ahmetbeyler
New member
Prematüre bebeklerin ölümlerini engellemek için yapay rahim icat eden akademisyenler; yaptıkları bu çalışmada, evvel bu cihazı cenin olan kuzularda test ettiklerini anlatıyor.
Araştırmacılar bu aygıtın, erken doğan kuzuların gelişimlerinde etkili olduğunu tabir ediyor. Hatta 1 ay boyunca yaptıkları gözleme göre kuzular, tam da beklendiği üzere çok uygun bir gelişim gösterdi. İşte araştırmanın bilgileri…
Bu yapay rahim aygıtı, aslında sentetik rahim içi sıvısı ile dolu olan şeffaf bir torba.
Torbanın haricinde bir makine bulunuyor. Bu, hamilelik sürecinde rahmin ortasında gelişen bir doku olan plasenta rolünü görsün diye bebeğin (resimde gördüğünüz üzere kuzuya bağlanmış) göbek bağına bağlanıyor. bu biçimdece kana besin ve oksijen verilmiş olunuyor. Ayrıyeten bu aygıt, karbondioksit üzere atık gazların da dışarı atılmasını sağlıyor, yani bir bakıma diyaliz fonksiyonu görüyor.
Bunu yenidoğan kuvözüne de benzetebiliriz. Ayrıyeten bu sistem, anne karnındaki bir bebeğin maruz kalabileceği çevresel tesirlerden büsbütün yalıtılmıştır. Pekala bunu derken neyi kastettik? Misal; sigara içen bir annenin karnındaki çocuk, sigaranın zararlarına maruz kalır. Ya da alkol alan yahut tıbbi ilaç kullanan bir annenin çocuğu da birebir biçimde bunlardan olumlu etkilenmez. İşte yapay rahim; bebeğe, bu negatif çevresel faktörlerden tamamen uzak, steril bir ortam sağlar.
Deneyin yepyeni imgeleri
Araştırmayı gerçekleştiren akademisyenler; bu aygıtı, annenin bebeğe yaptığı her şeyi yapabilmesi için ürettiklerini söylüyor. Yani bu aygıt yardımıyla fetüsün (ana rahmindeki bebek- bu evre hamileliğin 3. ayından doğuma kadarki süreci kapsar) büyümesi ve olgunlaşması söz konusu olabiliyor.
Temsili Rahatsız Edici İçerik
Araştırmacılar evvel aygıtı kuzuda denemeleri üzerine şu biçimde bir açıklama yapıyor: Aslında biz kuzunun olağan büyüme evresini gözlemledik. Kuzunun akciğeri, beyni ve gözle görülebilen, ölçülebilen biroldukça uzvunda olağan bir gelişim gördük. Üç yahut beş yıl içerisinde prematüre insan yavrularında da bu aygıtı denemeyi fazlaca istiyoruz’.
örneğin uzmanlar, kuzuyu ultrasonla görüntüleyebilecekleri sıcak ve karanlık bir odada tutuyor. daha sonra ona bir yandan bir annenin kalp atışı seslerini dinletiyor. Bunun üzerine hayvan da nitekim kendisini anne karnındaymış üzere hissediyor. Kuzuyu denek olarak seçmelerinin sebebi de insan gelişimi açısından güzel bir örnek teşkil ettiğini düşünmeleri diyebiliriz.
Velhasıl gördüğünüz üzere orjinal rahme yakın, büsbütün yapay bir rahim ile bebeğin gelişimi sağlanmış oluyor. Ki aslına bakarsanız araştırmacılar da bu buluşa teknoloji mucizesi olarak bakıyor. Tam da bu noktada değerli bir soru ortaya çıkıyor. Aslında ölecek durumda olan bir canlı, yaşatma odaklı tıp anlayışının, mevti mümkün mertebe erteleme mottosu niçiniyle yaşatılmaya çalışılıyor. Pekala bu ne kadar yanlışsız? Üstelik buna yaşamak denirse…
örneğin bu biçimde bir aygıt, insanların üzerinde nasıl test edilebilir? Bu nitekim etik olur mu?
Biroldukca bilim insanı bu hususun etik istikametine dikkat çekiyor. Lehigh Üniversitesinde biyoetik profesörü olan Dena Davis, aygıtın insanlarda denendiği takdirde acı verici sonuçların ortaya çıkacağını söylüyor. Çünkü yapay rahim insan fetüsü için başarısız olursa bu bir sürü insanın bir deney uğruna eziyet çekmesi demektir. Ki bu başlı başına bir risk esasen.
Davis, ”Bir bebeğin sakince ölmesi mi, yoksa bu aygıt yüzünden acı çekerek ölmesi mi daha âlâ?” diye soruyor. Yani profesör, yapay rahmin insanlarda denenmesi konusunda kaygılı.
Araştırmanın başındaki uzman Alan Flake ise etik dertleri olumlu sonuçlar almak için biraz duymazlıktan gelmek gerektiğini söylüyor. Ona göre bebekler, fazlaca erken doğduklarında çeşitli sakatlıklar yaşayabiliyor. örneğin bu bebeklerin ömrüne devam edenlerinin yaklaşık %90’ında beyin felci (serebral palsi), zeka geriliği, havale, felç, körlük ve sağırlık üzere hastalıkların ortaya çıktığı görülüyor.
Yani uzmana nazaran bu biçimde yaşamak esasen makus bir durum. Normal hamilelik, yaklaşık 40 hafta sürüyorsa bu aygıt 23 yahut 34 haftalık gebeyken doğurulan bebekler için kullanılıyor. Burada anlatılmak istenen, yapay rahmin aslında şahısları daha sağlıklı bir biçimde yaşatabilmek için üretilmiş bir aygıt olduğu. Araştırmacılar ABD’de her yıl yaklaşık 30.000 bebeğin, 26 haftadan daha erken doğduğunu söz ediyor. Flake tam da bu oran niçiniyle, bu kadar epey prematüre varken ve onlara yardım edebilecekken, yersiz kaygılarla işi bozmaya gerek yok demek istiyor.
Hatta Davis, sorularına bir yenisini daha ekliyor: Bir bebeğin ölümündense bu biçimde bir kutunun ortasında yaşayarak hayatını sürdürmesini, ebeveynler nasıl olur da kabul edebiliyor?
Ayrıca profesör, bu teknoloji işe yarasa bile fetüs ve bebek içindeki ince çizginin kaybolabileceğini tabir ediyor. Yani burada kastedilen şu: Ya doğarız ya da ölürüz. Yapay rahmin içerisinde büyütülen canlı, bebek mi yoksa fetüs mü? Uzmana göre bu ayrım bulanıklaşıyor. Ona bakılırsa, ölecek olan birini zorla yaşatmaya çalışarak onu arafta kalmış bir canlıya dönüştürmekten öbür bir şey yapmıyorlar desek daha hakikat olur.
Ayrıca bu aygıt, bayanların gebe kalma süreçlerini de taklit edebilir. bu biçimdece gebe kalan aygıt bile üretilebilir ki bu, bayanlara has doğal bir özelliğin, tıbbi teknolojiler aracılığıyla ele geçirilmesi demektir.
bu biçimdece embriyolar, büsbütün vücudun haricinde büyütülebiliyor. Hatta Davis, 1997 yılında çekilen Gattaca sinemasına (filmde özel bakılırsavler için üstün, kusursuz bir insan ırkı üretiliyordu, genlerle oynayıyordu) atıfta bulunarak bu biçimde bir ihtimal bile gerçekleşirse bunun gayet distopik olacağını söylüyor. Aslında aslına bakarsanız bilim insanları, şu anda kök hücreden sperm, yumurta ve embriyo gibi varlıklar üretmeye çalışıyor. Dişi üreme sisteminin yapay bir versiyonunu üretmek üzerine de çalışmalar yapılıyor.
Film: Gattaca
örneğin bu aygıtlar, berbat emellere alet edilebilir. Nasıl diyorsanız, Oklahoma Eyalet Üniversitesinde biyoetikçi olan Scott Gelfand, kimi siyasetlerin bunu, bayanları kürtaja zorlamak için kullanabileceği konusunda endişe ediyor. Uzmanın teorisine nazaran kadınlar kürtaj edilebilir ve daha sonra onlardan alınan fetüsler, yapay rahimlere yerleştirilebilir.
bir daha patronlar, doğum müsaadesini büsbütün ortadan kaldırmak için bayanlardan yapay rahim kullanmalarını isteyebilir. Biliyorsunuz ki doğum, bir kesim halini aldı ve bu alanda ciddi paralar dönüyor. Misal sigorta şirketleri, doğum maliyetlerini karşılamamak için de yapay rahim sistemine geçmeyi önerebilir. Sosyolojik açıdan bakıldığında, tıbbın alanına dahil edilen birinci alan aslına bakarsan doğumdu.
Geleneksel devirlerde konutta kolektif biçimde yapılan, bayanların birbirlerinin deneyimlerinden faydalandığı doğumların yerini modern devirde, uzmanların eşliğinde, sezaryen üzere yollarla yapılan doğumlar aldı.
Bu geçiş süreci, insanların acıyla ve zorluklarla baş etme güdülerini zayıflatan, insanları tıbbi bakıma muhtaç bırakan bir duruma evrilmeyi anlatıyor. Kadınlar, doğumun tıbbi hale gelmesiyle, kendilerine hamilelik süreçlerinde her yaptıkları hareketi danıştıkları doğum koçları bile tutmaya başladı.
Önceden günlük hayatın içerisinde müşterek halde gelişen hamilelik süreci, çağdaş insanın rasyonel (mekanik akıl/düşünme manasında kullanıyorum burada bu kavramı) aksiyonlarda bulunma güdüsüne mağlup oldu da diyebiliriz. bu biçimdece hamilelik evreleriyle ilgili tüm pratikler, uzman profilindeki şahıslar tarafınca belirlenmeye başladı. Bu durum, kadınların kendilerine ve çocuklarına neyin düzgün gelebileceği hakkında hiç düşünmek zorunda kalmamalarına yol açtı.
Yani günlük yaşama mahsus sıradan bir doğal durum olan doğum, resmen bir kapitalist piyasaya dönüşerek sıhhat sanayisinin içerisine dahil edildi diyebilirim. Hatta sosyolog Barbara Katz Rothman’a bakılırsa, hamileliğin teknolojik açıdan dönüşüp yapay rahme indirgenmesi pek uygun bir durum değil. Üstte saydığımız sebepleri göz önüne alınca sosyoloğun bu düşüncesini mantıklı buluyoruz. Zira sosyolog, yapay rahmin ortasında çocuk yetiştirmenin, insan-bebek bağının reddedilmesi anlamına geldiğini düşünüyor.
Flake ve grubu ise yalnızca erken doğanları yaşatmakla ilgilendiklerini, hamile kalabilen yapay bir rahim üretmekle uğraşmadıklarını söylüyor. Öbür araştırmacıların tenkitlerini bilimin ilerlemesi önünde bir mani üzere görüyorlar. Mantıklı bir çerçeveden bakarsak başka araştırmacıların telaşları pek de yersiz değil.
Peki siz bu bahiste ne düşünüyorsunuz? süratle gelişen teknolojinin, yaşama mahsus doğal olan özelliklerin ötesine geçmesini gerçek buluyor musunuz? Fikirlerinizi yorumlarda belirtebilirsiniz.
Araştırmacılar bu aygıtın, erken doğan kuzuların gelişimlerinde etkili olduğunu tabir ediyor. Hatta 1 ay boyunca yaptıkları gözleme göre kuzular, tam da beklendiği üzere çok uygun bir gelişim gösterdi. İşte araştırmanın bilgileri…
Bu yapay rahim aygıtı, aslında sentetik rahim içi sıvısı ile dolu olan şeffaf bir torba.
Torbanın haricinde bir makine bulunuyor. Bu, hamilelik sürecinde rahmin ortasında gelişen bir doku olan plasenta rolünü görsün diye bebeğin (resimde gördüğünüz üzere kuzuya bağlanmış) göbek bağına bağlanıyor. bu biçimdece kana besin ve oksijen verilmiş olunuyor. Ayrıyeten bu aygıt, karbondioksit üzere atık gazların da dışarı atılmasını sağlıyor, yani bir bakıma diyaliz fonksiyonu görüyor.
Bunu yenidoğan kuvözüne de benzetebiliriz. Ayrıyeten bu sistem, anne karnındaki bir bebeğin maruz kalabileceği çevresel tesirlerden büsbütün yalıtılmıştır. Pekala bunu derken neyi kastettik? Misal; sigara içen bir annenin karnındaki çocuk, sigaranın zararlarına maruz kalır. Ya da alkol alan yahut tıbbi ilaç kullanan bir annenin çocuğu da birebir biçimde bunlardan olumlu etkilenmez. İşte yapay rahim; bebeğe, bu negatif çevresel faktörlerden tamamen uzak, steril bir ortam sağlar.
Deneyin yepyeni imgeleri
Araştırmayı gerçekleştiren akademisyenler; bu aygıtı, annenin bebeğe yaptığı her şeyi yapabilmesi için ürettiklerini söylüyor. Yani bu aygıt yardımıyla fetüsün (ana rahmindeki bebek- bu evre hamileliğin 3. ayından doğuma kadarki süreci kapsar) büyümesi ve olgunlaşması söz konusu olabiliyor.
Temsili Rahatsız Edici İçerik
Araştırmacılar evvel aygıtı kuzuda denemeleri üzerine şu biçimde bir açıklama yapıyor: Aslında biz kuzunun olağan büyüme evresini gözlemledik. Kuzunun akciğeri, beyni ve gözle görülebilen, ölçülebilen biroldukça uzvunda olağan bir gelişim gördük. Üç yahut beş yıl içerisinde prematüre insan yavrularında da bu aygıtı denemeyi fazlaca istiyoruz’.
örneğin uzmanlar, kuzuyu ultrasonla görüntüleyebilecekleri sıcak ve karanlık bir odada tutuyor. daha sonra ona bir yandan bir annenin kalp atışı seslerini dinletiyor. Bunun üzerine hayvan da nitekim kendisini anne karnındaymış üzere hissediyor. Kuzuyu denek olarak seçmelerinin sebebi de insan gelişimi açısından güzel bir örnek teşkil ettiğini düşünmeleri diyebiliriz.
Velhasıl gördüğünüz üzere orjinal rahme yakın, büsbütün yapay bir rahim ile bebeğin gelişimi sağlanmış oluyor. Ki aslına bakarsanız araştırmacılar da bu buluşa teknoloji mucizesi olarak bakıyor. Tam da bu noktada değerli bir soru ortaya çıkıyor. Aslında ölecek durumda olan bir canlı, yaşatma odaklı tıp anlayışının, mevti mümkün mertebe erteleme mottosu niçiniyle yaşatılmaya çalışılıyor. Pekala bu ne kadar yanlışsız? Üstelik buna yaşamak denirse…
örneğin bu biçimde bir aygıt, insanların üzerinde nasıl test edilebilir? Bu nitekim etik olur mu?
Biroldukca bilim insanı bu hususun etik istikametine dikkat çekiyor. Lehigh Üniversitesinde biyoetik profesörü olan Dena Davis, aygıtın insanlarda denendiği takdirde acı verici sonuçların ortaya çıkacağını söylüyor. Çünkü yapay rahim insan fetüsü için başarısız olursa bu bir sürü insanın bir deney uğruna eziyet çekmesi demektir. Ki bu başlı başına bir risk esasen.
Davis, ”Bir bebeğin sakince ölmesi mi, yoksa bu aygıt yüzünden acı çekerek ölmesi mi daha âlâ?” diye soruyor. Yani profesör, yapay rahmin insanlarda denenmesi konusunda kaygılı.
Araştırmanın başındaki uzman Alan Flake ise etik dertleri olumlu sonuçlar almak için biraz duymazlıktan gelmek gerektiğini söylüyor. Ona göre bebekler, fazlaca erken doğduklarında çeşitli sakatlıklar yaşayabiliyor. örneğin bu bebeklerin ömrüne devam edenlerinin yaklaşık %90’ında beyin felci (serebral palsi), zeka geriliği, havale, felç, körlük ve sağırlık üzere hastalıkların ortaya çıktığı görülüyor.
Yani uzmana nazaran bu biçimde yaşamak esasen makus bir durum. Normal hamilelik, yaklaşık 40 hafta sürüyorsa bu aygıt 23 yahut 34 haftalık gebeyken doğurulan bebekler için kullanılıyor. Burada anlatılmak istenen, yapay rahmin aslında şahısları daha sağlıklı bir biçimde yaşatabilmek için üretilmiş bir aygıt olduğu. Araştırmacılar ABD’de her yıl yaklaşık 30.000 bebeğin, 26 haftadan daha erken doğduğunu söz ediyor. Flake tam da bu oran niçiniyle, bu kadar epey prematüre varken ve onlara yardım edebilecekken, yersiz kaygılarla işi bozmaya gerek yok demek istiyor.
Hatta Davis, sorularına bir yenisini daha ekliyor: Bir bebeğin ölümündense bu biçimde bir kutunun ortasında yaşayarak hayatını sürdürmesini, ebeveynler nasıl olur da kabul edebiliyor?
Ayrıca profesör, bu teknoloji işe yarasa bile fetüs ve bebek içindeki ince çizginin kaybolabileceğini tabir ediyor. Yani burada kastedilen şu: Ya doğarız ya da ölürüz. Yapay rahmin içerisinde büyütülen canlı, bebek mi yoksa fetüs mü? Uzmana göre bu ayrım bulanıklaşıyor. Ona bakılırsa, ölecek olan birini zorla yaşatmaya çalışarak onu arafta kalmış bir canlıya dönüştürmekten öbür bir şey yapmıyorlar desek daha hakikat olur.
Ayrıca bu aygıt, bayanların gebe kalma süreçlerini de taklit edebilir. bu biçimdece gebe kalan aygıt bile üretilebilir ki bu, bayanlara has doğal bir özelliğin, tıbbi teknolojiler aracılığıyla ele geçirilmesi demektir.
bu biçimdece embriyolar, büsbütün vücudun haricinde büyütülebiliyor. Hatta Davis, 1997 yılında çekilen Gattaca sinemasına (filmde özel bakılırsavler için üstün, kusursuz bir insan ırkı üretiliyordu, genlerle oynayıyordu) atıfta bulunarak bu biçimde bir ihtimal bile gerçekleşirse bunun gayet distopik olacağını söylüyor. Aslında aslına bakarsanız bilim insanları, şu anda kök hücreden sperm, yumurta ve embriyo gibi varlıklar üretmeye çalışıyor. Dişi üreme sisteminin yapay bir versiyonunu üretmek üzerine de çalışmalar yapılıyor.
Film: Gattaca
örneğin bu aygıtlar, berbat emellere alet edilebilir. Nasıl diyorsanız, Oklahoma Eyalet Üniversitesinde biyoetikçi olan Scott Gelfand, kimi siyasetlerin bunu, bayanları kürtaja zorlamak için kullanabileceği konusunda endişe ediyor. Uzmanın teorisine nazaran kadınlar kürtaj edilebilir ve daha sonra onlardan alınan fetüsler, yapay rahimlere yerleştirilebilir.
bir daha patronlar, doğum müsaadesini büsbütün ortadan kaldırmak için bayanlardan yapay rahim kullanmalarını isteyebilir. Biliyorsunuz ki doğum, bir kesim halini aldı ve bu alanda ciddi paralar dönüyor. Misal sigorta şirketleri, doğum maliyetlerini karşılamamak için de yapay rahim sistemine geçmeyi önerebilir. Sosyolojik açıdan bakıldığında, tıbbın alanına dahil edilen birinci alan aslına bakarsan doğumdu.
Geleneksel devirlerde konutta kolektif biçimde yapılan, bayanların birbirlerinin deneyimlerinden faydalandığı doğumların yerini modern devirde, uzmanların eşliğinde, sezaryen üzere yollarla yapılan doğumlar aldı.
Bu geçiş süreci, insanların acıyla ve zorluklarla baş etme güdülerini zayıflatan, insanları tıbbi bakıma muhtaç bırakan bir duruma evrilmeyi anlatıyor. Kadınlar, doğumun tıbbi hale gelmesiyle, kendilerine hamilelik süreçlerinde her yaptıkları hareketi danıştıkları doğum koçları bile tutmaya başladı.
Önceden günlük hayatın içerisinde müşterek halde gelişen hamilelik süreci, çağdaş insanın rasyonel (mekanik akıl/düşünme manasında kullanıyorum burada bu kavramı) aksiyonlarda bulunma güdüsüne mağlup oldu da diyebiliriz. bu biçimdece hamilelik evreleriyle ilgili tüm pratikler, uzman profilindeki şahıslar tarafınca belirlenmeye başladı. Bu durum, kadınların kendilerine ve çocuklarına neyin düzgün gelebileceği hakkında hiç düşünmek zorunda kalmamalarına yol açtı.
Yani günlük yaşama mahsus sıradan bir doğal durum olan doğum, resmen bir kapitalist piyasaya dönüşerek sıhhat sanayisinin içerisine dahil edildi diyebilirim. Hatta sosyolog Barbara Katz Rothman’a bakılırsa, hamileliğin teknolojik açıdan dönüşüp yapay rahme indirgenmesi pek uygun bir durum değil. Üstte saydığımız sebepleri göz önüne alınca sosyoloğun bu düşüncesini mantıklı buluyoruz. Zira sosyolog, yapay rahmin ortasında çocuk yetiştirmenin, insan-bebek bağının reddedilmesi anlamına geldiğini düşünüyor.
Flake ve grubu ise yalnızca erken doğanları yaşatmakla ilgilendiklerini, hamile kalabilen yapay bir rahim üretmekle uğraşmadıklarını söylüyor. Öbür araştırmacıların tenkitlerini bilimin ilerlemesi önünde bir mani üzere görüyorlar. Mantıklı bir çerçeveden bakarsak başka araştırmacıların telaşları pek de yersiz değil.
Peki siz bu bahiste ne düşünüyorsunuz? süratle gelişen teknolojinin, yaşama mahsus doğal olan özelliklerin ötesine geçmesini gerçek buluyor musunuz? Fikirlerinizi yorumlarda belirtebilirsiniz.
- Kaynaklar: Npr, Nature
- Görsel Kaynakları: Elle, JSTOR Daily, Tanınan Science, Neo Life, Futurism, The Independent, Futurism 2, ZME Science, Works In Progress, VICE