Kısa süre önce uluslararası ticaretin bazı Batılı ulusları – özellikle Almanya’yı – otokrasiye karşı koymak konusunda nasıl isteksiz hale getirdiğini yazmıştım. Almanya, Vladimir Putin’e verdiği yanıtta sadece çelimsiz olmadı; Viktor Orban demokrasiyi ortadan kaldırırken, o ve diğer Avrupa ülkeleri Macaristan’a ekonomik yardım sağlamaya devam etti ve hatta devam etti.
Buna cevaben Avrupalılardan, Amerikan demokrasisinin de tehdit altında olduğu ve bazı sağcı politikacılarımızın en az Orban kadar kötü olduğu konusunda mail aldım. Kabul! Ama tartışmamın amacı bu değildi. Ve örneğin, yapabilseydi Ron DeSantis’in Florida’nın Orban’ı olacağına inanmaya oldukça istekli olsam da, eyalet valilerinin egemen ulusların yöneticileri kadar baskıcı gücü yoktur.
Yine de, Avrupalı ve ABD’li etno-milliyetçilerin karşılaştırılması bazı ilginç soruları gündeme getiriyor. Özellikle, GOP tam anlamıyla antidemokratik bir parti haline geldiğinden, neden aynı zamanda plütokratların partisi ve birçok işçi sınıfı destekçisine yardımcı olabilecek herhangi bir politikanın düşmanı olarak kaldı?
Bulmacayı anlamak için, Fransa’nın bir sonraki cumhurbaşkanı olma konusunda ciddi bir şansa sahip olan Marine Le Pen’in politika pozisyonlarını düşünün. Partisi, daha önce Ulusal Cephe olarak adlandırılan Ulusal Ralli, genellikle sağcı olarak tanımlanıyor. Sosyal konularda ise; özellikle, parti büyük ölçüde göçmenlere yönelik düşmanlığı ve bunların Fransa’nın ulusal kimliğine yönelik tehdit oluşturduğu iddiasıyla tanımlanıyor. Ancak ekonomi politikası konusunda Le Pen, Başkan Emmanuel Macron’un solunda.
Şimdi, bağlamı anlamak önemlidir. Fransa, ABD ilericilerinin en çılgın hayallerinin ötesinde bir ölçekte sosyal faydalar sağlıyor: evrensel sağlık devası, devasa aile yardımları ve daha fazlası. Macron, bu sistemin temellerine meydan okumuyor. Bununla birlikte, özellikle emeklilik yaşını yükselterek bazı faydaları azaltmaya çalışıyor. Aksine Le Pen, bazı işçiler için emeklilik yaşını düşürmek istiyor.
Le Pen için bir dava açmıyorum. Kazanırsa, Fransa, Avrupa ve dünya için sonuçları korkunç olacak. Ancak onun platformunda gerçek bir popülizm – işçilere gerçekten yardımcı olabilecek politikaların savunuculuğu – var.
Bunu, önde gelen ABD Cumhuriyetçilerinin tutumlarıyla karşılaştırın. Resmi Cumhuriyet ekonomik programının ne olduğunu söyleyemem, çünkü partide bir tane yok – aslında, iktidarı yeniden kazanırsa ne yapacağını söylemeden
değil bir noktaya değindi.
Bununla birlikte, partinin en son iktidardayken ne yaptığını biliyoruz: Zenginlere büyük vergi indirimleri yaparken, on milyonlarca kişinin para kazanmasına neden olacak Uygun Fiyatlı Deva Yasası’nı neredeyse yürürlükten kaldırmayı başardı. Amerikalılar sağlık sigortasını kaybedecek. Kontrolü yeniden ele geçirmesi halinde yeniden işçi karşıtı, plütokrat yanlısı politikalar izlemeyeceğine inanmak için hiçbir neden yok.
Eyalet düzeyinde, Kansas’taki fiyasko, görünüşe göre Cumhuriyetçilerin zenginler için vergi indirimlerinin sihirli gücüne olan inancını sarsacak hiçbir şey yapmadı. Mississippi – Amerika’nın en fakir, en düşük yaşam beklentisine sahip ve kırsal hastanelerinin çökmesiyle karşı karşıya olan eyaleti – gelir vergilerini düşürüyor.
Ve yakın zamanda Cumhuriyetçi senatörlük kampanyasına başkanlık eden Florida Senatörü Rick Scott, vergi artışları için çağrıda bulunan bir “Amerika’yı Kurtarma” planını yayınladı. ) gelirleri (bordro vergilerini, satış vergilerini vb. hissetseler bile) gelir vergilerini paylaşmayacak kadar düşük olan Amerikalıların yarısında. Ayrıca, Sosyal Güvenlik ve Medicare’in nasıl korunacağına dair herhangi bir öneri sunmadan iflasa doğru gittiği konusunda yanlış bir şekilde uyardı.
Kıdemli Cumhuriyetçiler Scott’ın gündemini desteklemediklerini, ancak asıl gündemlerinin ne olduğunu açıklamadıklarını söylediler – ve görüşlerinin parti içinde geniş bir desteğe sahip olduğunu öne sürerek Scott’ı kilit kampanya konumunda bıraktılar. .
Yani her şey Cumhuriyetçi Parti’nin her zamanki gibi varlıklı ve işçi karşıtı olduğunu gösteriyor. Sağcı Avrupa partilerinin aksine, gerçek popülizme yönelik herhangi bir jest yapmadı. Niye ya?
Cevap, muhtemelen, GOP’un “elitlere” saldırsa bile, yapabileceğini düşündüğü için plütokratlara hitap etmesidir. Ne de olsa, plütokratlar ve dost canlısı kapitalistler için birer yer olmak, yalnızca kampanya katkıları şeklinde değil, aynı zamanda kişisel zenginleşme biçiminde de somut ödüller sağlayabilir.
Ve Cumhuriyetçi Parti, bu ödüllerin peşinden gitmek için herhangi bir bedel ödeyeceğine inanmıyor. Destekçilerinin eleştirel ırk teorisinin kınanmasına odaklanacağına ve komplo teorilerini satın alacağına inanıyor – Cumhuriyetçilerin neredeyse yarısı, üst düzey Demokratların çocuk seks ticaretine karıştığını kabul ediyor – partinin çok zenginler için ne yaptığının bile farkında değiller. . The Times, Jared Kushner’ın Suudilerle yaptığı son derece tartışmalı 2 milyar dolarlık anlaşmayı ortaya çıkardıktan sonra, Fox News, Hunter Biden’ı durmadan harap ederken raporu görmezden geldi.
Bu sinizmin geri tepeceğini gönül rahatlığıyla söyleyebilmeyi isterdim. Ama yapamam. Özellikle ekmek ve tereyağı konularında kampanya yürütmek isteyen Demokratlar, seçmenlerin ekmeğini kimin yağladığını anlayacaklarını varsayıyorlar. Ve bu hiç de güvenli bir varsayım gibi görünmüyor.
The Times, editöre gönderilen çeşitli mektupları yayınlamaya kararlıdır. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Buna cevaben Avrupalılardan, Amerikan demokrasisinin de tehdit altında olduğu ve bazı sağcı politikacılarımızın en az Orban kadar kötü olduğu konusunda mail aldım. Kabul! Ama tartışmamın amacı bu değildi. Ve örneğin, yapabilseydi Ron DeSantis’in Florida’nın Orban’ı olacağına inanmaya oldukça istekli olsam da, eyalet valilerinin egemen ulusların yöneticileri kadar baskıcı gücü yoktur.
Yine de, Avrupalı ve ABD’li etno-milliyetçilerin karşılaştırılması bazı ilginç soruları gündeme getiriyor. Özellikle, GOP tam anlamıyla antidemokratik bir parti haline geldiğinden, neden aynı zamanda plütokratların partisi ve birçok işçi sınıfı destekçisine yardımcı olabilecek herhangi bir politikanın düşmanı olarak kaldı?
Bulmacayı anlamak için, Fransa’nın bir sonraki cumhurbaşkanı olma konusunda ciddi bir şansa sahip olan Marine Le Pen’in politika pozisyonlarını düşünün. Partisi, daha önce Ulusal Cephe olarak adlandırılan Ulusal Ralli, genellikle sağcı olarak tanımlanıyor. Sosyal konularda ise; özellikle, parti büyük ölçüde göçmenlere yönelik düşmanlığı ve bunların Fransa’nın ulusal kimliğine yönelik tehdit oluşturduğu iddiasıyla tanımlanıyor. Ancak ekonomi politikası konusunda Le Pen, Başkan Emmanuel Macron’un solunda.
Şimdi, bağlamı anlamak önemlidir. Fransa, ABD ilericilerinin en çılgın hayallerinin ötesinde bir ölçekte sosyal faydalar sağlıyor: evrensel sağlık devası, devasa aile yardımları ve daha fazlası. Macron, bu sistemin temellerine meydan okumuyor. Bununla birlikte, özellikle emeklilik yaşını yükselterek bazı faydaları azaltmaya çalışıyor. Aksine Le Pen, bazı işçiler için emeklilik yaşını düşürmek istiyor.
Le Pen için bir dava açmıyorum. Kazanırsa, Fransa, Avrupa ve dünya için sonuçları korkunç olacak. Ancak onun platformunda gerçek bir popülizm – işçilere gerçekten yardımcı olabilecek politikaların savunuculuğu – var.
Bunu, önde gelen ABD Cumhuriyetçilerinin tutumlarıyla karşılaştırın. Resmi Cumhuriyet ekonomik programının ne olduğunu söyleyemem, çünkü partide bir tane yok – aslında, iktidarı yeniden kazanırsa ne yapacağını söylemeden
değil bir noktaya değindi.
Bununla birlikte, partinin en son iktidardayken ne yaptığını biliyoruz: Zenginlere büyük vergi indirimleri yaparken, on milyonlarca kişinin para kazanmasına neden olacak Uygun Fiyatlı Deva Yasası’nı neredeyse yürürlükten kaldırmayı başardı. Amerikalılar sağlık sigortasını kaybedecek. Kontrolü yeniden ele geçirmesi halinde yeniden işçi karşıtı, plütokrat yanlısı politikalar izlemeyeceğine inanmak için hiçbir neden yok.
Eyalet düzeyinde, Kansas’taki fiyasko, görünüşe göre Cumhuriyetçilerin zenginler için vergi indirimlerinin sihirli gücüne olan inancını sarsacak hiçbir şey yapmadı. Mississippi – Amerika’nın en fakir, en düşük yaşam beklentisine sahip ve kırsal hastanelerinin çökmesiyle karşı karşıya olan eyaleti – gelir vergilerini düşürüyor.
Ve yakın zamanda Cumhuriyetçi senatörlük kampanyasına başkanlık eden Florida Senatörü Rick Scott, vergi artışları için çağrıda bulunan bir “Amerika’yı Kurtarma” planını yayınladı. ) gelirleri (bordro vergilerini, satış vergilerini vb. hissetseler bile) gelir vergilerini paylaşmayacak kadar düşük olan Amerikalıların yarısında. Ayrıca, Sosyal Güvenlik ve Medicare’in nasıl korunacağına dair herhangi bir öneri sunmadan iflasa doğru gittiği konusunda yanlış bir şekilde uyardı.
Kıdemli Cumhuriyetçiler Scott’ın gündemini desteklemediklerini, ancak asıl gündemlerinin ne olduğunu açıklamadıklarını söylediler – ve görüşlerinin parti içinde geniş bir desteğe sahip olduğunu öne sürerek Scott’ı kilit kampanya konumunda bıraktılar. .
Yani her şey Cumhuriyetçi Parti’nin her zamanki gibi varlıklı ve işçi karşıtı olduğunu gösteriyor. Sağcı Avrupa partilerinin aksine, gerçek popülizme yönelik herhangi bir jest yapmadı. Niye ya?
Cevap, muhtemelen, GOP’un “elitlere” saldırsa bile, yapabileceğini düşündüğü için plütokratlara hitap etmesidir. Ne de olsa, plütokratlar ve dost canlısı kapitalistler için birer yer olmak, yalnızca kampanya katkıları şeklinde değil, aynı zamanda kişisel zenginleşme biçiminde de somut ödüller sağlayabilir.
Ve Cumhuriyetçi Parti, bu ödüllerin peşinden gitmek için herhangi bir bedel ödeyeceğine inanmıyor. Destekçilerinin eleştirel ırk teorisinin kınanmasına odaklanacağına ve komplo teorilerini satın alacağına inanıyor – Cumhuriyetçilerin neredeyse yarısı, üst düzey Demokratların çocuk seks ticaretine karıştığını kabul ediyor – partinin çok zenginler için ne yaptığının bile farkında değiller. . The Times, Jared Kushner’ın Suudilerle yaptığı son derece tartışmalı 2 milyar dolarlık anlaşmayı ortaya çıkardıktan sonra, Fox News, Hunter Biden’ı durmadan harap ederken raporu görmezden geldi.
Bu sinizmin geri tepeceğini gönül rahatlığıyla söyleyebilmeyi isterdim. Ama yapamam. Özellikle ekmek ve tereyağı konularında kampanya yürütmek isteyen Demokratlar, seçmenlerin ekmeğini kimin yağladığını anlayacaklarını varsayıyorlar. Ve bu hiç de güvenli bir varsayım gibi görünmüyor.
The Times, editöre gönderilen çeşitli mektupları yayınlamaya kararlıdır. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .