ahmetbeyler
New member
Büyüleyici bir çalışma prensibine sahip olan ve nasıl çalıştığına dair hala daha biroldukça sır bulunduran beyne dair her gün yeni bir bilgi ortaya çıkıyor. Bilim insanlarının beyin üzerine yaptığı her yeni araştırma, bizi beynin nasıl işlediğini anlamaya bir adım daha yaklaştırıyor.
Beynin nasıl çalıştığına dair elde edilen bilgiler doğal olarak kimi işlevlerin gerçekleştirilmesi için ne kadar beyin unsuruna gereksinimimiz olduğunu da ortaya koyuyor. Current Biology’de yayımlanan ve solucanlar üzerinde gerçekleştirilen yeni bir çalışma ise kompleks kararlar vermek için ne kadar nöron, yani hudut hücresine muhtaçlığımız olduğuna dair yeni ipuçları sunuyor.
Kompleks kararlar vermek için gerekli olan nöron sayısı yalnızca 302 olabilir
Güç kararlar vermek için gerekli olan nöron sayısı yalnızca 302 olabilir üzere duruyor. En azından avcı bir solucan tipi olan ve avını yemek yahut besin kaynağını savunmak ismine ısırma yeteneğine güvenen Pristionchus pacificus’a odaklanan bir araştırmanın kararına nazaran durum bundan ibaret olabilir.
Bu solucan tipi üzerinden karar verme sürecini incelemeye karar veren araştırmacılar, karar verme belirtileri için direkt nöronlara ve hücre irtibatlarına bakmak yerine, P. pacificus’un davranışına, bilhassa de farklı tehdit cinsleri ile karşı karşıya kaldığında ısırma yeteneklerini nasıl kullanmayı tercih ettiğine odaklandı.
Çalışma esnasında takım, P. pacificus’un hem avı birebir vakitte rakibi olan bir öbür solucan çeşidi Caenorhabditis elegans’a karşı onu yemek için ısırmak ya da caydırmak için ısırmak olmak üzere iki farklı strateji uyguladığını gözlemledi. Buna nazaran karşısında larva formunda bir C. elegans olduğunda onu öldürmek için ısırmayı yeğleyen P. pacificus; karşısındayetişkin bir C. elegans olduğunda ise onu besin kaynaklarından uzak tutup uzaklaştırmak için ısırma eğilimi gösterdi. Bu, bir strateji değişikliğinin ve şuurlu yapılmış bir seçimin ufak bir ispatıydı.
P. pacificus solucanlarının yumurtalarını nereye bıraktıklarını ve yakınlarda bir bakteriyel besin kaynağı olduğunda davranışlarının nasıl değiştiğini gözlemleyen araştırma takımı, bu biçimdece yetişkin C. elegans’a yapılan ısırık ataklarının başarısız bir öldürme teşebbüsü olmadığını, bilakis bunun yalnızca onları uzaklaştırmak için tasarlanan bir strateji olduğunu ortaya koydu.
Bu araştırma, yapay zekanın geliştirilmesinde değerli bir rol oynayabilir
Omurgalıların bu çeşit kararlar alındığı yıllardır bilinen ve artık alışılmış bir gerçek olsa da, solucanların bu türlü makul hareketlerin artılarını, eksilerini ve sonuçlarını düşünerek strateji yapmak ve kompleks kararlar almak için kâfi beyin gücüne sahip olduğu bilinmiyordu.
Hususa dair “Bilim insanları her vakit solucanların sıradan olduğunu var iseydılar – P. pacificus ısırdığında bunun arkasında her vakit tek bir avcı gaye için olduğunu düşündük” biçiminde kaydeden Kaliforniya’da bulunan Salk Biyolojik Araştırmalar Enstitüsü’nden sinirbilimci Kathleen Quach, “Aslında, P. pacificus epey taraflıdır ve farklı uzun vadeli maksatlara ulaşmak için birebir aksiyonu, yani C. elegans’ı ısırmayı, kullanabilir. P. pacificus’un başarısız bir avcılık üzere görünen bir şeyi başarılı ve gayeye yönelik bölgesellik haline getirebileceğini görür görmez şaşırdım” tabirlerini kullanıyor.
İnsanların 86 milyar kadar nörona sahip olduğunu düşündüğümüzde, P. pacificus’un sahip olduğu 302 nöron kulağa son derece küçük bir sayı üzere geliyor olabilir. Lakin biyolojik açıdan bakacak olduğumuzda bu, karar verme sisteminin temelinde o kadar da karmaşık olmayan bir kod olduğu manasına geliyor. ötürüsıyla bu araştırma bir bilgisayar yazılımına mümkün olduğunca az programlara ve hudut ağı ile bağımsız kararlar vermeyi öğretmede, yani yapay zekanın gelişmeninde bile kıymetli bir role sahip olabilir.
“Solucanlar üzere sıradan sistemlerin bile farklı stratejileri vardır ve bu stratejiler içinde seçim yaparak makul bir durumda neyin kendileri için daha âlâ olduğuna karar verebilirler” halinde belirten Salk Biyolojik Araştırmalar Enstitüsü’nden nörobiyolog Sreekanth Chalasani, “Bu, bu kararların beşerler üzere daha karmaşık sistemlerde nasıl alındığını anlamak için bir çerçeve bakılırsavi görür” tabirlerini kullanıyor.
Beynin nasıl çalıştığına dair elde edilen bilgiler doğal olarak kimi işlevlerin gerçekleştirilmesi için ne kadar beyin unsuruna gereksinimimiz olduğunu da ortaya koyuyor. Current Biology’de yayımlanan ve solucanlar üzerinde gerçekleştirilen yeni bir çalışma ise kompleks kararlar vermek için ne kadar nöron, yani hudut hücresine muhtaçlığımız olduğuna dair yeni ipuçları sunuyor.
Kompleks kararlar vermek için gerekli olan nöron sayısı yalnızca 302 olabilir
Güç kararlar vermek için gerekli olan nöron sayısı yalnızca 302 olabilir üzere duruyor. En azından avcı bir solucan tipi olan ve avını yemek yahut besin kaynağını savunmak ismine ısırma yeteneğine güvenen Pristionchus pacificus’a odaklanan bir araştırmanın kararına nazaran durum bundan ibaret olabilir.
Bu solucan tipi üzerinden karar verme sürecini incelemeye karar veren araştırmacılar, karar verme belirtileri için direkt nöronlara ve hücre irtibatlarına bakmak yerine, P. pacificus’un davranışına, bilhassa de farklı tehdit cinsleri ile karşı karşıya kaldığında ısırma yeteneklerini nasıl kullanmayı tercih ettiğine odaklandı.
Çalışma esnasında takım, P. pacificus’un hem avı birebir vakitte rakibi olan bir öbür solucan çeşidi Caenorhabditis elegans’a karşı onu yemek için ısırmak ya da caydırmak için ısırmak olmak üzere iki farklı strateji uyguladığını gözlemledi. Buna nazaran karşısında larva formunda bir C. elegans olduğunda onu öldürmek için ısırmayı yeğleyen P. pacificus; karşısındayetişkin bir C. elegans olduğunda ise onu besin kaynaklarından uzak tutup uzaklaştırmak için ısırma eğilimi gösterdi. Bu, bir strateji değişikliğinin ve şuurlu yapılmış bir seçimin ufak bir ispatıydı.
P. pacificus solucanlarının yumurtalarını nereye bıraktıklarını ve yakınlarda bir bakteriyel besin kaynağı olduğunda davranışlarının nasıl değiştiğini gözlemleyen araştırma takımı, bu biçimdece yetişkin C. elegans’a yapılan ısırık ataklarının başarısız bir öldürme teşebbüsü olmadığını, bilakis bunun yalnızca onları uzaklaştırmak için tasarlanan bir strateji olduğunu ortaya koydu.
Bu araştırma, yapay zekanın geliştirilmesinde değerli bir rol oynayabilir
Omurgalıların bu çeşit kararlar alındığı yıllardır bilinen ve artık alışılmış bir gerçek olsa da, solucanların bu türlü makul hareketlerin artılarını, eksilerini ve sonuçlarını düşünerek strateji yapmak ve kompleks kararlar almak için kâfi beyin gücüne sahip olduğu bilinmiyordu.
Hususa dair “Bilim insanları her vakit solucanların sıradan olduğunu var iseydılar – P. pacificus ısırdığında bunun arkasında her vakit tek bir avcı gaye için olduğunu düşündük” biçiminde kaydeden Kaliforniya’da bulunan Salk Biyolojik Araştırmalar Enstitüsü’nden sinirbilimci Kathleen Quach, “Aslında, P. pacificus epey taraflıdır ve farklı uzun vadeli maksatlara ulaşmak için birebir aksiyonu, yani C. elegans’ı ısırmayı, kullanabilir. P. pacificus’un başarısız bir avcılık üzere görünen bir şeyi başarılı ve gayeye yönelik bölgesellik haline getirebileceğini görür görmez şaşırdım” tabirlerini kullanıyor.
İnsanların 86 milyar kadar nörona sahip olduğunu düşündüğümüzde, P. pacificus’un sahip olduğu 302 nöron kulağa son derece küçük bir sayı üzere geliyor olabilir. Lakin biyolojik açıdan bakacak olduğumuzda bu, karar verme sisteminin temelinde o kadar da karmaşık olmayan bir kod olduğu manasına geliyor. ötürüsıyla bu araştırma bir bilgisayar yazılımına mümkün olduğunca az programlara ve hudut ağı ile bağımsız kararlar vermeyi öğretmede, yani yapay zekanın gelişmeninde bile kıymetli bir role sahip olabilir.
“Solucanlar üzere sıradan sistemlerin bile farklı stratejileri vardır ve bu stratejiler içinde seçim yaparak makul bir durumda neyin kendileri için daha âlâ olduğuna karar verebilirler” halinde belirten Salk Biyolojik Araştırmalar Enstitüsü’nden nörobiyolog Sreekanth Chalasani, “Bu, bu kararların beşerler üzere daha karmaşık sistemlerde nasıl alındığını anlamak için bir çerçeve bakılırsavi görür” tabirlerini kullanıyor.