Bu sonbaharda New York’ta sahne sanatları kurumları yeniden açıldığında, seyircilerin uzak duracağına dair ciddi korkular vardı. Ancak klasik müzik ve opera için bilet satışlarının ülkenin başka yerlerinde yumuşak olduğu bildirilse de, burada şehirde katıldığım etkinliklerin çoğu oldukça büyük bir izleyici kitlesine sahipti.
Böylece Salı günü, Apollo’s Singers, ilk müzik topluluğu Apollo’s Fire’ın korosu ve tümü Jeannette Sorrell tarafından yönetilen dört muhteşem vokal solistin katıldığı New York Filarmoni Orkestrası’nın Handel’in “Messiah”ını muhteşem bir performansla sergiledikleri gündü. nehir kenarı kilisesi.
Konser öncesi bilet sahipleri, aşı kontrolü ve ateş ölçümü yapıldıktan sonra kiliseye girmek için bloğun etrafını saran bir kuyrukta sabırla bekledi. İçeride yaklaşık 1.430 oturma yeri bulunan performans tükendi. (Cumartesi gününe kadar sınırlı sayıda bilet vardır.)
“Mesih” o kadar tanıdık ki bir performansın öne çıkması zor. Ancak bu, Sorrell’in notaya çarpıcı bir yorumlayıcı yaklaşım getirdiği için değil, iyi solistlerin, koroyu ve orkestrayı heyecanlandıran kıvrak, ışıltılı ve zarif bir performansa rehberlik ettiği için oldu.
Bu, 30 yıl önce Cleveland’da bulunan Apollo’s Fire’ı kuran Sorrell’in Filarmoni ile ilk çıkışıydı. Sinfonia’dan başlayarak, oyuncular erken dönem müzikle ilişkili nitelikleri taşıdılar: odaklanmış ses (sadece bir vibrato dokunuşuyla), esnek akış ve net artikülasyon.
Performansta harika bir canlılık olmasına rağmen, Sorrell, Apollo’nun Şarkıcıları tarafından zengin, güçlü bir ses ve canlı bir diksiyonla söylenen canlı korolar ve ateşli aryalar sırasında bile Handel’in eserinin melankolik alt kısmından yararlandı. (Akşamı bir ara ile iki saat 15 dakika tutmak için bazı kesintiler yaptı.)
Bu “Mesih”, bu tatil sezonunda muhtemelen duyacağınız gibi bir solist dörtlüsü ödüllendirici olarak sunuldu. Çekici tenor Nicholas Phan, eritici bir ses ve aldatıcı bir samimiyetle icra edilen “Konfor ye, halkım” ve “Ev’ry vadisi yücelecek” heyecan verici arya ile akşamın havasını belirledi. ”
Soprano Amanda Forsythe, Filarmoni’deki ilk çıkışında parıldayan bir ses ve hassasiyetle şarkı söyledi. Müthiş bas-bariton Kevin Deas, “Uluslar neden birbirine bu kadar öfkeleniyorlar”a ürpertici bir coşku katarken, “Trompet çalacak”da (Christopher Martin’in zurna trompet çalmasıyla teşvik edilen) elle tutulur bir neşe yayıyordu.
Sonra, New York’ta önemli bir hafta geçiren, aynı zamanda Filarmoni ile ilk çıkışını yapan olağanüstü kontrtenor John Holiday vardı. Kısa süre önce Metropolitan Operası’na ilk çıkışını Matthew Aucoin’in “Eurydice” oyununda, yapıtın Los Angeles’ta ilk gösterimini Şubat 2020’de yaptığında yarattığı bir rolde Orpheus’un dublörü olarak yaptı. bu “Mesih” performansları dizisi.)
Parıldayan sesi, en üst aralığında bile doğal ve dolgun. Ve aşağı indiğinde şarkısında neredeyse bariton bir oyuncu var. Sesinin ötesinde, şarkı söylemesindeki doğrudanlık ve karizmatik yoğunluk büyüleyiciydi. Uğurlu bir çıkış.
Sonunda, kiliseye girmek için bazı zorluklardan geçen seyirciler, içten bir alkışlama sürerken ayrılmak için acele etmediler.
New York Filarmoni
Cumartesi günü Manhattan’daki Riverside Kilisesi’nde; nifil. org.
Böylece Salı günü, Apollo’s Singers, ilk müzik topluluğu Apollo’s Fire’ın korosu ve tümü Jeannette Sorrell tarafından yönetilen dört muhteşem vokal solistin katıldığı New York Filarmoni Orkestrası’nın Handel’in “Messiah”ını muhteşem bir performansla sergiledikleri gündü. nehir kenarı kilisesi.
Konser öncesi bilet sahipleri, aşı kontrolü ve ateş ölçümü yapıldıktan sonra kiliseye girmek için bloğun etrafını saran bir kuyrukta sabırla bekledi. İçeride yaklaşık 1.430 oturma yeri bulunan performans tükendi. (Cumartesi gününe kadar sınırlı sayıda bilet vardır.)
“Mesih” o kadar tanıdık ki bir performansın öne çıkması zor. Ancak bu, Sorrell’in notaya çarpıcı bir yorumlayıcı yaklaşım getirdiği için değil, iyi solistlerin, koroyu ve orkestrayı heyecanlandıran kıvrak, ışıltılı ve zarif bir performansa rehberlik ettiği için oldu.
Bu, 30 yıl önce Cleveland’da bulunan Apollo’s Fire’ı kuran Sorrell’in Filarmoni ile ilk çıkışıydı. Sinfonia’dan başlayarak, oyuncular erken dönem müzikle ilişkili nitelikleri taşıdılar: odaklanmış ses (sadece bir vibrato dokunuşuyla), esnek akış ve net artikülasyon.
Performansta harika bir canlılık olmasına rağmen, Sorrell, Apollo’nun Şarkıcıları tarafından zengin, güçlü bir ses ve canlı bir diksiyonla söylenen canlı korolar ve ateşli aryalar sırasında bile Handel’in eserinin melankolik alt kısmından yararlandı. (Akşamı bir ara ile iki saat 15 dakika tutmak için bazı kesintiler yaptı.)
Bu “Mesih”, bu tatil sezonunda muhtemelen duyacağınız gibi bir solist dörtlüsü ödüllendirici olarak sunuldu. Çekici tenor Nicholas Phan, eritici bir ses ve aldatıcı bir samimiyetle icra edilen “Konfor ye, halkım” ve “Ev’ry vadisi yücelecek” heyecan verici arya ile akşamın havasını belirledi. ”
Soprano Amanda Forsythe, Filarmoni’deki ilk çıkışında parıldayan bir ses ve hassasiyetle şarkı söyledi. Müthiş bas-bariton Kevin Deas, “Uluslar neden birbirine bu kadar öfkeleniyorlar”a ürpertici bir coşku katarken, “Trompet çalacak”da (Christopher Martin’in zurna trompet çalmasıyla teşvik edilen) elle tutulur bir neşe yayıyordu.
Sonra, New York’ta önemli bir hafta geçiren, aynı zamanda Filarmoni ile ilk çıkışını yapan olağanüstü kontrtenor John Holiday vardı. Kısa süre önce Metropolitan Operası’na ilk çıkışını Matthew Aucoin’in “Eurydice” oyununda, yapıtın Los Angeles’ta ilk gösterimini Şubat 2020’de yaptığında yarattığı bir rolde Orpheus’un dublörü olarak yaptı. bu “Mesih” performansları dizisi.)
Parıldayan sesi, en üst aralığında bile doğal ve dolgun. Ve aşağı indiğinde şarkısında neredeyse bariton bir oyuncu var. Sesinin ötesinde, şarkı söylemesindeki doğrudanlık ve karizmatik yoğunluk büyüleyiciydi. Uğurlu bir çıkış.
Sonunda, kiliseye girmek için bazı zorluklardan geçen seyirciler, içten bir alkışlama sürerken ayrılmak için acele etmediler.
New York Filarmoni
Cumartesi günü Manhattan’daki Riverside Kilisesi’nde; nifil. org.