ahmetbeyler
New member
Uykusuz geçen bir geceyi telafi etmeniz ve uyku saatiniz gelene kadar uyanık kalmanız için hekimler genelde gün ortasında ‘kestirmenizi’, yani gücünüzü müdafaanız ismine gün içerisinde kısa periyodik uyuklamanızı tavsiye eder. Lakin görünen o ki bu kestirmeler, yaşlı bireyler için pek de uyguna işaret değil.
Uyuklamanın yetişkinlerde bilişi nasıl etkilediğine dair yapılan araştırmalar çok karışık sonuçlara sahip. Daha genç yetişkinler üzerinde yapılan birtakım araştırmalar, kestirmenin biliş için faydalı olduğunu öne sürerken, daha yaşlı yetişkinler üzerinde yapılan araştırmalar bunun bilişsel bozulma ile temaslı olabileceğini öne sürüyor. Elde edilen kimi sonuçlara bakılırsayse gün içerisinde uyuklamak yaşlılar için demansın, yani bunamanın erken bir belirtisi olabilir.
Gün içerisinde çok uyuklama, bilişsel gerilemenin erken bir habercisi olabilir
Yaşlı erişkinlerde yavaşça ila orta dereceli Alzheimer hastalığının ve öteki bunama çeşitlerinin bilinen semptomları olan uyku bozukluğu ve gündüz kestirme, çoklukla hastalık ilerledikçe daha çok hale gelir. Bunun kararında ise hastaların uykuya dalma olasılıkları giderek azalırken, gece uyanma ve gün boyunca uykulu hissetme olasılıkları da giderek yükselir.
Yaşlı yetişkin bireylerde uyku ve nörodejenerasyon üzerine çalışan bir epidemiyolog olan Yue Leng ve grubu, kestirme alışkanlıklarındaki değişikliklerin öbür bilişsel gerileme belirtilerini ön plana çıkarıp çıkarmadığını öğrenmek ve gündüz uyuklaması ile bunama içindeki ilişkiyi anlamak ismine ortalama yaşı 81 olan 1.401 yetişkinden oluşan bir kümesi inceledi. Yapılan incelemelerde kestirmenin yaşın artmasıyla hakikat orantılı bir biçimde arttığı, gün içerisinde çok uyumanın bilişsel gerilemenin bir habercisi olabileceği tespit edildi.
14 yıl boyunca hareketlerini takip eden saat gibisi bir aygıt takan iştirakçilerin uzun vadeli hareketsizliklerinin kestirme olarak yorumlandığı araştırmanın başında, iştirakçilerin yaklaşık yüzde 75’inde rastgele bir bilişsel bozukluk bulunmuyordu. Geriye kalan iştirakçilerin yüzde 4’ünde Alzheimer, yüzde 20’sinde ise demansın sık bir öncüsü olan yavaşça bilişsek bozukluk vardı.
Araştırmanın devam ettiği yıllar boyunca tüm iştirakçiler içinde günlük uyuklama ölçüsü giderek artarken, çalışmanın sonuna kadar Alzheimer’ı başlayan iştirakçiler ile başlamayanların şekerleme alışkanlıkları içinde kimi farklılıklar olması dikkat çekti. Buna göre bilişsel bozukluk geliştirmeyen iştirakçiler, yılda ortalama 11 ekstra dakika şekerleme müddetine sahipken, bu oran, yavaşça bir bilişsel bozukluk teşhisinden daha sonra iki katına çıkarak yılda 25 ekstra dakikaya; Alzheimer teşhisinden daha sonra ise üç katına çıkarak yılda 68 ekstra dakikaya yükseldi.
Sonuç olarak, günde en az bir yahut bir saatten çok kestiren yaşlı yetişkinlerin Alzheimer olma riskinin, her gün kestirmeyen yahut günde bir saatten az kestirenlere göre yüzde 40 daha yüksek olduğu kararına ulaşıldı. Günlük aktiviteler, hastalıklar ve alınan ilaçlar üzere faktörler incelendiğinde bile elde edilen bulgularda rastgele bir değişiklik olmadı.
Uyanık kalmayı destekleyen nöronların sayısı, Alzheimer hastalarının beyninde daha az
Öte yandan Kaliforniya Üniversitesi’nden bir çalışma, daha uzun şekerlemelerin yalnızca muhakkak bir noktaya kadar yaşlanmanın olağan bir kesimi olduğunu ortaya koyuyor ve bunama hastalarının niye daha sık ve daha uzun kestirdiğini açıklamak ismine potansiyel bir sistem sunuyor.
Alzheimer hastalığı olan şahısların vefat daha sonrası beyinlerinin, bilişsel bozukluğu olmayan bireylerin beyinleriyle karşılaştırılması kararında Alzheimer hastalarının beyinlerinin üç bölgesinde uyanıklığı destekleyen daha az nörona sahip olduğu tespit edildi. Bu nöronal değişikliklerin ise, sağlıklı nöronları stabilize etmeye yardımcı olan proteinin nöronlar içindeki bağlantısı engelleyen kümeler oluşturduğu, Alzheimer’ın bir özelliği olan tau proteinleriyle temaslı olduğu ortaya çıktı.
Bu da demek oluyor ki her ne kadar çalışma, gündüz uykularının artmasının bilişsel gerilemeye niye olduğuna dair kesin bir delil sunmasa da, uzun periyodik şekerlemelerin hızlandırılmış yaşlanma için potansiyel bir sinyal olduğuna işaret ediyor. Gündüz uykusunun takip edilmesinin bilişsel gerilemeyi tespit etmeye yardımcı olup olmayacağının belirlenmesi içinse daha fazla araştırmaya muhtaçlık duyuluyor.
Uyuklamanın yetişkinlerde bilişi nasıl etkilediğine dair yapılan araştırmalar çok karışık sonuçlara sahip. Daha genç yetişkinler üzerinde yapılan birtakım araştırmalar, kestirmenin biliş için faydalı olduğunu öne sürerken, daha yaşlı yetişkinler üzerinde yapılan araştırmalar bunun bilişsel bozulma ile temaslı olabileceğini öne sürüyor. Elde edilen kimi sonuçlara bakılırsayse gün içerisinde uyuklamak yaşlılar için demansın, yani bunamanın erken bir belirtisi olabilir.
Gün içerisinde çok uyuklama, bilişsel gerilemenin erken bir habercisi olabilir
Yaşlı erişkinlerde yavaşça ila orta dereceli Alzheimer hastalığının ve öteki bunama çeşitlerinin bilinen semptomları olan uyku bozukluğu ve gündüz kestirme, çoklukla hastalık ilerledikçe daha çok hale gelir. Bunun kararında ise hastaların uykuya dalma olasılıkları giderek azalırken, gece uyanma ve gün boyunca uykulu hissetme olasılıkları da giderek yükselir.
Yaşlı yetişkin bireylerde uyku ve nörodejenerasyon üzerine çalışan bir epidemiyolog olan Yue Leng ve grubu, kestirme alışkanlıklarındaki değişikliklerin öbür bilişsel gerileme belirtilerini ön plana çıkarıp çıkarmadığını öğrenmek ve gündüz uyuklaması ile bunama içindeki ilişkiyi anlamak ismine ortalama yaşı 81 olan 1.401 yetişkinden oluşan bir kümesi inceledi. Yapılan incelemelerde kestirmenin yaşın artmasıyla hakikat orantılı bir biçimde arttığı, gün içerisinde çok uyumanın bilişsel gerilemenin bir habercisi olabileceği tespit edildi.
14 yıl boyunca hareketlerini takip eden saat gibisi bir aygıt takan iştirakçilerin uzun vadeli hareketsizliklerinin kestirme olarak yorumlandığı araştırmanın başında, iştirakçilerin yaklaşık yüzde 75’inde rastgele bir bilişsel bozukluk bulunmuyordu. Geriye kalan iştirakçilerin yüzde 4’ünde Alzheimer, yüzde 20’sinde ise demansın sık bir öncüsü olan yavaşça bilişsek bozukluk vardı.
Araştırmanın devam ettiği yıllar boyunca tüm iştirakçiler içinde günlük uyuklama ölçüsü giderek artarken, çalışmanın sonuna kadar Alzheimer’ı başlayan iştirakçiler ile başlamayanların şekerleme alışkanlıkları içinde kimi farklılıklar olması dikkat çekti. Buna göre bilişsel bozukluk geliştirmeyen iştirakçiler, yılda ortalama 11 ekstra dakika şekerleme müddetine sahipken, bu oran, yavaşça bir bilişsel bozukluk teşhisinden daha sonra iki katına çıkarak yılda 25 ekstra dakikaya; Alzheimer teşhisinden daha sonra ise üç katına çıkarak yılda 68 ekstra dakikaya yükseldi.
Sonuç olarak, günde en az bir yahut bir saatten çok kestiren yaşlı yetişkinlerin Alzheimer olma riskinin, her gün kestirmeyen yahut günde bir saatten az kestirenlere göre yüzde 40 daha yüksek olduğu kararına ulaşıldı. Günlük aktiviteler, hastalıklar ve alınan ilaçlar üzere faktörler incelendiğinde bile elde edilen bulgularda rastgele bir değişiklik olmadı.
Uyanık kalmayı destekleyen nöronların sayısı, Alzheimer hastalarının beyninde daha az
Öte yandan Kaliforniya Üniversitesi’nden bir çalışma, daha uzun şekerlemelerin yalnızca muhakkak bir noktaya kadar yaşlanmanın olağan bir kesimi olduğunu ortaya koyuyor ve bunama hastalarının niye daha sık ve daha uzun kestirdiğini açıklamak ismine potansiyel bir sistem sunuyor.
Alzheimer hastalığı olan şahısların vefat daha sonrası beyinlerinin, bilişsel bozukluğu olmayan bireylerin beyinleriyle karşılaştırılması kararında Alzheimer hastalarının beyinlerinin üç bölgesinde uyanıklığı destekleyen daha az nörona sahip olduğu tespit edildi. Bu nöronal değişikliklerin ise, sağlıklı nöronları stabilize etmeye yardımcı olan proteinin nöronlar içindeki bağlantısı engelleyen kümeler oluşturduğu, Alzheimer’ın bir özelliği olan tau proteinleriyle temaslı olduğu ortaya çıktı.
Bu da demek oluyor ki her ne kadar çalışma, gündüz uykularının artmasının bilişsel gerilemeye niye olduğuna dair kesin bir delil sunmasa da, uzun periyodik şekerlemelerin hızlandırılmış yaşlanma için potansiyel bir sinyal olduğuna işaret ediyor. Gündüz uykusunun takip edilmesinin bilişsel gerilemeyi tespit etmeye yardımcı olup olmayacağının belirlenmesi içinse daha fazla araştırmaya muhtaçlık duyuluyor.