Donald Trump’ın ticaret savaşını hatırlıyor musunuz? O zamandan beri olan her şey göz önüne alındığında, her şeyi unutmuş olduğun için affedilebilirsin; adil bir seçimi devirerek iktidarda kalma çabasıyla karşılaştırıldığında önemsiz görünüyor. Görevdeyken politika açısından bile, pandemi inkarından çok daha az önemliydi ve muhtemelen vergi indirimlerinden veya sağlık hizmetlerini sabote etmesinden daha az önemliydi.
Ancak ticaret savaşı benzersiz bir şekilde Trumpvariydi. Diğer politika eylemleri standart Cumhuriyetçilikti, ancak partisinin geri kalanı onun takıntısını ticaret açıklarıyla paylaşmadı; gerçekten de, ABD yasalarının başkanlara tarifeleri belirlerken muazzam bir takdir yetkisi vermesi dışında, muhtemelen bu cephede pek bir şey yapamazdı. Yalnızca Trump, ticaret açıklarını gerçekten önemli bir konu olarak gördü; ve o, Çin’in 2021 yılı sonuna kadar 200 milyar dolarlık ek ABD mal ve hizmetleri satın almayı kabul ettiği “tarihi ticaret anlaşması” dediği şeyi ilan etti.
Şimdi, Peterson Enstitüsü’nden Chad Bown Başından beri ticaret savaşında başvurulacak kaynak olan Uluslararası Ekonomi için bu anlaşmanın nihai bir değerlendirmesi var. Ve tam bir fiyasko olduğu ortaya çıktı: “Çin, Trump’ın anlaşmasının vaat ettiği 200 milyar dolarlık ek ihracatın hiçbirini satın almadı.”
Yani Trump bir salaktı; Çinliler onu temizlikçiye götürdü. Ancak ticaret savaşı hakkında bir otopsi yapmak istiyorsanız, Trump’ın yabancı liderlerle uğraşmaktaki talihsizliği aslında hikayenin küçük bir parçası. Çok daha önemli olan, pandemi başladığından beri yaşadığımız şokların, Trump’ın ticarete bakış açısını, göreve geldiğinde olduğundan daha ekonomik olarak aptalca göstermesidir.
Trump ve Peter Navarro’ya göre, ticaret çarı olarak seçtiği adam, uluslararası ticaret sıfır toplamlı bir oyundur. Başka ülkeler Amerika’dan mal alırsa biz kazanırız; Yurtdışında yapılan şeyleri alırsak kaybederiz. Trump’ın ticaret sekreteri Navarro ve Wilbur Ross (onları nasıl seçeceğini gerçekten biliyordu), 2016 kampanyası sırasında çıkardıkları ve ticaret açığının ABD’deki büyümeden bire bir çıkardığını iddia eden bir politika belgesinde bunu açıkça belirttiler: ithalata harcadığımız dolar GSYİH’mızı bir dolar azaltır.
Ekonomistler, ithalatın bizi daha zengin yapabileceği noktasını tamamen göz ardı eden bu kaba merkantilizmle alay ettiler, çünkü yurtdışından bazı malları satın almamızın tek nedeni, yurtiçinde üretilen alternatiflerden daha ucuz ve/veya daha iyi olmalarıdır. Bu, özellikle uluslararası ticarete giren birçok ürünün, üretimde kullanılan parçalar gibi “ara mallar” olduğu modern dünya ekonomisinde geçerlidir. Anlaşıldığı üzere, Trump’ın tarifeleri ara malları orantısız bir şekilde etkiledi. Böylece tarifeler ABD üretim maliyetlerini yükseltti ve neredeyse tüm tahminlere göre imalat işlerinin sayısını azalttı.
Yine de, merkantilizm her zaman katıksız saçmalık değildir. (Bazen sahte bir saçmalık mı?) Belirli koşullar altında – yani genel talep yetersiz olduğu için ekonomi bunalımdayken – ticaret açıkları üretimi ve işleri azaltabilir ve bu açıkları azaltmaya yönelik eylemler bir tür ekonomik teşvik işlevi görebilir. Bu nedenle, talep eksikliğinin ABD ekonomisi üzerindeki en önemli kısıtlama olduğu 2010’da, Çin’in para biriminin değer düşüklüğünü sona erdirmesi için güçlü bir baskı çağrısında bulundum.
Ve bu yıllardan birinde kendimizi bir kez daha yetersiz talepten kaynaklanan sürekli sorunlarla karşı karşıya bulabiliriz. Ama şu anda bulunduğumuz yer burası değil.
Bunun yerine, şu anda arzın kısıtlı olduğu bir dünyada yaşıyoruz – özellikle de yerel fabrikaların tüketicilerin istediğini üretmek için mücadele ettiği bir dünyada. Bu arz kısıtlamaları, enflasyonun artmasının nedenidir.
Biz bu dünyaya girerken, Amerika Birleşik Devletleri ticaret açığına daha da battı:
Daha derin açık. Kredi… FRED
Nasıl yapmalıyız? bu dalma hakkında düşün? Bu kadar ithalata izin vermeseydik daha zengin ve daha iyi durumda olur muyduk?
Cevap açık bir “hayır” olmalıdır. Birçok ekonomistin işaret ettiği gibi, pandemi, yüz yüze etkileşim konusunda hala gergin olan tüketicilerin hizmet satın almaktan mal satın almaya geçmesine neden oldu:
İnsanlar somut şeyleri istiyor. Kredi… FRED
İthalatlar arttı çünkü tüketicilerin istediği malların çoğu yurtdışında üretiliyor ve Amerika’nın onları burada üretme kapasitesi yok – en azından kısa sürede değil. Ayrıca, talebi yerli üretimle karşılayabilsek bile, bu üretimin, tarife fiyaskosunun bize anlattığına göre, çoğu zaman ithal ara malları gerektirir.
Yani pandemi kaynaklı ithalat artışını engellemeye çalışsaydık, daha fazla işimiz olmazdı; sadece daha fazla kıtlık ve hatta daha yüksek enflasyon olurdu. Aslında, bazı ekonomistler Başkan Biden’ı Trump tarifelerini kaldırarak enflasyonla mücadeleye yardım etmeye çağırdı – bu, Kongre onayı olmadan yapabileceği bir şey.
Ne yazık ki, ne kadar mantıklı olursa olsun, bunu yapmanın siyasi ve stratejik sorunlarını görmek kolaydır. Trump, Çin’in ahmağı olabilir, ancak Trump’ın tarifelerini sürdürmek Çin hükümetine zarar vermekten çok bize zarar verse bile Cumhuriyetçiler Çin’e bir hediye olarak yorumlanabilecek herhangi bir eylemin üzerine atlayacaklardır.
Bugünkü haber bültenini Trump’ın ticaret savaşının otopsisi olarak adlandırdım, ama aslında bu ticaret savaşı bitmedi. Trump’ın ticaret politikaları aptalca ve maliyetliydi – seçtiğiniz herhangi bir önlemle başarısız oldular – ancak herhangi bir başkanın zararı geri alma konumunda olması uzun zaman alabilir.
Küresel aşı tedarik zincirinde Hızlı Hit
.
En azından nakliye sıkıntısı kötüleşmeyi durdurdu.
Avrupa ile ticaret savaşını hızlandırmak.
Darboğazlar.
Geri bildirim Okuduklarınızdan keyif alıyorsanız, lütfen arkadaşlarınıza önermeyi düşünün. Buradan üye olabilirler. Bu haftanın haber bülteninde veya genel olarak haber bülteninde yer alan bir madde hakkındaki düşüncelerinizi paylaşmak isterseniz, lütfen bana [email protected] adresinden e-posta gönderin.
Müzikle Yüzleşmek
İstediğiniz şey bir konteyner gemisinde sıkışıp kalmış olabilir. Kredi… YouTube
Mick Jagger açık tedarik zinciri.
Ancak ticaret savaşı benzersiz bir şekilde Trumpvariydi. Diğer politika eylemleri standart Cumhuriyetçilikti, ancak partisinin geri kalanı onun takıntısını ticaret açıklarıyla paylaşmadı; gerçekten de, ABD yasalarının başkanlara tarifeleri belirlerken muazzam bir takdir yetkisi vermesi dışında, muhtemelen bu cephede pek bir şey yapamazdı. Yalnızca Trump, ticaret açıklarını gerçekten önemli bir konu olarak gördü; ve o, Çin’in 2021 yılı sonuna kadar 200 milyar dolarlık ek ABD mal ve hizmetleri satın almayı kabul ettiği “tarihi ticaret anlaşması” dediği şeyi ilan etti.
Şimdi, Peterson Enstitüsü’nden Chad Bown Başından beri ticaret savaşında başvurulacak kaynak olan Uluslararası Ekonomi için bu anlaşmanın nihai bir değerlendirmesi var. Ve tam bir fiyasko olduğu ortaya çıktı: “Çin, Trump’ın anlaşmasının vaat ettiği 200 milyar dolarlık ek ihracatın hiçbirini satın almadı.”
Yani Trump bir salaktı; Çinliler onu temizlikçiye götürdü. Ancak ticaret savaşı hakkında bir otopsi yapmak istiyorsanız, Trump’ın yabancı liderlerle uğraşmaktaki talihsizliği aslında hikayenin küçük bir parçası. Çok daha önemli olan, pandemi başladığından beri yaşadığımız şokların, Trump’ın ticarete bakış açısını, göreve geldiğinde olduğundan daha ekonomik olarak aptalca göstermesidir.
Trump ve Peter Navarro’ya göre, ticaret çarı olarak seçtiği adam, uluslararası ticaret sıfır toplamlı bir oyundur. Başka ülkeler Amerika’dan mal alırsa biz kazanırız; Yurtdışında yapılan şeyleri alırsak kaybederiz. Trump’ın ticaret sekreteri Navarro ve Wilbur Ross (onları nasıl seçeceğini gerçekten biliyordu), 2016 kampanyası sırasında çıkardıkları ve ticaret açığının ABD’deki büyümeden bire bir çıkardığını iddia eden bir politika belgesinde bunu açıkça belirttiler: ithalata harcadığımız dolar GSYİH’mızı bir dolar azaltır.
Ekonomistler, ithalatın bizi daha zengin yapabileceği noktasını tamamen göz ardı eden bu kaba merkantilizmle alay ettiler, çünkü yurtdışından bazı malları satın almamızın tek nedeni, yurtiçinde üretilen alternatiflerden daha ucuz ve/veya daha iyi olmalarıdır. Bu, özellikle uluslararası ticarete giren birçok ürünün, üretimde kullanılan parçalar gibi “ara mallar” olduğu modern dünya ekonomisinde geçerlidir. Anlaşıldığı üzere, Trump’ın tarifeleri ara malları orantısız bir şekilde etkiledi. Böylece tarifeler ABD üretim maliyetlerini yükseltti ve neredeyse tüm tahminlere göre imalat işlerinin sayısını azalttı.
Yine de, merkantilizm her zaman katıksız saçmalık değildir. (Bazen sahte bir saçmalık mı?) Belirli koşullar altında – yani genel talep yetersiz olduğu için ekonomi bunalımdayken – ticaret açıkları üretimi ve işleri azaltabilir ve bu açıkları azaltmaya yönelik eylemler bir tür ekonomik teşvik işlevi görebilir. Bu nedenle, talep eksikliğinin ABD ekonomisi üzerindeki en önemli kısıtlama olduğu 2010’da, Çin’in para biriminin değer düşüklüğünü sona erdirmesi için güçlü bir baskı çağrısında bulundum.
Ve bu yıllardan birinde kendimizi bir kez daha yetersiz talepten kaynaklanan sürekli sorunlarla karşı karşıya bulabiliriz. Ama şu anda bulunduğumuz yer burası değil.
Bunun yerine, şu anda arzın kısıtlı olduğu bir dünyada yaşıyoruz – özellikle de yerel fabrikaların tüketicilerin istediğini üretmek için mücadele ettiği bir dünyada. Bu arz kısıtlamaları, enflasyonun artmasının nedenidir.
Biz bu dünyaya girerken, Amerika Birleşik Devletleri ticaret açığına daha da battı:
Daha derin açık. Kredi… FRED
Nasıl yapmalıyız? bu dalma hakkında düşün? Bu kadar ithalata izin vermeseydik daha zengin ve daha iyi durumda olur muyduk?
Cevap açık bir “hayır” olmalıdır. Birçok ekonomistin işaret ettiği gibi, pandemi, yüz yüze etkileşim konusunda hala gergin olan tüketicilerin hizmet satın almaktan mal satın almaya geçmesine neden oldu:
İnsanlar somut şeyleri istiyor. Kredi… FRED
İthalatlar arttı çünkü tüketicilerin istediği malların çoğu yurtdışında üretiliyor ve Amerika’nın onları burada üretme kapasitesi yok – en azından kısa sürede değil. Ayrıca, talebi yerli üretimle karşılayabilsek bile, bu üretimin, tarife fiyaskosunun bize anlattığına göre, çoğu zaman ithal ara malları gerektirir.
Yani pandemi kaynaklı ithalat artışını engellemeye çalışsaydık, daha fazla işimiz olmazdı; sadece daha fazla kıtlık ve hatta daha yüksek enflasyon olurdu. Aslında, bazı ekonomistler Başkan Biden’ı Trump tarifelerini kaldırarak enflasyonla mücadeleye yardım etmeye çağırdı – bu, Kongre onayı olmadan yapabileceği bir şey.
Ne yazık ki, ne kadar mantıklı olursa olsun, bunu yapmanın siyasi ve stratejik sorunlarını görmek kolaydır. Trump, Çin’in ahmağı olabilir, ancak Trump’ın tarifelerini sürdürmek Çin hükümetine zarar vermekten çok bize zarar verse bile Cumhuriyetçiler Çin’e bir hediye olarak yorumlanabilecek herhangi bir eylemin üzerine atlayacaklardır.
Bugünkü haber bültenini Trump’ın ticaret savaşının otopsisi olarak adlandırdım, ama aslında bu ticaret savaşı bitmedi. Trump’ın ticaret politikaları aptalca ve maliyetliydi – seçtiğiniz herhangi bir önlemle başarısız oldular – ancak herhangi bir başkanın zararı geri alma konumunda olması uzun zaman alabilir.
Küresel aşı tedarik zincirinde Hızlı Hit
.
En azından nakliye sıkıntısı kötüleşmeyi durdurdu.
Avrupa ile ticaret savaşını hızlandırmak.
Darboğazlar.
Geri bildirim Okuduklarınızdan keyif alıyorsanız, lütfen arkadaşlarınıza önermeyi düşünün. Buradan üye olabilirler. Bu haftanın haber bülteninde veya genel olarak haber bülteninde yer alan bir madde hakkındaki düşüncelerinizi paylaşmak isterseniz, lütfen bana [email protected] adresinden e-posta gönderin.
Müzikle Yüzleşmek
İstediğiniz şey bir konteyner gemisinde sıkışıp kalmış olabilir. Kredi… YouTube
Mick Jagger açık tedarik zinciri.