Gelen kutumuzdan daha fazlası:
Editöre:
Paul Krugman’ın yazdığı “Kırsal Öfkeyi Azaltmak İçin Her Şey Yapılabilir mi?”
Bay Krugman’ın kırsal kırgınlık üzerine yazısı, kasıtsız küçümsemesiyle, kırsal kesimdeki insanların büyük şehir seçkinlerine kızmasının nedenlerini gösteriyor.
Bay Krugman, kırsal kesimde büyük hükümetle ilgili şikayetlerin neden yanlış olduğunu ayrıntılarıyla anlatıyor, örneğin, birçok kırsal alana vergilerden gelenden çok daha fazla federal yardım ve yatırım fonu gittiğini belirtiyor. Bu, daha derindeki sorunu gözden kaçırıyor: Yaptıkları işin daha geniş topluluk için önemli olduğunu hissetmek için insanlara ihtiyaç duyulması gerekiyor.
Kömür madenciliği, imalat ve çiftçilik gibi erkeklerin önemli bir şeye katkıda bulunduklarını hissetmelerine yardımcı olan işler onlarca yıldır ortadan kayboluyor. Anlamlı işlere erişimi engelleyen bir ekonomi yarattık ve sonra insanlara refah konusunda “onlara yardım edeceğimizi” söyledik. Buna kim kızmaz ki?
Carol Frances Johnston
Indianapolis
Editöre:
Yaklaşık 5.000 kişilik kasabamda en az beş çiftlik var. Bu federal çiftlik sübvansiyonları çoğunlukla şirket çiftliklerine gidiyor ve aile çiftliklerini kırıntılara bırakıyor. Tarım yapmak isteyen gençlere tarım arazisi almalarında kim yardımcı oluyor? Çiftçilerin göçmen işçileri için uygun konutlar inşa etmelerine kim yardım ediyor? Gıda üreticilerinin organik tarıma ya da onları daha çok heyecanlandıran ekinlere geçmesine kim yardım ediyor?
Ya hükümet kapatılan kırsal hastaneleri yeniden açarsa ve onları sübvanse ederse, onlara hastalarını ne zaman doktorlara göndereceğini ve ne zaman yerinde tedavi edeceğini bilen hemşireler, pratisyen hemşireler ve ebeler istihdam ederse?
Ya yerel halkın Main Street’i canlandırmasına, tek süpermarket şehirden ayrıldığında gıda kooperatifleri kurmasına ve kapandığında tek bankanın yerini almasına yardımcı olsaydı?
Bu projeler, kırsalda yaşayanların “devlet” hakkındaki olumsuz düşüncelerini tersine çevirecek.
Andi Weiss Bartczak
Gardiner, NY
Editöre:
Çocuklarım 1980’lerin ortalarında New York’un taşrasındaki bir kırsal liseden mezun olduklarında, iyi akademik becerilere ve hırsa sahip her sınıf arkadaşı üniversiteye gitti ve çoğu bir daha geri dönmedi. Öğretmenleri ve toplum tarafından alkışlandılar ve cesaretlendirildiler.
Geride kalanlar bir tür kırgınlık hissetmiş olmalı. Onlar çocuklarının başarılarıyla gurur duyarken, çocukları ve torunları artık çok uzakta yaşıyor. Çocuklar daha liberal sosyal değerler edinmiş ve artık kiliseye gitmiyor olabilir.
Bu nedenle, kırsal bir bölgedeki “seçkinlere” yönelik kızgınlık, saygısızlık hissettiklerinden daha az olabilir, ancak seçkinler ailelerini ellerinden almış olabilir. Ekonomik sorunlar ikincildir.
William Hussey
New York
Editöre:
Kırsal Ohio’nun bir ürünü ve şu anki bir San Fransisken olarak, Paul Krugman’ın kırsal Amerikalıların hissettiği saygısızlık hakkındaki argümanına katılmıyorum. Hangi tarafın diğeriyle dalga geçtiği basit bir tavır değil.
Beyaz kırsal Amerikalılar, en azından 1960’lardan beri kültürel kurumlarımızın (eğlence, medya, eğitim, siyaset) savaş alanındaki kültür savaşını giderek kaybettiklerini hissettiler.
Bu kurumlar, birkaç isim vermek gerekirse, ırk, cinsiyet ve cinsellik, politik doğruluk gibi çeşitli konularda görüşleri değiştirmek veya ilerletmek için kullanıldı ve bu, kökleri inanç ve aile geleneklerine dayanan derinden sahiplenilen bir kimliğe bir hakaret olarak görüldü. Bu hakaret, öfkenin geldiği yer.
Seth Andrzejewski
San Francisco
Bebek Mamalarında Kurşun
Editöre:
“Bebek Mamalarındaki Kurşun Seviyelerini Azaltmak İçin FDA Yeni Kılavuz İlkeler Sunuyor” (haber makalesi, 25 Ocak):
En küçük çocuklarımızın yediği yiyeceklerdeki kurşun miktarını azaltmak için FDA tarafından yapılan hareket önemli bir adım olsa da, önerilen rehberlik çocukların sağlığını koruma konusunda yetersiz kalıyor.
Bilim, kurşunun çok düşük seviyelerde bile çocukların beyinlerini tehlikeye attığı ve arsenik ve cıva gibi diğer kimyasalların da toksik olduğu ve erken yaşam maruziyetlerinden ciddi sonuçlar doğurduğu açıktır.
Bu kimyasallar çocuklarımızın yemeklerinde bulunur ve zihinsel ve öğrenme güçlüklerine, otizm spektrum bozukluğuna, DEHB’ye ve diğer nörogelişimsel bozukluklara katkıda bulunur.
Bazı çocuklar için diyetle kurşun maruziyetini yüzde 25 azaltmak ilerleme olsa da, basit gerçek şu ki “güvenli” bir kurşun seviyesi yok. Hiçbir ebeveyn, çocuklarına tehlikeli bir kimyasaldan yalnızca yüzde 25 daha az vermekten mutlu olmaz. Tüm çocuklara hayattaki en iyi şansı vermek istiyoruz ve bu, beyin gelişimleri için gereksiz hiçbir riski kabul etmemek anlamına geliyor.
Dahası, araştırmalar Afrikalı Amerikalı ve diğer beyaz olmayan çocukların ve yoksulluk içinde yaşayanların kurşuna daha fazla maruz kaldığını ve daha fazla zarar görebileceğini gösterdiğinden, bu açık bir ırksal ve çevresel adalet sorunudur.
FDA, toksik kimyasalların seviyelerini büyük ölçüde en aza indirmek ve bunları çocuklarımızın yediği gıdalardan tamamen çıkarma sürecini hızlandırmak için derhal harekete geçmelidir.
Mark A. Mitchell
Hartford, Conn.
Önleyici tıp ve halk sağlığı hekimi olan yazar, Ulusal Tabipler Birliği Çevre Sağlığı Konseyi’nin eş başkanıdır.
Politikacı ChatGPT
Kredi… David Szakaly
Editöre:
Mektup yazarlarınızdan birinin ChatGPT’den yapay zekanın lobiciliğe getirebileceği tehlikeleri tartışan 15 Ocak tarihli “ChatGPT Demokrasiyi Nasıl Kaçırıyor?” başlıklı konuk makalesine yanıt olarak bir mektup yazmasını istemesi akıllıca bir hareketti.
“ChatGPT Bu Mektubu (Çoğu) Yazdı” (25 Ocak) başlıklı o mektubu ChatGPT’ye verdim ve editöre başka bir mektup şeklinde bir çürütme yazmasını istedim. Bunu görev bilinciyle yaptı – hem başlangıçta kibar bir versiyon hem de ondan “onu daha güçlü hale getirmesini” istediğimde daha sert bir versiyon.
Bot açısından, ben buna beraberlik skoru derdim. Yazdığı bir şeye itiraz ettiğini fark ettiğimde kibarca “Her konuda yazabilirim” diye yanıt verdi. Ve “Kişisel inançlarım veya görüşlerim yok.”
Lobicilik yapmayı unutun. Bu bir politikacı.
Reid Cushman
Miami
Kanuni Muhacirlerini Tüm Eyaletlere Gönderin
Kredi… The New York Times için Ivan Pierre Aguirre
Editöre:
Sorumluluğu öncelikle güney sınırındaki devletlere yüklemek yerine, her devlet yasal göçmenleri kabul etmelidir. Biz göçmenler tarafından inşa edilmiş ve güçlendirilmiş bir ülkeyiz.
Sadece yüzde 3,4’lük bir işsizlik oranımız ve büyük bir altyapı yeniden inşası çabamız var. Göçmenler çalışmak istiyor ve bizim işçiye ihtiyacımız var.
Yasal göçmenlerle görüşülmeli ve ihtiyaçları ve büyüklüklerine göre konaklama, hizmetler ve işlerle birlikte tüm eyaletlere gönderilmelidir. planlanmışhem göçmenlerin hem de devletlerin ihtiyaçlarını karşılamak için.
Şikayet etmeyi bırakın ve bu göçmenlerin yardımıyla tüm ülkemizi daha güçlü hale getirmek için hepimize yardımcı olacak stratejiler oluşturmaya ve harekete geçmeye başlayın.
Linda Ayares
New York
Nasıl Yatırım Yapılır (Kriptoya Değil)
Kredi… Petra Péterffy
Editöre:
Mihir A. Desai’nin yazdığı “The Crypto Collapse and the End of Magical Thinking” (Görüş konuğu makalesi, 18 Ocak):
Gençlerin çabuk zengin olma “yatırımları” ile oynamak için zamanları var. Öğrenmek için zamanları var. Olmayanlar asla olmaz.
82 yaşında, ekonomist ve yatırımcı Benjamin Graham’ın takipçisiyim ve 25 yıldır takipçisiyim. Bu politika bana iyi geldi. İyi yönetilen şirketlerden hisse satın alın ve sıkı durun. Durgunluklar gelir, sonra gider ve kişinin yatırımları fırtınalar estirir.
Daha iyi bir yol yok.
Dave Reynell
Knysna, Güney Afrika
- Bebek Mamalarında Kurşun
- Politikacı ChatGPT
- Yasal Göçmenleri Tüm Devletlere Gönderin
- Nasıl Yatırım Yapılır (Kriptoya Değil)
Editöre:
Paul Krugman’ın yazdığı “Kırsal Öfkeyi Azaltmak İçin Her Şey Yapılabilir mi?”
Bay Krugman’ın kırsal kırgınlık üzerine yazısı, kasıtsız küçümsemesiyle, kırsal kesimdeki insanların büyük şehir seçkinlerine kızmasının nedenlerini gösteriyor.
Bay Krugman, kırsal kesimde büyük hükümetle ilgili şikayetlerin neden yanlış olduğunu ayrıntılarıyla anlatıyor, örneğin, birçok kırsal alana vergilerden gelenden çok daha fazla federal yardım ve yatırım fonu gittiğini belirtiyor. Bu, daha derindeki sorunu gözden kaçırıyor: Yaptıkları işin daha geniş topluluk için önemli olduğunu hissetmek için insanlara ihtiyaç duyulması gerekiyor.
Kömür madenciliği, imalat ve çiftçilik gibi erkeklerin önemli bir şeye katkıda bulunduklarını hissetmelerine yardımcı olan işler onlarca yıldır ortadan kayboluyor. Anlamlı işlere erişimi engelleyen bir ekonomi yarattık ve sonra insanlara refah konusunda “onlara yardım edeceğimizi” söyledik. Buna kim kızmaz ki?
Carol Frances Johnston
Indianapolis
Editöre:
Yaklaşık 5.000 kişilik kasabamda en az beş çiftlik var. Bu federal çiftlik sübvansiyonları çoğunlukla şirket çiftliklerine gidiyor ve aile çiftliklerini kırıntılara bırakıyor. Tarım yapmak isteyen gençlere tarım arazisi almalarında kim yardımcı oluyor? Çiftçilerin göçmen işçileri için uygun konutlar inşa etmelerine kim yardım ediyor? Gıda üreticilerinin organik tarıma ya da onları daha çok heyecanlandıran ekinlere geçmesine kim yardım ediyor?
Ya hükümet kapatılan kırsal hastaneleri yeniden açarsa ve onları sübvanse ederse, onlara hastalarını ne zaman doktorlara göndereceğini ve ne zaman yerinde tedavi edeceğini bilen hemşireler, pratisyen hemşireler ve ebeler istihdam ederse?
Ya yerel halkın Main Street’i canlandırmasına, tek süpermarket şehirden ayrıldığında gıda kooperatifleri kurmasına ve kapandığında tek bankanın yerini almasına yardımcı olsaydı?
Bu projeler, kırsalda yaşayanların “devlet” hakkındaki olumsuz düşüncelerini tersine çevirecek.
Andi Weiss Bartczak
Gardiner, NY
Editöre:
Çocuklarım 1980’lerin ortalarında New York’un taşrasındaki bir kırsal liseden mezun olduklarında, iyi akademik becerilere ve hırsa sahip her sınıf arkadaşı üniversiteye gitti ve çoğu bir daha geri dönmedi. Öğretmenleri ve toplum tarafından alkışlandılar ve cesaretlendirildiler.
Geride kalanlar bir tür kırgınlık hissetmiş olmalı. Onlar çocuklarının başarılarıyla gurur duyarken, çocukları ve torunları artık çok uzakta yaşıyor. Çocuklar daha liberal sosyal değerler edinmiş ve artık kiliseye gitmiyor olabilir.
Bu nedenle, kırsal bir bölgedeki “seçkinlere” yönelik kızgınlık, saygısızlık hissettiklerinden daha az olabilir, ancak seçkinler ailelerini ellerinden almış olabilir. Ekonomik sorunlar ikincildir.
William Hussey
New York
Editöre:
Kırsal Ohio’nun bir ürünü ve şu anki bir San Fransisken olarak, Paul Krugman’ın kırsal Amerikalıların hissettiği saygısızlık hakkındaki argümanına katılmıyorum. Hangi tarafın diğeriyle dalga geçtiği basit bir tavır değil.
Beyaz kırsal Amerikalılar, en azından 1960’lardan beri kültürel kurumlarımızın (eğlence, medya, eğitim, siyaset) savaş alanındaki kültür savaşını giderek kaybettiklerini hissettiler.
Bu kurumlar, birkaç isim vermek gerekirse, ırk, cinsiyet ve cinsellik, politik doğruluk gibi çeşitli konularda görüşleri değiştirmek veya ilerletmek için kullanıldı ve bu, kökleri inanç ve aile geleneklerine dayanan derinden sahiplenilen bir kimliğe bir hakaret olarak görüldü. Bu hakaret, öfkenin geldiği yer.
Seth Andrzejewski
San Francisco
Bebek Mamalarında Kurşun
Editöre:
“Bebek Mamalarındaki Kurşun Seviyelerini Azaltmak İçin FDA Yeni Kılavuz İlkeler Sunuyor” (haber makalesi, 25 Ocak):
En küçük çocuklarımızın yediği yiyeceklerdeki kurşun miktarını azaltmak için FDA tarafından yapılan hareket önemli bir adım olsa da, önerilen rehberlik çocukların sağlığını koruma konusunda yetersiz kalıyor.
Bilim, kurşunun çok düşük seviyelerde bile çocukların beyinlerini tehlikeye attığı ve arsenik ve cıva gibi diğer kimyasalların da toksik olduğu ve erken yaşam maruziyetlerinden ciddi sonuçlar doğurduğu açıktır.
Bu kimyasallar çocuklarımızın yemeklerinde bulunur ve zihinsel ve öğrenme güçlüklerine, otizm spektrum bozukluğuna, DEHB’ye ve diğer nörogelişimsel bozukluklara katkıda bulunur.
Bazı çocuklar için diyetle kurşun maruziyetini yüzde 25 azaltmak ilerleme olsa da, basit gerçek şu ki “güvenli” bir kurşun seviyesi yok. Hiçbir ebeveyn, çocuklarına tehlikeli bir kimyasaldan yalnızca yüzde 25 daha az vermekten mutlu olmaz. Tüm çocuklara hayattaki en iyi şansı vermek istiyoruz ve bu, beyin gelişimleri için gereksiz hiçbir riski kabul etmemek anlamına geliyor.
Dahası, araştırmalar Afrikalı Amerikalı ve diğer beyaz olmayan çocukların ve yoksulluk içinde yaşayanların kurşuna daha fazla maruz kaldığını ve daha fazla zarar görebileceğini gösterdiğinden, bu açık bir ırksal ve çevresel adalet sorunudur.
FDA, toksik kimyasalların seviyelerini büyük ölçüde en aza indirmek ve bunları çocuklarımızın yediği gıdalardan tamamen çıkarma sürecini hızlandırmak için derhal harekete geçmelidir.
Mark A. Mitchell
Hartford, Conn.
Önleyici tıp ve halk sağlığı hekimi olan yazar, Ulusal Tabipler Birliği Çevre Sağlığı Konseyi’nin eş başkanıdır.
Politikacı ChatGPT
Kredi… David Szakaly
Editöre:
Mektup yazarlarınızdan birinin ChatGPT’den yapay zekanın lobiciliğe getirebileceği tehlikeleri tartışan 15 Ocak tarihli “ChatGPT Demokrasiyi Nasıl Kaçırıyor?” başlıklı konuk makalesine yanıt olarak bir mektup yazmasını istemesi akıllıca bir hareketti.
“ChatGPT Bu Mektubu (Çoğu) Yazdı” (25 Ocak) başlıklı o mektubu ChatGPT’ye verdim ve editöre başka bir mektup şeklinde bir çürütme yazmasını istedim. Bunu görev bilinciyle yaptı – hem başlangıçta kibar bir versiyon hem de ondan “onu daha güçlü hale getirmesini” istediğimde daha sert bir versiyon.
Bot açısından, ben buna beraberlik skoru derdim. Yazdığı bir şeye itiraz ettiğini fark ettiğimde kibarca “Her konuda yazabilirim” diye yanıt verdi. Ve “Kişisel inançlarım veya görüşlerim yok.”
Lobicilik yapmayı unutun. Bu bir politikacı.
Reid Cushman
Miami
Kanuni Muhacirlerini Tüm Eyaletlere Gönderin
Kredi… The New York Times için Ivan Pierre Aguirre
Editöre:
Sorumluluğu öncelikle güney sınırındaki devletlere yüklemek yerine, her devlet yasal göçmenleri kabul etmelidir. Biz göçmenler tarafından inşa edilmiş ve güçlendirilmiş bir ülkeyiz.
Sadece yüzde 3,4’lük bir işsizlik oranımız ve büyük bir altyapı yeniden inşası çabamız var. Göçmenler çalışmak istiyor ve bizim işçiye ihtiyacımız var.
Yasal göçmenlerle görüşülmeli ve ihtiyaçları ve büyüklüklerine göre konaklama, hizmetler ve işlerle birlikte tüm eyaletlere gönderilmelidir. planlanmışhem göçmenlerin hem de devletlerin ihtiyaçlarını karşılamak için.
Şikayet etmeyi bırakın ve bu göçmenlerin yardımıyla tüm ülkemizi daha güçlü hale getirmek için hepimize yardımcı olacak stratejiler oluşturmaya ve harekete geçmeye başlayın.
Linda Ayares
New York
Nasıl Yatırım Yapılır (Kriptoya Değil)
Kredi… Petra Péterffy
Editöre:
Mihir A. Desai’nin yazdığı “The Crypto Collapse and the End of Magical Thinking” (Görüş konuğu makalesi, 18 Ocak):
Gençlerin çabuk zengin olma “yatırımları” ile oynamak için zamanları var. Öğrenmek için zamanları var. Olmayanlar asla olmaz.
82 yaşında, ekonomist ve yatırımcı Benjamin Graham’ın takipçisiyim ve 25 yıldır takipçisiyim. Bu politika bana iyi geldi. İyi yönetilen şirketlerden hisse satın alın ve sıkı durun. Durgunluklar gelir, sonra gider ve kişinin yatırımları fırtınalar estirir.
Daha iyi bir yol yok.
Dave Reynell
Knysna, Güney Afrika