Lisede matematik dersinde arkadaşlarımla birlikte Tunk adında bir kart oyunu oynardık. Nazikçe görmezden geldiğimiz hoş bir genç adam olan öğretmenimiz, işinin talepleri karşısında sınıfın arkalarında tomurcuklanan dejenerelere fazla dikkat edemeyecek kadar bunalmıştı. Okulumuz kafeteryada Taco Bell standı açmıştı. O zamanlar arkadaşlarım ve benim çok paramız yoktu, bu yüzden taco fonları için sınıf arkadaşlarımızla kumar oynamaya başladık.
Geçen ay New York’un çevrimiçi veya şahsen spor kumarını yasallaştıran 30 kadar eyaletten biri olduğu zaman Tunk’u düşünüyordum. İlk gün orada yaşayan birçok arkadaşım telefonlarına bir kumar uygulaması indirdi, bir miktar para yatırdı ve ilk bahislerini ter döktü. Bu arkadaşların çoğu, sanırım, ilgilerini kaybetmeden ve devam etmeden önce birkaç oyuna bahse girecekler. Bir çift, çoğunlukla can sıkıntısından, tutarlı ama sorumlu bir şekilde bahis oynayabilir. Ancak bir ya da iki kişi sefil bir yolda gezinebilir ve kendilerini kumar bağımlılığının derin sancıları içinde bulabilir.
20’li yaşlarımın çoğunu hem çevrimiçi olarak hem de New York City ve Los Angeles’taki çeşitli kart odalarında poker oynayarak geçirdim. Bu sadece çok para kaybettiğim için değil, aynı zamanda kumarın içini boşalttığı ve tüm hırslarını ve planlarını erittiği için de korkunç bir zamandı. Çok fazla ayrıntıyla canınızı sıkmayacağım – eğer ilgilenirseniz, 2010’da bununla ilgili bir makale yazmıştım – ama bilin ki oldukça kötüydü.
Bu sorun taco parası için Tunk ile mi başladı? Yoksa kabaca beş yıl sonra, televizyonda yayınlanan poker patladığında mı başladı? 2000’lerin başında gördüğüm binlerce çevrimiçi poker reklamından etkilendim mi? Yoksa beynimde, nerede olursam olayım bir masa ve bir deste iskambil bulan bir kimyasal mı vardı?
Bilim topluluğu şu soruların bazılarına yanıt vermeye başlamış görünüyor: İspanya’dan yapılan bir araştırma, çevrimiçi kumarın yasallaştırılmasından bu yana “genç patolojik kumarbazlarda önemli bir artış” gösterdi. Yakınlık ve erişim kolaylığı geçmişte önemliydi ve şimdi yasallaştırılmış eyaletlerdeki herkes uygulamalarına bahse girebildiğinden, geleceğin bağımlıları ve düzeltmeleri arasındaki büyük bir engel kaldırıldı.
Ancak, telefonlarına son bir para yatırmak için bebek maması satan köhne bağımlılardan oluşan bir ülke tasavvur etmeden önce, uygulamalar ortaya çıkmadan önce bile spor kumarının her yerde olduğunu düşünmeliyiz. Super Bowl’a her yıl milyarlarca dolar bahis yapılıyor. Yaklaşık dört yıl önce geniş çaplı yasallaştırma başlamadan önce, bu bahislerin sadece bir kısmı Las Vegas’ta oynanıyordu. ESPN kısa süre önce masa altı bahislerinin N.F.L. ve sadece kolej futbolu oyunları yılda 95 milyar doları aştı. (“Masanın altında” genellikle bir bahisçi tarafından veya bir offshore kumar sitesi aracılığıyla alınan bahisleri ifade eder.) Mesele şu ki, insanlar her zaman spor üzerine bahis oynamışlardır ve muhtemelen her zaman, yasal olarak ya da değil.
Geçen hafta meslektaşım ve arkadaşım Kurt Streeter, spor bahisleri yüzünden hayatları mahvolmuş insanlar hakkında bir hikaye yazdı. Geçen yüzyılın başında kumar şirketlerinin agresif pazarlamasını tütün endüstrisinin taktikleriyle karşılaştırdı. Streeter’ın belirttiği gibi, bu reklamların hiçbirinde neredeyse hiçbir federal gözetim yoktur. Bu da şu soruyu gündeme getiriyor: Kumarın hayatları mahvedebilecek bir bağımlılık olduğu konusunda hemfikirsek, neden bu çevrimiçi spor kitaplarının ürünlerini kitlelere yaymasına izin veriyoruz?
Yine geçen hafta, bir bahisçi, N.F.C.’nin kesin final skorları üzerine bahse girdiğinde 20 doları yarım milyonun üzerine çıkardı. ve A.F.C. şampiyonluk maçları. Kazanma ihtimali 29.000’de 1’di. Bana düzenli bir kumar içeriği diyeti sunan sosyal medya beslemelerime, spor sektörü muhabiri Darren Rovell’in “tüm zamanların en büyük bahsi” dediği hikayeler hakimdi. Kumar, hayatta kalmak için bu tür anlatılara bağlıdır – tüm kaybedenlerin bütünleşmeye bir mega-uzunluk uzaklıkta olduklarına inanmaları gerekir.
Ortaya çıkan uzun hikayeler yeni bir şey değil, ancak son beş yılda kripto para birimlerine artan ilgi, spor hatıraları ve ticaret kartları pazarında yeniden canlanma ve ortaya çıkan spor bahisleri içeriğinde bir patlama görüldü. Robinhood ve memestock tüccarlarından oluşan orduları. Bütün bunlar kumarın biçimleridir.
İnsanlar spor kartları topladı, değişken hisse senetleri ticareti yaptı ve N.F.L. nesiller boyu tabii. Bugünlerde farklı görünen şey, sorumlu kumar oynama veya yatırım yapma iddiasının bırakılmış olmasıdır. Örneğin, Instagram veya TikTok’a giderseniz, yüz binlerce dolara satılabilecek inanılmaz derecede nadir ekleri aramak için spor kart paketlerini açmaya adanmış yüzlerce hesap bulacaksınız.
Bu, 1980’lerin sonlarında ve 90’ların başında, oyuncunun bir süper yıldıza dönüşeceği umuduyla çaylak kartları bulmaya çalıştığınız gençliğimin daha ustaca kart toplama kültüründen farklıdır. O zamanlar, birkaç yıl içinde 50$ değer kazanan bir kart, önemli bir kazanç olarak kabul edilirdi. Bugün çocuklar, Willy Wonka çikolataları gibi az çok işlev gören dijital paketlere binlerce dolar harcıyor: Şanslı bir kişi, altın bilet Luka Doncic forması 4.6 milyon dolar değerindeki çaylak kartını bulabilirken, diğer herkes tüm yatırımını kaybeder.
Benzer şekilde, spor kumar şirketleri, bir bahisçinin birkaç bahsi tek bir süper bilette birleştirmesine izin veren farklı türde bahisleri abartmaya başladı. Geçen hafta sonu “tüm zamanların en büyük bahsi”, çevrimiçi bahisten önce hiçbir spor kitabının alamayacağı bir maçtı. Bunun nedeni kumarhane için çok fazla risk taşıması değil – her ev 29.000’de 1 oranında bir bahis oynamaktan memnuniyet duyacaktır – daha ziyade bunun için bir pazar olmadığı için. Bugün, birçok popüler spor podcast’i, aynı oyun karşılaşmaları ve benzerlerini sunan bazı spor bahisleri uygulaması tarafından desteklenmektedir.
Bu, örneğin yerel bahisçinize beş bahis yaptığınız ve üç kaybettiğiniz, iki kazandığınız ve tüm işlemde biraz geride kaldığınız eski spor bahis günlerinden oldukça bir değişiklik oluşturuyor. Ayrıca, yasallaştırmanın daha fazla insanı kumar oynamaya yönlendireceğinden şüphe duyulmamalıdır. O halde ilgili soru, bir artışın boyutunun ve süresinin, yasallaştırılmış kumarın vergi ve eğlence faydalarını dengeleyen önemli toplumsal zararlara yol açıp açmayacağıdır.
Bugünkü geniş kapsamlı yasallaştırmanın uzun vadeli bir sorunlu kumar salgınına yol açacağından biraz şüpheliyim. Bu uygulamalar çoğunlukla, geçmiş dönemlerde bir denizaşırı siteye veya bahisçiye giden yolu bulan genç, erkek spor hayranlarını hedef alıyor gibi görünüyor. Güçlendirilmiş, saçma sapan oyunlarda daha fazla para kaybedebilirler, ancak kumarbazların çoğu uzun vadede kaybettiği için muhtemelen yine de iflas edeceklerdi.
Ancak kripto para satın almak ile spor bahisleri ya da hisse senedi ticareti yapmak arasındaki farkı artık gerçekten anlayamıyor olmam konusunda rahatsız edici bir şey olduğunu düşünüyorum. Anlatıların tümü, ister parlay yoluyla ister NFT’lere veya GameStop hisselerine yatırım yaparak, hayatınızı değiştirebilecek ödemelerle tek bir mega kumarda birleşti. Bu bize bu ürünlerin arkasındaki şirketler hakkında pek bir şey söylemiyor – sadece kullanıcı tabanlarını ve karlarını en üst düzeye çıkarmak için ne gerekiyorsa yapıyorlar – ancak bunun bugünün gençliğinde yalnızca belirsizlik ve korku tarafından şiddetlenen bir çaresizliği yansıtıp yansıtmadığını merak ediyorum. son iki yılın.
Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresinden bana bir not gönderin.
Opinion ve The New York Times Magazine yazarlarından Jay Caspian Kang (@jaycaspiankang), “The Loneliest Americans”ın yazarıdır.
Geçen ay New York’un çevrimiçi veya şahsen spor kumarını yasallaştıran 30 kadar eyaletten biri olduğu zaman Tunk’u düşünüyordum. İlk gün orada yaşayan birçok arkadaşım telefonlarına bir kumar uygulaması indirdi, bir miktar para yatırdı ve ilk bahislerini ter döktü. Bu arkadaşların çoğu, sanırım, ilgilerini kaybetmeden ve devam etmeden önce birkaç oyuna bahse girecekler. Bir çift, çoğunlukla can sıkıntısından, tutarlı ama sorumlu bir şekilde bahis oynayabilir. Ancak bir ya da iki kişi sefil bir yolda gezinebilir ve kendilerini kumar bağımlılığının derin sancıları içinde bulabilir.
20’li yaşlarımın çoğunu hem çevrimiçi olarak hem de New York City ve Los Angeles’taki çeşitli kart odalarında poker oynayarak geçirdim. Bu sadece çok para kaybettiğim için değil, aynı zamanda kumarın içini boşalttığı ve tüm hırslarını ve planlarını erittiği için de korkunç bir zamandı. Çok fazla ayrıntıyla canınızı sıkmayacağım – eğer ilgilenirseniz, 2010’da bununla ilgili bir makale yazmıştım – ama bilin ki oldukça kötüydü.
Bu sorun taco parası için Tunk ile mi başladı? Yoksa kabaca beş yıl sonra, televizyonda yayınlanan poker patladığında mı başladı? 2000’lerin başında gördüğüm binlerce çevrimiçi poker reklamından etkilendim mi? Yoksa beynimde, nerede olursam olayım bir masa ve bir deste iskambil bulan bir kimyasal mı vardı?
Bilim topluluğu şu soruların bazılarına yanıt vermeye başlamış görünüyor: İspanya’dan yapılan bir araştırma, çevrimiçi kumarın yasallaştırılmasından bu yana “genç patolojik kumarbazlarda önemli bir artış” gösterdi. Yakınlık ve erişim kolaylığı geçmişte önemliydi ve şimdi yasallaştırılmış eyaletlerdeki herkes uygulamalarına bahse girebildiğinden, geleceğin bağımlıları ve düzeltmeleri arasındaki büyük bir engel kaldırıldı.
Ancak, telefonlarına son bir para yatırmak için bebek maması satan köhne bağımlılardan oluşan bir ülke tasavvur etmeden önce, uygulamalar ortaya çıkmadan önce bile spor kumarının her yerde olduğunu düşünmeliyiz. Super Bowl’a her yıl milyarlarca dolar bahis yapılıyor. Yaklaşık dört yıl önce geniş çaplı yasallaştırma başlamadan önce, bu bahislerin sadece bir kısmı Las Vegas’ta oynanıyordu. ESPN kısa süre önce masa altı bahislerinin N.F.L. ve sadece kolej futbolu oyunları yılda 95 milyar doları aştı. (“Masanın altında” genellikle bir bahisçi tarafından veya bir offshore kumar sitesi aracılığıyla alınan bahisleri ifade eder.) Mesele şu ki, insanlar her zaman spor üzerine bahis oynamışlardır ve muhtemelen her zaman, yasal olarak ya da değil.
Geçen hafta meslektaşım ve arkadaşım Kurt Streeter, spor bahisleri yüzünden hayatları mahvolmuş insanlar hakkında bir hikaye yazdı. Geçen yüzyılın başında kumar şirketlerinin agresif pazarlamasını tütün endüstrisinin taktikleriyle karşılaştırdı. Streeter’ın belirttiği gibi, bu reklamların hiçbirinde neredeyse hiçbir federal gözetim yoktur. Bu da şu soruyu gündeme getiriyor: Kumarın hayatları mahvedebilecek bir bağımlılık olduğu konusunda hemfikirsek, neden bu çevrimiçi spor kitaplarının ürünlerini kitlelere yaymasına izin veriyoruz?
Yine geçen hafta, bir bahisçi, N.F.C.’nin kesin final skorları üzerine bahse girdiğinde 20 doları yarım milyonun üzerine çıkardı. ve A.F.C. şampiyonluk maçları. Kazanma ihtimali 29.000’de 1’di. Bana düzenli bir kumar içeriği diyeti sunan sosyal medya beslemelerime, spor sektörü muhabiri Darren Rovell’in “tüm zamanların en büyük bahsi” dediği hikayeler hakimdi. Kumar, hayatta kalmak için bu tür anlatılara bağlıdır – tüm kaybedenlerin bütünleşmeye bir mega-uzunluk uzaklıkta olduklarına inanmaları gerekir.
Ortaya çıkan uzun hikayeler yeni bir şey değil, ancak son beş yılda kripto para birimlerine artan ilgi, spor hatıraları ve ticaret kartları pazarında yeniden canlanma ve ortaya çıkan spor bahisleri içeriğinde bir patlama görüldü. Robinhood ve memestock tüccarlarından oluşan orduları. Bütün bunlar kumarın biçimleridir.
İnsanlar spor kartları topladı, değişken hisse senetleri ticareti yaptı ve N.F.L. nesiller boyu tabii. Bugünlerde farklı görünen şey, sorumlu kumar oynama veya yatırım yapma iddiasının bırakılmış olmasıdır. Örneğin, Instagram veya TikTok’a giderseniz, yüz binlerce dolara satılabilecek inanılmaz derecede nadir ekleri aramak için spor kart paketlerini açmaya adanmış yüzlerce hesap bulacaksınız.
Bu, 1980’lerin sonlarında ve 90’ların başında, oyuncunun bir süper yıldıza dönüşeceği umuduyla çaylak kartları bulmaya çalıştığınız gençliğimin daha ustaca kart toplama kültüründen farklıdır. O zamanlar, birkaç yıl içinde 50$ değer kazanan bir kart, önemli bir kazanç olarak kabul edilirdi. Bugün çocuklar, Willy Wonka çikolataları gibi az çok işlev gören dijital paketlere binlerce dolar harcıyor: Şanslı bir kişi, altın bilet Luka Doncic forması 4.6 milyon dolar değerindeki çaylak kartını bulabilirken, diğer herkes tüm yatırımını kaybeder.
Benzer şekilde, spor kumar şirketleri, bir bahisçinin birkaç bahsi tek bir süper bilette birleştirmesine izin veren farklı türde bahisleri abartmaya başladı. Geçen hafta sonu “tüm zamanların en büyük bahsi”, çevrimiçi bahisten önce hiçbir spor kitabının alamayacağı bir maçtı. Bunun nedeni kumarhane için çok fazla risk taşıması değil – her ev 29.000’de 1 oranında bir bahis oynamaktan memnuniyet duyacaktır – daha ziyade bunun için bir pazar olmadığı için. Bugün, birçok popüler spor podcast’i, aynı oyun karşılaşmaları ve benzerlerini sunan bazı spor bahisleri uygulaması tarafından desteklenmektedir.
Bu, örneğin yerel bahisçinize beş bahis yaptığınız ve üç kaybettiğiniz, iki kazandığınız ve tüm işlemde biraz geride kaldığınız eski spor bahis günlerinden oldukça bir değişiklik oluşturuyor. Ayrıca, yasallaştırmanın daha fazla insanı kumar oynamaya yönlendireceğinden şüphe duyulmamalıdır. O halde ilgili soru, bir artışın boyutunun ve süresinin, yasallaştırılmış kumarın vergi ve eğlence faydalarını dengeleyen önemli toplumsal zararlara yol açıp açmayacağıdır.
Bugünkü geniş kapsamlı yasallaştırmanın uzun vadeli bir sorunlu kumar salgınına yol açacağından biraz şüpheliyim. Bu uygulamalar çoğunlukla, geçmiş dönemlerde bir denizaşırı siteye veya bahisçiye giden yolu bulan genç, erkek spor hayranlarını hedef alıyor gibi görünüyor. Güçlendirilmiş, saçma sapan oyunlarda daha fazla para kaybedebilirler, ancak kumarbazların çoğu uzun vadede kaybettiği için muhtemelen yine de iflas edeceklerdi.
Ancak kripto para satın almak ile spor bahisleri ya da hisse senedi ticareti yapmak arasındaki farkı artık gerçekten anlayamıyor olmam konusunda rahatsız edici bir şey olduğunu düşünüyorum. Anlatıların tümü, ister parlay yoluyla ister NFT’lere veya GameStop hisselerine yatırım yaparak, hayatınızı değiştirebilecek ödemelerle tek bir mega kumarda birleşti. Bu bize bu ürünlerin arkasındaki şirketler hakkında pek bir şey söylemiyor – sadece kullanıcı tabanlarını ve karlarını en üst düzeye çıkarmak için ne gerekiyorsa yapıyorlar – ancak bunun bugünün gençliğinde yalnızca belirsizlik ve korku tarafından şiddetlenen bir çaresizliği yansıtıp yansıtmadığını merak ediyorum. son iki yılın.
Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresinden bana bir not gönderin.
Opinion ve The New York Times Magazine yazarlarından Jay Caspian Kang (@jaycaspiankang), “The Loneliest Americans”ın yazarıdır.