2020 baharında, aktör Ron Cephas Jones’a yinelenen bir kabus işkence etmeye başladı. NBC draması “This Is Us”taki çalışmasıyla tanınan bir tiyatro gazisi Jones, 64 yaşında ve sırım gibi, kısa dalgalı siyah saçları ve badem şeklinde bir yüzü var. Rüyada, bir şeylerin yolunda gitmediğini fark ettiğinde sahnede bir monolog – karanlık oda, beyaz arka ışıklar – sunuyor. Seyircideki herkes başka bir yere bakıyor, görünüşe göre onun dışındaki her yöne. Jones, kalabalığın dikkatini çekmeye çalışarak el sallıyor ve bağırıyor. Ama ne kadar çaresizce bağırsa da kimse varlığını fark etmez. O orada ama orada değil, yaşayanlar arasında bir hayalet.
Jones’un yakın zamanda hapsedilen sandviç aşçılardan oluşan kuşatılmış bir ekip için bir tür manevi lideri oynadığı yeni Broadway oyunu “Clyde’s”ta, o gösterinin büyüleyen ağırlık merkezidir – hayaletimsi cisimsizliğin tam tersi. Ancak kabuslar başladığında Jones gerçekten ölümcül bir tehlike içindeydi.
Geçen yılın Mayıs ayında, kronik obstrüktif akciğer hastalığından gizlice yıllarca acı çektikten sonra çift akciğer nakli aldı. Jones, Los Angeles’taki Ronald Reagan U.C.L.A. Tıp Merkezinde solunum cihazını açıp kapatarak yaklaşık iki ay geçirdi, nefes almayı, sonra yemek yemeyi ve sonra tekrar yürümeyi öğrendi. Bir gün tiyatroya dönme umudu, iyileşmesini sağlayan ateşti.
Lynn Nottage’ın bir kamyon durağındaki sandviç dükkanında çalışan eski hükümlülerin hayatlarını yeniden kurma hayalini kurduğu yeni komedisi “Clyde’s”de Uzo Aduba Clyde ve Jones Montrellous rolünde. Kredi. . . Sara Krulwich/The New York Times
Jones geçenlerde, “Clyde’s”ın çalıştığı tiyatrodan birkaç blok ötedeki bir restoranda öğle yemeğinde “Bütün hayatım sahne oldu,” dedi. “Bir daha sahne almama fikri bana ölümden daha kötü geldi. ”
Jones, chipotle mayo gibi çalışan bir aktördür – her zaman onu aramayı düşünmezsiniz, ancak ortaya çıktığında mutlu olursunuz. Yaklaşık altı yıl önce, New York’ta Broadway’de ve dışında otuz yıl çalıştıktan sonra, bir dizi iddialı akış dönemi dramalarına sessizce güven vermeye başladı. Sam Esmail’in “Mr. Robot”, Stephen King’in “Lisey’s Story”sinin önsezisi olan Marvel’in “Luke Cage”ine karşı bir güvenlik açığı notu. Ancak en büyük atılımı – ve seçkin konuk oyuncu için iki Emmy Ödülü – reyting rekoru kıran “This Is Us”tan geldi; burada Jones, 2016’dan beri Sterling K. Brown’ın karakteri Randall’ın biyolojik babası William’ı canlandırdı.
Acıklı hikaye çizgileri sıkıntısı olmayan bir dizide, William tekil bir pathos figürü. Siyah, biseksüel, eski bir uyuşturucu bağımlısı, okula gitmeyen bir baba ve ölümcül kansere sahip olan karakter, daha az ellerde zevkin sınırlarını zorlayacaktır. Ancak Jones’un duygulu performansı – hava koşullarına karşı dövülmüş kaş, fırçalanmış yün gibi ses – yaşanmış bir doku ve derinlik kazandırıyor.
Jones’un William olarak rol aldığı aynı yıl, doktoruna nefes darlığından şikayet etti. Bir röntgen, akciğerlere verilen hasarın kandaki oksijeni mahrum bıraktığı bir akciğer durumu olan ileri amfizemi doğruladı. Hayatının çoğunda günde iki paket sigara içen Jones’a hastalığın ilerleyici olduğu söylendi – tedavi edilmezse ciğerleri zayıflayacak ve sonunda çökecekti. Bir nakil düşünmesi tavsiye edildi. Ancak içerdiği riskleri öğrendikten sonra fikri kapattı. Vücudu yeni ciğerleri kabul etse bile, oksijen deposuna kalıcı olarak bağlı kalma şansı yüzde 31’di.
Soldan sağa, Jones, Bob Dishy, Tonya Pinkins ve Zach Grenier, 2012’de Atlantic Theatre Company’de hayatları beklenmedik şekillerde karmakarışık hale gelen Bronx sakinlerini konu alan “Storefront Church” filminde. Kredi. . . Sara Krulwich/The New York Times
Jones, “Tamamen inkardaydım” dedi. “Kendime geçeceğini ya da sadece yaşlandığımı söyledim. Korktum ve değiştirmeye hazır olmadığımı değiştirmek istemedim. ”
Jones, teşhisinden sonraki bir yıl boyunca günde 12 sigaraya kadar sigara içmeye devam etti. Sonunda 2017’de “Bu Biziz” setindeki bir olaydan sonra rotasını değiştirdi. William’ın gelinini oynayan Susan Kelechi Watson’la uzun bir açık hava sahnesi çekerken Jones giderek nefes darlığı çekiyordu. Kalbinin çarptığını hissetti ve ter bastı. Kendini suyun altındaymış gibi hissetti. Biri ambulans çağırdıktan sonra, acil müdahale görevlisi bir oksijen tankı kullanarak onu canlandırdı. İnkar artık bir seçenek değildi.
Jones’un kızı ve “Hamilton”ın orijinal oyuncularından oyuncu Jasmine Cephas Jones, “Gözlerinden doğru kararı verdiğini görebilirsiniz” dedi. “Babama kavuşmuş gibi hissediyorum. ”
“Clyde’s” da canlandırdığı eski mahkum Montrellous da dahil olmak üzere Jones’un karakterlerinin çoğu, kurtuluş peşinde koşan barışçıl, şanssız adamlardır. Jones ile 2000’li yıllarda Labyrinth Theatre Company üyesiyken tanışan oyun yazarı Lynn Nottage, Montrellous’u Jones’u düşünerek yazdığını söyledi.
Nottage, “Dünyayı havalı bir caz adamı gibi dolaşıyor ama aynı zamanda cömert ve besleyici” dedi. “Oyunculuğuna kattığı niteliklerin aynısı, gerçek hayatta da bünyesinde barındırdığı niteliklerdir. ”
Jones, “Clyde’s”ın 16 Ocak’a kadar devam ettiği Helen Hayes Tiyatrosu’nda. Kredi. . . The New York Times için Nina Westervelt
Jones ilk olarak 1970’lerde Siyah Sanatlar Hareketi sırasında genç bir adam olarak performansa ilgi duydu. Paterson, N.J.’de doğup büyüdü, hafta sonları St. Nick’s Pub’da caz izlemek için Route 4’ü Harlem’e götürdü ya da Lincoln Center’daki National Black Theatre veya Avery Fisher Hall’da (şimdi David Geffen Hall) oynuyor. 1978’de Ramapo Koleji’nden tiyatro derecesi ile mezun olduktan sonra, Jones kendini New York’taki sanat ortamına kaptırdı, ancak felç edici bir eroin bağımlılığı geliştirdiğinde raydan çıktı. Annesi tarafından cesaretlendirilerek yeni bir başlangıç yapmak için Los Angeles’a taşındı ve dört yıl otobüs şoförü olarak çalıştı.
Sonunda, Jones kumara döndü ve nüksetti. 10 küçük çanta eroinle tutuklandığını ve beş yıl hapis cezasından kıl payı kurtulduğunu söyledi. Bir yargıç onu Doğu’ya geri gönderdi – Albany, N. Y.’deki bir rehabilitasyon merkezine – ama program tutmadı. Jones ikinci ve üçüncü kez nüksetti. Albany’den sonra onu yanına alan annesi onu evden kovdu ve telefonlarına cevap vermeyi bıraktı.
Jones, “Zor aşk olayıydı” dedi. “Ama sevdiğim her şey gitmiş gibi hissettim. ”
Jones dibe vurdu ve bir süre Paterson’daki Eastside Park’ta bir bankta uyuduğunu söyledi. Onu Harlem’deki dairesinde kalmaya davet eden bir amcası tarafından kurtarıldı. 1986’da son kez orada temizlendi.
Jones ve David Zayas, “İsa ‘A’ Trenine Atladı. Stephen Adly Guirgis’in parmaklıklar ardındaki hayatlar portresi 2000 yılında East 13th Street Theatre’da gösterime girdi. Kredi. . . Sara Krulwich/The New York Times
1990 yılında Aşağı Doğu Yakası’ndaki Nuyorican Poets Cafe’de Samuel B. Harps’ın ilk oyunu “Don’t Açıklama”da rol aldı. O zamana kadar bir babaydı – Jasmine 1989’da doğdu ve Stephen Adly Guirgis’in “Jesus Hopped the ‘A’ Train”, John Patrick Shanley’in “Storefront Church” ve “Richard III”te rol alarak geniş kapsamlı bir sahne kariyerine devam etti. . ”
“Clyde’s”, yedi yıldır Broadway’de ilk kez boy gösteriyor. Akciğer naklinden sonra Jones, haftada sekiz standart gösteri için hala en üst düzeyde performans gösterebileceğini kanıtlamaya kararlıydı. Jesse Green, The Times için oyunla ilgili incelemesinde, Jones’un karakterini mükemmel bir şekilde somutlaştırdığını ve “Zen soğukkanlılığını ince acı ve fedakarlık çizgileriyle dengelediğini” yazdı. ”
Jones’un operasyonundan haberdar olmasına rağmen, bu yaz provalarda hiç konuşulmadığını söyleyen Nottage, “Onu orada bu kadar dolu görmek bir mucizeydi” dedi. “Herhangi bir mücadelesi olduğunu asla bilemezsiniz. ”
“Clyde’s”, Montrellous’un Uzo Aduba’nın canlandırdığı Clyde’ı restoranındaki menüyü değiştirmeye ikna etmeye çalıştığı bir monologla açılıyor. Geçen ayın sonlarında açılış gecesinde, perde kalktığında ve Jones’un pek çok arkadaşı ve ailesi de dahil olmak üzere dolu bir kalabalığı ortaya çıkardığında, o duyguya kapıldığını ve neredeyse ilk cümlesini haykıracağını söyledi.
“O kadar hevesliydim ki diyaframımdaki tüm hava bir anda dışarı fırladı” dedi. “Sesini işittiğimden emin olmak istedim. ”
Jones’un yakın zamanda hapsedilen sandviç aşçılardan oluşan kuşatılmış bir ekip için bir tür manevi lideri oynadığı yeni Broadway oyunu “Clyde’s”ta, o gösterinin büyüleyen ağırlık merkezidir – hayaletimsi cisimsizliğin tam tersi. Ancak kabuslar başladığında Jones gerçekten ölümcül bir tehlike içindeydi.
Geçen yılın Mayıs ayında, kronik obstrüktif akciğer hastalığından gizlice yıllarca acı çektikten sonra çift akciğer nakli aldı. Jones, Los Angeles’taki Ronald Reagan U.C.L.A. Tıp Merkezinde solunum cihazını açıp kapatarak yaklaşık iki ay geçirdi, nefes almayı, sonra yemek yemeyi ve sonra tekrar yürümeyi öğrendi. Bir gün tiyatroya dönme umudu, iyileşmesini sağlayan ateşti.
Lynn Nottage’ın bir kamyon durağındaki sandviç dükkanında çalışan eski hükümlülerin hayatlarını yeniden kurma hayalini kurduğu yeni komedisi “Clyde’s”de Uzo Aduba Clyde ve Jones Montrellous rolünde. Kredi. . . Sara Krulwich/The New York Times
Jones geçenlerde, “Clyde’s”ın çalıştığı tiyatrodan birkaç blok ötedeki bir restoranda öğle yemeğinde “Bütün hayatım sahne oldu,” dedi. “Bir daha sahne almama fikri bana ölümden daha kötü geldi. ”
Jones, chipotle mayo gibi çalışan bir aktördür – her zaman onu aramayı düşünmezsiniz, ancak ortaya çıktığında mutlu olursunuz. Yaklaşık altı yıl önce, New York’ta Broadway’de ve dışında otuz yıl çalıştıktan sonra, bir dizi iddialı akış dönemi dramalarına sessizce güven vermeye başladı. Sam Esmail’in “Mr. Robot”, Stephen King’in “Lisey’s Story”sinin önsezisi olan Marvel’in “Luke Cage”ine karşı bir güvenlik açığı notu. Ancak en büyük atılımı – ve seçkin konuk oyuncu için iki Emmy Ödülü – reyting rekoru kıran “This Is Us”tan geldi; burada Jones, 2016’dan beri Sterling K. Brown’ın karakteri Randall’ın biyolojik babası William’ı canlandırdı.
Acıklı hikaye çizgileri sıkıntısı olmayan bir dizide, William tekil bir pathos figürü. Siyah, biseksüel, eski bir uyuşturucu bağımlısı, okula gitmeyen bir baba ve ölümcül kansere sahip olan karakter, daha az ellerde zevkin sınırlarını zorlayacaktır. Ancak Jones’un duygulu performansı – hava koşullarına karşı dövülmüş kaş, fırçalanmış yün gibi ses – yaşanmış bir doku ve derinlik kazandırıyor.
Jones’un William olarak rol aldığı aynı yıl, doktoruna nefes darlığından şikayet etti. Bir röntgen, akciğerlere verilen hasarın kandaki oksijeni mahrum bıraktığı bir akciğer durumu olan ileri amfizemi doğruladı. Hayatının çoğunda günde iki paket sigara içen Jones’a hastalığın ilerleyici olduğu söylendi – tedavi edilmezse ciğerleri zayıflayacak ve sonunda çökecekti. Bir nakil düşünmesi tavsiye edildi. Ancak içerdiği riskleri öğrendikten sonra fikri kapattı. Vücudu yeni ciğerleri kabul etse bile, oksijen deposuna kalıcı olarak bağlı kalma şansı yüzde 31’di.
Soldan sağa, Jones, Bob Dishy, Tonya Pinkins ve Zach Grenier, 2012’de Atlantic Theatre Company’de hayatları beklenmedik şekillerde karmakarışık hale gelen Bronx sakinlerini konu alan “Storefront Church” filminde. Kredi. . . Sara Krulwich/The New York Times
Jones, “Tamamen inkardaydım” dedi. “Kendime geçeceğini ya da sadece yaşlandığımı söyledim. Korktum ve değiştirmeye hazır olmadığımı değiştirmek istemedim. ”
Jones, teşhisinden sonraki bir yıl boyunca günde 12 sigaraya kadar sigara içmeye devam etti. Sonunda 2017’de “Bu Biziz” setindeki bir olaydan sonra rotasını değiştirdi. William’ın gelinini oynayan Susan Kelechi Watson’la uzun bir açık hava sahnesi çekerken Jones giderek nefes darlığı çekiyordu. Kalbinin çarptığını hissetti ve ter bastı. Kendini suyun altındaymış gibi hissetti. Biri ambulans çağırdıktan sonra, acil müdahale görevlisi bir oksijen tankı kullanarak onu canlandırdı. İnkar artık bir seçenek değildi.
Jones’un kızı ve “Hamilton”ın orijinal oyuncularından oyuncu Jasmine Cephas Jones, “Gözlerinden doğru kararı verdiğini görebilirsiniz” dedi. “Babama kavuşmuş gibi hissediyorum. ”
“Clyde’s” da canlandırdığı eski mahkum Montrellous da dahil olmak üzere Jones’un karakterlerinin çoğu, kurtuluş peşinde koşan barışçıl, şanssız adamlardır. Jones ile 2000’li yıllarda Labyrinth Theatre Company üyesiyken tanışan oyun yazarı Lynn Nottage, Montrellous’u Jones’u düşünerek yazdığını söyledi.
Nottage, “Dünyayı havalı bir caz adamı gibi dolaşıyor ama aynı zamanda cömert ve besleyici” dedi. “Oyunculuğuna kattığı niteliklerin aynısı, gerçek hayatta da bünyesinde barındırdığı niteliklerdir. ”
Jones, “Clyde’s”ın 16 Ocak’a kadar devam ettiği Helen Hayes Tiyatrosu’nda. Kredi. . . The New York Times için Nina Westervelt
Jones ilk olarak 1970’lerde Siyah Sanatlar Hareketi sırasında genç bir adam olarak performansa ilgi duydu. Paterson, N.J.’de doğup büyüdü, hafta sonları St. Nick’s Pub’da caz izlemek için Route 4’ü Harlem’e götürdü ya da Lincoln Center’daki National Black Theatre veya Avery Fisher Hall’da (şimdi David Geffen Hall) oynuyor. 1978’de Ramapo Koleji’nden tiyatro derecesi ile mezun olduktan sonra, Jones kendini New York’taki sanat ortamına kaptırdı, ancak felç edici bir eroin bağımlılığı geliştirdiğinde raydan çıktı. Annesi tarafından cesaretlendirilerek yeni bir başlangıç yapmak için Los Angeles’a taşındı ve dört yıl otobüs şoförü olarak çalıştı.
Sonunda, Jones kumara döndü ve nüksetti. 10 küçük çanta eroinle tutuklandığını ve beş yıl hapis cezasından kıl payı kurtulduğunu söyledi. Bir yargıç onu Doğu’ya geri gönderdi – Albany, N. Y.’deki bir rehabilitasyon merkezine – ama program tutmadı. Jones ikinci ve üçüncü kez nüksetti. Albany’den sonra onu yanına alan annesi onu evden kovdu ve telefonlarına cevap vermeyi bıraktı.
Jones, “Zor aşk olayıydı” dedi. “Ama sevdiğim her şey gitmiş gibi hissettim. ”
Jones dibe vurdu ve bir süre Paterson’daki Eastside Park’ta bir bankta uyuduğunu söyledi. Onu Harlem’deki dairesinde kalmaya davet eden bir amcası tarafından kurtarıldı. 1986’da son kez orada temizlendi.
Jones ve David Zayas, “İsa ‘A’ Trenine Atladı. Stephen Adly Guirgis’in parmaklıklar ardındaki hayatlar portresi 2000 yılında East 13th Street Theatre’da gösterime girdi. Kredi. . . Sara Krulwich/The New York Times
1990 yılında Aşağı Doğu Yakası’ndaki Nuyorican Poets Cafe’de Samuel B. Harps’ın ilk oyunu “Don’t Açıklama”da rol aldı. O zamana kadar bir babaydı – Jasmine 1989’da doğdu ve Stephen Adly Guirgis’in “Jesus Hopped the ‘A’ Train”, John Patrick Shanley’in “Storefront Church” ve “Richard III”te rol alarak geniş kapsamlı bir sahne kariyerine devam etti. . ”
“Clyde’s”, yedi yıldır Broadway’de ilk kez boy gösteriyor. Akciğer naklinden sonra Jones, haftada sekiz standart gösteri için hala en üst düzeyde performans gösterebileceğini kanıtlamaya kararlıydı. Jesse Green, The Times için oyunla ilgili incelemesinde, Jones’un karakterini mükemmel bir şekilde somutlaştırdığını ve “Zen soğukkanlılığını ince acı ve fedakarlık çizgileriyle dengelediğini” yazdı. ”
Jones’un operasyonundan haberdar olmasına rağmen, bu yaz provalarda hiç konuşulmadığını söyleyen Nottage, “Onu orada bu kadar dolu görmek bir mucizeydi” dedi. “Herhangi bir mücadelesi olduğunu asla bilemezsiniz. ”
“Clyde’s”, Montrellous’un Uzo Aduba’nın canlandırdığı Clyde’ı restoranındaki menüyü değiştirmeye ikna etmeye çalıştığı bir monologla açılıyor. Geçen ayın sonlarında açılış gecesinde, perde kalktığında ve Jones’un pek çok arkadaşı ve ailesi de dahil olmak üzere dolu bir kalabalığı ortaya çıkardığında, o duyguya kapıldığını ve neredeyse ilk cümlesini haykıracağını söyledi.
“O kadar hevesliydim ki diyaframımdaki tüm hava bir anda dışarı fırladı” dedi. “Sesini işittiğimden emin olmak istedim. ”