Rusya’nın Ukrayna’yı işgali, birçoğumuzu koltuk savaşçılarına dönüştürdü. Önceleri savunma müteahhitlerine kuşkuyla bakan insanlar bile, aniden, öldürmek için yakınlaştırmadan önce bir hedefin üzerinde “gezinen” Javelin tanksavar füzeleri, Stinger uçaksavar füzeleri ve Sustalı dronları da dahil olmak üzere, şirketlerin ölümcül mallarının başarısını alkışlamaya başladılar.
Yine de kendimize karşı dürüst olursak, buradaki ahlaki hesaplama karmaşıktır. Yeni başlayanlar için, ölmekte olan Rus askerleri çoğunlukla, Moskova’da güvende olan Başkan Vladimir Putin olmak üzere gerçek suçluların emirlerini yerine getiren çocuklar. İnsanlar sosyal medyada tank patlamalarının videolarını paylaştıklarında biraz fazla muzaffer olabilir. Pazartesi günü Fikir bölümündeki meslektaşlarımdan biri olan Alex Kingsbury’nin bir Slack kanalında “Twitter’da patlayan her tank birkaç Rus annenin kalbinin kırılmasıdır” diye yazması beni çok etkiledi. (Ondan alıntı yapmama izin verdi.)
Bugün Ukrayna’yı savunan silahlar, gelecekteki bir çatışmada kötü adamlar tarafından da kolayca kullanılabilir. Aslında, eğer tarih bir rehberse, neredeyse kesinlikle olacaktır. Ciritler, İğneler ve Sustalıların doğası gereği iyi değildir. En iyi ihtimalle ahlaki olarak tarafsızdırlar. Hatta bazen (şimdi olduğu gibi) iyi amaçlar için kullanılan esasen kötü araçlar olduklarını bile iddia edebilirsiniz.
Ayrıca, Ukrayna’daki savaş, maliyetli ve potansiyel olarak istikrarsızlaştırıcı olan küresel silahlanma yarışını hızlandırıyor. ABD ve diğer NATO üyeleri – özellikle Almanya – savunma bütçelerini keskin bir şekilde artırıyor. Rusya, bu iş bittiğinde tükenmiş cephaneliğini yeniden inşa etmek için elinden geleni yapacaktır. Çin Halk Kurtuluş Ordusu, potansiyel bir Tayvan işgali için hangi ek silahlara ihtiyaç duyacağını belirlemek için Rusya’nın iç karartıcı performansı hakkında şüphesiz notlar alıyor.
“Çeşitli çıkarları olan çok sayıda taraf, savaş taktikleri ve savaş stratejisinden oldukça ayrı olarak, silahların savaş performansını gözlemliyor”, emekli bir profesör olan Jurgen Brauer Augusta Üniversitesi Hull İşletme Fakültesi’nde ekonomi bölümünden, bana bir e-postayla yazdı. “Bu yeni değil; Örneğin, İkinci Dünya Savaşı’ndan önce, İspanya İç Savaşı’ndaki yeni başlayan hava muharebeleri, dünyanın dört bir yanından saha gözlemcilerini cezbetti.”
Silahlanma yarışının ölümcül mantığı, her iki tarafın da avantaj elde etme çabasının diğer taraftan eşit veya daha büyük bir tepkiyle karşılanmasıdır. En iyi ihtimalle sıfır toplamlı bir oyun ve en kötü ihtimalle kaybet-kaybet: her yerde ölüme ve yıkıma neden olan bir rekabet.
Ve henüz. Savaştan nefret etseniz, her iki taraftaki can kayıplarının yasını tutsanız ve bir silahlanma yarışının körüklenmesinden korksanız bile, Javelin’in yapımcıları Lockheed Martin ve Raytheon gibilerine en azından bir selam vermemek zor. Sustalı dronları doğu Ukrayna’daki Ruslara karşı konuşlandırılan AeroVironment. Bu tür silahlar olmasaydı, şimdiye kadar tüm Ukrayna fethedilebilirdi.
The Times’ın Stratejiler sütununu yazan Jeff Sommer, geçen ay Citigroup’tan Charles J. Armitage ve Samuel Burgess’ten, silah üreticilerinin ESG olarak etiketlenen fonlara dahil edilmesi gerektiğini savunan bir çift analistten alıntı yaptı. , yani çevresel, sosyal ve yönetişim zeminlerinde toplanırlar.
Dikey Araştırma Ortakları için savunma müteahhit hisselerini takip eden Robert Stallard, 17 Mart tarihli bir raporda “Özgür dünyayı düşman diktatörlere karşı savunmak muhtemelen kötü bir şey değil” diye yazdı. “Belki de Ukrayna’nın işgalinden kaynaklanabilecek en büyük değişiklik, savunmanın ‘kötü’ olduğu şeklindeki tembel ESG görüşünün tersine çevrilmesidir. Demokratik sistemimizin, kişisel özgürlüklerin ve hukukun üstünlüğünün savunulması olmadan, ESG olmazdı”
Bu konuda her iki tarafı da görüyorum. Koşulsuz pasifizm saf ama pratik değildir. Başkan Barack Obama, 2009’daki Nobel Barış Ödülü konuşmasında bu kadarını söyledi: “Şiddet içermeyen bir hareket, Hitler’in ordularını durduramazdı. Müzakereler El Kaide liderlerini silahlarını bırakmaya ikna edemez. Gücün bazen gerekli olabileceğini söylemek, sinizme bir çağrı değil – tarihin, insanın kusurlarının ve aklın sınırlarının tanınmasıdır.”
Tarihin bu tanınması, koşulsuz pasifistlerin az olmasının nedenidir. Daha yaygın olanı, meşru müdafaa, masumların korunması ve belki de haksızlığın cezalandırılması için savaşanlar gibi yalnızca “adil” savaşları destekleyen insanlardır. New York Üniversitesi Stern School of Business’ta ekonomist ve yardımcı etik profesörü John Tepper Marlin bu hafta bana “Aslında pasifist değilim” dedi. “Barış istiyorsanız, savaşa hazır olun. Mesele, askeriyeye sosyal hizmetlere ne kadar harcadığınız oluyor.”
Rusya’nın Ukrayna’yı işgali, savaşa el atmak isteyen insanları zor bir noktaya koyuyor. Buna şirketlerinin Pentagon için çalışmasını istemeyen insanlar da dahildir. 2018’de 3.000’den fazla Google çalışanı, görüntü görüntülerini yorumlamak için yapay zeka kullanan ve drone hedeflemeyi iyileştirebilecek bir Savunma Bakanlığı girişimi olan Maven Projesi’ne katılımına karşı bir dilekçe imzaladı.
Savunma müteahhitlerini eleyen ESG fonları için de aynı şekilde karmaşık. Berkeley, Kaliforniya’da bulunan ve kurumsal hesap verebilirliğe odaklanan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan As You Sow’un dijital stratejiler direktörü Andrew Montes ile konuştum. “İstilayı kesin olarak kınıyoruz ve Ukraynalıların kendilerini savunma hakları var. Ancak savunma hisselerinin portföye dahil olup olmadığı ayrı bir soru.”
“Uzun vadeli yatırımcıların görüşünü almaya çalışıyoruz,” diye devam etti Montes. “Silah şirketlerine yatırım yapıyorsanız, esasen önümüzdeki 30 yıl içinde finansal olarak başarılı olmalarını umduğunuzu söylüyorsunuz.” Başka bir deyişle, Ukraynalıların silahlanmasını onaylasanız bile, kârları önümüzdeki yıllarda devam eden silahlanma yarışına bağlı olan bir şirkette hisse sahibi olmak istemeyebilirsiniz.
Savunma müteahhitlerine yapılan yatırımlar hakkında soru soran diğer bir grup da şirketleri ESG endişeleri açısından taramak için yazılım kullanan bir şirket olan Datamaran’dır. Savunma müteahhitleri Ukrayna savaşında doğru tarafta olduklarını iddia edebilirler, ancak “durumunuzu sadece mevcut duruma dayandıramazsınız; geçmiş, şimdiki ve gelecekteki eylemleri göz önünde bulundurmalısınız, ”diye yazdı şirketin CEO’su ve kurucu ortağı Marjella Lecourt-Alma bir e-postada.
Bugünün silahlarının barış yapıcı olarak hizmet etmesi için en iyi sonuç – Ruslara karşı o kadar iyi çalışması ki Putin ve diğer saldırganlar bir komşuyu işgal etmeden önce iki kez düşüneceklerdir. Amerikan Üniversitesi’nde fahri bir uluslararası ilişkiler profesörü olan Joshua Goldstein, “Ukrayna’nın işgalinden önce, dünyada azalan savaşın açık bir modeli vardı” dedi. “Sadece daha küçük iç savaşlar vardı ve bunlardan daha azdı. Tüm eğilim olumlu yöndeydi. Umuyorum ki bu savaş o kadar muhteşem bir başarısızlık olacak ki kimse savaşın istediğinizi elde etmek için iyi bir yol olmadığı dersini çıkarmakta başarısız olamaz.”
Başka yerde
ABD tüketici fiyatları Mart ayında bir önceki yıla göre yüzde 8,5 arttı, bu da yaklaşık 41 yılın en yüksek artışı oldu. Ancak bundan sonra enflasyon eğilimi aşağı yönlü olabilir. Bu grafik, enflasyondaki artışa katkıda bulunan pandemi darboğazlarının giderilmesinde bir miktar ilerleme olduğunu gösteriyor.
Günün alıntısı
“Geniş bir literatürü okumamı istiyorsanız, bana o literatürün örneklerini ve mükemmellerini gösteren iki makaleyi alıntılayın. Temel makaleler, önemli son yenilikler – ne isterseniz (ancak inceleme makaleleri veya özetler yok). Sadece iki. onları okuyacağım. Bu iki makale hatalarla ve kötü akıl yürütmelerle doluysa, geniş literatürün geri kalanını atlamaktan çekineceğim. Çünkü yapabileceğinin en iyisi buysa, yeterince gördüm.”
— Noah Smith, “Mud Hendekleri Olarak Geniş Edebiyatlar” (2017)
başlıklı bir blog yazısında Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresine bir not gönderin.
Yine de kendimize karşı dürüst olursak, buradaki ahlaki hesaplama karmaşıktır. Yeni başlayanlar için, ölmekte olan Rus askerleri çoğunlukla, Moskova’da güvende olan Başkan Vladimir Putin olmak üzere gerçek suçluların emirlerini yerine getiren çocuklar. İnsanlar sosyal medyada tank patlamalarının videolarını paylaştıklarında biraz fazla muzaffer olabilir. Pazartesi günü Fikir bölümündeki meslektaşlarımdan biri olan Alex Kingsbury’nin bir Slack kanalında “Twitter’da patlayan her tank birkaç Rus annenin kalbinin kırılmasıdır” diye yazması beni çok etkiledi. (Ondan alıntı yapmama izin verdi.)
Bugün Ukrayna’yı savunan silahlar, gelecekteki bir çatışmada kötü adamlar tarafından da kolayca kullanılabilir. Aslında, eğer tarih bir rehberse, neredeyse kesinlikle olacaktır. Ciritler, İğneler ve Sustalıların doğası gereği iyi değildir. En iyi ihtimalle ahlaki olarak tarafsızdırlar. Hatta bazen (şimdi olduğu gibi) iyi amaçlar için kullanılan esasen kötü araçlar olduklarını bile iddia edebilirsiniz.
Ayrıca, Ukrayna’daki savaş, maliyetli ve potansiyel olarak istikrarsızlaştırıcı olan küresel silahlanma yarışını hızlandırıyor. ABD ve diğer NATO üyeleri – özellikle Almanya – savunma bütçelerini keskin bir şekilde artırıyor. Rusya, bu iş bittiğinde tükenmiş cephaneliğini yeniden inşa etmek için elinden geleni yapacaktır. Çin Halk Kurtuluş Ordusu, potansiyel bir Tayvan işgali için hangi ek silahlara ihtiyaç duyacağını belirlemek için Rusya’nın iç karartıcı performansı hakkında şüphesiz notlar alıyor.
“Çeşitli çıkarları olan çok sayıda taraf, savaş taktikleri ve savaş stratejisinden oldukça ayrı olarak, silahların savaş performansını gözlemliyor”, emekli bir profesör olan Jurgen Brauer Augusta Üniversitesi Hull İşletme Fakültesi’nde ekonomi bölümünden, bana bir e-postayla yazdı. “Bu yeni değil; Örneğin, İkinci Dünya Savaşı’ndan önce, İspanya İç Savaşı’ndaki yeni başlayan hava muharebeleri, dünyanın dört bir yanından saha gözlemcilerini cezbetti.”
Silahlanma yarışının ölümcül mantığı, her iki tarafın da avantaj elde etme çabasının diğer taraftan eşit veya daha büyük bir tepkiyle karşılanmasıdır. En iyi ihtimalle sıfır toplamlı bir oyun ve en kötü ihtimalle kaybet-kaybet: her yerde ölüme ve yıkıma neden olan bir rekabet.
Ve henüz. Savaştan nefret etseniz, her iki taraftaki can kayıplarının yasını tutsanız ve bir silahlanma yarışının körüklenmesinden korksanız bile, Javelin’in yapımcıları Lockheed Martin ve Raytheon gibilerine en azından bir selam vermemek zor. Sustalı dronları doğu Ukrayna’daki Ruslara karşı konuşlandırılan AeroVironment. Bu tür silahlar olmasaydı, şimdiye kadar tüm Ukrayna fethedilebilirdi.
The Times’ın Stratejiler sütununu yazan Jeff Sommer, geçen ay Citigroup’tan Charles J. Armitage ve Samuel Burgess’ten, silah üreticilerinin ESG olarak etiketlenen fonlara dahil edilmesi gerektiğini savunan bir çift analistten alıntı yaptı. , yani çevresel, sosyal ve yönetişim zeminlerinde toplanırlar.
Dikey Araştırma Ortakları için savunma müteahhit hisselerini takip eden Robert Stallard, 17 Mart tarihli bir raporda “Özgür dünyayı düşman diktatörlere karşı savunmak muhtemelen kötü bir şey değil” diye yazdı. “Belki de Ukrayna’nın işgalinden kaynaklanabilecek en büyük değişiklik, savunmanın ‘kötü’ olduğu şeklindeki tembel ESG görüşünün tersine çevrilmesidir. Demokratik sistemimizin, kişisel özgürlüklerin ve hukukun üstünlüğünün savunulması olmadan, ESG olmazdı”
Bu konuda her iki tarafı da görüyorum. Koşulsuz pasifizm saf ama pratik değildir. Başkan Barack Obama, 2009’daki Nobel Barış Ödülü konuşmasında bu kadarını söyledi: “Şiddet içermeyen bir hareket, Hitler’in ordularını durduramazdı. Müzakereler El Kaide liderlerini silahlarını bırakmaya ikna edemez. Gücün bazen gerekli olabileceğini söylemek, sinizme bir çağrı değil – tarihin, insanın kusurlarının ve aklın sınırlarının tanınmasıdır.”
Tarihin bu tanınması, koşulsuz pasifistlerin az olmasının nedenidir. Daha yaygın olanı, meşru müdafaa, masumların korunması ve belki de haksızlığın cezalandırılması için savaşanlar gibi yalnızca “adil” savaşları destekleyen insanlardır. New York Üniversitesi Stern School of Business’ta ekonomist ve yardımcı etik profesörü John Tepper Marlin bu hafta bana “Aslında pasifist değilim” dedi. “Barış istiyorsanız, savaşa hazır olun. Mesele, askeriyeye sosyal hizmetlere ne kadar harcadığınız oluyor.”
Rusya’nın Ukrayna’yı işgali, savaşa el atmak isteyen insanları zor bir noktaya koyuyor. Buna şirketlerinin Pentagon için çalışmasını istemeyen insanlar da dahildir. 2018’de 3.000’den fazla Google çalışanı, görüntü görüntülerini yorumlamak için yapay zeka kullanan ve drone hedeflemeyi iyileştirebilecek bir Savunma Bakanlığı girişimi olan Maven Projesi’ne katılımına karşı bir dilekçe imzaladı.
Savunma müteahhitlerini eleyen ESG fonları için de aynı şekilde karmaşık. Berkeley, Kaliforniya’da bulunan ve kurumsal hesap verebilirliğe odaklanan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan As You Sow’un dijital stratejiler direktörü Andrew Montes ile konuştum. “İstilayı kesin olarak kınıyoruz ve Ukraynalıların kendilerini savunma hakları var. Ancak savunma hisselerinin portföye dahil olup olmadığı ayrı bir soru.”
“Uzun vadeli yatırımcıların görüşünü almaya çalışıyoruz,” diye devam etti Montes. “Silah şirketlerine yatırım yapıyorsanız, esasen önümüzdeki 30 yıl içinde finansal olarak başarılı olmalarını umduğunuzu söylüyorsunuz.” Başka bir deyişle, Ukraynalıların silahlanmasını onaylasanız bile, kârları önümüzdeki yıllarda devam eden silahlanma yarışına bağlı olan bir şirkette hisse sahibi olmak istemeyebilirsiniz.
Savunma müteahhitlerine yapılan yatırımlar hakkında soru soran diğer bir grup da şirketleri ESG endişeleri açısından taramak için yazılım kullanan bir şirket olan Datamaran’dır. Savunma müteahhitleri Ukrayna savaşında doğru tarafta olduklarını iddia edebilirler, ancak “durumunuzu sadece mevcut duruma dayandıramazsınız; geçmiş, şimdiki ve gelecekteki eylemleri göz önünde bulundurmalısınız, ”diye yazdı şirketin CEO’su ve kurucu ortağı Marjella Lecourt-Alma bir e-postada.
Bugünün silahlarının barış yapıcı olarak hizmet etmesi için en iyi sonuç – Ruslara karşı o kadar iyi çalışması ki Putin ve diğer saldırganlar bir komşuyu işgal etmeden önce iki kez düşüneceklerdir. Amerikan Üniversitesi’nde fahri bir uluslararası ilişkiler profesörü olan Joshua Goldstein, “Ukrayna’nın işgalinden önce, dünyada azalan savaşın açık bir modeli vardı” dedi. “Sadece daha küçük iç savaşlar vardı ve bunlardan daha azdı. Tüm eğilim olumlu yöndeydi. Umuyorum ki bu savaş o kadar muhteşem bir başarısızlık olacak ki kimse savaşın istediğinizi elde etmek için iyi bir yol olmadığı dersini çıkarmakta başarısız olamaz.”
Başka yerde
ABD tüketici fiyatları Mart ayında bir önceki yıla göre yüzde 8,5 arttı, bu da yaklaşık 41 yılın en yüksek artışı oldu. Ancak bundan sonra enflasyon eğilimi aşağı yönlü olabilir. Bu grafik, enflasyondaki artışa katkıda bulunan pandemi darboğazlarının giderilmesinde bir miktar ilerleme olduğunu gösteriyor.
Günün alıntısı
“Geniş bir literatürü okumamı istiyorsanız, bana o literatürün örneklerini ve mükemmellerini gösteren iki makaleyi alıntılayın. Temel makaleler, önemli son yenilikler – ne isterseniz (ancak inceleme makaleleri veya özetler yok). Sadece iki. onları okuyacağım. Bu iki makale hatalarla ve kötü akıl yürütmelerle doluysa, geniş literatürün geri kalanını atlamaktan çekineceğim. Çünkü yapabileceğinin en iyisi buysa, yeterince gördüm.”
— Noah Smith, “Mud Hendekleri Olarak Geniş Edebiyatlar” (2017)
başlıklı bir blog yazısında Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresine bir not gönderin.