Vladimir Putin, Ukrayna’ya yönelik soykırım işgaline devam etme sözü verirken, Hazine Bakanlığı ve Adalet Bakanlığı’ndaki müfettişler, Rus yatlarına, malikanelerine ve onun despot rejiminin diğer ganimetlerine el koymak için çabalıyorlar. Bu arada Washington’da, New Jersey’den Temsilciler Tom Malinowski ve Güney Carolina’dan Joe Wilson, yürütme organının bu varlıkları tasfiye etmek için tam olarak ne kadar güce sahip olduğunu netleştirmek için iki taraflı bir önlem geliştirdiler.
Bu çabalar övgüye değer ve önemlidir. Ancak Ukrayna’nın ihtiyaçlarını karşılayacak kadar cesur ve hızlı değiller.
Adalet Bakanlığı, önümüzdeki aylarda ele geçirdiği her yat ve malikaneyi satabilseydi, karını askeri ve insani yardıma ayırsaydı, süreç çok yavaş ve gelirler karşılanamayacak kadar önemsiz olurdu. Ukrayna’nın büyüyen ve acil ihtiyaçları: tanklar, uçaksavar füzeleri, gıda ve ilaç için. Ve savaş sekizinci haftasına girerken ve maliyetleri artarken, Amerikan halkı faturayı daha fazla ödemeye istekli olmayabilir.
Açık bir çözüm yüzümüze bakıyor: Başkan Biden, Rus merkez bankasının döviz rezervlerinin bir parçası olarak Amerika Birleşik Devletleri’ne park ettiği on milyarlarca doları nakde çevirebilir; bazı tahminlere göre, bu fonların toplamı 100 milyar dolara kadar çıkabilir. Bu varlıklar, Rusya merkez bankası ile işlemleri yasaklayan Hazine yaptırımları sayesinde Federal Rezerv ve diğer bankalarda zaten donduruldu. Bu yaptırımların kaldırılması olasılığını giderek daha fazla savunulamaz hale getiren Rus vahşetlerine ilişkin yeni ayrıntılarla birlikte, bu fonlara süresiz olarak el konuldu. Bunları şimdi tasfiye etmek, Amerikan vergi mükelleflerini daha fazla yormadan Ukrayna’ya yapılan Amerikan yardımını artırmanın en hızlı yolu olmayacak. Aynı zamanda, Amerika Birleşik Devletleri’nin dünyanın en güçlü devletlerini bile savaş suçları için tıslatmaya kararlı olduğuna dair güçlü bir sinyal gönderecektir.
Bu adımın görünüşte radikal karakteri, neden daha önce atılmadığını açıklıyor, ancak son zamanlardaki yanlış anlamaların aksine, “benzeri görülmemiş” olmaktan başka bir şey olmayacaktı. Amerika Birleşik Devletleri zaman zaman çeşitli insani ve iyileştirici amaçlar için düşmanca yabancı hükümet fonlarını kullanılabilir hale getirdi. 2003 yılında Başkan George W. Bush, Amerikan bankalarında oturan yaklaşık 1,7 milyar dolarlık Irak fonuna el koydu ve gelirleri Irak halkına yardım etmek ve terör mağdurlarını tazmin etmek için tahsis etti. 2012’de Kongre, İran terör saldırılarında ölenlerin aileleriyle davaları çözmek için dondurulan İran merkez bankası varlıklarını kullanılabilir hale getirdi. 2019’da Trump yönetimi, sürgündeki muhalefet lideri Juan Guaidó’nun bazı donmuş Venezüella merkez bankası varlıklarını kullanıma sunmuştu. Ve daha bu Şubat ayında, Biden yönetimi, feshedilmiş Afgan merkez bankasının yaklaşık 7 milyar dolarlık varlıklarını Taliban’a teslim etmek yerine tasfiye etme sürecine başladı, yarısını Afgan insani yardım çabalarına ve yarısını Afgan’ın açtığı davalardaki mahkeme kararlarını karşılamak için ayırdı. 11 Eylül’de öldürülen veya yaralananların yakınları. Bu hareket, çoğunlukla varlıkların mahkeme tarafından haczedilmesi ve iddiaların düello yapan davacılar arasında paylaştırılmasıyla ilgili çözülmemiş sorular nedeniyle tartışmalı oldu, ancak Rus varlıkları doğrudan insani yardım kuruluşlarına ve Ukrayna hükümetine yardım etmek için devredilirse bu sorular ortadan kalkacak.
Kongre, yürütmeyi silahlandırdığı araçları geliştiren yeni yasaları kesinlikle dikkate almalı olsa da, Bay Biden, 1977’de yürürlüğe giren Uluslararası Acil Ekonomik Güçler Yasası’nın bir bölümü uyarınca Rus varlıklarını tasfiye etmek için zaten yeterli yasal yetkiye sahip. Cumhurbaşkanlığı acil durum ekonomik güçlerinin önceden aşırı geniş ve karışık karmaşasını açıklığa kavuşturmak. Yüksek Mahkeme’nin İran rehine kriziyle ilgili dönüm noktası niteliğindeki bir davada onayladığı gibi, yasa, cumhurbaşkanına ulusal acil durumlarda harekete geçmek için “geniş yetki” ve herhangi bir yabancı ülkenin “tutuk tutmasını geçersiz kılma, hükümsüz kılma, engelleme veya yasaklama” yetkisi veriyor. ” veya “herhangi bir menfaati” olan mülk üzerinde “herhangi bir hak, güç veya imtiyaz kullanma”. Ayrıca, cumhurbaşkanına bu tür mülklerin “aktarılması, geri çekilmesi” veya “ihracı” için “yönlendirme ve zorlama” yetkisi verir.
Söz konusu rezervler -oligarkların varlıklarının aksine- Rus devlet mülkiyeti olduğundan, kanunî sistemimizin özel mülkiyete sağladığı olağan korumalarla korunmamaktadır. Beşinci Değişiklik’in hükümetin mülke “yasa usulü olmaksızın” el koymasına karşı garantisi, Yüksek Mahkemenin 1992’de önerdiği ve o zamandan beri birden fazla federal mahkemenin kabul ettiği gibi, yabancı hükümetler için değil, yalnızca “kişiler” için geçerlidir. Mülkün “adil tazminat” olmaksızın “alınmasına” karşı korumalar aynı şekilde yalnızca “ özel ” kategorisi için geçerlidir, bu kategori Rusya’nın egemen rezervlerini, ABD içinde ve dolar cinsinden uygun bir şekilde park edilmiş olsalar bile açıkça hariç tutar. .
Rus hükümeti, mevcut yaptırımlarda olduğu gibi, döviz rezervlerini tasfiye etmenin “hırsızlık” olduğundan şüphesiz acı bir şekilde şikayet edecektir. Ancak Rusya’nın uluslararası hukuk ve insan haklarının en temel ilkelerini ve Ukrayna halkının acil ihtiyaçlarını ihlal etmeye devam etmesi, kendi kendine hizmet eden söyleminden daha önemli olmalıdır.
Varlıklarına el konulmasına ve tasfiyesine itiraz etmek için Rus hükümeti, Anayasa’ya değil, hükümetleri belirli durumlarda sorumluluktan koruyan daha belirsiz bir yasaya bakmak zorunda kalacak: “egemen bağışıklığı”. Ancak bu dokunulmazlık, yabancı varlıkları yalnızca yargı sürecinden korur – Kongre ve yürütme organının birleşik eylemiyle tasfiyeden değil. Ve Yüksek Mahkeme’nin 2016’da vurguladığı gibi, salt bir Kongre kuruluşu olarak, bu tür bir dokunulmazlık, Uluslararası Acil Ekonomik Güçler Yasası gibi bir kongre yasalaşmasından sağ çıkamaz.
Kongre Cumhuriyetçileri, bu tür bir el koymanın Bay Biden’ın emriyle başkanlık gücünün büyük bir genişlemesini teşkil edeceğini iddia ederek geri adım atabilirler. Ancak yasanın açıkça yetki vermesi, gerçek endişeleri hafifletmelidir. Venezüella, İran ve Irak gibi insan hakları ihlalcilerinin merkez bankası varlıklarına el koyan her iki partinin başkanlarının benzer hamlelerinin açık emsali de öyle olmalı.
Bay Putin’in soykırım rejimi bu alçak kategoriye giriyor – ve Rusya’ya böyle davranarak Bay Biden, liderleri gibi isteksiz olan Cumhuriyetçi Parti’nin Trump kanadını söndürmek için çok şey yapabilir. Bay Putin’in gaddarlıklarının boyutunu ve Amerika Birleşik Devletleri’ne karşı oluşturduğu tehdidi kabul etmek.
Bay Putin’in Rusya’sı, hukukun üstünlüğü olmadığını, sadece kaba kuvvet olduğunu bilir. Yasal korumalarımızı “eskimiş” zayıflık kaynakları olarak görüyor, özgür toplumların kendisine ve dünyadaki diğer despotlara karşı koyamayacağına dair daha geniş övünmesinin bir parçası. O yanılıyor. Yale’de profesör olan Harold Hongju Koh’un ikna edici bir şekilde iddia ettiği gibi, hukukun üstünlüğüne bağlılığımız, bir deli gömleği olmaktan çok, “bizi özgürleştirir ve hukukun meşruiyeti olmadan asla yapamayacağımız şeyleri yapmamız için bize yetki verir.” Bay Putin’in meydan okumasını karşılamak için tarihi ilkelerimizden fedakarlık etmemize veya onun nihilist yönetim vizyonunu onaylamamıza gerek yok. Yasal sistemimizin sağladığı yetkileri kullanarak, cesur Ukrayna halkının hayatta kalmasına ve onu yenmesine yardımcı olmak için ihtiyaç duyduğumuz araçlara sahibiz. Kendi hazinesini ona karşı çevirerek bunu yapmamız, kanun önünde şiirsel bir adalet olacaktır.
Laurence H. Tribe (@tribelaw), Carl M. Loeb üniversitesinde profesör ve Harvard Üniversitesi’nde fahri anayasa hukuku profesörüdür. Jeremy Lewin Harvard’da üçüncü sınıf hukuk öğrencisidir.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Bu çabalar övgüye değer ve önemlidir. Ancak Ukrayna’nın ihtiyaçlarını karşılayacak kadar cesur ve hızlı değiller.
Adalet Bakanlığı, önümüzdeki aylarda ele geçirdiği her yat ve malikaneyi satabilseydi, karını askeri ve insani yardıma ayırsaydı, süreç çok yavaş ve gelirler karşılanamayacak kadar önemsiz olurdu. Ukrayna’nın büyüyen ve acil ihtiyaçları: tanklar, uçaksavar füzeleri, gıda ve ilaç için. Ve savaş sekizinci haftasına girerken ve maliyetleri artarken, Amerikan halkı faturayı daha fazla ödemeye istekli olmayabilir.
Açık bir çözüm yüzümüze bakıyor: Başkan Biden, Rus merkez bankasının döviz rezervlerinin bir parçası olarak Amerika Birleşik Devletleri’ne park ettiği on milyarlarca doları nakde çevirebilir; bazı tahminlere göre, bu fonların toplamı 100 milyar dolara kadar çıkabilir. Bu varlıklar, Rusya merkez bankası ile işlemleri yasaklayan Hazine yaptırımları sayesinde Federal Rezerv ve diğer bankalarda zaten donduruldu. Bu yaptırımların kaldırılması olasılığını giderek daha fazla savunulamaz hale getiren Rus vahşetlerine ilişkin yeni ayrıntılarla birlikte, bu fonlara süresiz olarak el konuldu. Bunları şimdi tasfiye etmek, Amerikan vergi mükelleflerini daha fazla yormadan Ukrayna’ya yapılan Amerikan yardımını artırmanın en hızlı yolu olmayacak. Aynı zamanda, Amerika Birleşik Devletleri’nin dünyanın en güçlü devletlerini bile savaş suçları için tıslatmaya kararlı olduğuna dair güçlü bir sinyal gönderecektir.
Bu adımın görünüşte radikal karakteri, neden daha önce atılmadığını açıklıyor, ancak son zamanlardaki yanlış anlamaların aksine, “benzeri görülmemiş” olmaktan başka bir şey olmayacaktı. Amerika Birleşik Devletleri zaman zaman çeşitli insani ve iyileştirici amaçlar için düşmanca yabancı hükümet fonlarını kullanılabilir hale getirdi. 2003 yılında Başkan George W. Bush, Amerikan bankalarında oturan yaklaşık 1,7 milyar dolarlık Irak fonuna el koydu ve gelirleri Irak halkına yardım etmek ve terör mağdurlarını tazmin etmek için tahsis etti. 2012’de Kongre, İran terör saldırılarında ölenlerin aileleriyle davaları çözmek için dondurulan İran merkez bankası varlıklarını kullanılabilir hale getirdi. 2019’da Trump yönetimi, sürgündeki muhalefet lideri Juan Guaidó’nun bazı donmuş Venezüella merkez bankası varlıklarını kullanıma sunmuştu. Ve daha bu Şubat ayında, Biden yönetimi, feshedilmiş Afgan merkez bankasının yaklaşık 7 milyar dolarlık varlıklarını Taliban’a teslim etmek yerine tasfiye etme sürecine başladı, yarısını Afgan insani yardım çabalarına ve yarısını Afgan’ın açtığı davalardaki mahkeme kararlarını karşılamak için ayırdı. 11 Eylül’de öldürülen veya yaralananların yakınları. Bu hareket, çoğunlukla varlıkların mahkeme tarafından haczedilmesi ve iddiaların düello yapan davacılar arasında paylaştırılmasıyla ilgili çözülmemiş sorular nedeniyle tartışmalı oldu, ancak Rus varlıkları doğrudan insani yardım kuruluşlarına ve Ukrayna hükümetine yardım etmek için devredilirse bu sorular ortadan kalkacak.
Kongre, yürütmeyi silahlandırdığı araçları geliştiren yeni yasaları kesinlikle dikkate almalı olsa da, Bay Biden, 1977’de yürürlüğe giren Uluslararası Acil Ekonomik Güçler Yasası’nın bir bölümü uyarınca Rus varlıklarını tasfiye etmek için zaten yeterli yasal yetkiye sahip. Cumhurbaşkanlığı acil durum ekonomik güçlerinin önceden aşırı geniş ve karışık karmaşasını açıklığa kavuşturmak. Yüksek Mahkeme’nin İran rehine kriziyle ilgili dönüm noktası niteliğindeki bir davada onayladığı gibi, yasa, cumhurbaşkanına ulusal acil durumlarda harekete geçmek için “geniş yetki” ve herhangi bir yabancı ülkenin “tutuk tutmasını geçersiz kılma, hükümsüz kılma, engelleme veya yasaklama” yetkisi veriyor. ” veya “herhangi bir menfaati” olan mülk üzerinde “herhangi bir hak, güç veya imtiyaz kullanma”. Ayrıca, cumhurbaşkanına bu tür mülklerin “aktarılması, geri çekilmesi” veya “ihracı” için “yönlendirme ve zorlama” yetkisi verir.
Söz konusu rezervler -oligarkların varlıklarının aksine- Rus devlet mülkiyeti olduğundan, kanunî sistemimizin özel mülkiyete sağladığı olağan korumalarla korunmamaktadır. Beşinci Değişiklik’in hükümetin mülke “yasa usulü olmaksızın” el koymasına karşı garantisi, Yüksek Mahkemenin 1992’de önerdiği ve o zamandan beri birden fazla federal mahkemenin kabul ettiği gibi, yabancı hükümetler için değil, yalnızca “kişiler” için geçerlidir. Mülkün “adil tazminat” olmaksızın “alınmasına” karşı korumalar aynı şekilde yalnızca “ özel ” kategorisi için geçerlidir, bu kategori Rusya’nın egemen rezervlerini, ABD içinde ve dolar cinsinden uygun bir şekilde park edilmiş olsalar bile açıkça hariç tutar. .
Rus hükümeti, mevcut yaptırımlarda olduğu gibi, döviz rezervlerini tasfiye etmenin “hırsızlık” olduğundan şüphesiz acı bir şekilde şikayet edecektir. Ancak Rusya’nın uluslararası hukuk ve insan haklarının en temel ilkelerini ve Ukrayna halkının acil ihtiyaçlarını ihlal etmeye devam etmesi, kendi kendine hizmet eden söyleminden daha önemli olmalıdır.
Varlıklarına el konulmasına ve tasfiyesine itiraz etmek için Rus hükümeti, Anayasa’ya değil, hükümetleri belirli durumlarda sorumluluktan koruyan daha belirsiz bir yasaya bakmak zorunda kalacak: “egemen bağışıklığı”. Ancak bu dokunulmazlık, yabancı varlıkları yalnızca yargı sürecinden korur – Kongre ve yürütme organının birleşik eylemiyle tasfiyeden değil. Ve Yüksek Mahkeme’nin 2016’da vurguladığı gibi, salt bir Kongre kuruluşu olarak, bu tür bir dokunulmazlık, Uluslararası Acil Ekonomik Güçler Yasası gibi bir kongre yasalaşmasından sağ çıkamaz.
Kongre Cumhuriyetçileri, bu tür bir el koymanın Bay Biden’ın emriyle başkanlık gücünün büyük bir genişlemesini teşkil edeceğini iddia ederek geri adım atabilirler. Ancak yasanın açıkça yetki vermesi, gerçek endişeleri hafifletmelidir. Venezüella, İran ve Irak gibi insan hakları ihlalcilerinin merkez bankası varlıklarına el koyan her iki partinin başkanlarının benzer hamlelerinin açık emsali de öyle olmalı.
Bay Putin’in soykırım rejimi bu alçak kategoriye giriyor – ve Rusya’ya böyle davranarak Bay Biden, liderleri gibi isteksiz olan Cumhuriyetçi Parti’nin Trump kanadını söndürmek için çok şey yapabilir. Bay Putin’in gaddarlıklarının boyutunu ve Amerika Birleşik Devletleri’ne karşı oluşturduğu tehdidi kabul etmek.
Bay Putin’in Rusya’sı, hukukun üstünlüğü olmadığını, sadece kaba kuvvet olduğunu bilir. Yasal korumalarımızı “eskimiş” zayıflık kaynakları olarak görüyor, özgür toplumların kendisine ve dünyadaki diğer despotlara karşı koyamayacağına dair daha geniş övünmesinin bir parçası. O yanılıyor. Yale’de profesör olan Harold Hongju Koh’un ikna edici bir şekilde iddia ettiği gibi, hukukun üstünlüğüne bağlılığımız, bir deli gömleği olmaktan çok, “bizi özgürleştirir ve hukukun meşruiyeti olmadan asla yapamayacağımız şeyleri yapmamız için bize yetki verir.” Bay Putin’in meydan okumasını karşılamak için tarihi ilkelerimizden fedakarlık etmemize veya onun nihilist yönetim vizyonunu onaylamamıza gerek yok. Yasal sistemimizin sağladığı yetkileri kullanarak, cesur Ukrayna halkının hayatta kalmasına ve onu yenmesine yardımcı olmak için ihtiyaç duyduğumuz araçlara sahibiz. Kendi hazinesini ona karşı çevirerek bunu yapmamız, kanun önünde şiirsel bir adalet olacaktır.
Laurence H. Tribe (@tribelaw), Carl M. Loeb üniversitesinde profesör ve Harvard Üniversitesi’nde fahri anayasa hukuku profesörüdür. Jeremy Lewin Harvard’da üçüncü sınıf hukuk öğrencisidir.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .