ahmetbeyler
New member
Mısır tükettikten birkaç saat daha sonra tuvalete çıkanlar, dışkılarında mısır çekirdeğinin dış kaplamasını yani tanelerini görür görmez ”bu niye oluyor?” diye düşünüp şaşırabilir. Mısırın, sindirilememiş biçimde bedenden geri çıkmasının sebebi, insanların sindirim sistemi için uygun olmayan selüloz isimli bir karbonhidrata sahip olmasıdır.
Vücudumuzda selülozu sindirmek için uygun enzimler ve bağırsak bakterileri ne yazık ki olmadığı için bu biçimde bir sonuçla karşılaşıyoruz. ”Peki mısırı sindiremiyorsak onu yememiz faydalı mı ziyanlı mı?” söylemiş olduğinizi duyar üzereyiz. İşte bu yazımızda, bu soruların karşılıklarını bulabileceksiniz.
Bu alanda çalışmaları olan profesör Andrea Watson’a göre, selülozu sindirmek için kâfi metabolik donanıma sahip olan sığır üzere büyükbaş hayvanlar bile onu tam olarak sindiremez.
Watson, mısırı sindirmek için yüksek derecede geviş getirme özelliğine sahip olmak gerektiğini söylüyor ki bu hayvanlar bunu ziyadesiyle yapabiliyor. Düşünün, sığır üzere büyükbaş hayvanlar, bizlerin yediği üzere daha yumuşak mısırları değil, olgunlaşmamış sert mısırları tükettikleri biçimde mısırı tam olarak sindiremiyorlar.
Aslında insan bedeni da mısırın yağ ve protein üzere farklı bileşenlerini parçalayabilme özelliğine sahip diyebiliriz. Büyükbaş hayvanlarda olduğu üzere bizler de mısırı uzun müddet çiğnersek mısırdaki selüloz duvarlarını parçalayarak bu bahsetmiş olduğumiz öteki bileşenlere ulaşabiliriz. Bu bakımdan sindirilmeyen mısırın kendisi değil, başta da belirttiğimiz üzere yalnızca selülozdur.
Bir koçan mısırda 300-500 mısır tanesi var ise bizler bunların sadece 10-15 adedini dışkılayabiliyoruz. Kalan taneler parçalanıp kana karışıyor. Kana karışmayan yahut parçalanamayan selüloz ise dışkıyla atılan kısım oluyor. Yani tuvalette gördüğünüz mısır taneleri, aslında bu kana karışamayanlar taneler oluyor.
Ancak mısırda, yalnızca %10 oranında selüloz bulunduğu için geriye kalan %90, besin bedeli açısından faydalı bileşenler içeriyor.
Yani “mısır yemeyi artık bırakalım mı” diyorsanız, bırakmanıza gerek yok zira yararsız kısım az bir yüzdeyi oluşturuyor. Mısır hem de havuca rengini veren karotenoidlere (bitkilerde doğal olarak bulunan bir pigment) sahiptir. Bunlar diyet lifi olarak bilinir.
Karotenoidler, nişasta içerir ve antioksidan fonksiyonuna sahiptir. 2019 yılında Tufts Üniversitesinde yapılan bir araştırmaya gore; mısırdaki karotenoid oranı, yeşil yapraklı sebzelerde bulunanlardan daha az. Yani organiklik açısından yeşil sebzelerle yarışır vaziyette. Ayrıyeten mısırın içerisinde potasyum, kalsiyum, demir, sodyum, protein, B6 ve B12 üzere vitaminler mevcut, yani onun çok besleyici olduğunu bir kere daha söyleyebiliriz.
Mısırı daha sindirilebilir hale getirmenin yolu, onu işlemekten geçiyor.
örneğin mısırı işlemek için taneleri koçanından ayırıp daha sonra haşlayabilirsiniz. Haşladığınız mısırları dondurucuda sakladınız mı süreç tamam. Doğal direkt haşladıktan daha sonra dondurucuya atmayın, evvel bir soğuk sudan geçirin. Bu süreci ne kadar gerçek yaparsanız mısırın sindirimi de o kadar kolay olur. Bu uygulama, sindirilmesi sıkıntı olan lif moleküllerinin parçalanması için birebirdir.
Yediğimiz birden fazla mısır, aslında evvelde işlenmiş olabiliyor. Mısırı yalnızca koçanından yemiyoruz sonuçta. Cips, patlamış mısır, mısır şurubu (fruktoz) olarak da tüketebiliyoruz. E olağan bunların işlenmesi daha fabrikasyon biçimde, içlerine yapay katkı hususları katılarak yapılıyor. Lakin bu türlü tüketildiği zaman mısır, lif açısından faydalı ve besin kıymeti açısından yüksek olması üzere özelliklerinin birçoklarını kaybeder.
Yani ”mısırı bu biçimde mi yiyelim ,yoksa koçanından mı yiyelim?” diyorsanız, koçanından yemek daha sağlıklı diyebiliriz. Zira patlamış mısır yahut mısır cipsi yediğinizde, haşlanmış darı biçiminde yemekten daha fazla kalori alıyorsunuz. Sonuçta 100 gram, yani bir koçan mısırda 96 kalori varken, 100 gram patlamış mısırda 525 kalori var. Bu stil bir kıyaslamaya girdiğinizde bile hangisinin daha sağlıklı olduğuna karar vermekte kuvvetlik çekmiyorsunuz. bu biçimde size soralım, siz mısırı nasıl yemeyi tercih edersiniz? Karşılıklarınızı yorumlara bekliyoruz.
Vücudumuzda selülozu sindirmek için uygun enzimler ve bağırsak bakterileri ne yazık ki olmadığı için bu biçimde bir sonuçla karşılaşıyoruz. ”Peki mısırı sindiremiyorsak onu yememiz faydalı mı ziyanlı mı?” söylemiş olduğinizi duyar üzereyiz. İşte bu yazımızda, bu soruların karşılıklarını bulabileceksiniz.
Bu alanda çalışmaları olan profesör Andrea Watson’a göre, selülozu sindirmek için kâfi metabolik donanıma sahip olan sığır üzere büyükbaş hayvanlar bile onu tam olarak sindiremez.
Watson, mısırı sindirmek için yüksek derecede geviş getirme özelliğine sahip olmak gerektiğini söylüyor ki bu hayvanlar bunu ziyadesiyle yapabiliyor. Düşünün, sığır üzere büyükbaş hayvanlar, bizlerin yediği üzere daha yumuşak mısırları değil, olgunlaşmamış sert mısırları tükettikleri biçimde mısırı tam olarak sindiremiyorlar.
Aslında insan bedeni da mısırın yağ ve protein üzere farklı bileşenlerini parçalayabilme özelliğine sahip diyebiliriz. Büyükbaş hayvanlarda olduğu üzere bizler de mısırı uzun müddet çiğnersek mısırdaki selüloz duvarlarını parçalayarak bu bahsetmiş olduğumiz öteki bileşenlere ulaşabiliriz. Bu bakımdan sindirilmeyen mısırın kendisi değil, başta da belirttiğimiz üzere yalnızca selülozdur.
Bir koçan mısırda 300-500 mısır tanesi var ise bizler bunların sadece 10-15 adedini dışkılayabiliyoruz. Kalan taneler parçalanıp kana karışıyor. Kana karışmayan yahut parçalanamayan selüloz ise dışkıyla atılan kısım oluyor. Yani tuvalette gördüğünüz mısır taneleri, aslında bu kana karışamayanlar taneler oluyor.
Ancak mısırda, yalnızca %10 oranında selüloz bulunduğu için geriye kalan %90, besin bedeli açısından faydalı bileşenler içeriyor.
Yani “mısır yemeyi artık bırakalım mı” diyorsanız, bırakmanıza gerek yok zira yararsız kısım az bir yüzdeyi oluşturuyor. Mısır hem de havuca rengini veren karotenoidlere (bitkilerde doğal olarak bulunan bir pigment) sahiptir. Bunlar diyet lifi olarak bilinir.
Karotenoidler, nişasta içerir ve antioksidan fonksiyonuna sahiptir. 2019 yılında Tufts Üniversitesinde yapılan bir araştırmaya gore; mısırdaki karotenoid oranı, yeşil yapraklı sebzelerde bulunanlardan daha az. Yani organiklik açısından yeşil sebzelerle yarışır vaziyette. Ayrıyeten mısırın içerisinde potasyum, kalsiyum, demir, sodyum, protein, B6 ve B12 üzere vitaminler mevcut, yani onun çok besleyici olduğunu bir kere daha söyleyebiliriz.
Mısırı daha sindirilebilir hale getirmenin yolu, onu işlemekten geçiyor.
örneğin mısırı işlemek için taneleri koçanından ayırıp daha sonra haşlayabilirsiniz. Haşladığınız mısırları dondurucuda sakladınız mı süreç tamam. Doğal direkt haşladıktan daha sonra dondurucuya atmayın, evvel bir soğuk sudan geçirin. Bu süreci ne kadar gerçek yaparsanız mısırın sindirimi de o kadar kolay olur. Bu uygulama, sindirilmesi sıkıntı olan lif moleküllerinin parçalanması için birebirdir.
Yediğimiz birden fazla mısır, aslında evvelde işlenmiş olabiliyor. Mısırı yalnızca koçanından yemiyoruz sonuçta. Cips, patlamış mısır, mısır şurubu (fruktoz) olarak da tüketebiliyoruz. E olağan bunların işlenmesi daha fabrikasyon biçimde, içlerine yapay katkı hususları katılarak yapılıyor. Lakin bu türlü tüketildiği zaman mısır, lif açısından faydalı ve besin kıymeti açısından yüksek olması üzere özelliklerinin birçoklarını kaybeder.
Yani ”mısırı bu biçimde mi yiyelim ,yoksa koçanından mı yiyelim?” diyorsanız, koçanından yemek daha sağlıklı diyebiliriz. Zira patlamış mısır yahut mısır cipsi yediğinizde, haşlanmış darı biçiminde yemekten daha fazla kalori alıyorsunuz. Sonuçta 100 gram, yani bir koçan mısırda 96 kalori varken, 100 gram patlamış mısırda 525 kalori var. Bu stil bir kıyaslamaya girdiğinizde bile hangisinin daha sağlıklı olduğuna karar vermekte kuvvetlik çekmiyorsunuz. bu biçimde size soralım, siz mısırı nasıl yemeyi tercih edersiniz? Karşılıklarınızı yorumlara bekliyoruz.
- Kaynaklar: Live Science, Science Focus
- Görsel Kaynakları: Medical News Today, Eating Well, Eating Well 2, Real Simple