Kansas hakkında ünlü bir hikayede, kahraman fantastik bir diyarda bir keşif yolculuğuna çıkar, kendisi hakkında bir şeyler öğrenir, sonra topuklarını tıklayarak rahat bir yere döner ve “Ev gibisi yok. ”
HBO’nun Pazar günü başlayan sevimli ve eksantrik “Somebody Somewhere”de, yüreğinde bir şarkı olan Kansaslı bir kadın, yolunu bulmak için yola çıkıyor, ayrılarak değil, kalarak. Bir dizi renkli arkadaş var. Sonunda bir kasırga ve küçük bir köpek bile var.
Ancak eve dönüş ve gerçekten evde hissetmeye gelmek çok daha karmaşık bir süreçtir.
Sam (Bridget Everett), o zamandan beri ölen hasta kardeşi Holly’ye bakmak için memleketine geri döndü. Bir zamanlar profesyonel olmayı hayal eden yetenekli bir şarkıcı olan Sam, şimdi gecelerini kanepede uyuyarak ve günlerini bir test değerlendirme merkezinde floresan ışıklar altında kompozisyon okuyarak geçiriyor. Yanında rahat hissettiği birkaç kişiden biri olan babasına (Mike Hagerty) itiraf ederken, “Buraya nereye ait olduğumu gerçekten bilmiyorum. ”
Sam’in memleketinde yeni bir ev bulma yolu, test merkezinde bir meslektaşı olan ve onunla birlikte lise gösteri korosunda olduğunu öğrendiği Joel (Jeff Hiller) ile arkadaş olmasıyla başlar. (“Her şey yolunda” diyor. “Pek çok insan beni hatırlamıyor. ”) Joel onu, gey sakinleri ve diğer özgür ruhları topluluktan çeken yarı onaylı bir kabare partisi olan “Koro Çalışması”na davet ettiğinde Mesai sonrası bir alışveriş merkezindeki kilisede düzenlenen , sesini ve yerini bulmaya ve kendi ailesindeki gizli karmaşayı çözmeye başlar.
Everett’in memleketi Manhattan, Kan’da geçen “Somebody Somewhere”, tuhaf Brooklynliler üzerine yüksek THC çalışması olan “High Maintenance” için yazan Hannah Bos ve Paul Thureen tarafından yaratıldı. Burada, belki de karikatüre direndikleri için televizyonda pek sık görmediğiniz kıyıdan uzak karakterleri kucaklıyorlar.
Gündüzleri bir üniversitenin toprak bilimi bölümünün başkanlığını yapan karizmatik Fred Rococo (komedyen ve drag king Murray Hill) tarafından M.C. tarafından yönetilen Choir Practice’de dışarıdan gelenler ve gösteri tekneleri var; Sam’inki gibi çiftçi aileleri, omurgasız babası ve içme alışkanlığını gizleyen bir annesi (Jane Brody); ve Sam ve Joel gibi 40’lı yaşlarında olan ve hala hayatlarının nasıl olabileceğini anlamaya çalışan insanlar. Dindar insanlar, queer insanlar ve mavi yakalılar ve yaratıcı insanlar var ve hepsinden öte, bu kategorilerin hiçbirinin birbirini dışlamaması gerekmediğinin kabulü var.
Birlikte, kahkahaları performanstan birden fazla sözden gelen, iyi gözlemlenmiş bir komedi oluşturuyorlar. Ev yapımı çılgın hava – biraz cüretkar, biraz Burl Ives – Everett’in bir şarkıcı-çizgi roman olarak şehvetli, her şeye izin veren sahne kişiliğine aşina iseniz beklediğiniz gibi değil.
Performansı ölçülü ve gerçek, bakımlı bir toprak yatağı kadar zengin ve katmanlı. Sam, kendine acıyan annesine ve eşcinsel olan Holly’ye karşı “günahkarı sev, günahtan nefret et” tavrına sahip olan kız kardeşi Tricia’ya (Mary Catherine Garrison) uzun süredir öfkeyle köpürüyor. Ama konu geleceğiyle yüzleşmeye geldiğinde Sam çok daha çekingen ve emin değil.
Yardımcı oyuncu kadrosu mükemmel, özellikle de şovu sık sık çalan Hiller. Joel’i, arkadaşları için sakladığı alaycı bir zekası ve alaycı Sam’in onunla alay ettiği ev yapımı vizyon panosuna döktüğü hülyalı bir iyimserliği ile tatlı, orta yaşlı, eşcinsel bir Richie Cunningham gibidir. Everett ve Hiller’ın kazanan bir arkadaş kimyası var ve “Somebody Somewhere” onun parlamasına izin verecek kadar cömert.
Murray Hill, solda ve Jeff Hiller “Somebody Somewhere. ” Dizide düzenli bir kabare partisi, yerel özgür ruhlar için bir sığınaktır. Kredi. . . HBO
Gösterinin ruhu da cömert, hatta ilk başta düşman gibi görünen karakterler için bile; Örneğin Tricia, bir kilise-kadın üstünlüğü notu ile başlar, ancak daha nüanslı ve sempatik hale gelir. Aslında, “Somebody Somewhere” bir hata için cömert olabilir, çünkü topluluktaki diğer hikayeler ön plana çıkarken Sam’in mücadelesi zaman zaman kaybolur.
Ancak bu geniş odağı çoğunlukla bir güç olarak görüyorum, sezona seriyi uzun vadede sürdürebilecekmiş gibi bir derinlik (hızlı bir şekilde yedi bölümden fazla) veriyor. Ne de olsa bu koro ruhuyla yapılmış bir gösteri. Seslerin birbirine karışmasına izin vermelisin.
Ve Everett solo yaptığında hala çarpıcı olabiliyor. Sezonda bir ton arsa yok – Tricia’nın video oyunu oynayan aptal kocasını (Danny McCarthy) çevreleyen küçük çaplı bir gizem bir miktar iskele sağlıyor – ancak Everett, Sam geçmişiyle yüzleşirken izleyiciye tamamen yatırım yapıyor. Bazen lise yıllığınıza bakmak bir ejderhayla yüzleşmek kadar üzücü olabilir.
Sam nihayet Koro Antrenmanı’nda sahneye çıktığında, “Somebody Somewhere” acıdan çok tatlı bir şey olarak ortaya çıkıyor. Lise korosunun şanlı günlerinden bir parça Peter Gabriel’in “Don’t Give Up”ını seslendiriyor ve sahnede klavyenin arkasında bir şovmen olan utangaç Joel, Kate Bush’u düetin bir parçası haline getiriyor. “Vazgeçme,” diye şarkı söylüyor. “Çünkü bir yerlerde ait olduğumuz bir yer var. ”
HBO’nun Pazar günü başlayan sevimli ve eksantrik “Somebody Somewhere”de, yüreğinde bir şarkı olan Kansaslı bir kadın, yolunu bulmak için yola çıkıyor, ayrılarak değil, kalarak. Bir dizi renkli arkadaş var. Sonunda bir kasırga ve küçük bir köpek bile var.
Ancak eve dönüş ve gerçekten evde hissetmeye gelmek çok daha karmaşık bir süreçtir.
Sam (Bridget Everett), o zamandan beri ölen hasta kardeşi Holly’ye bakmak için memleketine geri döndü. Bir zamanlar profesyonel olmayı hayal eden yetenekli bir şarkıcı olan Sam, şimdi gecelerini kanepede uyuyarak ve günlerini bir test değerlendirme merkezinde floresan ışıklar altında kompozisyon okuyarak geçiriyor. Yanında rahat hissettiği birkaç kişiden biri olan babasına (Mike Hagerty) itiraf ederken, “Buraya nereye ait olduğumu gerçekten bilmiyorum. ”
Sam’in memleketinde yeni bir ev bulma yolu, test merkezinde bir meslektaşı olan ve onunla birlikte lise gösteri korosunda olduğunu öğrendiği Joel (Jeff Hiller) ile arkadaş olmasıyla başlar. (“Her şey yolunda” diyor. “Pek çok insan beni hatırlamıyor. ”) Joel onu, gey sakinleri ve diğer özgür ruhları topluluktan çeken yarı onaylı bir kabare partisi olan “Koro Çalışması”na davet ettiğinde Mesai sonrası bir alışveriş merkezindeki kilisede düzenlenen , sesini ve yerini bulmaya ve kendi ailesindeki gizli karmaşayı çözmeye başlar.
Everett’in memleketi Manhattan, Kan’da geçen “Somebody Somewhere”, tuhaf Brooklynliler üzerine yüksek THC çalışması olan “High Maintenance” için yazan Hannah Bos ve Paul Thureen tarafından yaratıldı. Burada, belki de karikatüre direndikleri için televizyonda pek sık görmediğiniz kıyıdan uzak karakterleri kucaklıyorlar.
Gündüzleri bir üniversitenin toprak bilimi bölümünün başkanlığını yapan karizmatik Fred Rococo (komedyen ve drag king Murray Hill) tarafından M.C. tarafından yönetilen Choir Practice’de dışarıdan gelenler ve gösteri tekneleri var; Sam’inki gibi çiftçi aileleri, omurgasız babası ve içme alışkanlığını gizleyen bir annesi (Jane Brody); ve Sam ve Joel gibi 40’lı yaşlarında olan ve hala hayatlarının nasıl olabileceğini anlamaya çalışan insanlar. Dindar insanlar, queer insanlar ve mavi yakalılar ve yaratıcı insanlar var ve hepsinden öte, bu kategorilerin hiçbirinin birbirini dışlamaması gerekmediğinin kabulü var.
Birlikte, kahkahaları performanstan birden fazla sözden gelen, iyi gözlemlenmiş bir komedi oluşturuyorlar. Ev yapımı çılgın hava – biraz cüretkar, biraz Burl Ives – Everett’in bir şarkıcı-çizgi roman olarak şehvetli, her şeye izin veren sahne kişiliğine aşina iseniz beklediğiniz gibi değil.
Performansı ölçülü ve gerçek, bakımlı bir toprak yatağı kadar zengin ve katmanlı. Sam, kendine acıyan annesine ve eşcinsel olan Holly’ye karşı “günahkarı sev, günahtan nefret et” tavrına sahip olan kız kardeşi Tricia’ya (Mary Catherine Garrison) uzun süredir öfkeyle köpürüyor. Ama konu geleceğiyle yüzleşmeye geldiğinde Sam çok daha çekingen ve emin değil.
Yardımcı oyuncu kadrosu mükemmel, özellikle de şovu sık sık çalan Hiller. Joel’i, arkadaşları için sakladığı alaycı bir zekası ve alaycı Sam’in onunla alay ettiği ev yapımı vizyon panosuna döktüğü hülyalı bir iyimserliği ile tatlı, orta yaşlı, eşcinsel bir Richie Cunningham gibidir. Everett ve Hiller’ın kazanan bir arkadaş kimyası var ve “Somebody Somewhere” onun parlamasına izin verecek kadar cömert.
Murray Hill, solda ve Jeff Hiller “Somebody Somewhere. ” Dizide düzenli bir kabare partisi, yerel özgür ruhlar için bir sığınaktır. Kredi. . . HBO
Gösterinin ruhu da cömert, hatta ilk başta düşman gibi görünen karakterler için bile; Örneğin Tricia, bir kilise-kadın üstünlüğü notu ile başlar, ancak daha nüanslı ve sempatik hale gelir. Aslında, “Somebody Somewhere” bir hata için cömert olabilir, çünkü topluluktaki diğer hikayeler ön plana çıkarken Sam’in mücadelesi zaman zaman kaybolur.
Ancak bu geniş odağı çoğunlukla bir güç olarak görüyorum, sezona seriyi uzun vadede sürdürebilecekmiş gibi bir derinlik (hızlı bir şekilde yedi bölümden fazla) veriyor. Ne de olsa bu koro ruhuyla yapılmış bir gösteri. Seslerin birbirine karışmasına izin vermelisin.
Ve Everett solo yaptığında hala çarpıcı olabiliyor. Sezonda bir ton arsa yok – Tricia’nın video oyunu oynayan aptal kocasını (Danny McCarthy) çevreleyen küçük çaplı bir gizem bir miktar iskele sağlıyor – ancak Everett, Sam geçmişiyle yüzleşirken izleyiciye tamamen yatırım yapıyor. Bazen lise yıllığınıza bakmak bir ejderhayla yüzleşmek kadar üzücü olabilir.
Sam nihayet Koro Antrenmanı’nda sahneye çıktığında, “Somebody Somewhere” acıdan çok tatlı bir şey olarak ortaya çıkıyor. Lise korosunun şanlı günlerinden bir parça Peter Gabriel’in “Don’t Give Up”ını seslendiriyor ve sahnede klavyenin arkasında bir şovmen olan utangaç Joel, Kate Bush’u düetin bir parçası haline getiriyor. “Vazgeçme,” diye şarkı söylüyor. “Çünkü bir yerlerde ait olduğumuz bir yer var. ”