Bu nedenle savaşta ölen efendileri tarafından yetim bırakılan Ukraynalı küçük köpek Marta, İtalya’da yeni bir hayata başladı. Lidia ve Leonid çiftinden oluşan ailesiyle birlikte Mariupol’da yaşıyordu. Ancak geçen yıl Mart ayında Leonid Rus bombardımanı altında öldü. Çok hasta olan karısı Lidia, onunla kaldı. Leonid’in geri döndüğünü görmeyen Lidia da yemek yemeyi bırakmıştı ve bu yüzden kocasından iki hafta sonra öldü.
O günlerde Mariupol bombaların altındaydı ve kimse Marta’nın evin arka tarafındaki küçük bir avluya kapatılmış halde yalnız kaldığını fark edemezdi. Komşular onu fark edip kurtarana kadar 49 gün susuz ve yiyeceksiz orada kaldı. Muhtemelen kar ve buz içerek hayatta kalmayı başardı.
Daha sonra komşular, onlar da Mariupol’u terk etmek zorunda kalana kadar onunla ilgilenmeye başladı. Böylece Marta kendini sokakta buldu. Köpek her gün evin kapısının önünde ailesinin gelip onu almasını bekledi. Diğer komşular sonunda Lidia ve Leonid’in bir süredir İtalya’da yaşayan ve çalışan kızı Iulia ile iletişime geçmeyi başardılar.
Ve iki hafta içinde annesini ve babasını bir daha göremeden, vedalaşamadan, gömemeden kaybeden Iulia, böylece ne pahasına olursa olsun Marta’ya kavuşmak istiyordu. Bu da Enpa’nın yardımıyla mümkün oldu. Bu arada Mariupol, Ruslar tarafından işgal edilmişti; şehre kimse giremez veya çıkamaz.
Ancak Marta, savaşın başından beri hayvan hakları STK’sının temas halinde olduğu yerel gönüllülerden oluşan bir ağ aracılığıyla işgal edilen bölgeden çıkarıldı. Gürcistan ve Türkiye’den geçerek 7 günlük seyahatin ardından Varşova’ya, oradan da Milano’ya ulaştı. Böylece Iulia, ailesinden geriye kalan tek şey olan köpeği gözyaşları içinde kucakladı.
O günlerde Mariupol bombaların altındaydı ve kimse Marta’nın evin arka tarafındaki küçük bir avluya kapatılmış halde yalnız kaldığını fark edemezdi. Komşular onu fark edip kurtarana kadar 49 gün susuz ve yiyeceksiz orada kaldı. Muhtemelen kar ve buz içerek hayatta kalmayı başardı.
Daha sonra komşular, onlar da Mariupol’u terk etmek zorunda kalana kadar onunla ilgilenmeye başladı. Böylece Marta kendini sokakta buldu. Köpek her gün evin kapısının önünde ailesinin gelip onu almasını bekledi. Diğer komşular sonunda Lidia ve Leonid’in bir süredir İtalya’da yaşayan ve çalışan kızı Iulia ile iletişime geçmeyi başardılar.
Ve iki hafta içinde annesini ve babasını bir daha göremeden, vedalaşamadan, gömemeden kaybeden Iulia, böylece ne pahasına olursa olsun Marta’ya kavuşmak istiyordu. Bu da Enpa’nın yardımıyla mümkün oldu. Bu arada Mariupol, Ruslar tarafından işgal edilmişti; şehre kimse giremez veya çıkamaz.
Ancak Marta, savaşın başından beri hayvan hakları STK’sının temas halinde olduğu yerel gönüllülerden oluşan bir ağ aracılığıyla işgal edilen bölgeden çıkarıldı. Gürcistan ve Türkiye’den geçerek 7 günlük seyahatin ardından Varşova’ya, oradan da Milano’ya ulaştı. Böylece Iulia, ailesinden geriye kalan tek şey olan köpeği gözyaşları içinde kucakladı.