ahmetbeyler
New member
Yaşlanmanın önüne geçerek insan ömrünü uzatmanın peşinde koşan bilim insanları, son derece değerli bir çalışmaya imza attı. Harvard Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden Dr. David Sinclair ile Paul F. Glenn ve grubu tarafınca yürütülen araştırmada yaşlanma süreci hızlandırılabildi ve yavaşlatılabildi.
Başarı, bugüne kadar yapılan birden fazla araştırmanın bilakis farklı bir noktaya odaklanılmasıyla mümkün oldu. Bilim insanları, DNA’lardaki mutasyon yerine bu kere epigenetiğe odaklandı.
Fareler evvel yaşlandırıldı, akabinde gençleştirildi!
Ekip, memeliler üzerinde bir deneme yapmak için bir küme farenin genetiğini değiştirdi. Bu değişiklik, farelere muhakkak bir ilaç verildiğinde bedendeki enzimin genomdaki 20 farklı pozisyonda DNA’yı kesmesini sağlayacaktı.
Bu çalışmanın temeli ise 20 yıllık bir geçmişe sahip. David Sinclair, yaşlanmanın, hücrelerin misyonlarını yapmaya devam etmeleri için hayati ehemmiyete sahip detayları ‘kaybetmesinden’ kaynaklandığını savunuyordu. Bu bilgiler ise ırsi genler tarafınca sunuluyordu.
Teoriye bakılırsa hücreler, bilgiyi kaybetmeleri niçiniyle zaman geçtikçe genlerini tamir edemez oluyorlardı. Genomik hasar ne kadar birikirse, tamir kabiliyetleri de o kadar düşüyordu.
Çalışmada kullanılan ilaç yardımıyla enzim aracılığıyla DNA’da yapılan kesikler de bu test içindi. Yapılan testte David’in teorisiyle paralel tesirler görüldü; fareler haftalar ortasında tüylerini kaybetti, aylar ortasında de kırılganlık ve doku yaşlanması belirtileri göstermeye başladı.
Yaşlanma süreci geri çevrilebildi:
daha sonraki etap ise farelerde yaşlanmanın geri çevrilip çevrilemeyeceğini görmekti. Bilim insanları, bunu test etmek için ‘yaşlı gözüken’ farelere OSK geni taşıyan Adeno bağlı virüs enjekte etti. Bu karışım, epigenetik bir daha programlamada aktifliği çabucak hemen yeni kanıtlanan bir yoldu.
Yapılan gözlemlerde farelerin kasları, böbrekleri ve retinalarında; birinci etapta yapılan DNA kesikleriyle oluşan hasar kaynaklı epigenetik değişikliklerin bilakis çevrilebildiği görüldü. Bu da bir hayvanın yaşlanmasının “istendiği üzere denetim edilebileceğini” ortaya koydu.
Başarı, bugüne kadar yapılan birden fazla araştırmanın bilakis farklı bir noktaya odaklanılmasıyla mümkün oldu. Bilim insanları, DNA’lardaki mutasyon yerine bu kere epigenetiğe odaklandı.
Fareler evvel yaşlandırıldı, akabinde gençleştirildi!
Ekip, memeliler üzerinde bir deneme yapmak için bir küme farenin genetiğini değiştirdi. Bu değişiklik, farelere muhakkak bir ilaç verildiğinde bedendeki enzimin genomdaki 20 farklı pozisyonda DNA’yı kesmesini sağlayacaktı.
Bu çalışmanın temeli ise 20 yıllık bir geçmişe sahip. David Sinclair, yaşlanmanın, hücrelerin misyonlarını yapmaya devam etmeleri için hayati ehemmiyete sahip detayları ‘kaybetmesinden’ kaynaklandığını savunuyordu. Bu bilgiler ise ırsi genler tarafınca sunuluyordu.
Teoriye bakılırsa hücreler, bilgiyi kaybetmeleri niçiniyle zaman geçtikçe genlerini tamir edemez oluyorlardı. Genomik hasar ne kadar birikirse, tamir kabiliyetleri de o kadar düşüyordu.
Çalışmada kullanılan ilaç yardımıyla enzim aracılığıyla DNA’da yapılan kesikler de bu test içindi. Yapılan testte David’in teorisiyle paralel tesirler görüldü; fareler haftalar ortasında tüylerini kaybetti, aylar ortasında de kırılganlık ve doku yaşlanması belirtileri göstermeye başladı.
Yaşlanma süreci geri çevrilebildi:
daha sonraki etap ise farelerde yaşlanmanın geri çevrilip çevrilemeyeceğini görmekti. Bilim insanları, bunu test etmek için ‘yaşlı gözüken’ farelere OSK geni taşıyan Adeno bağlı virüs enjekte etti. Bu karışım, epigenetik bir daha programlamada aktifliği çabucak hemen yeni kanıtlanan bir yoldu.
Yapılan gözlemlerde farelerin kasları, böbrekleri ve retinalarında; birinci etapta yapılan DNA kesikleriyle oluşan hasar kaynaklı epigenetik değişikliklerin bilakis çevrilebildiği görüldü. Bu da bir hayvanın yaşlanmasının “istendiği üzere denetim edilebileceğini” ortaya koydu.