Whoopi Goldberg televizyon programı “The View”da, Avrupalı Yahudilere yönelik Nazi soykırımının ırkla ilgili olmadığını, aslında insanın insana zulmüyle ilgili olduğunu söylediğinde, ırk ve Holokost konusunda kusurlu bir anlayış gösterdi, ve tanıdığım hemen hemen her Yahudi örgütünü ve Yahudi bireyi gücendirdi.
Ancak ABC’nin özür diledikten sonra onu “The View”dan iki hafta uzaklaştırma kararı eşit derecede rahatsız edici. İnsanları cehalet ve antisemitizmin yanlış anlaşılması nedeniyle susturmak büyük ölçüde yararsızdır ve özünde Yahudi değildir; Yahudi geleneği, özrün kabulünü ve önemini vurgular.
Yahudiliğin en ünlü bilgelerinden biri olan 12. yüzyıl filozofu Maimonides, Bayan Goldberg’inki gibi bir durumda affedicinin oynaması gereken rolü netleştirdi: Suç işleyenin cehaletini yenmesine yardım edin ve sonra onu affedin. Maimonides şunları söyledi: “Bir özrü kabul etmeyerek kendini zalim göstermemeli; kolayca yatıştırılmalı ve güçlükle kışkırtılmalıdır. Suçlu kendisinden af dilediğinde, gönülden ve istekli bir ruhla bağışlamalıdır.”
Cezalandırmayla ilgili sorun, en iyi ihtimalle beceriksiz bir yanlış ifadeyi ve en kötü ihtimalle bir anlama başarısızlığını ele almak için bir araç olarak öğretme ve yansıtma yerine utancı kullanmasıdır. Utanç, gerçekle ya da tarihle daha iyi bir ilişki kurmaz; sadece sessizliği zorlar ve bu da küskünlüğü besleyebilir. Buna karşılık, sessizlik ve kızgınlık antisemitizmi besler. Bu durumlarda daha iyi cevap açıktır, ancak kolay değildir: eğitim, eğitim, eğitim.
“Eğer istediğin, birinin fikrini değiştirmekse, eğitimin alenen aşağılama ve cezalandırmadan daha etkili olduğunu düşünmek zorundayım. Los Angeles’taki bir Yahudi cemaati olan Ikar’ın kıdemli hahamı Sharon Brous, Bayan Goldberg’in görevden uzaklaştırılmasıyla ilgili haberlere tepki olarak, özellikle o kişi öğrenmek ve özür dilemek için samimi bir istek gösterdiğinde,” tweetini attı.
Bayan Goldberg’in ilk özrü ideal yanıttı. Sebep olduğum zarar için özür dilerim, diye tweet attı. Yanlış yaptığını kabul etti ve ırk hakkındaki fikirlerini dinlemeye ve yeniden düşünmeye istekli olduğunu ifade etti: “İftiraya Karşı Birlik’ten Jonathan Greenblatt’ın paylaştığı gibi, ‘Holokost, Nazilerin aşağılık olarak gördükleri Yahudi halkını sistematik olarak yok etmesiyle ilgiliydi. yarış.’ Düzeltilmiş duruyorum.
Olayın ardından onu programından çıkarmak, özrünü içinde yaşama ve kendisinin ve izleyicilerinin Yahudi tarihi anlayışını ilerletebilecek sohbetlere katılmaya devam etme fırsatını engelledi.
Yanlış yapanları susturmak yerine hataları veya yanlışları tartışma eğilimi, Talmudik bir erdemdir – Yom Kippur’da uygulananlar gibi geleneklerde yer alan bir erdemdir – ve Amerikan Yahudilerinin antisemitizme karşı mücadelesiyle doğrudan ilgilidir. Antisemitik nefreti besleyen yalanlar ve komplo teorileri karanlıkta gelişir. Onlar hakkında ne kadar az konuşursak, antisemitizmi nasıl tanıyacağımızı ve tanımlayacağımızı bile o kadar az biliyoruz.
Antisemitizm genellikle en eski nefret olarak adlandırılır: Yahudilerin sosyal hastalıklar için günah keçisi ilan edilmesinde ve Yahudi gücüyle ilgili eski komplo teorilerinde (medyada, hükümette, finansta) bulunabilir. Antisemitistler, Yahudileri cinayetten seçilmiş yetkilileri kontrol etmeye kadar her şeyle suçladı. Bayan Goldberg’in çok acı bir şekilde yanlış anladığı gibi antisemitizm, tarihsel olarak, sözde bir Yahudi ırkının varlığının “daha saf kan” olanları kirlettiğinde ısrar etti.
Dolu kutuplaşma ve artan yüzsüz ırkçılık çağında bu nefretin daha iyi anlaşılmasını susturmak tehlikeli bir yaklaşımdır.
Bayan Goldberg’in aldığı aleni kınama onu korkutup sessizliğe itmiş gibi görünüyor. Aynı gün “The Late Show With Stephen Colbert”teki görünümünün sonunda “The View” üzerine açıklamalarda bulundu ve kendisine öfkeli mektuplar gönderen eleştirmenlerine hitap etti. “Bana bir daha yazma” dedi. “Ben nasıl hissettiğini biliyorum. Zaten biliyorum, anlıyorum ve bunun için senin sözüne güveneceğim ve bir daha asla gündeme getirmeyeceğim.”
ABC’nin Bayan Goldberg’i askıya alma kararı, birkaç Amerikan Yahudi kurumunu ve yazarını dehşete düşürdü. Greater Boston Yahudi Toplum İlişkileri Konseyi’nin yönetici direktörü Jeremy Burton, askıya alınmasıyla üretken bir şeyin nasıl ilerlediğini sorguladı. İsrail doğumlu İngiliz gazeteci Rachel Shabi, Twitter’da “ırkçılaştırılmış azınlıklar arasındaki düşmanlıkları körüklemek yerine öğretilebilir başka bir anın kullanıldığını” yazdı. Yazar ve editör Emily Tamkin, CNN ile düşünceli bir röportajda, diğerleri tarafından yankılanan bir duyguyu “yorumlarının nefret değil, cehaletten geldiğini” söyledi.
Kredi… Bruce Yuanyue Bi/Görüntü Bankası, Getty Images aracılığıyla
Holokost’u kötü niyetle en aza indirenleri iptal etmek, eğitim fırsatını da boşa harcayabilir. Geçen Haziran, Temsilci Marjorie Taylor Greene, koronavirüs etrafındaki halk sağlığı kısıtlamalarını Nazilerin Yahudilere karşı muamelesiyle karşılaştırdı. Siyasi yelpazenin dört bir yanından Yahudi örgütleri, tutumlarını haklı çıkarmak için Yahudileri her çağırdığında olduğu gibi, öfkelendiler. Amerikan Yahudi Komitesi bariz olana dikkat çekti: “Halk sağlığı önlemlerini Holokost sırasında Yahudilere yapılan zulümle bir tutmak utanç verici ve kabul edilemez.” Sonunda, Bayan Greene Washington’daki Holokost Müzesi’ni gezdi ve herkesin önünde özür diledi. Yine de Holokost’a atıfta bulunmaya devam etti, ancak Holokost’un tekil dehşetlerini ayık kabul etme anı, Holokost müzesindeki eğitim deneyiminden sonra geldi. Holokost’tan kurtulanlar, Bayan Greene ve Bayan Goldberg’in yorumlarına, yaşadıkları tarihi onlarla paylaşmayı teklif ederek yanıt verdiler.
Bu tür bir erişim ilk savunma hattımız olmaya devam etmeli, ancak birçok fırsata rağmen öğrenmeyi reddeden tanınmış kişiler için daha sert bir yaklaşım gereklidir. Yahudilere karşı şiddetin arttığı bir zamanda bariz antisemitizm yayanların iktidar konumlarında kalmalarına izin vermek savunulamaz.
Ancak antisemitizmin fışkırdığı artan düzenlilik, bizi onunla savaşmak hakkında bildiklerimizden saptıramaz. İnsanları antisemitik saçmalıkları nedeniyle görevlerinden uzaklaştırmak genellikle bir intikam eylemidir ve yanlışı düzeltmek yerine suçluya karşı kendi kızgınlığımızı beslemeyi amaçlar; intikam adaletle eş anlamlı değildir ve Yahudi öğretileri intikamı açıkça yasaklar.
Bayan Goldberg’in yorumlarına yol açan “Görünüm” konulu sohbette, Art Spiegelman’ın ailesinin Holokost’taki deneyimini anlatan bir çizgi roman olan “Maus”un Tennessee ortaokul müfredatından çıkarılması tartışıldı. Bazı insanlar, gerçekten ihtiyaç duyulan, kolay erişilebilir ve geniş çapta dağıtılan daha fazla eğitim materyali olduğunda, kitapları yasaklayarak Holokost’un gerçek, üzücü tarihini silmeye çalışıyor. Yahudi farelere zulmeden Nazi kedilerini betimleyen “Maus”un ulaşılabilirliği, onu özellikle güçlü bir eğitim aracı haline getiriyor.
Eğitim, mümkün olduğunca yanıtımıza rehberlik etmeye devam etmelidir. Bağnazlar gerçekler ve mantıkla asla ikna olmazlar ama yanlış yola sapan her insana bir bağnazmış gibi davranmak kimsenin fikrini değiştirmez.
Nathan Hersh, Philadelphia’da yaşayan bir yazardır.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği düzenleyiciye. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .
Ancak ABC’nin özür diledikten sonra onu “The View”dan iki hafta uzaklaştırma kararı eşit derecede rahatsız edici. İnsanları cehalet ve antisemitizmin yanlış anlaşılması nedeniyle susturmak büyük ölçüde yararsızdır ve özünde Yahudi değildir; Yahudi geleneği, özrün kabulünü ve önemini vurgular.
Yahudiliğin en ünlü bilgelerinden biri olan 12. yüzyıl filozofu Maimonides, Bayan Goldberg’inki gibi bir durumda affedicinin oynaması gereken rolü netleştirdi: Suç işleyenin cehaletini yenmesine yardım edin ve sonra onu affedin. Maimonides şunları söyledi: “Bir özrü kabul etmeyerek kendini zalim göstermemeli; kolayca yatıştırılmalı ve güçlükle kışkırtılmalıdır. Suçlu kendisinden af dilediğinde, gönülden ve istekli bir ruhla bağışlamalıdır.”
Cezalandırmayla ilgili sorun, en iyi ihtimalle beceriksiz bir yanlış ifadeyi ve en kötü ihtimalle bir anlama başarısızlığını ele almak için bir araç olarak öğretme ve yansıtma yerine utancı kullanmasıdır. Utanç, gerçekle ya da tarihle daha iyi bir ilişki kurmaz; sadece sessizliği zorlar ve bu da küskünlüğü besleyebilir. Buna karşılık, sessizlik ve kızgınlık antisemitizmi besler. Bu durumlarda daha iyi cevap açıktır, ancak kolay değildir: eğitim, eğitim, eğitim.
“Eğer istediğin, birinin fikrini değiştirmekse, eğitimin alenen aşağılama ve cezalandırmadan daha etkili olduğunu düşünmek zorundayım. Los Angeles’taki bir Yahudi cemaati olan Ikar’ın kıdemli hahamı Sharon Brous, Bayan Goldberg’in görevden uzaklaştırılmasıyla ilgili haberlere tepki olarak, özellikle o kişi öğrenmek ve özür dilemek için samimi bir istek gösterdiğinde,” tweetini attı.
Bayan Goldberg’in ilk özrü ideal yanıttı. Sebep olduğum zarar için özür dilerim, diye tweet attı. Yanlış yaptığını kabul etti ve ırk hakkındaki fikirlerini dinlemeye ve yeniden düşünmeye istekli olduğunu ifade etti: “İftiraya Karşı Birlik’ten Jonathan Greenblatt’ın paylaştığı gibi, ‘Holokost, Nazilerin aşağılık olarak gördükleri Yahudi halkını sistematik olarak yok etmesiyle ilgiliydi. yarış.’ Düzeltilmiş duruyorum.
Olayın ardından onu programından çıkarmak, özrünü içinde yaşama ve kendisinin ve izleyicilerinin Yahudi tarihi anlayışını ilerletebilecek sohbetlere katılmaya devam etme fırsatını engelledi.
Yanlış yapanları susturmak yerine hataları veya yanlışları tartışma eğilimi, Talmudik bir erdemdir – Yom Kippur’da uygulananlar gibi geleneklerde yer alan bir erdemdir – ve Amerikan Yahudilerinin antisemitizme karşı mücadelesiyle doğrudan ilgilidir. Antisemitik nefreti besleyen yalanlar ve komplo teorileri karanlıkta gelişir. Onlar hakkında ne kadar az konuşursak, antisemitizmi nasıl tanıyacağımızı ve tanımlayacağımızı bile o kadar az biliyoruz.
Antisemitizm genellikle en eski nefret olarak adlandırılır: Yahudilerin sosyal hastalıklar için günah keçisi ilan edilmesinde ve Yahudi gücüyle ilgili eski komplo teorilerinde (medyada, hükümette, finansta) bulunabilir. Antisemitistler, Yahudileri cinayetten seçilmiş yetkilileri kontrol etmeye kadar her şeyle suçladı. Bayan Goldberg’in çok acı bir şekilde yanlış anladığı gibi antisemitizm, tarihsel olarak, sözde bir Yahudi ırkının varlığının “daha saf kan” olanları kirlettiğinde ısrar etti.
Dolu kutuplaşma ve artan yüzsüz ırkçılık çağında bu nefretin daha iyi anlaşılmasını susturmak tehlikeli bir yaklaşımdır.
Bayan Goldberg’in aldığı aleni kınama onu korkutup sessizliğe itmiş gibi görünüyor. Aynı gün “The Late Show With Stephen Colbert”teki görünümünün sonunda “The View” üzerine açıklamalarda bulundu ve kendisine öfkeli mektuplar gönderen eleştirmenlerine hitap etti. “Bana bir daha yazma” dedi. “Ben nasıl hissettiğini biliyorum. Zaten biliyorum, anlıyorum ve bunun için senin sözüne güveneceğim ve bir daha asla gündeme getirmeyeceğim.”
ABC’nin Bayan Goldberg’i askıya alma kararı, birkaç Amerikan Yahudi kurumunu ve yazarını dehşete düşürdü. Greater Boston Yahudi Toplum İlişkileri Konseyi’nin yönetici direktörü Jeremy Burton, askıya alınmasıyla üretken bir şeyin nasıl ilerlediğini sorguladı. İsrail doğumlu İngiliz gazeteci Rachel Shabi, Twitter’da “ırkçılaştırılmış azınlıklar arasındaki düşmanlıkları körüklemek yerine öğretilebilir başka bir anın kullanıldığını” yazdı. Yazar ve editör Emily Tamkin, CNN ile düşünceli bir röportajda, diğerleri tarafından yankılanan bir duyguyu “yorumlarının nefret değil, cehaletten geldiğini” söyledi.
Kredi… Bruce Yuanyue Bi/Görüntü Bankası, Getty Images aracılığıyla
Holokost’u kötü niyetle en aza indirenleri iptal etmek, eğitim fırsatını da boşa harcayabilir. Geçen Haziran, Temsilci Marjorie Taylor Greene, koronavirüs etrafındaki halk sağlığı kısıtlamalarını Nazilerin Yahudilere karşı muamelesiyle karşılaştırdı. Siyasi yelpazenin dört bir yanından Yahudi örgütleri, tutumlarını haklı çıkarmak için Yahudileri her çağırdığında olduğu gibi, öfkelendiler. Amerikan Yahudi Komitesi bariz olana dikkat çekti: “Halk sağlığı önlemlerini Holokost sırasında Yahudilere yapılan zulümle bir tutmak utanç verici ve kabul edilemez.” Sonunda, Bayan Greene Washington’daki Holokost Müzesi’ni gezdi ve herkesin önünde özür diledi. Yine de Holokost’a atıfta bulunmaya devam etti, ancak Holokost’un tekil dehşetlerini ayık kabul etme anı, Holokost müzesindeki eğitim deneyiminden sonra geldi. Holokost’tan kurtulanlar, Bayan Greene ve Bayan Goldberg’in yorumlarına, yaşadıkları tarihi onlarla paylaşmayı teklif ederek yanıt verdiler.
Bu tür bir erişim ilk savunma hattımız olmaya devam etmeli, ancak birçok fırsata rağmen öğrenmeyi reddeden tanınmış kişiler için daha sert bir yaklaşım gereklidir. Yahudilere karşı şiddetin arttığı bir zamanda bariz antisemitizm yayanların iktidar konumlarında kalmalarına izin vermek savunulamaz.
Ancak antisemitizmin fışkırdığı artan düzenlilik, bizi onunla savaşmak hakkında bildiklerimizden saptıramaz. İnsanları antisemitik saçmalıkları nedeniyle görevlerinden uzaklaştırmak genellikle bir intikam eylemidir ve yanlışı düzeltmek yerine suçluya karşı kendi kızgınlığımızı beslemeyi amaçlar; intikam adaletle eş anlamlı değildir ve Yahudi öğretileri intikamı açıkça yasaklar.
Bayan Goldberg’in yorumlarına yol açan “Görünüm” konulu sohbette, Art Spiegelman’ın ailesinin Holokost’taki deneyimini anlatan bir çizgi roman olan “Maus”un Tennessee ortaokul müfredatından çıkarılması tartışıldı. Bazı insanlar, gerçekten ihtiyaç duyulan, kolay erişilebilir ve geniş çapta dağıtılan daha fazla eğitim materyali olduğunda, kitapları yasaklayarak Holokost’un gerçek, üzücü tarihini silmeye çalışıyor. Yahudi farelere zulmeden Nazi kedilerini betimleyen “Maus”un ulaşılabilirliği, onu özellikle güçlü bir eğitim aracı haline getiriyor.
Eğitim, mümkün olduğunca yanıtımıza rehberlik etmeye devam etmelidir. Bağnazlar gerçekler ve mantıkla asla ikna olmazlar ama yanlış yola sapan her insana bir bağnazmış gibi davranmak kimsenin fikrini değiştirmez.
Nathan Hersh, Philadelphia’da yaşayan bir yazardır.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği düzenleyiciye. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .