatta bazı inançları sanatına sızdı ve onu ve onu anlamamızı zorlaştırdı.
Bu, San Antonio’daki 1968 HemisFair (o yılın resmi Dünya Fuarı) için Vatikan sponsorluğunda bir ekümenik pavyon için tasarlanan, gerçekleştirilmemiş bir projeden büyüleyici bir film makarasında özel bir hassasiyetle karşımıza çıkıyor. Warhol’un Menil ailesi tarafından yaptırılan ve Katolik Kilisesi tarafından finanse edilen orijinal fikri, güneşin batışını ülkenin çeşitli yerlerinde göstermekti. Belirsiz kalan nedenlerle pavyon hiçbir zaman tamamlanmadı; Warhol daha sonra görüntüleri 25 saatlik 1967 filmine dahil etti. ****(Dört Yıldız). ”
Hala Warhol’un 16 mm’lik filmi “Sunset”, 1967’den. Gün batımının koyu mor şeritleri, film karşılaştırmalarını Rothko Şapeli ile kazandı. Kredi. . . Andy Warhol Müzesi
Brooklyn Müzesi’ndeki yaklaşık 15 dakikalık alıntıda, şarkıcı Nico yavaşça yaşam ve ölüm, ışık ve karanlık hakkında şifreli satırlar okurken, güneş Kaliforniya sahili boyunca bir yerde Pasifik Okyanusu’na batıyor. İlk izlenime göre, Warhol benzeri bir çalışma değil – gün batımının koyu mor şeritleri, film karşılaştırmalarını başka bir Menil komisyonu olan Rothko Şapeli ile kazandı. Ama derinden, inandırıcı bir şekilde ruhsaldır.
<saat/>
Andy Warhol: Vahiy
19 Haziran’a kadar Brooklyn Müzesi, 200 Eastern Parkway’de; 718-638-5000, Brooklyn Müzesi. org.
<saat/>
Brooklyn Müzesi’ndeki paradigma değiştiren bir sergi olan “Andy Warhol: Vahiy”, bu övgüyü alıp onunla birlikte çalışarak Warhol’un halka dönük sanatında ve Richardson tarafından gözlemlenen daha özel benlikte dini inanca dair bol miktarda kanıt buluyor. Warhol’un Katolikliğini tüm kaygısı ve karmaşıklığı içinde araştırıyor – tüm dikkati onun bir eşcinsel olarak hayatına ve Pop Art’ın laik tüketici nesnelerine ve ünlülerine verdi.
Kurulum görünümü, Brooklyn Müzesi’ndeki “Andy Warhol: Vahiy”. Solda, “Çapraz” (1981-82) başlıklı iki serigrafi; doğru, “Kafatası” (1976). Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır; Jonathan Dorado, Brooklyn Müzesi aracılığıyla
Bu çatışmalar, Leonardo da Vinci’nin İsa’sını bir reklamdaki buff fitness modeliyle birleştiren 1985-6 tarihli “Son Akşam Yemeği (Be a Somebody With a Body)” gibi daha az bilinen eserlerinde ortaya çıkıyor. ve Heinz ketçap logosuyla serigrafi baskılı kutular gibi tanıdık nesnelerin yeni okumalarında (burada süpermarketin aksine Katolik ritüelinin ekmek ve şarabıyla bağlantılıdır).
Gösteri, küratörler ve akademisyenler arasında Warhol’un daha biyografik ve kimlik odaklı bir okumasına ilgi çekici yeni bir vurguyu yansıtıyor: daha fazla kişi, daha az kişi. Whitney’in 2018’de gişe rekorları kıran filmi “Andy Warhol: A’dan B’ye ve Tekrar Geri Döndü”, sanatçının erken dönem, açıkça homoerotik çizimlerine önemli ölçüde yer verdi; Holland Cotter’ın The New York Times’ta yazdığı gibi, bu eserlerin dahil edilmesi, “sanatının nasıl ve ne dereceye kadar tuhaf olduğunu – akademik teoriden bir terim kullanırsak – Amerikan kültürünün versiyonlarını aldı: geçerliliğini sorguladı, çelişkilerini ortaya çıkardı. , onları ters çevirdi. ” Benzer şekilde, bu hafta Aspen Sanat Müzesi’nde açılan gezici anket “Andy Warhol: Lifetimes” (sergi web sitesine göre) “sanatçının üzerine tuhaf bir mercek tutuyor” ve “sanatçının yaşamını kendi yaşamıyla paralel olarak incelemek için” arşiv malzemesini ön plana çıkarıyor. İş. ”
Sol üstten saat yönünde: Julia Warhola, 1974; Otoportre, 1986; Julia Warhola, 1974; Otoportre, 1986 Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır; Jonathan Dorado, Brooklyn Müzesi aracılığıyla
Warhol, Slovakya’dan göç etmiş bir ailenin çocuğu olarak Pittsburgh’da Andrew Warhola olarak doğdu, şehrin Ruska Dolina semtinde (Bizans Katolik kilisesi St. John Chrysostom’un ağırlıklı olarak Carpatho-Rusyn işçi sınıfı için bir merkez olduğu) büyüdü. nüfus). Her hafta sonu annesiyle birlikte ayinlere katıldı ve burada diğer ikonların yanı sıra havariler Aziz Yuhanna, Aziz Andreas, Aziz Thomas ve Aziz Petrus’un resimlerini gördü; bu sergi için kiliseden ödünç alınmış, Warhol’un yetiştirilmesinden kalma dini efemera’nın bir açılış galerisini demirliyorlar. Yakınlarda, sanatçının annesi Julia Warhola’nın, onun inancı üzerindeki etkisi – onunla yaşamaya devam ettiği yetişkinlik yaşamına kadar – fazla tahmin edilemez meleklerin hassas çizimleri var. (Esquire’daki 1966 tarihli bir makalede, ona “iyi bir dindar çocuk” dedi.)
Warhol ayrıca, yaldızlı bir arka plan üzerinde Marilyn Monroe’nun resimlerinin sıklıkla karşılaştırıldığı Bizans Katolik geleneğinin altın zeminli ikon resimlerine de aşina olurdu. Gösteri bu parlak eserlerden birini kullanabilirdi – Modern Sanat Müzesi’nin “Altın Marilyn” akla geliyor – 1950’lerde Warhol tarafından yaratılan ve muhtemelen onunla ilgili olan bir Doğuş sahnesinin hassas bir altın varak kolajını içeriyor. ticari illüstratör olarak çalıştığı tatil reklam kampanyaları.
Andy Warhol’un vaftiz sertifikası, anneden oğula geçen bir dua kitabı, Warhol tarafından korunan bir dizi haç, dini nesneler, yaptığı bir Noel kartı ile birlikte “Göçmen Kökleri ve Din” adlı bir bölümde yer alıyor. ve New York kiliselerine bağışları onaylayan bir mektup. Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır; Jonathan Dorado, Brooklyn Müzesi aracılığıyla
Genel olarak, sergi (gösterinin 2019’da başladığı Pittsburgh’daki Andy Warhol Müzesi’nin baş küratörü José Carlos Diaz tarafından organize edildi ve Brooklyn’de yardımcı küratör Carmen Hermo tarafından yönetildi) Hazırlık veya tamamlanmamış olarak kabul edilebilecek eserler de dahil olmak üzere Warhol Müzesi koleksiyonu. Büyüleyici bir örnek, “Modern Madonnas” (fotoğrafçı Christopher Makos ile işbirliği içinde yapılmış) başlıklı terk edilmiş bir resim projesi için çocuklarını emziren kadın modellerin 1981 serisi fotoğraf ve çizimleridir. Küratörler, görünüşe göre bu görüntülerin iyi karşılanmayacağından endişelenen Warhol’dan açıklayıcı bir alıntı yapıyorlar: “Sadece bu dizinin bir sorun olacağını biliyorum. Anneler, bebekler ve emzirmek çok garip bir şey. ”
Warhol’un vücut sıvılarına ve süreçlerine olan sonsuz ilgisi, serginin en güçlüsü olan “The Catholic Body” başlıklı gösterinin bir bölümünde daha fazla inceleniyor. Burada, Warhol’un Katolik yetiştirilmesi ile açıkça eşcinsel bir adam olarak yetişkin yaşamı arasındaki gerilim, soyut meni ve idrar damlacıkları ile lekelenmiş küçük pamuklu ve keten tuvallerde ve yukarıda bahsedilen vücut geliştiricisi İsa tablosunda oynuyor. 1980’lerin başlarından bu esere ve diğerlerine konuşan küratörler, Warhol Müzesi küratörü Jessica Beck’in yakın tarihli araştırmasına atıfta bulunarak, Warhol’un “iç içe geçmiş inanç ve cinsellik” ile iyi belgelenmiş AIDS korkuları arasında güçlü bir bağlantı kuruyorlar.
Andy’nin annesi Julia Warhola’nın sergideki eserleri, biri sanatçıya ait, sağ, ortada, üç anne ve oğul portresi. Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır; Jonathan Dorado, Brooklyn Müzesi aracılığıyla
Warhol, özellikle 1968’de Fabrika üyesi Valerie Solanas tarafından bir suikast girişimi sırasında vurulduktan sonra, kendi vücudunun savunmasızlığı tarafından musallat oldu ve korkusu genellikle Katolik tasvirlerinde ortaya çıkıyor. Richard Avedon’ın 1969’daki ünlü fotoğrafında – Warhol’un vurulduktan sonra ameliyattan aldığı yaralarla çaprazlanmış gövdesinin yakın çekimi – Batı’dan birçok görüntüde bir ağaca bağlı ve oklarla delinmiş olarak gösterilen bir Hıristiyan şehit olan Aziz Sebastian olur. Sanat.
Hastalık, kusur ve bedensel çürüme korkuları, Leonardo’nun “Son Akşam Yemeği”ne dayanan geç resimlerinde bir tür zirveye ulaştı. ” — Safra kesesi ameliyatı geçirdikten bir gün sonra kalp durmasından ölmeden önce sergilediği son seri. Bu eserler 1987’de Milano’da, Leonardo duvar resminin hemen karşısındaki bir manastırda büyük bir tantanayla gösterildi – Brooklyn’de iki büyük ölçekli resimden oluşan çarpıcı bir galeri ve popüler, bazen kitschy bir örnekleme ile temsil edilen bir olay. Warhol’un onları temel aldığı reprodüksiyonlar.
Warhol’un “Son Akşam Yemeği” (1986), keten üzerine akrilik ve serigrafi mürekkebi, ölmeden önce sergilediği son seri. Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır
Warhol’un “Last Suppe r” resimler, Warhol’un Leonardo’yu övdüğü her zaman kesinlikle mevcut olan ünlü ve sanatsal kopyalama hakkındaki fikirlere odaklanma eğilimindeydi, ancak Beck, AIDS krizine tepki olarak (özellikle hastalık, 1986’da Warhol’un erkek arkadaşı Jon Gould’u öldürdü).
Warhol’un ‘Son Akşam Yemeği’ resimleri, Leonardo’nun başyapıtına duyduğu saygının, hatta kendi Katolik inancının açığa çıkmasının ötesinde, inancı ve cinselliği arasında hissettiği çatışmanın bir itirafıdır,” diye yazıyor, “ve nihayetinde bir eşcinsel topluluğun bu yıllarda maruz kaldığı acılardan kurtuluş talebi. (İlk olarak Whitney sergisinin kataloğunda yer alan makalesi, “Andy Warhol: Revelation” adlı küçük kitapta yer almıyor, ancak çevrimiçi olarak mevcut ve okunması gerekiyor. )
Warhol’un “Raphael Madonna-$6. 99”, 1985, keten üzerine akrilik ve serigrafi mürekkebi. Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır
Warhol kendi gözünde ne kadar Katolikti? Günlüklerinden kiliseye sık sık gittiğini, ancak bazen sadece “on beş dakikalığına” gittiğini biliyoruz. Blake Gopnik, Warhol’un son biyografisinde, Warhol’un ateşli bir Katolik olduğu fikrine karşı çıkıyor. “Hayatı boyunca, Warhol kesinlikle düzenli bir kilise müdavimiydi, en azından ara sıra,” diye belirtiyor. “Ancak sanatçının kalbine bakıp bunun derin bir dindarlık mı yoksa bunun yerine estetik ve oldukça pratik bir batıl inanç karışımı mı olduğunu bilmenin bir yolu yok – sonuçta, hastalıkları önlemek için kristaller de taktı ve bu doğru olamaz. bunu Hıristiyan duasından daha az mantıklı veya normal veya daha az etkili olarak faturalandırmak. ”
Kesinlikle Warhol, “Mesih, 9 dolar” tablosu gibi işler yapacak kadar saygısızdı. 98”, İsa şeklinde bir gece lambası için bir gazete reklamına dayanmaktadır. Ve 1981 ve 1982’de Madrid’de bir sergi için yapılan ve haç ile haç arasında açık bağlantılar kuran “Silahlar, Bıçaklar ve Haçlar” adlı bir dizide görüldüğü gibi, Katolik Kilisesi’nin tarihte oynadığı rolü eleştirmekten korkmuyordu. diğer şiddet araçları.
Warhol’un “Christ, 9 dolar. 98”, 1985-86, İsa şeklinde bir gece lambası için bir gazete reklamına dayanmaktadır. Kredi. . . Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc. /Sanatçı Hakları Derneği (ARS), NY tarafından lisanslanmıştır
“Andy Warhol: Revelation”ı izledikten sonra, Katolikliğin Warhol için önemli olduğu fikrini tartışmak zor. Ritüelleri, yapıları ve hatta bazı inançları sanatına sızdı ve onu ve onu anlamamızı zorlaştırdı.
Bu, San Antonio’daki 1968 HemisFair (o yılın resmi Dünya Fuarı) için Vatikan sponsorluğunda bir ekümenik pavyon için tasarlanan, gerçekleştirilmemiş bir projeden büyüleyici bir film makarasında özel bir hassasiyetle karşımıza çıkıyor. Warhol’un Menil ailesi tarafından yaptırılan ve Katolik Kilisesi tarafından finanse edilen orijinal fikri, güneşin batışını ülkenin çeşitli yerlerinde göstermekti. Belirsiz kalan nedenlerle pavyon hiçbir zaman tamamlanmadı; Warhol daha sonra görüntüleri 25 saatlik 1967 filmine dahil etti. ****(Dört Yıldız). ”
Hala Warhol’un 16 mm’lik filmi “Sunset”, 1967’den. Gün batımının koyu mor şeritleri, film karşılaştırmalarını Rothko Şapeli ile kazandı. Kredi. . . Andy Warhol Müzesi
Brooklyn Müzesi’ndeki yaklaşık 15 dakikalık alıntıda, şarkıcı Nico yavaşça yaşam ve ölüm, ışık ve karanlık hakkında şifreli satırlar okurken, güneş Kaliforniya sahili boyunca bir yerde Pasifik Okyanusu’na batıyor. İlk izlenime göre, Warhol benzeri bir çalışma değil – gün batımının koyu mor şeritleri, film karşılaştırmalarını başka bir Menil komisyonu olan Rothko Şapeli ile kazandı. Ama derinden, inandırıcı bir şekilde ruhsaldır.
<saat/>
Andy Warhol: Vahiy
19 Haziran’a kadar Brooklyn Müzesi, 200 Eastern Parkway’de; 718-638-5000, Brooklyn Müzesi. org.
<saat/>