Dönen bir dalgaya karşı, Vladimir Putin umutsuz önlemlere başvuruyor.
İlk olarak, 300.000 Rus vatandaşının seferberlik emri vardı. Ardından, dört Ukrayna bölgesinin yasa dışı ilhakı ve savaş çabalarına önderlik etmek üzere yeni bir komutan olan General Sergei Surovikin’in atanması geldi. Geçen hafta, Rusya’nın Kırım’a giden ana yolu olan Kerç Boğazı Köprüsü’ne yapılan saldırıya misilleme olarak Kremlin, Ukrayna’ya 100’den fazla uzun menzilli füze fırlatarak üç düzineden fazla sivili öldürdü ve Ukrayna enerji tesislerinin yüzde 30’unu vurdu.
Ancak Bay Putin savaşın savaş alanı dinamiklerini değiştirmeyi umuyorsa, muhtemelen hayal kırıklığına uğrayacaktır. Rusya’nın savaş alanı beklentilerini istikrarlı bir şekilde azaltmak için dört faktör bir araya geldi: hazırlıksız bir orduya karşı yüksek yoğunluklu bir savaşın talepleri; kara, hava ve özel kuvvetlerine erken ve ciddi kayıplar; Ukraynalıların direnci ve savaşma isteği; ve Ukrayna’ya Batı desteği. Gerçek şu ki, Kremlin’in son hamlelerinin hiçbiri – ilhak, seferberlik veya personel değişikliği – Rusya ordusunun karşı karşıya olduğu daha büyük sorunların üstesinden gelemez. Ve önümüzdeki aylarda zorlukları daha da kötüleşecek.
Seferberliğin içerdiği risklere rağmen – denenmemiş bir işgücü havuzuna ve uzun süreli depolamadan alınan daha eski askeri teçhizata dayanarak nüfusun derinlerine nasıl ulaştığına – Bay Putin açıkça başka seçeneği olmadığını hissetti. Kremlin, gönüllüleri nakit ikramiye ve sosyal yardımlarla ikna etmeye çalışarak, kararı elinden geldiğince erteledi. Ancak Eylül ayına kadar Ukrayna’da işgal altındaki bölgeleri tutmak için yeterli gücü kalmamıştı. Binlerce kilometrekarelik bir alanı geri alan başarılı Ukrayna karşı taarruzları, noktayı eve götürdü.
Seferberlik, yaklaşık sekiz aylık bir savaşın ardından Rusya’nın tükenmiş güçlerini rahatlatarak toparlanma şansı sunuyor. Yine de şu ana kadar iyi gitmedi. Harekete geçirilmiş piyadelerin sadece birkaç günlük veya haftalık eğitimle parça parça Ukrayna’ya konuşlandırıldığına dair kanıtlar ortaya çıktı; diğer grupların sadece bir aylık eğitim alacağı bildiriliyor. Yeni birliklerin çoğu konuşlandırılmadan önce bile, seferber edilen kuvvetlerin öldürüldüğü, ele geçirildiği ve firar ettiğine dair anekdotlar var. Hafifçe söylemek gerekirse, hazırlıksız ve şüpheli bir şekilde yönlendirilen askerleri bir savaş bölgesine göndermenin bariz olumsuz yanları var.
Bu, seferber edilmiş kuvvetlerin hiçbir işe yaramayacağı anlamına gelmez. Sürücüler veya yakıt ikmali gibi destek rollerinde kullanılırlarsa, Rusya’nın tükenmiş profesyonel ordusunun geri kalan kısımlarındaki yükü hafifletebilirler. Ayrıca temas hattı boyunca tükenmiş birimleri doldurabilir, bazı alanları kordon altına alabilir ve arkadaki adam kontrol noktalarını kullanabilirler. Bununla birlikte, yetenekli bir savaş gücü olmaları pek olası değildir. Rus garnizonlarında seferber edilen askerler arasında disiplin sorunlarının işaretleri şimdiden görülüyor.
Kalite ve yetenek olarak zaten bozulmuş bir orduya katılırlar. Rusya’nın Ukrayna’daki askeri gücünün bileşimi – savaş öncesi aktif görevli personelinin çoğu yaralandı veya öldürüldü ve en iyi teçhizatı imha edildi veya ele geçirildi – savaş boyunca kökten değişti. Rus askeri liderliğinin, bu disiplinsiz birleşik kuvvetin soğuk, yorucu muharebe koşulları veya Ukraynalı saldırı söylentileri ile karşı karşıya kaldığında nasıl tepki vereceğini güvenle bilmesi olası değildir. Son deneyimler, bu birliklerin, Eylül ayında Harkov bölgesinde morali bozuk güçlerin yaptığı gibi panik içinde konumlarını ve ekipmanlarını terk edebileceğini gösteriyor.
Bu, Rusya’nın savaş alanındaki planları için iyiye işaret değil. Şu anda Bay Putin’in iki acil hedefi var gibi görünüyor: işgal altındaki Donetsk, Luhansk, Zaporizhzhia ve Kherson bölgelerinin kontrolünü mümkün olduğu kadar sürdürmek (Rusya’nın arzuladığı sınırlar henüz tanımlanmadı); ve cephe hattını dondurmak, bir sınır kurmak için Ukrayna kuvvetleri giremez, muhtemelen ateşkesle mühürlenir. Bu, daha sürdürülebilir bir savunma sağlamanın yanı sıra ordunun askerleri döndürmesine ve kuvvetlerini yeniden oluşturmasına izin verecek. Ukrayna ve destekçileri, elbette, bu koşulların hiçbirinin kabul edilebilir olmadığını açıkça belirttiler. Ukraynalıların güneyde devam eden ilerlemelerinin de gösterdiği gibi, Rusya’nın her iki amaca da ulaşabileceği açık olmaktan çok uzak.
Bu durumda, Bay Putin Ukrayna’ya daha geniş bir şekilde saldırabilir. Geçen haftaki saldırılar – özellikle kritik sivil altyapıya saldırı – füze arzı devam ederse Ukrayna’ya yayılabilirken, Rusya doğrudan Ukrayna liderliğini grev veya özel operasyonlarla hedef alabilir.
Şimdiye kadar savaşı Ukrayna’nın ötesine taşımak konusunda sessiz kalan Kremlin, Kiev’e yapılan dış askeri yardımı doğrudan kesintiye uğratmayı veya caydırmayı da hedefleyebilir. Bu tür çabalar, NATO uydularına veya diğer keşif varlıklarına yönelik saldırıları, onları geçici veya kalıcı olarak çalışamaz hale getirmek için onları karıştırmayı veya “algılayıcı körlemeyi” içerebilir. Rusya, Kiev’in destekçilerine yerel maliyetler yüklemek için enerji, ulaşım ve iletişim sistemleri gibi kritik altyapıları hedef alarak Avrupa veya Amerika Birleşik Devletleri’ne karşı siber saldırılar düzenleyebilir. O zaman savaş artık Ukrayna sınırlarıyla sınırlı kalmayacaktı.
Sorunlu bir şekilde, Rus liderler ve devlet kontrolündeki medya, savaşı Rusya ile Batı arasındaki varoluşsal bir çatışma olarak yeniden çerçevelemeye çalışıyorlar. Bay Putin, “ülkemizin toprak bütünlüğünü” savunmak için mevcut tüm araçları kullanmakla tehdit edecek kadar ileri gitti – nükleer silahlara ince örtülü bir referans – “ülkemizin toprak bütünlüğünü” savunmak için. Bu tehdit ciddi olmakla birlikte şimdilik sadece kelimelerden ibaret. Rusya’nın kendi nükleer doktrininin şartlarına göre, ne Ukrayna ne de onun destekçileri nükleer silah kullanımına izin verecek bir tehdit oluşturmadı: Ukrayna, Rusya’ya nükleer bir silahla saldıramaz, Rus nükleer güçlerini devre dışı bırakamaz veya Rusya’ya tehlike yaratacak büyük bir saldırı başlatamaz. Rus devletinin varlığı. Rusya’nın nükleer tabuyu kırmadan önce durumu tırmandırmak için başka yolları olduğunu hatırlamakta fayda var.
Sayın Putin’in kararlılık göstermeye yönelik davranışı, savaşın kötü gittiği ve seçeneklerinin daraldığı konusundaki farkındalığını ortaya koyuyor. Özellikle Rusya’nın kumarları başarısız olursa – veya ne zaman – önümüzdeki aylar dalgalı olabilir.
Dara Massicot (@MassDara), RAND Corporation’da kıdemli bir politika araştırmacısı ve Savunma Bakanlığı’nda Rus askeri yetenekleri konusunda eski bir analisttir.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
İlk olarak, 300.000 Rus vatandaşının seferberlik emri vardı. Ardından, dört Ukrayna bölgesinin yasa dışı ilhakı ve savaş çabalarına önderlik etmek üzere yeni bir komutan olan General Sergei Surovikin’in atanması geldi. Geçen hafta, Rusya’nın Kırım’a giden ana yolu olan Kerç Boğazı Köprüsü’ne yapılan saldırıya misilleme olarak Kremlin, Ukrayna’ya 100’den fazla uzun menzilli füze fırlatarak üç düzineden fazla sivili öldürdü ve Ukrayna enerji tesislerinin yüzde 30’unu vurdu.
Ancak Bay Putin savaşın savaş alanı dinamiklerini değiştirmeyi umuyorsa, muhtemelen hayal kırıklığına uğrayacaktır. Rusya’nın savaş alanı beklentilerini istikrarlı bir şekilde azaltmak için dört faktör bir araya geldi: hazırlıksız bir orduya karşı yüksek yoğunluklu bir savaşın talepleri; kara, hava ve özel kuvvetlerine erken ve ciddi kayıplar; Ukraynalıların direnci ve savaşma isteği; ve Ukrayna’ya Batı desteği. Gerçek şu ki, Kremlin’in son hamlelerinin hiçbiri – ilhak, seferberlik veya personel değişikliği – Rusya ordusunun karşı karşıya olduğu daha büyük sorunların üstesinden gelemez. Ve önümüzdeki aylarda zorlukları daha da kötüleşecek.
Seferberliğin içerdiği risklere rağmen – denenmemiş bir işgücü havuzuna ve uzun süreli depolamadan alınan daha eski askeri teçhizata dayanarak nüfusun derinlerine nasıl ulaştığına – Bay Putin açıkça başka seçeneği olmadığını hissetti. Kremlin, gönüllüleri nakit ikramiye ve sosyal yardımlarla ikna etmeye çalışarak, kararı elinden geldiğince erteledi. Ancak Eylül ayına kadar Ukrayna’da işgal altındaki bölgeleri tutmak için yeterli gücü kalmamıştı. Binlerce kilometrekarelik bir alanı geri alan başarılı Ukrayna karşı taarruzları, noktayı eve götürdü.
Seferberlik, yaklaşık sekiz aylık bir savaşın ardından Rusya’nın tükenmiş güçlerini rahatlatarak toparlanma şansı sunuyor. Yine de şu ana kadar iyi gitmedi. Harekete geçirilmiş piyadelerin sadece birkaç günlük veya haftalık eğitimle parça parça Ukrayna’ya konuşlandırıldığına dair kanıtlar ortaya çıktı; diğer grupların sadece bir aylık eğitim alacağı bildiriliyor. Yeni birliklerin çoğu konuşlandırılmadan önce bile, seferber edilen kuvvetlerin öldürüldüğü, ele geçirildiği ve firar ettiğine dair anekdotlar var. Hafifçe söylemek gerekirse, hazırlıksız ve şüpheli bir şekilde yönlendirilen askerleri bir savaş bölgesine göndermenin bariz olumsuz yanları var.
Bu, seferber edilmiş kuvvetlerin hiçbir işe yaramayacağı anlamına gelmez. Sürücüler veya yakıt ikmali gibi destek rollerinde kullanılırlarsa, Rusya’nın tükenmiş profesyonel ordusunun geri kalan kısımlarındaki yükü hafifletebilirler. Ayrıca temas hattı boyunca tükenmiş birimleri doldurabilir, bazı alanları kordon altına alabilir ve arkadaki adam kontrol noktalarını kullanabilirler. Bununla birlikte, yetenekli bir savaş gücü olmaları pek olası değildir. Rus garnizonlarında seferber edilen askerler arasında disiplin sorunlarının işaretleri şimdiden görülüyor.
Kalite ve yetenek olarak zaten bozulmuş bir orduya katılırlar. Rusya’nın Ukrayna’daki askeri gücünün bileşimi – savaş öncesi aktif görevli personelinin çoğu yaralandı veya öldürüldü ve en iyi teçhizatı imha edildi veya ele geçirildi – savaş boyunca kökten değişti. Rus askeri liderliğinin, bu disiplinsiz birleşik kuvvetin soğuk, yorucu muharebe koşulları veya Ukraynalı saldırı söylentileri ile karşı karşıya kaldığında nasıl tepki vereceğini güvenle bilmesi olası değildir. Son deneyimler, bu birliklerin, Eylül ayında Harkov bölgesinde morali bozuk güçlerin yaptığı gibi panik içinde konumlarını ve ekipmanlarını terk edebileceğini gösteriyor.
Bu, Rusya’nın savaş alanındaki planları için iyiye işaret değil. Şu anda Bay Putin’in iki acil hedefi var gibi görünüyor: işgal altındaki Donetsk, Luhansk, Zaporizhzhia ve Kherson bölgelerinin kontrolünü mümkün olduğu kadar sürdürmek (Rusya’nın arzuladığı sınırlar henüz tanımlanmadı); ve cephe hattını dondurmak, bir sınır kurmak için Ukrayna kuvvetleri giremez, muhtemelen ateşkesle mühürlenir. Bu, daha sürdürülebilir bir savunma sağlamanın yanı sıra ordunun askerleri döndürmesine ve kuvvetlerini yeniden oluşturmasına izin verecek. Ukrayna ve destekçileri, elbette, bu koşulların hiçbirinin kabul edilebilir olmadığını açıkça belirttiler. Ukraynalıların güneyde devam eden ilerlemelerinin de gösterdiği gibi, Rusya’nın her iki amaca da ulaşabileceği açık olmaktan çok uzak.
Bu durumda, Bay Putin Ukrayna’ya daha geniş bir şekilde saldırabilir. Geçen haftaki saldırılar – özellikle kritik sivil altyapıya saldırı – füze arzı devam ederse Ukrayna’ya yayılabilirken, Rusya doğrudan Ukrayna liderliğini grev veya özel operasyonlarla hedef alabilir.
Şimdiye kadar savaşı Ukrayna’nın ötesine taşımak konusunda sessiz kalan Kremlin, Kiev’e yapılan dış askeri yardımı doğrudan kesintiye uğratmayı veya caydırmayı da hedefleyebilir. Bu tür çabalar, NATO uydularına veya diğer keşif varlıklarına yönelik saldırıları, onları geçici veya kalıcı olarak çalışamaz hale getirmek için onları karıştırmayı veya “algılayıcı körlemeyi” içerebilir. Rusya, Kiev’in destekçilerine yerel maliyetler yüklemek için enerji, ulaşım ve iletişim sistemleri gibi kritik altyapıları hedef alarak Avrupa veya Amerika Birleşik Devletleri’ne karşı siber saldırılar düzenleyebilir. O zaman savaş artık Ukrayna sınırlarıyla sınırlı kalmayacaktı.
Sorunlu bir şekilde, Rus liderler ve devlet kontrolündeki medya, savaşı Rusya ile Batı arasındaki varoluşsal bir çatışma olarak yeniden çerçevelemeye çalışıyorlar. Bay Putin, “ülkemizin toprak bütünlüğünü” savunmak için mevcut tüm araçları kullanmakla tehdit edecek kadar ileri gitti – nükleer silahlara ince örtülü bir referans – “ülkemizin toprak bütünlüğünü” savunmak için. Bu tehdit ciddi olmakla birlikte şimdilik sadece kelimelerden ibaret. Rusya’nın kendi nükleer doktrininin şartlarına göre, ne Ukrayna ne de onun destekçileri nükleer silah kullanımına izin verecek bir tehdit oluşturmadı: Ukrayna, Rusya’ya nükleer bir silahla saldıramaz, Rus nükleer güçlerini devre dışı bırakamaz veya Rusya’ya tehlike yaratacak büyük bir saldırı başlatamaz. Rus devletinin varlığı. Rusya’nın nükleer tabuyu kırmadan önce durumu tırmandırmak için başka yolları olduğunu hatırlamakta fayda var.
Sayın Putin’in kararlılık göstermeye yönelik davranışı, savaşın kötü gittiği ve seçeneklerinin daraldığı konusundaki farkındalığını ortaya koyuyor. Özellikle Rusya’nın kumarları başarısız olursa – veya ne zaman – önümüzdeki aylar dalgalı olabilir.
Dara Massicot (@MassDara), RAND Corporation’da kıdemli bir politika araştırmacısı ve Savunma Bakanlığı’nda Rus askeri yetenekleri konusunda eski bir analisttir.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .