ahmetbeyler
New member
Doğuştan işitme engellilerle daha sonradan işitmesini kaybedenlerin içinde oldukça kıymetli farklar bulunuyor. Bu yüzden engelliler içinde doğuştan işitme engelli bireylere beraberinde sağır deniyor.
Bu söz toplum tarafınca yadırgansa da sağır olmakla işitme engelli olmanın içindeki fark daha yeterli anlaşılsın diye bu tabir kullanılıyor. Danıştığımız bir engelli birey de bu sözün kullanmasının bir sorun teşkil etmediğini belirtti.
İşitmesini daha sonradan kaybetmiş olanlar kaybetme yaşına bağlı değişkenlikler göstermesiyle birlikte doğuştan işitme engelli olan şahıslara göre fazlaca daha az zorluk yaşıyor.
Doğuştan işitme engelli olan şahıslar bununla birlikte konuşamıyorlar da. Zira konuşmak duyarak sahip olunan bir kazanım olduğu için konuşmayı da hiç bir vakit öğrenemiyorlar.
Bu yüzden toplum tarafınca bu insanlara “sağır dilsiz” deniyor ancak konuşamamalarının niçini ağız yahut lisanlarında sorun olması değil. Ayrıyeten bu beşerler okuma-yazma da öğrenemiyor. Zira bütün harflerin temsil ettiği sesleri de hiç duymadılar.
Doğuştan işitme engellilerin iç seslerinde, fikirlerinde sesle oluşturulmuş rastgele bir lisan bulunmuyor.
Konuşma lisanıyla düşünmeleri mümkün değildir. Nasıl ki işaret lisanı bilmeyen biri işaret lisanıyla düşünemezse işitme engelli bireyler de konuşma lisanıyla düşünemez. Şayet işitme lisanı de bilmiyorlarsa o lisanda de düşünemezler. Mani daha sonradan oluştuysa ana lisanlarıyla düşünmeleri mümkündür.
Peki düşlerinde durum nasıl?
Rüyalarında da ses bulunmaz. Bunun yerine yalnızca görme duyusundan ve işaret lisanından oluşan düşler görürler. Hafızasında işitsel bir tecrübesi olmayan biri, düşünde da bu tecrübesi yaşayamamaktadır.
Chicago Üniversitesinde misyonlu olan doğuştan işitme engelli fizik profesörü Giordon Stark da bunu doğruluyor. Kanıların ve hayallerin büsbütün görselden oluştuğunu belirtiyor.
Kaynaklar: Yakup Gençtürk, Ergo Terapim, gdh digital
Bu söz toplum tarafınca yadırgansa da sağır olmakla işitme engelli olmanın içindeki fark daha yeterli anlaşılsın diye bu tabir kullanılıyor. Danıştığımız bir engelli birey de bu sözün kullanmasının bir sorun teşkil etmediğini belirtti.
İşitmesini daha sonradan kaybetmiş olanlar kaybetme yaşına bağlı değişkenlikler göstermesiyle birlikte doğuştan işitme engelli olan şahıslara göre fazlaca daha az zorluk yaşıyor.
Doğuştan işitme engelli olan şahıslar bununla birlikte konuşamıyorlar da. Zira konuşmak duyarak sahip olunan bir kazanım olduğu için konuşmayı da hiç bir vakit öğrenemiyorlar.
Bu yüzden toplum tarafınca bu insanlara “sağır dilsiz” deniyor ancak konuşamamalarının niçini ağız yahut lisanlarında sorun olması değil. Ayrıyeten bu beşerler okuma-yazma da öğrenemiyor. Zira bütün harflerin temsil ettiği sesleri de hiç duymadılar.
Doğuştan işitme engellilerin iç seslerinde, fikirlerinde sesle oluşturulmuş rastgele bir lisan bulunmuyor.
Konuşma lisanıyla düşünmeleri mümkün değildir. Nasıl ki işaret lisanı bilmeyen biri işaret lisanıyla düşünemezse işitme engelli bireyler de konuşma lisanıyla düşünemez. Şayet işitme lisanı de bilmiyorlarsa o lisanda de düşünemezler. Mani daha sonradan oluştuysa ana lisanlarıyla düşünmeleri mümkündür.
Peki düşlerinde durum nasıl?
Rüyalarında da ses bulunmaz. Bunun yerine yalnızca görme duyusundan ve işaret lisanından oluşan düşler görürler. Hafızasında işitsel bir tecrübesi olmayan biri, düşünde da bu tecrübesi yaşayamamaktadır.
Chicago Üniversitesinde misyonlu olan doğuştan işitme engelli fizik profesörü Giordon Stark da bunu doğruluyor. Kanıların ve hayallerin büsbütün görselden oluştuğunu belirtiyor.
Kaynaklar: Yakup Gençtürk, Ergo Terapim, gdh digital