Birinin bu çılgın seçim döngüsünün yüksek bahisli, belirsiz, migreni tetikleyen özünü yakalayan bir tartışma senaryosu tasarlamak istediğini düşünelim. (Bana nedenini sormayın. Siyaset bazen insanlara tuhaf şeyler yaptırır.) Nihai sonuç, kolayca, John Fetterman ve Mehmet Öz arasında Salı gecesi Pennsylvania’da Senato’nun hesaplaşması gibi korkunç görünebilir.
Seçim Günü’nden iki hafta sonra, Pennsylvania’nın Senato’yu hangi partinin kontrol edeceğini belirleyecek eyaletler arasında bir aradayız. Pensilvanyalılar, çeşitli nedenlerle, adayları kapsamlı bir şekilde ölçmek için sınırlı fırsatlara sahip oldular. Yarış artık kötü bir yüz germe işleminden daha gerginken, bu tartışma adayların bir çıkış performansı ya da feci bir göbek flopu için son büyük şansları olabilir. Nadiren bu kadar çok beklenti tek bir basit tartışmaya yığılmıştır.
Adayların temel markaları arasındaki keskin karşıtlığı düşünün. Cumhuriyetçi tarafta, Dr. Oz var: kaz gibi yumuşak bir tavırla ve Mephistophelean kaşlarıyla zengin, zarif, halı torbalayan bir TV ünlüsü. Eyaletin Demokrat vali yardımcısı Bay Fetterman, 1.80 boyunda ve kaslı, dövmeleri, keçi sakalı ve bir lise beden eğitimi öğretmeninin terzilik becerisiyle – düzen karşıtı, sıradan bir Joe tipi, daha çok çöplüğüyle tanınır- hitabet yeteneğinden çok tweet atıyor.
Bu bir saatlik prime-time eşleşmesinin üzerinde, Bay Fetterman’ın sağlığıyla ilgili sorular var. Mayıs ayında kendisini işitsel işleme sorunlarıyla baş başa bırakan bir felç geçirdi ve tartışmada kapalı bir altyazı sistemine güvenecek. Seçmenler sözlü tökezleme konusunda affetmez – ve muhalefet acımasız – olabilir. (Başkan Biden’a sorun.) Ve Bay Fetterman’ın kullandığı altyazı teknolojisi, sorulan ve yanıtlanan sorular arasında gecikmelere yol açabilir.
Zaten kütük üzerindeki performansı hakkında gevezelik oldu. Bu ay, bir NBC muhabiri, röportaj öncesi bir oturuşta Bay Fetterman’ın onu anlamakta güçlük çekiyor gibi göründüğünü söyledi. Cumhuriyetçiler onu durumunun ciddiyeti hakkında yalan söylemekle suçladılar ve işe uygun olmadığını öne sürdüler. Tartışma aşamasındaki büyük bir gaf, hatta Bay Fetterman’ın mücadele ettiği genel algısı, yıkıcı olabilir.
Öte yandan… Dr. Oz ve ekibi, Bay Fetterman’ın tıbbi sorunlarıyla alay etti – bu, bir tıp uzmanı için özellikle sarsıntılı bir hareket gibi görünüyor. Bu Cumhuriyetçi tabanı gıdıklayabilir, ancak daha az partizan seçmenleri yabancılaştırma riski taşır. Genel seçim seyircisine hitap ederken, Dr. Oz’un duygusuz, kibirli bir budala gibi görünmemek için daha iyi bir başucu tavrına ihtiyacı olacak.
Ve işte dinamiğin gerçekten ciltse olduğu yer: Kampanyalar arasında çok fazla gidip geldikten sonra, Bay Fetterman kampanya takviminde bu geç tarihe ertelenen tek bir tartışmayı kabul etti. Gündemde ikinci bir şans yok ve her iki aday için de bir şeyler ters giderse iyileşmek için çok az zaman var.
Pennsylvania yarışının ayrıntıları olağandışı olsa da, tartışmaya minimalist yaklaşım hakimdir. Geçtiğimiz on yıl boyunca, rekabetçi yarışlardaki tartışmaların sayısı aşağı doğru bir düşüş gösterdi ve görünüşe göre disketler ve faks makinelerine öncülük ediyor. Bu seçim mevsimi, öngörülemeyen gelişmelerin dışında, Pennsylvania’da olduğu gibi Georgia, Arizona, Kuzey Carolina ve Florida’daki büyük Senato adayları, tartışmaların masadan kalkmış gibi göründüğü Nevada’dakilerden daha önce – sadece önce karşı karşıya gelecekler. . Aynı şekilde, Missouri’deki Cumhuriyetçi ve Demokrat adaylar, birlikte görünme koşulları konusunda henüz anlaşmaya varmadılar.
Bu eğilim Senato ile sınırlı değildir. Birçok vali adayı şimdiye kadar tartışmalardan kaçınmayı tercih etti. Ve 2024 cumhurbaşkanlığı seçimlerinden başlayarak, Cumhuriyetçi Ulusal Komite, tartışmaların nasıl yürütüleceği, ne zaman yapılacağı ve kimlerin yapılabileceği de dahil olmak üzere, tartışmaların nasıl yürütüldüğüne ilişkin kurallarını elden geçirmediği sürece, adaylarını partizan olmayan Başkanlık Tartışmaları Komisyonu tarafından düzenlenen etkinliklerden uzak tutmak için oy kullandı. bir moderatör. Komite sonunda geri adım atsa bile (ki bu muhtemel görünüyor), tehdidi, tartışmaların ne kadar düştüğünü vurguluyor.
Bu, zaten baskı altında olan bir demokrasi için pek de büyük olmayan bir gelişmedir.
Bir zamanlar adaylar tartışmalara katılmak zorunda hissettiler. Ancak kampanya giderek partizan balonlarının içinde yer aldıkça ve seçmenlerle doğrudan iletişim kurma yolları çoğaldıkça, yarışmacılar bu arenada daha az cesur olmaya meyilli hale geldi. Sosyal medyada yayınlamak çok daha az stresliyken neden yoğun, uzun süreli, yazılı olmayan incelemelere katlanıyorsunuz? Giderek artan bir şekilde, kampanyalar bu hesaplaşmaların sadece çalışmaya veya içerdiği riske değmeyeceğine karar veriyor.
Ama bu noktayı kaçırıyor. Tartışmaların adayların seçim avantajı için yapılmaması gerekiyor. Oy veren halkın yararına olacaklar. Tartışmalar, siyasi rakiplerin yüz yüze görüşmesini gerektirir. Seçmenlere, adayların bir tweet veya Instagram gönderisinin ötesinde önceliklerini ve vizyonlarını tanımlayıp savunmasını izleme fırsatı veriyorlar. Fikirlere odaklanan birkaç siyasi forumdan biri. Bilinçli bir vatandaşlığa katkıda bulunurlar. Bu hedeflere ulaşılamaması, uygulamanın terk edilmemesi, reforme edilmesi gerektiğini göstermektedir.
Kabul etmek gerekir ki, her iki tarafın üyeleri de tartışmalarda daha rahat olmaya başladıkça, bu bir hüsnükuruntu gibi görünüyor. Özellikle Cumhuriyetçiler, destekçilerini bu tür eşleşmelerin ve genellikle onları yöneten gazetecilerin kendilerine karşı önyargılı olduğuna inanmaya şartlıyor.
Tartışmaları sıkıcı, yapay ve anlamsız bir kombinasyon olarak görenler, muhtemelen düşüşlerini neşelendireceklerdir. (Acınızı hissediyorum. Gerçekten hissediyorum.) Ancak bu ritüelin kaybı, siyasi zamanımızın ve temelleri giderek aşınırken krize daha da kayma riski taşıyan bir demokrasinin bir başka rahatsız edici işaretidir.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Seçim Günü’nden iki hafta sonra, Pennsylvania’nın Senato’yu hangi partinin kontrol edeceğini belirleyecek eyaletler arasında bir aradayız. Pensilvanyalılar, çeşitli nedenlerle, adayları kapsamlı bir şekilde ölçmek için sınırlı fırsatlara sahip oldular. Yarış artık kötü bir yüz germe işleminden daha gerginken, bu tartışma adayların bir çıkış performansı ya da feci bir göbek flopu için son büyük şansları olabilir. Nadiren bu kadar çok beklenti tek bir basit tartışmaya yığılmıştır.
Adayların temel markaları arasındaki keskin karşıtlığı düşünün. Cumhuriyetçi tarafta, Dr. Oz var: kaz gibi yumuşak bir tavırla ve Mephistophelean kaşlarıyla zengin, zarif, halı torbalayan bir TV ünlüsü. Eyaletin Demokrat vali yardımcısı Bay Fetterman, 1.80 boyunda ve kaslı, dövmeleri, keçi sakalı ve bir lise beden eğitimi öğretmeninin terzilik becerisiyle – düzen karşıtı, sıradan bir Joe tipi, daha çok çöplüğüyle tanınır- hitabet yeteneğinden çok tweet atıyor.
Bu bir saatlik prime-time eşleşmesinin üzerinde, Bay Fetterman’ın sağlığıyla ilgili sorular var. Mayıs ayında kendisini işitsel işleme sorunlarıyla baş başa bırakan bir felç geçirdi ve tartışmada kapalı bir altyazı sistemine güvenecek. Seçmenler sözlü tökezleme konusunda affetmez – ve muhalefet acımasız – olabilir. (Başkan Biden’a sorun.) Ve Bay Fetterman’ın kullandığı altyazı teknolojisi, sorulan ve yanıtlanan sorular arasında gecikmelere yol açabilir.
Zaten kütük üzerindeki performansı hakkında gevezelik oldu. Bu ay, bir NBC muhabiri, röportaj öncesi bir oturuşta Bay Fetterman’ın onu anlamakta güçlük çekiyor gibi göründüğünü söyledi. Cumhuriyetçiler onu durumunun ciddiyeti hakkında yalan söylemekle suçladılar ve işe uygun olmadığını öne sürdüler. Tartışma aşamasındaki büyük bir gaf, hatta Bay Fetterman’ın mücadele ettiği genel algısı, yıkıcı olabilir.
Öte yandan… Dr. Oz ve ekibi, Bay Fetterman’ın tıbbi sorunlarıyla alay etti – bu, bir tıp uzmanı için özellikle sarsıntılı bir hareket gibi görünüyor. Bu Cumhuriyetçi tabanı gıdıklayabilir, ancak daha az partizan seçmenleri yabancılaştırma riski taşır. Genel seçim seyircisine hitap ederken, Dr. Oz’un duygusuz, kibirli bir budala gibi görünmemek için daha iyi bir başucu tavrına ihtiyacı olacak.
Ve işte dinamiğin gerçekten ciltse olduğu yer: Kampanyalar arasında çok fazla gidip geldikten sonra, Bay Fetterman kampanya takviminde bu geç tarihe ertelenen tek bir tartışmayı kabul etti. Gündemde ikinci bir şans yok ve her iki aday için de bir şeyler ters giderse iyileşmek için çok az zaman var.
Pennsylvania yarışının ayrıntıları olağandışı olsa da, tartışmaya minimalist yaklaşım hakimdir. Geçtiğimiz on yıl boyunca, rekabetçi yarışlardaki tartışmaların sayısı aşağı doğru bir düşüş gösterdi ve görünüşe göre disketler ve faks makinelerine öncülük ediyor. Bu seçim mevsimi, öngörülemeyen gelişmelerin dışında, Pennsylvania’da olduğu gibi Georgia, Arizona, Kuzey Carolina ve Florida’daki büyük Senato adayları, tartışmaların masadan kalkmış gibi göründüğü Nevada’dakilerden daha önce – sadece önce karşı karşıya gelecekler. . Aynı şekilde, Missouri’deki Cumhuriyetçi ve Demokrat adaylar, birlikte görünme koşulları konusunda henüz anlaşmaya varmadılar.
Bu eğilim Senato ile sınırlı değildir. Birçok vali adayı şimdiye kadar tartışmalardan kaçınmayı tercih etti. Ve 2024 cumhurbaşkanlığı seçimlerinden başlayarak, Cumhuriyetçi Ulusal Komite, tartışmaların nasıl yürütüleceği, ne zaman yapılacağı ve kimlerin yapılabileceği de dahil olmak üzere, tartışmaların nasıl yürütüldüğüne ilişkin kurallarını elden geçirmediği sürece, adaylarını partizan olmayan Başkanlık Tartışmaları Komisyonu tarafından düzenlenen etkinliklerden uzak tutmak için oy kullandı. bir moderatör. Komite sonunda geri adım atsa bile (ki bu muhtemel görünüyor), tehdidi, tartışmaların ne kadar düştüğünü vurguluyor.
Bu, zaten baskı altında olan bir demokrasi için pek de büyük olmayan bir gelişmedir.
Bir zamanlar adaylar tartışmalara katılmak zorunda hissettiler. Ancak kampanya giderek partizan balonlarının içinde yer aldıkça ve seçmenlerle doğrudan iletişim kurma yolları çoğaldıkça, yarışmacılar bu arenada daha az cesur olmaya meyilli hale geldi. Sosyal medyada yayınlamak çok daha az stresliyken neden yoğun, uzun süreli, yazılı olmayan incelemelere katlanıyorsunuz? Giderek artan bir şekilde, kampanyalar bu hesaplaşmaların sadece çalışmaya veya içerdiği riske değmeyeceğine karar veriyor.
Ama bu noktayı kaçırıyor. Tartışmaların adayların seçim avantajı için yapılmaması gerekiyor. Oy veren halkın yararına olacaklar. Tartışmalar, siyasi rakiplerin yüz yüze görüşmesini gerektirir. Seçmenlere, adayların bir tweet veya Instagram gönderisinin ötesinde önceliklerini ve vizyonlarını tanımlayıp savunmasını izleme fırsatı veriyorlar. Fikirlere odaklanan birkaç siyasi forumdan biri. Bilinçli bir vatandaşlığa katkıda bulunurlar. Bu hedeflere ulaşılamaması, uygulamanın terk edilmemesi, reforme edilmesi gerektiğini göstermektedir.
Kabul etmek gerekir ki, her iki tarafın üyeleri de tartışmalarda daha rahat olmaya başladıkça, bu bir hüsnükuruntu gibi görünüyor. Özellikle Cumhuriyetçiler, destekçilerini bu tür eşleşmelerin ve genellikle onları yöneten gazetecilerin kendilerine karşı önyargılı olduğuna inanmaya şartlıyor.
Tartışmaları sıkıcı, yapay ve anlamsız bir kombinasyon olarak görenler, muhtemelen düşüşlerini neşelendireceklerdir. (Acınızı hissediyorum. Gerçekten hissediyorum.) Ancak bu ritüelin kaybı, siyasi zamanımızın ve temelleri giderek aşınırken krize daha da kayma riski taşıyan bir demokrasinin bir başka rahatsız edici işaretidir.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .