Pazar, her yıl Amerika’da genellikle en çok izlenen televizyon programı olan Super Bowl’dur. Aslında, 2015 yılında New England Patriots ve Seattle Seahawks arasındaki Super Bowl XLIX, ABD’de tüm zamanların en çok izlenen ikinci yayınıdır (1969’da Apollo 11 aya inişten sonra).
Bu yılki maç Los Angeles Rams ve muhtemelen Cincinnati Bengals arasında oynanacak. İki yıl önce, Bengals NFL’deki en kötü takımdı Bu sezona kadar 1991’den beri playoff maçı kazanamamışlardı. Ve şimdi Super Bowl’da oynuyorlar. Yerli bir Cincinnatian olarak, bu, ülkeyi uzaylıların yönettiğini ve bunda da oldukça iyi bir iş çıkardığını öğrenmek gibidir.
Super Bowl, yalnızca takımlar için değil, antrenörler ve oyuncular için de kurtuluş için harika bir sahne. Ancak ikinci bir şans elde etmek, özellikle NFL’de ender bir hediyedir. Yine de, bu yılki oyunda bir tane teklif edilen iki oyuncu var.
İkinci şansları olan şey karmaşık olmalarıdır. Bazıları diğerlerinden daha fazla hak edilmiş hissediyor. Bazıları daha alaycı güçlerin sonucu gibi hissediyor. Her tür, bu oyuncuları aynı yere getirdi: Amerikan sporlarındaki en büyük oyun.
İlk alıcı Bengals geniş alıcı Trent Taylor’dır. 2019’da takım Super Bowl’a ulaştığında (Kansas City Chiefs’e kaybettiler) San Francisco 49ers ile birlikteydi. Ancak iki ameliyat ve bir enfeksiyonla sonuçlanan sezon öncesi ayak yaralanması nedeniyle o yıl sahayı hiç görmedi.
Bu sezondan önce Bengals tarafından imzalandı, ardından takımdan feragat etti – etkili bir şekilde kesildi ancak sözleşmesi diğer takımlar tarafından alındı. Feragat edildikten bir gün sonra, Taylor, esasen yedek bir takım olan Bengals’in antrenman ekibine imza attı. Bu oyuncular ana takımla antrenman yapar, seyahat eder ve antrenman yapar; Maç günü oynamak için haftada iki antrenman kadrosu oyuncusu çağrılabilir.
Kansas City Chiefs’e karşı AFC Şampiyonası maçından önceki gece Taylor’a olan buydu, Cincinnati Bengals’in Super Bowl’a gidip gitmeyeceğini belirleyen maç. Üçüncü çeyrekte, Taylor, oyun kurucu Joe Burrow’dan bir pas yakaladı ve Cincinnati’nin öfkeli bir geri dönüşünün ardından skoru 21-21’e getirdi. (Bir noktada Chiefs maçı 21-3 önde götürdü.) Trent Taylor Super Bowl’da ikinci şansını bu şekilde elde etti.
Geçen hafta The Associated Press’e Pazar günü oynama şansı verdiği için derinden minnettar olduğunu söylemesine şaşmamalı. “Kişisel olarak benim için çok büyük bir şey çünkü bilirsiniz, bu ligdeki adamlar… erkekler 12, 15 yıl oynayacak ve asla Super Bowl’a gitme fırsatı bulamayacaklar” dedi. “Bu yüzden ilk fırsatı kaçırdığımda, bir daha geri gelip gelmeyeceğini bilmiyordum.”
Çoğu NFL oyuncusu bir Super Bowl’da asla oynamaz. Bunun nedeni çoğunlukla ortalama lig görev süresinin sadece 3,3 yıl olmasıdır. Ancak daha uzun kariyere sahip oyuncular bile – Hall of Fame’e layık olanlar da dahil olmak üzere – bırakın Super Bowl’u, bir tümen şampiyonluk maçında bile oynama fırsatı garanti edilmiyor. Ve Cleveland Browns ve Detroit Lions gibi oyunda hiç görünmeyen birçok takım var.
Taylor’ın ikinci şansı inanılmaz derecede nadirdir ve kutlamaya değerdir. Yaralanmadan geri dönüş yolunda çalışmak zordur. Sakatlıktan yeni bir takımla dönüyor ve antrenman kadrosundan AFC Şampiyonası’na mı çıkıyorsunuz? Bu neredeyse imkansız.
Taylor’ın takım arkadaşı, Joe Mixon’dan sonra bu sezon Cincinnati için 13 gol kaydetti, ancak kişisel geçmişi kariyerini rayından çıkarabilirdi. Temmuz 2014’te, bir kız öğrenciyi yumrukladığında Oklahoma Üniversitesi’ndeki birinci sınıfına başlamak üzereydi. Ona o kadar sert vurdu ki bilincini kaybetti ve yüzündeki dört kırık kemiği onarmak için rekonstrüktif cerrahi gerektirdi.
Mixon, kabahatli saldırıyla suçlandı ve 2014 sezonunun tamamı için askıya alındı, ancak 2015’te dönmesine izin verildi. NFL’ye katılmadan önce iki güçlü sezon geçirdi (O ve kadın sonunda bir anlaşmaya vardı.) Yine de, 2016’da mahkeme kararının ardından saldırının bir videosunun halka açıklanmasıyla affetmesi karmaşıktı. Mixon kadından ve Oklahoma Üniversitesi’nden özür diledi. Ancak o zamanın baş antrenörü Bob Stoops, eğer tekrar yapmak zorunda olsaydı, Mixon’u takımdan atacağını söyledi. “Bu kişilerin ikinci bir şansı olamaz” dedi.
Yoksa yapabilirler mi? Birden fazla takımın Mixon’u olmazsa olmazlar listesinden çıkardığı bildirilirken, 2017’de Bengals tarafından draft edildi. New York Post spor yazarı Mark Cannizzaro’nun Pazartesi günü yazdığı bir yazıda, Mixon “ikinci şansın değeri için bir tür poster çocuğu haline geldi”. Aldığı pas, elbette, arduvazı temizlemedi – bu yılki bir manşet “Joe Mixon’un sorunlu zaman çizelgesi” idi. Ama yine de, şiddetli saldırı gerçekleştiren ya da şiddet içeren saldırıya maruz kalan birçok insanın asla elde edemediği başka bir fırsatı var.
Bu, kimin ikinci şansı neden aldığını merak etmemi sağladı. Bu yüzden, “A Culture of Second Chances: The Promise, Practice, and Price of Start in Everyday Life” adlı kitabı yazan Colgate Üniversitesi profesörü David Newman’a ulaştım. Newman bana kültürümüzde var olan “ikinci şans senaryosu”nun -düşük bir noktanın anlatısı, ardından bir itiraf ya da özür, pişmanlık ve nihai kurtuluşun- kendini genellikle çok aleni biçimlerde, ama özellikle sporda gösterdiğini söyledi.
Bir tür yaralanma veya hastalık anlatısıdır – Taylor’ın veya 2016’da ikinci bir Super Bowl kazanmak için ciddi bir boyun yaralanmasından dönen Peyton Manning’inki gibi hikayeler. Bu durumlarda, ikinci şans basit. İyi bir şansla birlikte, kazanıldı.
Ancak yanlış davranışlardan geri dönen insanların hikayeleri de var, diyor Newman. Bu durumlarda ikinci bir şans tanınmalıdır ve bunun için herhangi bir kılavuz yoktur. Newman, “Affetme arzusu esnektir” diyor. Ve “sporcu performans sergileyebilirse, bu affetme arzusu büyür.” Elbette bir atlet, Mixon gibi.
Yani, Mixon’un ikinci şansı, takıma çok fazla katkıda bulunduğu için ortaya çıkmış olmasıyla mı bozuluyor? Başka bir deyişle, hak edildi mi?
Haklılık merceğinden bakmanın bir hata olduğunu düşünüyorum. Bunu yaparsak, bunun anlamı, arz tükenmeden önce yalnızca çok sayıda ikinci şansın verilmiş olabileceğidir. Ancak ikinci bir şansın hediyesi sınırlı değildir veya sınırlandırılmamalıdır. Bence daha fazla kişi onları almalı. Mixon bir yana, kültürümüz oldukça acımasız hale geldi. Ama bence insanlar şimdiye kadar yaptıkları en kötü şeyden daha fazlası.
Bu yılki maç Los Angeles Rams ve muhtemelen Cincinnati Bengals arasında oynanacak. İki yıl önce, Bengals NFL’deki en kötü takımdı Bu sezona kadar 1991’den beri playoff maçı kazanamamışlardı. Ve şimdi Super Bowl’da oynuyorlar. Yerli bir Cincinnatian olarak, bu, ülkeyi uzaylıların yönettiğini ve bunda da oldukça iyi bir iş çıkardığını öğrenmek gibidir.
Super Bowl, yalnızca takımlar için değil, antrenörler ve oyuncular için de kurtuluş için harika bir sahne. Ancak ikinci bir şans elde etmek, özellikle NFL’de ender bir hediyedir. Yine de, bu yılki oyunda bir tane teklif edilen iki oyuncu var.
İkinci şansları olan şey karmaşık olmalarıdır. Bazıları diğerlerinden daha fazla hak edilmiş hissediyor. Bazıları daha alaycı güçlerin sonucu gibi hissediyor. Her tür, bu oyuncuları aynı yere getirdi: Amerikan sporlarındaki en büyük oyun.
İlk alıcı Bengals geniş alıcı Trent Taylor’dır. 2019’da takım Super Bowl’a ulaştığında (Kansas City Chiefs’e kaybettiler) San Francisco 49ers ile birlikteydi. Ancak iki ameliyat ve bir enfeksiyonla sonuçlanan sezon öncesi ayak yaralanması nedeniyle o yıl sahayı hiç görmedi.
Bu sezondan önce Bengals tarafından imzalandı, ardından takımdan feragat etti – etkili bir şekilde kesildi ancak sözleşmesi diğer takımlar tarafından alındı. Feragat edildikten bir gün sonra, Taylor, esasen yedek bir takım olan Bengals’in antrenman ekibine imza attı. Bu oyuncular ana takımla antrenman yapar, seyahat eder ve antrenman yapar; Maç günü oynamak için haftada iki antrenman kadrosu oyuncusu çağrılabilir.
Kansas City Chiefs’e karşı AFC Şampiyonası maçından önceki gece Taylor’a olan buydu, Cincinnati Bengals’in Super Bowl’a gidip gitmeyeceğini belirleyen maç. Üçüncü çeyrekte, Taylor, oyun kurucu Joe Burrow’dan bir pas yakaladı ve Cincinnati’nin öfkeli bir geri dönüşünün ardından skoru 21-21’e getirdi. (Bir noktada Chiefs maçı 21-3 önde götürdü.) Trent Taylor Super Bowl’da ikinci şansını bu şekilde elde etti.
Geçen hafta The Associated Press’e Pazar günü oynama şansı verdiği için derinden minnettar olduğunu söylemesine şaşmamalı. “Kişisel olarak benim için çok büyük bir şey çünkü bilirsiniz, bu ligdeki adamlar… erkekler 12, 15 yıl oynayacak ve asla Super Bowl’a gitme fırsatı bulamayacaklar” dedi. “Bu yüzden ilk fırsatı kaçırdığımda, bir daha geri gelip gelmeyeceğini bilmiyordum.”
Çoğu NFL oyuncusu bir Super Bowl’da asla oynamaz. Bunun nedeni çoğunlukla ortalama lig görev süresinin sadece 3,3 yıl olmasıdır. Ancak daha uzun kariyere sahip oyuncular bile – Hall of Fame’e layık olanlar da dahil olmak üzere – bırakın Super Bowl’u, bir tümen şampiyonluk maçında bile oynama fırsatı garanti edilmiyor. Ve Cleveland Browns ve Detroit Lions gibi oyunda hiç görünmeyen birçok takım var.
Taylor’ın ikinci şansı inanılmaz derecede nadirdir ve kutlamaya değerdir. Yaralanmadan geri dönüş yolunda çalışmak zordur. Sakatlıktan yeni bir takımla dönüyor ve antrenman kadrosundan AFC Şampiyonası’na mı çıkıyorsunuz? Bu neredeyse imkansız.
Taylor’ın takım arkadaşı, Joe Mixon’dan sonra bu sezon Cincinnati için 13 gol kaydetti, ancak kişisel geçmişi kariyerini rayından çıkarabilirdi. Temmuz 2014’te, bir kız öğrenciyi yumrukladığında Oklahoma Üniversitesi’ndeki birinci sınıfına başlamak üzereydi. Ona o kadar sert vurdu ki bilincini kaybetti ve yüzündeki dört kırık kemiği onarmak için rekonstrüktif cerrahi gerektirdi.
Mixon, kabahatli saldırıyla suçlandı ve 2014 sezonunun tamamı için askıya alındı, ancak 2015’te dönmesine izin verildi. NFL’ye katılmadan önce iki güçlü sezon geçirdi (O ve kadın sonunda bir anlaşmaya vardı.) Yine de, 2016’da mahkeme kararının ardından saldırının bir videosunun halka açıklanmasıyla affetmesi karmaşıktı. Mixon kadından ve Oklahoma Üniversitesi’nden özür diledi. Ancak o zamanın baş antrenörü Bob Stoops, eğer tekrar yapmak zorunda olsaydı, Mixon’u takımdan atacağını söyledi. “Bu kişilerin ikinci bir şansı olamaz” dedi.
Yoksa yapabilirler mi? Birden fazla takımın Mixon’u olmazsa olmazlar listesinden çıkardığı bildirilirken, 2017’de Bengals tarafından draft edildi. New York Post spor yazarı Mark Cannizzaro’nun Pazartesi günü yazdığı bir yazıda, Mixon “ikinci şansın değeri için bir tür poster çocuğu haline geldi”. Aldığı pas, elbette, arduvazı temizlemedi – bu yılki bir manşet “Joe Mixon’un sorunlu zaman çizelgesi” idi. Ama yine de, şiddetli saldırı gerçekleştiren ya da şiddet içeren saldırıya maruz kalan birçok insanın asla elde edemediği başka bir fırsatı var.
Bu, kimin ikinci şansı neden aldığını merak etmemi sağladı. Bu yüzden, “A Culture of Second Chances: The Promise, Practice, and Price of Start in Everyday Life” adlı kitabı yazan Colgate Üniversitesi profesörü David Newman’a ulaştım. Newman bana kültürümüzde var olan “ikinci şans senaryosu”nun -düşük bir noktanın anlatısı, ardından bir itiraf ya da özür, pişmanlık ve nihai kurtuluşun- kendini genellikle çok aleni biçimlerde, ama özellikle sporda gösterdiğini söyledi.
Bir tür yaralanma veya hastalık anlatısıdır – Taylor’ın veya 2016’da ikinci bir Super Bowl kazanmak için ciddi bir boyun yaralanmasından dönen Peyton Manning’inki gibi hikayeler. Bu durumlarda, ikinci şans basit. İyi bir şansla birlikte, kazanıldı.
Ancak yanlış davranışlardan geri dönen insanların hikayeleri de var, diyor Newman. Bu durumlarda ikinci bir şans tanınmalıdır ve bunun için herhangi bir kılavuz yoktur. Newman, “Affetme arzusu esnektir” diyor. Ve “sporcu performans sergileyebilirse, bu affetme arzusu büyür.” Elbette bir atlet, Mixon gibi.
Yani, Mixon’un ikinci şansı, takıma çok fazla katkıda bulunduğu için ortaya çıkmış olmasıyla mı bozuluyor? Başka bir deyişle, hak edildi mi?
Haklılık merceğinden bakmanın bir hata olduğunu düşünüyorum. Bunu yaparsak, bunun anlamı, arz tükenmeden önce yalnızca çok sayıda ikinci şansın verilmiş olabileceğidir. Ancak ikinci bir şansın hediyesi sınırlı değildir veya sınırlandırılmamalıdır. Bence daha fazla kişi onları almalı. Mixon bir yana, kültürümüz oldukça acımasız hale geldi. Ama bence insanlar şimdiye kadar yaptıkları en kötü şeyden daha fazlası.