ahmetbeyler
New member
Fazla kiloyla gayret eden insanların ekseriyetle kronik ağrıları olması sebebiyle, yediklerimiz ile ağrı hissi içinden bir bağ olduğu uzun vakittir bilinen bir gerçekti. Lakin yeni yapılan bir araştırma ile yiyecekler ve ağrı içindeki ilgiye dair yeni ipuçları bulundu.
Bir kişi acı çektiğinde beyindeki motivasyon ve zevkten sorumlu devrelerin etkilendiğini öne süren yeni araştırma ile bu durumun niye meydana geldiğine dair bir açıklama bulunmuş olabilir. PLOS ONE’da yayınlanan çalışmanın baş muharriri olan Paul Geha’ya göre elde edilen yeni bulgular, kronik ağrıyı birinin yeme davranışındaki değişiklikle ilişkilendiren yeni fizyolojik düzenekleri ortaya çıkarabilir ve bu değişiklik, obezitenin gelişmesine yol açan şey olabilir.
Kronik ağrılı hastalarda obezite, hareket eksikliğinden kaynaklanmıyor olabilir
Yediğimiz şeylerden zevk almak, beynimizin yediklerimize nasıl reaksiyon verdiğine bağlı olarak gelişir. Bundan yola çıkarak beynin şeker ve yağa verdiği yansıyı inceleyen Del Monte Nörobilim Enstitüsü’ndeki araştırmacılar da jelatinli bir tatlı ve puding kullanarak yiyeceklerin şekerini, yağını ve dokusunu değiştirdiler. Bunun kararında şekerli yiyeceği yiyen hastaların hiç birinin yeme davranışı değişikliği yaşamadığını fark eden araştırmacılar, yağlı yiyeceği yiyen hastalarda ise davranış değişikliklerinin meydana geldiğini gözlemlediler.
Akut bel ağrısı olan ve sonrasındasında iyileşenler, büyük olasılıkla pudingi yemekten zevk alamayarak sindirim sistemlerinden beyinlerine bozulmuş tokluk sinyalleri gönderirken, araştırmacılar tıpkı durumun ağrıları bir yıldır devam eden akut bel ağrısı olanlarda meydana gelmediğini fark etti. Buna karşılık kronik bel ağrısından muzdarip hastalar, dondurma ve kurabiye üzere yağ ve karbonhidrat oranı yüksek besinlerin vakit içinde onlar için problemli hale geldiğini bildirdi ve bu hastaların beyin taramalarının bozulmuş tokluk sinyalleri gösterdiği gözlemlendi.
Yiyecek sevmedeki bu değişikliğin kalori alımı üzerinde bir tesiri olmadığının altını çizen Geha, “Bu bulgular, kronik ağrılı hastalarda obezitenin hareket eksikliğinden kaynaklanmayabileceğini, lakin tahminen de yemek yeme biçimlerini değiştirdiğini gösteriyor.” formunda kaydetti.
Beynin karar vermekle nazaranvli bölgesi, ağrıları kronikleşen bireylerde daha küçük
Bütün bunlara ek olarak araştırmaya katılan şahısların beyin taramaları, karar vermede kıymetli bir rolü olan beynin küçük bir bölgesi olan nükleus akkumbens‘in, yeme davranışında uzun vadeli bir değişiklik yaşama riskinin kimlerde daha fazlaca olabileceğine dair ipuçları sunabileceğini ortaya koydu.
Başlangıçta yeme davranışlarında değişiklik yaşayan lakin ağrıları kronik bir hal almayan hastalarda beynin bu bölgesinin yapısının olağan olduğunu gözlemleyen araştırmacılar; yeme davranışı olağan bulunmasına karşın ağrıları kronikleşen hastaların nükleus akkumbens’inin daha ‘küçük’ olduğunu tespit etti .
Ancak enteresan bir biçimde nükleus akkumbens’in yalnızca kronik sırt ağrısı hastalarında ve akut bir sırt ağrısı nöbetinden daha sonra kronikleşen hastalarda zevk derecelendirmelerini kestirim etmesi, araştırmacıların kronik ağrı hastalarının motive olmuş davranışlarında bu bölgenin kritik değer arz ettiğini düşünmesine niye oldu. Geha tarafınca yapılan daha eski bir araştırmada ise daha küçük bir nükleus akkumbens’in, bir kişinin kronik ağrı geliştirme riskinin daha yüksek olup olmadığını gösterebileceğini keşfedilmişti.
Bir kişi acı çektiğinde beyindeki motivasyon ve zevkten sorumlu devrelerin etkilendiğini öne süren yeni araştırma ile bu durumun niye meydana geldiğine dair bir açıklama bulunmuş olabilir. PLOS ONE’da yayınlanan çalışmanın baş muharriri olan Paul Geha’ya göre elde edilen yeni bulgular, kronik ağrıyı birinin yeme davranışındaki değişiklikle ilişkilendiren yeni fizyolojik düzenekleri ortaya çıkarabilir ve bu değişiklik, obezitenin gelişmesine yol açan şey olabilir.
Kronik ağrılı hastalarda obezite, hareket eksikliğinden kaynaklanmıyor olabilir
Yediğimiz şeylerden zevk almak, beynimizin yediklerimize nasıl reaksiyon verdiğine bağlı olarak gelişir. Bundan yola çıkarak beynin şeker ve yağa verdiği yansıyı inceleyen Del Monte Nörobilim Enstitüsü’ndeki araştırmacılar da jelatinli bir tatlı ve puding kullanarak yiyeceklerin şekerini, yağını ve dokusunu değiştirdiler. Bunun kararında şekerli yiyeceği yiyen hastaların hiç birinin yeme davranışı değişikliği yaşamadığını fark eden araştırmacılar, yağlı yiyeceği yiyen hastalarda ise davranış değişikliklerinin meydana geldiğini gözlemlediler.
Akut bel ağrısı olan ve sonrasındasında iyileşenler, büyük olasılıkla pudingi yemekten zevk alamayarak sindirim sistemlerinden beyinlerine bozulmuş tokluk sinyalleri gönderirken, araştırmacılar tıpkı durumun ağrıları bir yıldır devam eden akut bel ağrısı olanlarda meydana gelmediğini fark etti. Buna karşılık kronik bel ağrısından muzdarip hastalar, dondurma ve kurabiye üzere yağ ve karbonhidrat oranı yüksek besinlerin vakit içinde onlar için problemli hale geldiğini bildirdi ve bu hastaların beyin taramalarının bozulmuş tokluk sinyalleri gösterdiği gözlemlendi.
Yiyecek sevmedeki bu değişikliğin kalori alımı üzerinde bir tesiri olmadığının altını çizen Geha, “Bu bulgular, kronik ağrılı hastalarda obezitenin hareket eksikliğinden kaynaklanmayabileceğini, lakin tahminen de yemek yeme biçimlerini değiştirdiğini gösteriyor.” formunda kaydetti.
Beynin karar vermekle nazaranvli bölgesi, ağrıları kronikleşen bireylerde daha küçük
Bütün bunlara ek olarak araştırmaya katılan şahısların beyin taramaları, karar vermede kıymetli bir rolü olan beynin küçük bir bölgesi olan nükleus akkumbens‘in, yeme davranışında uzun vadeli bir değişiklik yaşama riskinin kimlerde daha fazlaca olabileceğine dair ipuçları sunabileceğini ortaya koydu.
Başlangıçta yeme davranışlarında değişiklik yaşayan lakin ağrıları kronik bir hal almayan hastalarda beynin bu bölgesinin yapısının olağan olduğunu gözlemleyen araştırmacılar; yeme davranışı olağan bulunmasına karşın ağrıları kronikleşen hastaların nükleus akkumbens’inin daha ‘küçük’ olduğunu tespit etti .
Ancak enteresan bir biçimde nükleus akkumbens’in yalnızca kronik sırt ağrısı hastalarında ve akut bir sırt ağrısı nöbetinden daha sonra kronikleşen hastalarda zevk derecelendirmelerini kestirim etmesi, araştırmacıların kronik ağrı hastalarının motive olmuş davranışlarında bu bölgenin kritik değer arz ettiğini düşünmesine niye oldu. Geha tarafınca yapılan daha eski bir araştırmada ise daha küçük bir nükleus akkumbens’in, bir kişinin kronik ağrı geliştirme riskinin daha yüksek olup olmadığını gösterebileceğini keşfedilmişti.