ahmetbeyler
New member
19 Kasım 1969 tarihinde Amerika’nın birinci tam çeşidi için yola çıkan ve bilim insanlarının okyanus araştırmalarına imkan tanıyan CCS Hudson gemisinde bulunan bilim insanı Ray Sheldon, seyahat esnasında okyanusun her yerinde varmış üzere görünen mikroskobik planktonlardan fazlaca etkilenmişti. Bu küçük organizmaların nerelere ve ne kadar yayıldığını merak eden Sheldon ve bilim insanı arkadaşları, denizden topladıkları suyu kovalarla Hudson’ın laboratuvarına kadar taşıdılar ve buldukları canlılarla ilgili boyut, sayısı üzere datalar elde etmek için bir plankton sayma makinesi kullandılar.
Laboratuvarda bu küçük planktonları inceleyen Sheldon, okyanustaki hayatın aslında sıradan bir matematik kuralıyla devam ettiğini keşfetti. Buna göre, bir organizmanın bolluğunun beden büyüklüğü ile yakından ilişkili olduğu, yani organizma ne kadar küçükse okyanusta o kadar epeyce bulunacağı kararına ulaştı. Sheldon bu kuralın, en küçük bakteriden en büyük balinalara kadar okyanustaki tüm hayatı yönetebileceğini düşündü. Gerçekten bu önsezi gerçek çıktı ve Sheldon spektrumu bilindiği üzere planktonlarda, balıklarda ve tatlı su ekosistemlerinde de gözlemlendi. Ama yapılan son araştırmalara bakılırsa bu okyanus yasasının çiğnendiği görülüyor.
Büyük deniz canlıları yok olabilir
Science Advances mecmuasında yayınlanan bir makalede McGill Üniversitesi’nden Eric Galbraith ve meslektaşları, Sheldon spektrumunun artık daha büyük deniz canlıları için geçerli olmadığını belirtti. Makaleye bakılırsa, endüstriyel balıkçılık sebebiyle daha büyük balıkların ve deniz memelilerinin toplam okyanus biyokütlesi, Sheldon spektrumunun hala yürürlükte olduğu düşünüldüğünde ziyadesiyle düşük düzeylerde bulunuyor. Galbraith bahse ait, “Bütün okyanus hayatının tam olarak mana veremediğimiz niçinlerle takip ettiği bir kural vardı, bunu son 100 yılda değiştirdik” açıklamasında bulundu.
Galbraith ve meslektaşları araştırma doğrultusunda, Sheldon spektrumunun geçerliliğini koruyup korumadığını anlamak için uydu manzaralarını, okyanus örneklerinden planktonlarla ilgili dataları ve Doğayı Muhafaza Birliği’nden deniz memelisi popülasyonu ile ilgili varsayımları bir ortaya getirdi. Günümüzdeki sonuçlarla 1850 öncesi kestirimi bilgileri karşılaştıran araştırmacılar, plankton ve küçük balık varlıklarının birebir düzeylerde olduğunu ama büyük balık ve göğüslü deniz canlılarının 1800’den bu yana 2 milyar metrik tondan fazla azaldığını saptadı. Bunun en büyük sebebinin endüstriyel balıkçılık ve sistemsiz, yasak avlanma olduğu düşünülüyor. bu türlü devam ettiği takdirde büyük deniz canlıları yok olma tehlikesiyle karşı karşıya.
Laboratuvarda bu küçük planktonları inceleyen Sheldon, okyanustaki hayatın aslında sıradan bir matematik kuralıyla devam ettiğini keşfetti. Buna göre, bir organizmanın bolluğunun beden büyüklüğü ile yakından ilişkili olduğu, yani organizma ne kadar küçükse okyanusta o kadar epeyce bulunacağı kararına ulaştı. Sheldon bu kuralın, en küçük bakteriden en büyük balinalara kadar okyanustaki tüm hayatı yönetebileceğini düşündü. Gerçekten bu önsezi gerçek çıktı ve Sheldon spektrumu bilindiği üzere planktonlarda, balıklarda ve tatlı su ekosistemlerinde de gözlemlendi. Ama yapılan son araştırmalara bakılırsa bu okyanus yasasının çiğnendiği görülüyor.
Büyük deniz canlıları yok olabilir
Science Advances mecmuasında yayınlanan bir makalede McGill Üniversitesi’nden Eric Galbraith ve meslektaşları, Sheldon spektrumunun artık daha büyük deniz canlıları için geçerli olmadığını belirtti. Makaleye bakılırsa, endüstriyel balıkçılık sebebiyle daha büyük balıkların ve deniz memelilerinin toplam okyanus biyokütlesi, Sheldon spektrumunun hala yürürlükte olduğu düşünüldüğünde ziyadesiyle düşük düzeylerde bulunuyor. Galbraith bahse ait, “Bütün okyanus hayatının tam olarak mana veremediğimiz niçinlerle takip ettiği bir kural vardı, bunu son 100 yılda değiştirdik” açıklamasında bulundu.
Galbraith ve meslektaşları araştırma doğrultusunda, Sheldon spektrumunun geçerliliğini koruyup korumadığını anlamak için uydu manzaralarını, okyanus örneklerinden planktonlarla ilgili dataları ve Doğayı Muhafaza Birliği’nden deniz memelisi popülasyonu ile ilgili varsayımları bir ortaya getirdi. Günümüzdeki sonuçlarla 1850 öncesi kestirimi bilgileri karşılaştıran araştırmacılar, plankton ve küçük balık varlıklarının birebir düzeylerde olduğunu ama büyük balık ve göğüslü deniz canlılarının 1800’den bu yana 2 milyar metrik tondan fazla azaldığını saptadı. Bunun en büyük sebebinin endüstriyel balıkçılık ve sistemsiz, yasak avlanma olduğu düşünülüyor. bu türlü devam ettiği takdirde büyük deniz canlıları yok olma tehlikesiyle karşı karşıya.