ahmetbeyler
New member
İnsanları Ay’ın ötesinde uzayda rastgele bir yere göndermek, sıhhat, besin ve psikoloji lojistiğini çabucak hemen tam olarak kavrayamadığımız sonları da birlikteinde getiriyor. Birden fazla bilim kurgu yapıtında de denk gelmiş olabileceğiniz üzere bu meseleye potansiyel bir tahlil olarak insanların yıllar süren uzay seyahatleri sırasında uzun periyodik uyku durumuna, yani bir nevi kış uykusuna yatırıldığı; varılacak noktaya gelindiğinde ise bu uykudan uyandırıldığına denk gelmişsinizdir.
Işıktan süratli seyahat ve solucan deliklerinden farklı olarak, astronotları bir tıp kış uykusuna sokma ihtimali kulağa hakikaten de olası bir şeymiş üzere geliyor. Hatta o denli ki Avrupa Uzay Ajansı bile bunun mümkün olup olamayacağına ait önemli araştırmalar yürütüyor. Fakat yeni yapılan bir araştırmaya bakılırsa insanların uzay seyahati için koma durumuna zorlanması pek de muhtemel bir seçenek üzere gözükmüyor.
Kış uykusu senaryosu, yalnızca bir bilim kurgu elementinden ibaret üzere duruyor
Şili’den üç araştırmacı tarafınca yapılan yeni bir çalışmanın sonuçları, uzun vadeli insan durağanlığının potansiyelini gerçeğe dönüştürmenin önündeki matematiksel bir mahzuru ortaya koyuyor. Ve bu pürüz, bu biçimde bir senaryonun yalnızca bilim kurgu yapıtları için geçerli olabileceği, gerçekte bu biçimde bir şey olamayacağı manasına geliyor.
Bu ihtimali araştırmak üzere Millennium Bütünleştirici Biyoloji Enstitüsü’nden Roberto F. Nespolo ve Carlos Mejias ile Şili Papalık Katolik Üniversitesi’nden Francisco Bozinovic, kış uykusuna yatan hayvanlarda beden kütlesi ve güç harcanması içindeki alakayı araştırmaya başladılar. Uzmanlar, araştırmaları sırasında hücrelerin soğuk ve düşük oksijen şartlarında kalmasını sağlayan en az bir metabolizma düzeyi keşfettiler.
Bu, bu biçimde bir durumda bizim üzere nispeten ağır hayvanlar için, derin, kış uykusuna benzeri bir duruma girmekten bekleyebileceğimiz güç tasarrufunun ihmal edilebilir seviyede olacağı manasına geliyordu. Yani kış uykusu gibisi bir duruma girmektense uzaydaki günlerimizi kolay bir biçimde uyuyarak geçirsek bile bu, daha yeterli bir biçimde sonuçlanacaktı.
İnsanların uzun periyodik kış uykusuna yatması için yüzler kilogramlık yağ dokusuna sahip olması gerekiyor
Kış uykusu sözü ekseriyetle akla aylar sürecek bir kış uykusu için inine çekilmiş bir ayıyı getirir. Ayılar, soğuk kış ayları boyunca uyku durumunda olsa da bu uyku hali, yer sincapları ve yarasalar üzere daha küçük yaratıklar için geçerli olan gerçek kış uykusuna pek benzemez. Bu hayvanlarda beden ısısı düşer, metabolizma küçülür ve kalp suratı ile nefes alma yavaşlar. Bu süreç, birtakım durumlarda güç harcanmasını yüzde 98’e kadar azaltarak, avlanma yahut yiyecek arama muhtaçlığını ortadan kaldırabilir. Fakat bu biçimde bir durum kelam konusu olduğunda bile bu hayvanlar güç için yakıt rezervlerini yakmaya devam eder ve bu süreç boyunca da beden tartılarının dörtte birinden çoksını kaybederler.
Artık tıpkı kaideleri bir beşere uyguladığınızı düşünün. bu biçimde bir durumda bu, insanların kış uykusu müddeti boyunca günlük olarak yaklaşık 12.000 kJ yiyecek alımının yerini doldurmak ismine birkaç yüz kJ beden yağına muhtaçlık duyacağı manasına gelir. Kış uykusunu uzay seyahati senaryosuna uyguladığımızda ise bu, beşerler uyku hali boyunca günde yaklaşık altı gram kadar yağ kaybedecek demektir. Bu sayı, bir yılda ise yaklaşık iki kilogram yüke kadar ulaşabilir.
Yalnızca iki kilogram kaybetmek, uzay standartları dahilinde kısa sayılabilecek bir seyahat için çok kabul edilebilir bir durum olabilir. Fakat şayet ortalama bir yetişkin olarak uyku durumu halinde on senelerca sürecek bir yıldızlararası seyahate çıkmanın hayalini kuruyorsanız size makus bir haberimiz var: Bunun olması için en az birkaç yüz kilogramlık yağ dokusuna gereksiniminiz olacak.
Kış uykusu, büyük hayvanlarda epeyce büyük bir güç tasarrufu ile sonuçlanmıyor
Bu sonuç, biz insanların boyutlarındaki ya da daha büyük boyutlardaki kış uykusuna yatan hayvanların sayıca niye daha az olduğunu da açıklar nitelikte. Bahse dair daha evvel yapılan araştırmalarda da detaylı bir biçimde belirtildiğı üzere; çeşitli kış uykusuna yatan çeşitler içinde istatiksel bir tahlil gerçekleştiren araştırmacılar, kış uykusuna yatan hayvanların günlük güç harcamalarının çok istikrarlı bir biçimde olduğu kararına vardılar. örneğin, buna bakılırsa 25 gramlık yaprak kulaklı yarasa üzere küçük bir memeliden alınan bir gram dokunun ürettiği güç ile kış uykusuna yatan 820 gramlık bir yer sincabından alınan dokunun ürettiği güç eşittir.
Şayet biz de bir fındık faresi kadar verimli bir biçimde kış uykusuna yatmayı çözersek, dokumuzun her gramının onların her gramınınkiyle birebir güce gereksinim duyacağını var iseyabiliriz. Lakin bu durum, memeliler etkin olduğunda büsbütün farklıdır. Faal metabolizma ve kütle içindeki alakanın ölçeklenmesi, kış uykusunun hakikaten daha büyük hayvanlarda epeyce fazla güç tasarrufu sağlamadığını gösterir. Öteki bir deyişle bizlerin kış uykusundayken muhtaçlık duyacağımız toplam güç muhtaçlığı, olağan dinlenme halindeyken muhtaçlık duyduğumuzdan hayli da farklı olmayacaktır.
Bu, ayılar ile öteki memeliler içindeki kış uykusu farklılıklarını da açıklıyor. Ayrıyeten bu ölçekte bir kış uykusu, beşerler için bedenlerini soğutmak ve kalp atışı ile nefes alışını azaltmak gerektiği manasına gelir ki bunların hepsi metabolizmamızı çok makus etkileyecek ve pek beğenilen sonuçları olmayacak tehlikeli değişimlerdir. özetlemek gerekirsesı insanları bir kış uykusu durumuna zorlamak, uzun uzay seyahatleri için mümkün bir tahlil değildir.
Işıktan süratli seyahat ve solucan deliklerinden farklı olarak, astronotları bir tıp kış uykusuna sokma ihtimali kulağa hakikaten de olası bir şeymiş üzere geliyor. Hatta o denli ki Avrupa Uzay Ajansı bile bunun mümkün olup olamayacağına ait önemli araştırmalar yürütüyor. Fakat yeni yapılan bir araştırmaya bakılırsa insanların uzay seyahati için koma durumuna zorlanması pek de muhtemel bir seçenek üzere gözükmüyor.
Kış uykusu senaryosu, yalnızca bir bilim kurgu elementinden ibaret üzere duruyor
Şili’den üç araştırmacı tarafınca yapılan yeni bir çalışmanın sonuçları, uzun vadeli insan durağanlığının potansiyelini gerçeğe dönüştürmenin önündeki matematiksel bir mahzuru ortaya koyuyor. Ve bu pürüz, bu biçimde bir senaryonun yalnızca bilim kurgu yapıtları için geçerli olabileceği, gerçekte bu biçimde bir şey olamayacağı manasına geliyor.
Bu ihtimali araştırmak üzere Millennium Bütünleştirici Biyoloji Enstitüsü’nden Roberto F. Nespolo ve Carlos Mejias ile Şili Papalık Katolik Üniversitesi’nden Francisco Bozinovic, kış uykusuna yatan hayvanlarda beden kütlesi ve güç harcanması içindeki alakayı araştırmaya başladılar. Uzmanlar, araştırmaları sırasında hücrelerin soğuk ve düşük oksijen şartlarında kalmasını sağlayan en az bir metabolizma düzeyi keşfettiler.
Bu, bu biçimde bir durumda bizim üzere nispeten ağır hayvanlar için, derin, kış uykusuna benzeri bir duruma girmekten bekleyebileceğimiz güç tasarrufunun ihmal edilebilir seviyede olacağı manasına geliyordu. Yani kış uykusu gibisi bir duruma girmektense uzaydaki günlerimizi kolay bir biçimde uyuyarak geçirsek bile bu, daha yeterli bir biçimde sonuçlanacaktı.
İnsanların uzun periyodik kış uykusuna yatması için yüzler kilogramlık yağ dokusuna sahip olması gerekiyor
Kış uykusu sözü ekseriyetle akla aylar sürecek bir kış uykusu için inine çekilmiş bir ayıyı getirir. Ayılar, soğuk kış ayları boyunca uyku durumunda olsa da bu uyku hali, yer sincapları ve yarasalar üzere daha küçük yaratıklar için geçerli olan gerçek kış uykusuna pek benzemez. Bu hayvanlarda beden ısısı düşer, metabolizma küçülür ve kalp suratı ile nefes alma yavaşlar. Bu süreç, birtakım durumlarda güç harcanmasını yüzde 98’e kadar azaltarak, avlanma yahut yiyecek arama muhtaçlığını ortadan kaldırabilir. Fakat bu biçimde bir durum kelam konusu olduğunda bile bu hayvanlar güç için yakıt rezervlerini yakmaya devam eder ve bu süreç boyunca da beden tartılarının dörtte birinden çoksını kaybederler.
Artık tıpkı kaideleri bir beşere uyguladığınızı düşünün. bu biçimde bir durumda bu, insanların kış uykusu müddeti boyunca günlük olarak yaklaşık 12.000 kJ yiyecek alımının yerini doldurmak ismine birkaç yüz kJ beden yağına muhtaçlık duyacağı manasına gelir. Kış uykusunu uzay seyahati senaryosuna uyguladığımızda ise bu, beşerler uyku hali boyunca günde yaklaşık altı gram kadar yağ kaybedecek demektir. Bu sayı, bir yılda ise yaklaşık iki kilogram yüke kadar ulaşabilir.
Yalnızca iki kilogram kaybetmek, uzay standartları dahilinde kısa sayılabilecek bir seyahat için çok kabul edilebilir bir durum olabilir. Fakat şayet ortalama bir yetişkin olarak uyku durumu halinde on senelerca sürecek bir yıldızlararası seyahate çıkmanın hayalini kuruyorsanız size makus bir haberimiz var: Bunun olması için en az birkaç yüz kilogramlık yağ dokusuna gereksiniminiz olacak.
Kış uykusu, büyük hayvanlarda epeyce büyük bir güç tasarrufu ile sonuçlanmıyor
Bu sonuç, biz insanların boyutlarındaki ya da daha büyük boyutlardaki kış uykusuna yatan hayvanların sayıca niye daha az olduğunu da açıklar nitelikte. Bahse dair daha evvel yapılan araştırmalarda da detaylı bir biçimde belirtildiğı üzere; çeşitli kış uykusuna yatan çeşitler içinde istatiksel bir tahlil gerçekleştiren araştırmacılar, kış uykusuna yatan hayvanların günlük güç harcamalarının çok istikrarlı bir biçimde olduğu kararına vardılar. örneğin, buna bakılırsa 25 gramlık yaprak kulaklı yarasa üzere küçük bir memeliden alınan bir gram dokunun ürettiği güç ile kış uykusuna yatan 820 gramlık bir yer sincabından alınan dokunun ürettiği güç eşittir.
Şayet biz de bir fındık faresi kadar verimli bir biçimde kış uykusuna yatmayı çözersek, dokumuzun her gramının onların her gramınınkiyle birebir güce gereksinim duyacağını var iseyabiliriz. Lakin bu durum, memeliler etkin olduğunda büsbütün farklıdır. Faal metabolizma ve kütle içindeki alakanın ölçeklenmesi, kış uykusunun hakikaten daha büyük hayvanlarda epeyce fazla güç tasarrufu sağlamadığını gösterir. Öteki bir deyişle bizlerin kış uykusundayken muhtaçlık duyacağımız toplam güç muhtaçlığı, olağan dinlenme halindeyken muhtaçlık duyduğumuzdan hayli da farklı olmayacaktır.
Bu, ayılar ile öteki memeliler içindeki kış uykusu farklılıklarını da açıklıyor. Ayrıyeten bu ölçekte bir kış uykusu, beşerler için bedenlerini soğutmak ve kalp atışı ile nefes alışını azaltmak gerektiği manasına gelir ki bunların hepsi metabolizmamızı çok makus etkileyecek ve pek beğenilen sonuçları olmayacak tehlikeli değişimlerdir. özetlemek gerekirsesı insanları bir kış uykusu durumuna zorlamak, uzun uzay seyahatleri için mümkün bir tahlil değildir.