ahmetbeyler
New member
“Nefes alma deliği” ya da “havalandırma deliği” olarak bilinir ve uçakların kıymetli özellikleri içindedır.
Bazı bireyler bu deliğin riskli olup olmadığı konusunda kaygı duyar fakat tam bilakis riskleri önleyen bir mühendislik fikridir.
Uçak pencerekeri iç, orta ve dış olmak üzere üç katmandan oluşur.
Bu katmanlar birden fazla vakit akrilik materyalden yapılır. En içteki katman, kendinden daha sonra gelen katmanı ve yolcuları korur; plastik bir kapak niteliğindedir. “Nefes alma deliği” ise ortadaki katmanda bulunur. Dıştaki katman ise uçağın haricindeki güçlü hava şartlarıyla baş eden son katmandır.
Standart bir yolcu uçağı kabinindeki basınç, deniz seviyesinden 2.500 metre yükseklikteki basınçla birebirdir (Bu yükseklik, Boeing 787 ve Airbus A350 tipi gelişmiş uçaklarda 1.800 metreye kadar çekilmiştir).
Uçak irtifa kazandıkça dışarıdaki ve kabindeki basınç azalmaya başlar. Kulaklarımızdaki o garip hissin sebebi de budur, iç basıncımızın tesirini hissederiz. Dışarıdaki basınç kabindeki basınca bakılırsa doğal ki hayli daha düşüktür. İşte uçak pencerelerindeki 2. ve 3. katmanlar bu basınç içinde arayüz durumundadır. Bu kuvvetli farka direnecek kadar sağlam tasarlanır.
Gelelim küçük deliğin kıymetli fonksiyonuna:
Bu delik, 2. ve 3. katmanlar içindeki basınçla kabindeki basıncı istikrarlar. Asıl basıncı dış katman sırtlanır, orta katmana hayli fazla yük binmez. Bu ufak delik yardımıyla bu mümkün olur.
Uçak olağan seyir irtifasına yükseldiğinde bu deliğin etrafında buz kristalleri oluşmaya başlar.
Bunun sebebi ise kabindeki ılık havanın, soğuk pencere yüzeyiyle temas etmesidir. Bu iki katman içinde biriken nem, delikten tahliye edilir ve camların buğulanmaması, donmaması sağlanır. Aksi takdirde o şahane bulut görünümlerini izlemek mümkün olmazdı.
Peki çatlarsa ve içeriye hava sızarsa ne olur?
bu biçimde bir senaryoda, bu delikten sızan hava ölçüsü epey düşük olacağı için uçaktaki basınç dengeleme sistemi bu sorunun üstesinden gelecektir.
Özetle; hayli değeri yokmuş üzere görünen bu küçük delik aslında uçakların şayet olmazsa olmaz özelliklerinden biridir.
Kaynaklar: 1, 2
Bazı bireyler bu deliğin riskli olup olmadığı konusunda kaygı duyar fakat tam bilakis riskleri önleyen bir mühendislik fikridir.
Uçak pencerekeri iç, orta ve dış olmak üzere üç katmandan oluşur.
Bu katmanlar birden fazla vakit akrilik materyalden yapılır. En içteki katman, kendinden daha sonra gelen katmanı ve yolcuları korur; plastik bir kapak niteliğindedir. “Nefes alma deliği” ise ortadaki katmanda bulunur. Dıştaki katman ise uçağın haricindeki güçlü hava şartlarıyla baş eden son katmandır.
Standart bir yolcu uçağı kabinindeki basınç, deniz seviyesinden 2.500 metre yükseklikteki basınçla birebirdir (Bu yükseklik, Boeing 787 ve Airbus A350 tipi gelişmiş uçaklarda 1.800 metreye kadar çekilmiştir).
Uçak irtifa kazandıkça dışarıdaki ve kabindeki basınç azalmaya başlar. Kulaklarımızdaki o garip hissin sebebi de budur, iç basıncımızın tesirini hissederiz. Dışarıdaki basınç kabindeki basınca bakılırsa doğal ki hayli daha düşüktür. İşte uçak pencerelerindeki 2. ve 3. katmanlar bu basınç içinde arayüz durumundadır. Bu kuvvetli farka direnecek kadar sağlam tasarlanır.
Gelelim küçük deliğin kıymetli fonksiyonuna:
Bu delik, 2. ve 3. katmanlar içindeki basınçla kabindeki basıncı istikrarlar. Asıl basıncı dış katman sırtlanır, orta katmana hayli fazla yük binmez. Bu ufak delik yardımıyla bu mümkün olur.
Uçak olağan seyir irtifasına yükseldiğinde bu deliğin etrafında buz kristalleri oluşmaya başlar.
Bunun sebebi ise kabindeki ılık havanın, soğuk pencere yüzeyiyle temas etmesidir. Bu iki katman içinde biriken nem, delikten tahliye edilir ve camların buğulanmaması, donmaması sağlanır. Aksi takdirde o şahane bulut görünümlerini izlemek mümkün olmazdı.
Peki çatlarsa ve içeriye hava sızarsa ne olur?
bu biçimde bir senaryoda, bu delikten sızan hava ölçüsü epey düşük olacağı için uçaktaki basınç dengeleme sistemi bu sorunun üstesinden gelecektir.
Özetle; hayli değeri yokmuş üzere görünen bu küçük delik aslında uçakların şayet olmazsa olmaz özelliklerinden biridir.
Kaynaklar: 1, 2