Birisi aceleyle ayrıldı. Fotoğrafta işaretler var: açık çekmeceler, uygun olmayan şekilde sarılmış kağıt mendil, tezgahın altından görünen beyaz elektrik kablosu. Duvarlar ve zeminler, ışığı yansıtan ve odanın boşluğunu yoğunlaştıran mermerle kaplıdır. Pencereden dışarıdaki pencereden uzun, ince ağaçlar eve bir ölçek ve konum hissi veriyor – bunun sıradan insanların yaşadığı bir bölgede çok büyük bir mülk olduğunu hayal etmek kolay.
2015 yılında büyükannesi öldükten sonra çekilen “Boş Ev”, Gillian Laub’un 10 Ocak’a kadar Aşağı Manhattan’daki Uluslararası Fotoğraf Merkezi’nde sergilenen “Aile Meseleleri” sergisinin en unutulmaz fotoğrafı.
1999’dan 2021’e uzanan bu 62 fotoğraf, Laub’un geniş New York ailesindeki anların kayıtları. “Boş Ev” gibi bazıları dokunaklı, hayatın ağır ama kaçınılmaz kısımlarını duyuruyor; bir kadının bakımlı elinin kocasının arkasına dayadığı “Büyükanne, büyükbabanın poposunu tutuyor” gibi diğerleri ise tamamen kaprislidir. Bir kadının torunuyla oynadığı “Büyükannenin Nolan’ın yanaklarını çimdiklemesi” gibi çoğu ailenin anlayacağı tanıdık sevinçler de vardır. Şovun dört “perde” ve bir sonsözden oluşan epizodik düzenlemesi, takip etmeyi kolaylaştırıyor ve yıllar geçtikçe Laub’un geniş Yahudi ailesiyle artan bir yakınlık hissediyor – kazançları ve kayıpları çıplak bir şekilde yayılıyor ve bir arada kalma yetenekleri giderek artıyor. amansız savurganlıklarının yanı sıra belirgindir.
Ancak 2016 yılına gelindiğinde, en eski neslin herhangi bir üyesinin nihai görünümü olan “Boş Ev”i geçtikten sonra, “Aile Meseleleri”nin nostalji ile ilgili olmadığı açıktır. (Tina Barney’nin üst sınıf ailelere ilişkin resimlerinin sadece yaz geleneklerinin ve ritüellerinin portreleri olması dışında: 1980’lerin zenginlik kucaklaşmasını kapsıyordu.)
Laublar için, iç anlaşmazlık unsurları başlarını kaldırmaya başlıyor: 2016 başkanlık kampanyası sırasında yaygınlaşan sloganlar ve tabelalar, ailede işlerin dağılmaya başladığı “3. Perde”yi kaplıyor.
“Gelinlik dikimi”, 2008. Kredi. . . Gillian Laub
Mesajlar evin her yerinde görünüyor. Laub’un babasının “TRUMP AMERİKA MUHTEŞEM TUT” etiketli önlükleri ve eski Başkan Donald J. Trump’ın yüzüne altın iplikle işlenmiş golf çantaları var. Serideki boş bir odanın diğer tek fotoğrafı olan “Yeğenimin yatak odası”nda, “Amerika’yı Yeniden Harika Yap” posterleri, komodini ve duvarları yanında ağzı hafif açık bir köpekbalığı karikatürüyle süslüyor. Dizi ilerledikçe, ailenin genç üyelerinden bazılarının (Laub’un kendisi dahil) ebeveynlerinden farklı siyasi görüşlere sahip olduğunu ve bu seçimlerle gelen hayal kırıklığını gidermeye çalıştıklarını öğreniyoruz.
2021’in uçurumundan bakıldığında, bu mücadeleler, kendilerini tatilleri aile üyeleriyle paylaşırken bulan birçok Amerikalı için tanınabilir olacak; ayrıca yaklaşan ara seçimler, kürtaj yasakları, aşı zorunlulukları, iklim değişikliği ve göçmenlik politikaları hakkında karşıt görüşleri paylaşıyor ve tartışıyorlar. Bu çatlakların Yeni Yıl boyunca devam etmesi muhtemeldir.
Farklı siyasi duruşlara karşı aile bağlarının karmaşıklığı arasında gezinmek zorunda olması, aslında Laub’un gösteriyi yapmaya karar vermesinin nedeni olabilir – hikayesini ilk önce Brooklyn Müzik Akademisi’ndeki bir performansta paylaşmıştı ve izleyicilerde yankı uyandırdı. , onu daha da sürdürdü. Bir kitap oldu ve ardından 1998’de öğrenci olduğu ICP’de bir gösteri oldu.
Kurulum görünümü, “Gillian Laub: Family Matters”, Uluslararası Fotoğraf Merkezi’nde. Kredi. . . Alex Fradkin, ICP aracılığıyla
Ailenin sınıfına ve zenginliğine dair, baldızların Beatrice Yasgur (Laub’un büyükannesi) ve Doris Gershenov’un (sadece “Doris Teyze” olarak anılır) kürkle örtülmüş olduğu “Büyükbaba, büyükanneye yardım ediyor”dan daha net bir görüntü olamaz. ve takı. Irving Yasgur (Laub’un 60 yıldan fazla bir süredir emlakçılık yaparak bir servet kazanan büyükbabası), karısı Beatrice’e limuzinden yardım ederken ve (uzun süredir birlikte çalıştığı) kayınbiraderi (Laub’un) bir limuzinden çıkarken gösteriliyor. arabada oturmuş. İkonik, sıcak, parlak bu görüntü ailenin karakterini özetliyor: Birbirlerine ve hayatın güzel yanlarına duydukları yoğun sevgi.
Beatrice, 2000 yılında, çekildikten bir yıl sonra, The New York Times ile bu resmi tartışırken, “Gösterişçi olmamakla birlikte, sadece konforu seviyoruz. Hayatımızın bu aşamasında, onları kazandık. ”
“Büyükbaba, büyükanneye yardım ediyor”, 1999. Kredi. . . Gillian Laub
Gelir eşitsizliğinin arttığı bir çağda, bazıları tarafından Fransız filozof Rousseau’dan ödünç almak için “zenginleri yemek” istemek politik olarak doğru kabul edilir, ancak Laub’un gösterisinin sunduğu ilginç bir düşünce, bir içgörüdür. Bu tür bir ayrıcalığın içine doğan bir kadının, zenginlik ve güce böylesine erişim karşısında kendini nasıl sorguladığını.
Laub, “I. Perde”nin önsözünde yer alan metinde şöyle yazıyor: “Büyüdükçe zevk, utançla karıştı. Hayatımız için minnettardım, ancak özellikle sosyal ve ekonomik bağlamı ve sonuçlarının farkına vardıkça, savurganlığımızla çelişiyordum. İsrail-Filistin çatışması veya Güney Amerika’daki ırkçılık ve ayrımcılık gibi rahatsız edici durumlarda bir fotoğrafçı olarak daha önceki çalışmaları, kendisininkinden uzak gerçeklere kafa kafaya girmeye çalışmasının bir sonucu olarak buna bir yanıt mıydı? Ne olursa olsun, 2016 seçimlerinden kaynaklanan aile kırılmasından önce bile, şovun üçüncü bölümünde, “Aile Meseleleri” nde korkuları elle tutulur, endişeleri güçlü, endişeleri açıktır.
“Baba golf oynuyor,” 2019. Laub’un ailesindeki iç anlaşmazlık unsurları 2016’dan sonra başlarını kaldırmaya başlar. Kredi. . . Gillian Laub
“Perde III” ayrıca, grup metinlerini sürekli olarak kaydıran bir video olarak yayınlanan, ailenin en tartışmalı konuşmalarından bazılarını da içeriyor. Agresif bir şekilde ve genellikle güçlü bir dille anlaşamazlar, sinir bozucu memler yayınlarlar ve birbirlerinin siyasetiyle dalga geçerler. Yine de bu konuşmalar tuhaf değil – her grup metni bir güven duygusuna dayanıyor ve bu tür alanlarda insanlar genellikle başka hiçbir yerde söyleyemeyecekleri şeyleri söyleyecek kadar güvende hissediyorlar.
Laub, bir telefon görüşmesinde, programdaki metinlerinin bir parçası olarak sohbetlerini kullanmak için grup üyelerinden izin istemediğini ve metinlerin yalnızca kısalık ve netlik için düzenlendiğini söyledi. “Sonunda yayınlanmadan önce metnin farklı versiyonlarına bakın, çıkarlarını güçlü bir şekilde temsil edeceğini bildiğim bir arkadaşım vardı, ancak yazarlık hakkımı onların izni veya girişi olmadan kullanmayı seçtim. ”
Sergide, hareketli 2020 yılı nihayet geldiğinde, görüntüler çocuklara dönüyor. Onlar aracılığıyla zamanın ne kadar sinir bozucu, ne kadar karanlık, ne kadar üzücü olduğunu anlıyoruz. Burada yaşlıların, özellikle de Laub’un Trump’a oy veren ebeveynlerinin, başkanın pandemi, Black Lives Matter protestoları veya Capitol kuşatması gibi ulusal olayları nasıl ele aldığıyla nasıl boğuştuğu belli değil. Bunun yerine, Laub’un annesinin bir yoga matının üzerinde, arka planda Fox News ile birlikte TV’de Trump’ın Joseph R. Biden Jr.’ı “Radikal Solun Kuklası” olarak adlandırdığını gösteren bir fotoğrafı var. Belki de bu, Laub’un ince bir mesajıdır: Ayrıcalıklıların eylemlerinin sonuçlarıyla uğraşmak zorunda kalmadan devam edebilmeleri tek lükstür.
“Yogadan sonra anne,” 2020. Kredi. . . Gillian Laub
Yine de Laub’un hikayesi ile benzer durumdaki birçok Amerikalı ailenin hikayesi arasındaki önemli bir fark, belki de ailesinin Trump’ın dünyasına bir tür doğrudan erişime sahip olmasıdır. 1980’lerde Chappaqua, NY’ye taşındıktan sonra -kitabında belirttiği gibi- “güzel, lüks ve bölgedeki en iyi devlet okullarından bazılarına sahip” olduğu için babası hiçbirine katılamadı. elit ülke kulüpleri orada. Bu söylenmemiş bir kuraldı: Yahudiler ve Siyahlar hoş karşılanmıyordu. Trump’ın golf kulübü 2002’de Westchester’da açıldığında hiçbir kısıtlaması yoktu ve Laub’un babası hemen katıldı.
“Herkese nasıl açık olduğundan heyecanla bahsettiğini hatırlıyorum” diyen Laub, bar mitzvahlar da dahil olmak üzere aile işlevlerinin çoğunun orada yapıldığını da sözlerine ekledi. Trump’ın kulübü tarafından bu tür bir kabul (ve dolayısıyla doğrulama) Laub’un ebeveynlerinin sadakatini kazandı mı? Siyaseti farklı olsaydı bile Trump’ı desteklerler miydi? Ne de olsa, Amerikan rüyasının peşinde Rusya’dan ABD’ye taşınan bir göçmen ailedendiler ve göçmenler için asimilasyon hakkı, paradan bile daha fazlası gibi görünüyor.
“Yatak odasında Menekşe,” 2020 Kredi. . . Gillian Laub
Sonunda, Laub’un ailesi hala sağlam. Ailesinin şu anki durumundan bahsederek, “Bu işi yapmak benim için bir terapi şekliydi” dedi. “Bu proje ilişkimize gerçekten yardımcı oldu ve şimdiye kadar hiç olmadığı kadar şeffaflık ve üretken konuşma oluyor. ”
Laub’un kuzeni Violet’in yatağında oturmuş bir fotoğrafı var. Duvarı posterlerle dolu: İbranice Barack Obama, Elizabeth Warren, Alexandria Ocasio-Cortez ve “SİLAHLA ŞİDDETİ SONLANDIRABİLİRİZ. Bir sonraki resimde, Laub’un bir başka kuzeni olan Cooper, bir skeet atış sahasında av tüfeği tutuyor. Yan yana yerleştirilen bu iki görüntü, gösterinin belki de en büyük başarısı için bir metafor sunuyor: Amerikan siyasetinin geleceğinin homojen olmaktan ne kadar uzak olduğuna ve 2022 ve sonrasında Amerikan ailelerinin nasıl bir yol bulması gerektiğine dair net bir ifade bununla yaşamak.
<saat/>
2015 yılında büyükannesi öldükten sonra çekilen “Boş Ev”, Gillian Laub’un 10 Ocak’a kadar Aşağı Manhattan’daki Uluslararası Fotoğraf Merkezi’nde sergilenen “Aile Meseleleri” sergisinin en unutulmaz fotoğrafı.
1999’dan 2021’e uzanan bu 62 fotoğraf, Laub’un geniş New York ailesindeki anların kayıtları. “Boş Ev” gibi bazıları dokunaklı, hayatın ağır ama kaçınılmaz kısımlarını duyuruyor; bir kadının bakımlı elinin kocasının arkasına dayadığı “Büyükanne, büyükbabanın poposunu tutuyor” gibi diğerleri ise tamamen kaprislidir. Bir kadının torunuyla oynadığı “Büyükannenin Nolan’ın yanaklarını çimdiklemesi” gibi çoğu ailenin anlayacağı tanıdık sevinçler de vardır. Şovun dört “perde” ve bir sonsözden oluşan epizodik düzenlemesi, takip etmeyi kolaylaştırıyor ve yıllar geçtikçe Laub’un geniş Yahudi ailesiyle artan bir yakınlık hissediyor – kazançları ve kayıpları çıplak bir şekilde yayılıyor ve bir arada kalma yetenekleri giderek artıyor. amansız savurganlıklarının yanı sıra belirgindir.
Ancak 2016 yılına gelindiğinde, en eski neslin herhangi bir üyesinin nihai görünümü olan “Boş Ev”i geçtikten sonra, “Aile Meseleleri”nin nostalji ile ilgili olmadığı açıktır. (Tina Barney’nin üst sınıf ailelere ilişkin resimlerinin sadece yaz geleneklerinin ve ritüellerinin portreleri olması dışında: 1980’lerin zenginlik kucaklaşmasını kapsıyordu.)
Laublar için, iç anlaşmazlık unsurları başlarını kaldırmaya başlıyor: 2016 başkanlık kampanyası sırasında yaygınlaşan sloganlar ve tabelalar, ailede işlerin dağılmaya başladığı “3. Perde”yi kaplıyor.
“Gelinlik dikimi”, 2008. Kredi. . . Gillian Laub
Mesajlar evin her yerinde görünüyor. Laub’un babasının “TRUMP AMERİKA MUHTEŞEM TUT” etiketli önlükleri ve eski Başkan Donald J. Trump’ın yüzüne altın iplikle işlenmiş golf çantaları var. Serideki boş bir odanın diğer tek fotoğrafı olan “Yeğenimin yatak odası”nda, “Amerika’yı Yeniden Harika Yap” posterleri, komodini ve duvarları yanında ağzı hafif açık bir köpekbalığı karikatürüyle süslüyor. Dizi ilerledikçe, ailenin genç üyelerinden bazılarının (Laub’un kendisi dahil) ebeveynlerinden farklı siyasi görüşlere sahip olduğunu ve bu seçimlerle gelen hayal kırıklığını gidermeye çalıştıklarını öğreniyoruz.
2021’in uçurumundan bakıldığında, bu mücadeleler, kendilerini tatilleri aile üyeleriyle paylaşırken bulan birçok Amerikalı için tanınabilir olacak; ayrıca yaklaşan ara seçimler, kürtaj yasakları, aşı zorunlulukları, iklim değişikliği ve göçmenlik politikaları hakkında karşıt görüşleri paylaşıyor ve tartışıyorlar. Bu çatlakların Yeni Yıl boyunca devam etmesi muhtemeldir.
Farklı siyasi duruşlara karşı aile bağlarının karmaşıklığı arasında gezinmek zorunda olması, aslında Laub’un gösteriyi yapmaya karar vermesinin nedeni olabilir – hikayesini ilk önce Brooklyn Müzik Akademisi’ndeki bir performansta paylaşmıştı ve izleyicilerde yankı uyandırdı. , onu daha da sürdürdü. Bir kitap oldu ve ardından 1998’de öğrenci olduğu ICP’de bir gösteri oldu.
Kurulum görünümü, “Gillian Laub: Family Matters”, Uluslararası Fotoğraf Merkezi’nde. Kredi. . . Alex Fradkin, ICP aracılığıyla
Ailenin sınıfına ve zenginliğine dair, baldızların Beatrice Yasgur (Laub’un büyükannesi) ve Doris Gershenov’un (sadece “Doris Teyze” olarak anılır) kürkle örtülmüş olduğu “Büyükbaba, büyükanneye yardım ediyor”dan daha net bir görüntü olamaz. ve takı. Irving Yasgur (Laub’un 60 yıldan fazla bir süredir emlakçılık yaparak bir servet kazanan büyükbabası), karısı Beatrice’e limuzinden yardım ederken ve (uzun süredir birlikte çalıştığı) kayınbiraderi (Laub’un) bir limuzinden çıkarken gösteriliyor. arabada oturmuş. İkonik, sıcak, parlak bu görüntü ailenin karakterini özetliyor: Birbirlerine ve hayatın güzel yanlarına duydukları yoğun sevgi.
Beatrice, 2000 yılında, çekildikten bir yıl sonra, The New York Times ile bu resmi tartışırken, “Gösterişçi olmamakla birlikte, sadece konforu seviyoruz. Hayatımızın bu aşamasında, onları kazandık. ”
“Büyükbaba, büyükanneye yardım ediyor”, 1999. Kredi. . . Gillian Laub
Gelir eşitsizliğinin arttığı bir çağda, bazıları tarafından Fransız filozof Rousseau’dan ödünç almak için “zenginleri yemek” istemek politik olarak doğru kabul edilir, ancak Laub’un gösterisinin sunduğu ilginç bir düşünce, bir içgörüdür. Bu tür bir ayrıcalığın içine doğan bir kadının, zenginlik ve güce böylesine erişim karşısında kendini nasıl sorguladığını.
Laub, “I. Perde”nin önsözünde yer alan metinde şöyle yazıyor: “Büyüdükçe zevk, utançla karıştı. Hayatımız için minnettardım, ancak özellikle sosyal ve ekonomik bağlamı ve sonuçlarının farkına vardıkça, savurganlığımızla çelişiyordum. İsrail-Filistin çatışması veya Güney Amerika’daki ırkçılık ve ayrımcılık gibi rahatsız edici durumlarda bir fotoğrafçı olarak daha önceki çalışmaları, kendisininkinden uzak gerçeklere kafa kafaya girmeye çalışmasının bir sonucu olarak buna bir yanıt mıydı? Ne olursa olsun, 2016 seçimlerinden kaynaklanan aile kırılmasından önce bile, şovun üçüncü bölümünde, “Aile Meseleleri” nde korkuları elle tutulur, endişeleri güçlü, endişeleri açıktır.
“Baba golf oynuyor,” 2019. Laub’un ailesindeki iç anlaşmazlık unsurları 2016’dan sonra başlarını kaldırmaya başlar. Kredi. . . Gillian Laub
“Perde III” ayrıca, grup metinlerini sürekli olarak kaydıran bir video olarak yayınlanan, ailenin en tartışmalı konuşmalarından bazılarını da içeriyor. Agresif bir şekilde ve genellikle güçlü bir dille anlaşamazlar, sinir bozucu memler yayınlarlar ve birbirlerinin siyasetiyle dalga geçerler. Yine de bu konuşmalar tuhaf değil – her grup metni bir güven duygusuna dayanıyor ve bu tür alanlarda insanlar genellikle başka hiçbir yerde söyleyemeyecekleri şeyleri söyleyecek kadar güvende hissediyorlar.
Laub, bir telefon görüşmesinde, programdaki metinlerinin bir parçası olarak sohbetlerini kullanmak için grup üyelerinden izin istemediğini ve metinlerin yalnızca kısalık ve netlik için düzenlendiğini söyledi. “Sonunda yayınlanmadan önce metnin farklı versiyonlarına bakın, çıkarlarını güçlü bir şekilde temsil edeceğini bildiğim bir arkadaşım vardı, ancak yazarlık hakkımı onların izni veya girişi olmadan kullanmayı seçtim. ”
Sergide, hareketli 2020 yılı nihayet geldiğinde, görüntüler çocuklara dönüyor. Onlar aracılığıyla zamanın ne kadar sinir bozucu, ne kadar karanlık, ne kadar üzücü olduğunu anlıyoruz. Burada yaşlıların, özellikle de Laub’un Trump’a oy veren ebeveynlerinin, başkanın pandemi, Black Lives Matter protestoları veya Capitol kuşatması gibi ulusal olayları nasıl ele aldığıyla nasıl boğuştuğu belli değil. Bunun yerine, Laub’un annesinin bir yoga matının üzerinde, arka planda Fox News ile birlikte TV’de Trump’ın Joseph R. Biden Jr.’ı “Radikal Solun Kuklası” olarak adlandırdığını gösteren bir fotoğrafı var. Belki de bu, Laub’un ince bir mesajıdır: Ayrıcalıklıların eylemlerinin sonuçlarıyla uğraşmak zorunda kalmadan devam edebilmeleri tek lükstür.
“Yogadan sonra anne,” 2020. Kredi. . . Gillian Laub
Yine de Laub’un hikayesi ile benzer durumdaki birçok Amerikalı ailenin hikayesi arasındaki önemli bir fark, belki de ailesinin Trump’ın dünyasına bir tür doğrudan erişime sahip olmasıdır. 1980’lerde Chappaqua, NY’ye taşındıktan sonra -kitabında belirttiği gibi- “güzel, lüks ve bölgedeki en iyi devlet okullarından bazılarına sahip” olduğu için babası hiçbirine katılamadı. elit ülke kulüpleri orada. Bu söylenmemiş bir kuraldı: Yahudiler ve Siyahlar hoş karşılanmıyordu. Trump’ın golf kulübü 2002’de Westchester’da açıldığında hiçbir kısıtlaması yoktu ve Laub’un babası hemen katıldı.
“Herkese nasıl açık olduğundan heyecanla bahsettiğini hatırlıyorum” diyen Laub, bar mitzvahlar da dahil olmak üzere aile işlevlerinin çoğunun orada yapıldığını da sözlerine ekledi. Trump’ın kulübü tarafından bu tür bir kabul (ve dolayısıyla doğrulama) Laub’un ebeveynlerinin sadakatini kazandı mı? Siyaseti farklı olsaydı bile Trump’ı desteklerler miydi? Ne de olsa, Amerikan rüyasının peşinde Rusya’dan ABD’ye taşınan bir göçmen ailedendiler ve göçmenler için asimilasyon hakkı, paradan bile daha fazlası gibi görünüyor.
“Yatak odasında Menekşe,” 2020 Kredi. . . Gillian Laub
Sonunda, Laub’un ailesi hala sağlam. Ailesinin şu anki durumundan bahsederek, “Bu işi yapmak benim için bir terapi şekliydi” dedi. “Bu proje ilişkimize gerçekten yardımcı oldu ve şimdiye kadar hiç olmadığı kadar şeffaflık ve üretken konuşma oluyor. ”
Laub’un kuzeni Violet’in yatağında oturmuş bir fotoğrafı var. Duvarı posterlerle dolu: İbranice Barack Obama, Elizabeth Warren, Alexandria Ocasio-Cortez ve “SİLAHLA ŞİDDETİ SONLANDIRABİLİRİZ. Bir sonraki resimde, Laub’un bir başka kuzeni olan Cooper, bir skeet atış sahasında av tüfeği tutuyor. Yan yana yerleştirilen bu iki görüntü, gösterinin belki de en büyük başarısı için bir metafor sunuyor: Amerikan siyasetinin geleceğinin homojen olmaktan ne kadar uzak olduğuna ve 2022 ve sonrasında Amerikan ailelerinin nasıl bir yol bulması gerektiğine dair net bir ifade bununla yaşamak.
<saat/>