ahmetbeyler
New member
Dünya üzerinde oldukçaça farklı jeolojik oluşum bulunuyor olsa da, kainatın her yerinde kurallar bizim gezegenimiz ile birebir değil. Farklı şartlar altında farklı yapıların oluşabileceğini bilim insanları daha evvel yaptıkları denetimli deneylerde tekraren kanıtladı.
Yeni bir çalışma ise bu hipotezi doğal bir örnekle destekliyor: Bir meteorla bir arada dünyamıza düşen bir taş, elmastan daha sert ve sağlam yapısıyla dikkat çekiyor. Bu taşın birinci ortaya çıktığı nokta da çok dikkat cazip.
Binlerce yıllık uzay elması
Avustralya’daki Monash Üniversitesi’nden jeolog Andy Tomkins, meteorit ismi verilen meteor kesimlerini kataloglandırmak için bir çalışma yürütüyordu. Bu çalışmada garip, “kıvrımış” bir elmasa benzeyen bir uzay taşı keşfetti. Kuzeybatı Afrika’da bulunan taşı çabucak sonrasında doktora öğrencisi Alan Salek ile birlikte incelemeye başladı.
Tomkins’in teorisine nazaran meteoritin ortasında Lonsdaleite adı verilen tipten, altıgen kafesli bir karbon allotropunun (aynı elementin farklı biçimlerde dizilerek oluşturduğu, farklı geometrik yapıdaki kristallerine denir) bulunduğu meteorit, seyahatine 4,5 milyar yıl önce var olmuş bir cüce gezegenin kabuğundan başladı. Gezegenin sonunu getiren bir meteor çarpması kararı bu yapılar ortaya çıktı.
Son teknoloji prosedürler yardımıyla bu yapının gelecek için önemli atılımların temelinde yer alabileceğini söyleyen bir öbür araştırmacı ise bu keşfi mikroskop teknolojisinde yakın vakitte yaşanan gelişmelere bağlıyor.
Araştırmacı grubu meteoriti tahlil etmek için elektron mikroskobu kullandı ve objenin bileşenlerinin uzaydaki haritasını çıkararak taşın ortasındaki lonsdaleite, elmas ve grafiti gözlemlemeyi başardılar.
Lonsdaleite isimli yapılar olağanda üç farklı biçimde ortaya çıkıyor. Bilim insanları, doğal oluşumun incelenmesiyle endüstride de bu unsurun üretiminde yeni biçimlerin ortaya çıkacağına inanıyor. Daha evvel bilim insanlarının teoride ortaya attığı bu yapının keşfi yardımıyla cihandaki etkileşimleri de gözlemleyebileceğiz.
Yeni bir çalışma ise bu hipotezi doğal bir örnekle destekliyor: Bir meteorla bir arada dünyamıza düşen bir taş, elmastan daha sert ve sağlam yapısıyla dikkat çekiyor. Bu taşın birinci ortaya çıktığı nokta da çok dikkat cazip.
Binlerce yıllık uzay elması
Avustralya’daki Monash Üniversitesi’nden jeolog Andy Tomkins, meteorit ismi verilen meteor kesimlerini kataloglandırmak için bir çalışma yürütüyordu. Bu çalışmada garip, “kıvrımış” bir elmasa benzeyen bir uzay taşı keşfetti. Kuzeybatı Afrika’da bulunan taşı çabucak sonrasında doktora öğrencisi Alan Salek ile birlikte incelemeye başladı.
Tomkins’in teorisine nazaran meteoritin ortasında Lonsdaleite adı verilen tipten, altıgen kafesli bir karbon allotropunun (aynı elementin farklı biçimlerde dizilerek oluşturduğu, farklı geometrik yapıdaki kristallerine denir) bulunduğu meteorit, seyahatine 4,5 milyar yıl önce var olmuş bir cüce gezegenin kabuğundan başladı. Gezegenin sonunu getiren bir meteor çarpması kararı bu yapılar ortaya çıktı.
Son teknoloji prosedürler yardımıyla bu yapının gelecek için önemli atılımların temelinde yer alabileceğini söyleyen bir öbür araştırmacı ise bu keşfi mikroskop teknolojisinde yakın vakitte yaşanan gelişmelere bağlıyor.
Araştırmacı grubu meteoriti tahlil etmek için elektron mikroskobu kullandı ve objenin bileşenlerinin uzaydaki haritasını çıkararak taşın ortasındaki lonsdaleite, elmas ve grafiti gözlemlemeyi başardılar.
Lonsdaleite isimli yapılar olağanda üç farklı biçimde ortaya çıkıyor. Bilim insanları, doğal oluşumun incelenmesiyle endüstride de bu unsurun üretiminde yeni biçimlerin ortaya çıkacağına inanıyor. Daha evvel bilim insanlarının teoride ortaya attığı bu yapının keşfi yardımıyla cihandaki etkileşimleri de gözlemleyebileceğiz.