ahmetbeyler
New member
1643-1727 yılları içinde yaşayan ünlü bilim insanı Isaac Newton, bu süreçteki hayatına değerli keşifleri sığdırdı. Bunlardan biri ise, bilimsel terimi ile “Kütle çekimi kuvveti”; kulağa yabancı gelmeyen aşina olduğumuz kullanması ise “Yer çekimi”dir.
Bu keşfin Newton’un elma ağacının altında başına elma düşmesiyle apansız bulunması kıssası kadar sıradan olmadığını Arkeolog William Stukeley’in kaleme aldığı “Memoirs of Sir Isaac Newton’s Life” yapıtında açıkça gorebiliriz.
Pekala hiç düşündünüz mü elma niye dik olarak yere iniyor?
sebebi, katiyen dünyanın onu çekiyor olması, unsurda çekme gücü olmalı! Dünyadaki çekim gücünün toplamı, Dünya’nın rastgele bir tarafında değil; Dünya’nın merkezinde olmalı. Bu sebeple, elma her vakit dikey olarak merkeze düşüyor; elma Dünya’yı, Dünya da elmayı çekiyor. Elmanın yere düşmesi Newton’un aslına bakarsan üzerinde düşündüğü hipotezini geliştirmesinde bir araç oldu ve daha sonrasında “Evrensel Kütle Çekimi Yasası” olarak kabul edildi.
Nedir bu kütle çekimi yasası?
Newton ile birlikte anılmaya başlayan kütle çekimi kuvveti, toplum içerisinde bilinen bir öteki ismi ile yer çekimi kuvveti o kadar büyük bir kıymet taşır ki, öteki tüm gezegenlerin ve Dünya’nın, Güneş’e yaklaşmadan muhakkak bir yörüngede gezinmelerini sağlar. Kütle çekimi kuvveti, samanyolundaki tüm gezegenleri ve kütleye sahip tüm nesneleri birbirine yanlışsız çeken göz ile görülemeyen bir kuvvettir.
Unutmamalıyız ki, kütlesi olan her şeyin çekim kuvveti vardır ve hacmi büyüyen her nesnenin etrafına uyguladığı çekim gücü de birebir doğrultuda artar. Burada atlanmaması gereken en kıymetli noktalardan birisi, unsurların birbirine olan uzaklığıdır. İki husus birbirine ne kadar yakınsa, birbirlerine uyguladıkları kütle çekimi kuvveti o kadar yüksek olur.
Ya yer çekimi kuvvetinde bir azalma olsaydı?
Kozmosta bulunan galaksilerin ve yıldızların sürekli birbirlerinin yörüngelerinde kaldığını hatırlarsınız ki bunu daha ilkokul kitaplarımızdan öğrenmeye başlamıştık. Yer çekimi kuvvetindemeydana gelebilecek rastgele bir değişim ardından tüm sistemin değişmesine ve bozulmasına sebep olur. Yer çekimi kuvvetinde bir azalma olursa; Dünya yörüngesinden çıkar, yıldızlar kayar ve doğal ki tüm canlılar uzay boşluğunda süzülmeye başlardı.Kulağa eğlenceli geliyor değil mi, aslında işler hiç de o denli değil.
Evet, yer çekimi kuvvetinde azalma olursa dünyanın sonu gelir fakat yer çekimi kuvveti artarsa?
Tam bilakis yer çekimi kuvvetinde bir artış kelam konusu olursa; birbirlerine itici kuvvet uygulayamayan Dünya, Güneş’e yaklaşır; yıldızlar birbirlerine çarpabilir ve canlılar için hüzünlü son kaçınılmaz olurdu.
İkizler Projesi
Bilim insanları, Dünya’nın ötesinde bir yerlerde ömür olup olmadığını araştırmaya devam ederken, NASA’da bakılırsav yapan astronot Mark ve Scott Kelly ikiz kardeşler üzerinde insanlık tarihine ışık tutacak İkizler Projesi üzerinde bir deney başlattı. Bunun niçini, Dünya’da hayatına devam eden ikizi Mark ile bedenlerinin yaşamsal işlevlerindeki değişimini saptamak ve bilime taraf vermeyi sağlamaktı. Scott Kelly, uzayda geçirdiği 340 günün sonunda 2 Mart 2016 tarihinde Dünya’ya geri dönmüştür.
Astronot Scott Kelly’nin uzayda maruz kaldığı uzun uzay seyahati sebebiyle yaşadığı gerilim ile birlikte ışınım ve yer çekimsiz ortamın metabolizmasında önemli bir değişikliğe sebep olduğu gözlemlenmiştir. Uzayda geçirdiği mühlet zarfında bedeninde iltihaplanma, yaraların daha geç müddette uygunlaşması, kemik ve kas kütlesinde kayıp, istikrar duyusunda ve uyku sisteminde bozulma, mikrobiyomunda yaşanan değişiklikler, bağışıklık sistemindeki zayıflama, kırmızı kan hücre sayısındaki azalma (uzay kansızlığı), göz halinde değişiklikler ve bedeninde 5 cm civarında uzamanın gerçekleştiği saptanmıştır.
NASA araştırma kümesi, Dünya’daki yer çekimine bağlı olarak gelişen beden işlevlerinin, uzay istasyonu üzere yer çekiminin farklı olduğu diğer bir ortamda değişikliğe uğrayacağını bu proje yardımıyla gözler önüne sererek, 1 Nisan 2016 tarihinde NASA’daki misyonundan emekliliğe ayrılan Scott Kelly üstündeki kalıcı tesirlerini hâlâ izlemeye devam etmektedir.
İlerleyen vakit içinderda, öteki gezegenlerde ömür izi aramaya devam ederken, yer çekimi düzensizliğinde meydana gelebilecek olumsuz tesirleri saptamak ve bunlara karşı tahlil teklifleri üretmek bilim insanlarının ve esasen tüm insanlığın ödevi olmaya devam edecek. Bu kaygılara tahlil bulunacağı günü iple çekip, tahminen de öbür bir gezegende geldiğimiz noktanın muvaffakiyetini bir daha konuşabiliriz!
Bu keşfin Newton’un elma ağacının altında başına elma düşmesiyle apansız bulunması kıssası kadar sıradan olmadığını Arkeolog William Stukeley’in kaleme aldığı “Memoirs of Sir Isaac Newton’s Life” yapıtında açıkça gorebiliriz.
Pekala hiç düşündünüz mü elma niye dik olarak yere iniyor?
sebebi, katiyen dünyanın onu çekiyor olması, unsurda çekme gücü olmalı! Dünyadaki çekim gücünün toplamı, Dünya’nın rastgele bir tarafında değil; Dünya’nın merkezinde olmalı. Bu sebeple, elma her vakit dikey olarak merkeze düşüyor; elma Dünya’yı, Dünya da elmayı çekiyor. Elmanın yere düşmesi Newton’un aslına bakarsan üzerinde düşündüğü hipotezini geliştirmesinde bir araç oldu ve daha sonrasında “Evrensel Kütle Çekimi Yasası” olarak kabul edildi.
Nedir bu kütle çekimi yasası?
Newton ile birlikte anılmaya başlayan kütle çekimi kuvveti, toplum içerisinde bilinen bir öteki ismi ile yer çekimi kuvveti o kadar büyük bir kıymet taşır ki, öteki tüm gezegenlerin ve Dünya’nın, Güneş’e yaklaşmadan muhakkak bir yörüngede gezinmelerini sağlar. Kütle çekimi kuvveti, samanyolundaki tüm gezegenleri ve kütleye sahip tüm nesneleri birbirine yanlışsız çeken göz ile görülemeyen bir kuvvettir.
Unutmamalıyız ki, kütlesi olan her şeyin çekim kuvveti vardır ve hacmi büyüyen her nesnenin etrafına uyguladığı çekim gücü de birebir doğrultuda artar. Burada atlanmaması gereken en kıymetli noktalardan birisi, unsurların birbirine olan uzaklığıdır. İki husus birbirine ne kadar yakınsa, birbirlerine uyguladıkları kütle çekimi kuvveti o kadar yüksek olur.
Ya yer çekimi kuvvetinde bir azalma olsaydı?
Kozmosta bulunan galaksilerin ve yıldızların sürekli birbirlerinin yörüngelerinde kaldığını hatırlarsınız ki bunu daha ilkokul kitaplarımızdan öğrenmeye başlamıştık. Yer çekimi kuvvetindemeydana gelebilecek rastgele bir değişim ardından tüm sistemin değişmesine ve bozulmasına sebep olur. Yer çekimi kuvvetinde bir azalma olursa; Dünya yörüngesinden çıkar, yıldızlar kayar ve doğal ki tüm canlılar uzay boşluğunda süzülmeye başlardı.Kulağa eğlenceli geliyor değil mi, aslında işler hiç de o denli değil.
Evet, yer çekimi kuvvetinde azalma olursa dünyanın sonu gelir fakat yer çekimi kuvveti artarsa?
Tam bilakis yer çekimi kuvvetinde bir artış kelam konusu olursa; birbirlerine itici kuvvet uygulayamayan Dünya, Güneş’e yaklaşır; yıldızlar birbirlerine çarpabilir ve canlılar için hüzünlü son kaçınılmaz olurdu.
İkizler Projesi
Bilim insanları, Dünya’nın ötesinde bir yerlerde ömür olup olmadığını araştırmaya devam ederken, NASA’da bakılırsav yapan astronot Mark ve Scott Kelly ikiz kardeşler üzerinde insanlık tarihine ışık tutacak İkizler Projesi üzerinde bir deney başlattı. Bunun niçini, Dünya’da hayatına devam eden ikizi Mark ile bedenlerinin yaşamsal işlevlerindeki değişimini saptamak ve bilime taraf vermeyi sağlamaktı. Scott Kelly, uzayda geçirdiği 340 günün sonunda 2 Mart 2016 tarihinde Dünya’ya geri dönmüştür.
Astronot Scott Kelly’nin uzayda maruz kaldığı uzun uzay seyahati sebebiyle yaşadığı gerilim ile birlikte ışınım ve yer çekimsiz ortamın metabolizmasında önemli bir değişikliğe sebep olduğu gözlemlenmiştir. Uzayda geçirdiği mühlet zarfında bedeninde iltihaplanma, yaraların daha geç müddette uygunlaşması, kemik ve kas kütlesinde kayıp, istikrar duyusunda ve uyku sisteminde bozulma, mikrobiyomunda yaşanan değişiklikler, bağışıklık sistemindeki zayıflama, kırmızı kan hücre sayısındaki azalma (uzay kansızlığı), göz halinde değişiklikler ve bedeninde 5 cm civarında uzamanın gerçekleştiği saptanmıştır.
NASA araştırma kümesi, Dünya’daki yer çekimine bağlı olarak gelişen beden işlevlerinin, uzay istasyonu üzere yer çekiminin farklı olduğu diğer bir ortamda değişikliğe uğrayacağını bu proje yardımıyla gözler önüne sererek, 1 Nisan 2016 tarihinde NASA’daki misyonundan emekliliğe ayrılan Scott Kelly üstündeki kalıcı tesirlerini hâlâ izlemeye devam etmektedir.
İlerleyen vakit içinderda, öteki gezegenlerde ömür izi aramaya devam ederken, yer çekimi düzensizliğinde meydana gelebilecek olumsuz tesirleri saptamak ve bunlara karşı tahlil teklifleri üretmek bilim insanlarının ve esasen tüm insanlığın ödevi olmaya devam edecek. Bu kaygılara tahlil bulunacağı günü iple çekip, tahminen de öbür bir gezegende geldiğimiz noktanın muvaffakiyetini bir daha konuşabiliriz!