ahmetbeyler
New member
Geçtiğimiz yılın mayıs ayında bilim dünyası, süper bir keşfe imza atmıştı. birinci vakit içinderda 1826 yılında Varşova’ya getirilen ve günümüzde bir daha incelenen bir mumyanın gebe olduğu görülmüş, hatta rahminde fetüse de rastlanmıştı. Günümüzden yaklaşık 2.000 yıl evvel yaşadığı düşünülen bayanın karnındaki fetüs hakkında bugün yeni ve enteresan bir sonuç daha ortaya çıktı.
Keşfedilen mumya, dünyanın birinci gebe mumyasıydı. ötürüsıyla bu durum, mumyanın kendisinden daha fazlaca ortasındaki fetüse olan ilgiyi artırdı. Bir mumya ortasındaki fetüs, vakit içinde nasıl korunuyordu? İşte Journal of Archaelogical Science mecmuasında yayımlanan yeni araştırma, bu sorunun yanıtını ortaya koydu: Fetüs, ‘turşu oluyordu’.
Fetüs, asidik bir ortamda kalıyordu:
Yayımlanan araştırmaya göre fetüs, bugüne kadar rahim ortasında hiç bir müdahaleye maruz kalmamıştı ve ‘turşu’ olmaya başlamıştı. Evet, bilim insanları, fetüsün ortasında bulunduğu durumu ‘turşu olmak’ biçiminde tabir ediyorlardı. Pekala bu ne manaya geliyor? Bir blog yazısında durumu açıklayan bilim insanları, bu durumu şöyleki deklare ettilar:
“En estetik karşılaştırma değil ama fikri aktarıyor. Rahim içeriği de dahil olmak üzere cesetlerdeki kan pH’ı değerli ölçüde düşer, daha asidik hale gelir, amonyak ve formik asit konsantrasyonları vakit içinde artar.”
Gebe annenin maruz kaldığı mumyalama süreci, rahmi neredeyse hava geçirmez bir alana hapsetmişti. Fetüse hava ve oksijen erişimi neredeyse büsbütün sınırlanırken bilim insanları, bunun tıpkı anda iki mumya ortaya çıkardığını belirtti. Fetüs, asidik, ‘bataklık benzeri’ bir ortamdaydı ve bu ortam, mumya olan anne niçiniyle kurumuştu.
Dünya üzerinde daha epey gebe mumya olabilir:
Öte yandan araştırma, hem de bir gerçeği de ortaya koydu: Mumyaların ortasındaki fetüs, asidik bir etraf niçiniyle vakit geçtikçe kemiklerini kaybediyorlardı. Bu da bu fetüslerin X-ray aygıtlarında çıkmayacağı manasına geliyordu. Araştırmacılar da bu bahse vurgu yaparak öteki araştırmacılara yumuşak dokuları dikkatlice incelemelerini söylemiş oldu ve dünya genelinde daha epeyce gebe mumya olabileceğini deklare etti.
Keşfedilen mumya, dünyanın birinci gebe mumyasıydı. ötürüsıyla bu durum, mumyanın kendisinden daha fazlaca ortasındaki fetüse olan ilgiyi artırdı. Bir mumya ortasındaki fetüs, vakit içinde nasıl korunuyordu? İşte Journal of Archaelogical Science mecmuasında yayımlanan yeni araştırma, bu sorunun yanıtını ortaya koydu: Fetüs, ‘turşu oluyordu’.
Fetüs, asidik bir ortamda kalıyordu:
Yayımlanan araştırmaya göre fetüs, bugüne kadar rahim ortasında hiç bir müdahaleye maruz kalmamıştı ve ‘turşu’ olmaya başlamıştı. Evet, bilim insanları, fetüsün ortasında bulunduğu durumu ‘turşu olmak’ biçiminde tabir ediyorlardı. Pekala bu ne manaya geliyor? Bir blog yazısında durumu açıklayan bilim insanları, bu durumu şöyleki deklare ettilar:
“En estetik karşılaştırma değil ama fikri aktarıyor. Rahim içeriği de dahil olmak üzere cesetlerdeki kan pH’ı değerli ölçüde düşer, daha asidik hale gelir, amonyak ve formik asit konsantrasyonları vakit içinde artar.”
Gebe annenin maruz kaldığı mumyalama süreci, rahmi neredeyse hava geçirmez bir alana hapsetmişti. Fetüse hava ve oksijen erişimi neredeyse büsbütün sınırlanırken bilim insanları, bunun tıpkı anda iki mumya ortaya çıkardığını belirtti. Fetüs, asidik, ‘bataklık benzeri’ bir ortamdaydı ve bu ortam, mumya olan anne niçiniyle kurumuştu.
Dünya üzerinde daha epey gebe mumya olabilir:
Öte yandan araştırma, hem de bir gerçeği de ortaya koydu: Mumyaların ortasındaki fetüs, asidik bir etraf niçiniyle vakit geçtikçe kemiklerini kaybediyorlardı. Bu da bu fetüslerin X-ray aygıtlarında çıkmayacağı manasına geliyordu. Araştırmacılar da bu bahse vurgu yaparak öteki araştırmacılara yumuşak dokuları dikkatlice incelemelerini söylemiş oldu ve dünya genelinde daha epeyce gebe mumya olabileceğini deklare etti.