ahmetbeyler
New member
Çağımızın hastalığı diyebileceğimiz depresyonun tedavisinin temel destek noktası antidepresan ilaçlardır; lakin bu ilaçlar, etkisinin ne kadar kalıcı olduğu istikametiyle sıkça eleştirilmektedir. bir hayli insanın ömrünü kurtardığını düşündüğümüzde bu olağan ki de antidepresanları kullanmamalıyız demek değildir; lakin bu, kişinin ilaçları bırakması halinde birçok vakit eski depresyon haline döndüğü gerçeğini değiştirmemektedir.
Şimdiyse PLOS One’da yayımlanan yeni bir araştırma, bu tıp ilaçları kullanmayan depresyondan muzdarip bireylere kıyasla antidepresanların, uzun vadede şahısların ömür kalitesini güzelleştirmediğini öne sürüyor. Antidepresan kullanmasının yeniden düşünülmesi gerektiğini savunan bir dizi çalışmanın en sonuncusu olan kelam konusu araştırmada elde edilen bulgulara bakılırsa daha düzgün terapiler, depresyonun asıl tahlili olabilir.
Her yıl milyonlarca yetişkine depresyon tanısı konuyor
Suudi Arabistan’daki King Saud Üniversitesi’nden farmakoepidemiyolog Omar Almohammed tarafınca yürütülen yeni araştırma, antidepresanlardan umduğunu bulamayan şahıslara yardımcı olabilir üzere duruyor. Birtakım insanların depresyon tedavisine büyük bir katkı sağlayamayan bu ilaçların; kilo alımı, uykusuzluk, cinsel dürtü kaybı ve hatta apansız bırakılması halinde bağımlılığa işaret eden mahrumluk gibisi semptomlar üzere istenmeyen yan tesirleri olduğu biliniyor.
Almohammed ve meslektaşları makalelerinde, insanların genel refahını, bilhassa de ömür kalitelerini yalnızca birkaç aylığına değil senelerca güzelleştirmenin “terapinin en son hedefi” olduğunu söz ediyor. birebir vakitte, antidepresanların bu amaca ulaşmaya yardımcı olup olmadığına dair kuşkular bulunuyor. Buna nazaran ilaç sanayisinin, antidepresan ilaçların etkisiz olabileceğini gösteren bir epey datayı kendi çıkarları için yıllardır gizlediği tez ediliyor.
Bu anlayış son periyotlarda azalmış olsa bile antidepresanların birden fazla depresif şahsa istediğini vermediği ve bu alanda daha farklı tedavi formlarına gereksinim olduğu aşikâr. Bu sıkıntıya bir tahlil sunmak isteyen kelam konusu yeni çalışmada araştırmacılar da bu sebeple Amerikalıların hangi sıhhat hizmetlerini kullandığını izleyen ülke çapında bir çalışmadan elde edilen bilgileri derledi.
Ömür kalitesini artırmada antidepresanlar yetersiz kalıyor
2005 ve 2016 yılları içindeki süreci kapsayan sıhhat kayıtlarına nazaran her yıl yaklaşık olarak ortalama 17 milyon yetişkine depresyon teşhisi konuyor. Bu sayının Hollanda yahut Ekvador nüfusuna muadil olduğunu düşündüğümüzde durumun ciddiyeti epeyce daha açık bir biçimde göze batıyor. Öte yandan bu 11 yıllık data setindeki insanların yaklaşık üçte ikisinin bayan olmasının ise gerçek hayattaki cinsiyet eşitsizliğinin, ruh sıhhatine nasıl yansıdığının bir göstergesi olduğu söz ediliyor.
Yapılan tahlilde, antidepresan kullanmasının zihinsel birtakım gelişmelerle alakalı olduğu, lakin ömür kalitesinin fizikî taraflarıyla bağlantılı olmadığı bulundu. Diğer bir deyişle bu, beşerler ruhsal ıstıraplarının ve refâh düzeylerinin antidepresanlarla düzeldiği, fakat fizikî sıhhat sıkıntılarının, bedensel ağrılarının ve canlılık eksikliğinin çoklukla devam ettiği manasına geliyor.
Daha da berbatı, iki yıl ortasında antidepresan kullanan bireylerin hayat kalitesinin kimi taraflarında görülen olumlu değişiklikler, ilacı kullanmayanlarda görülen değişikliklerden hayli farklı değildi. Bu datalardan yola çıkan grup, hekimler ve sıhhat profesyonellerinin, antidepresanlara başvurmadan evvel, bu ilaçların temel olarak insanların ömür kalitesi üzerinde kalıcı bir tesiri olmaması sebebiyle, hastalarını psikoterapi yahut toplumsal dayanak seanslarına dahil etmeyi düşünmeleri gerektiğini kaydediyor.
Antidepresanların terapi eşliğinde alınması en tesirli yol olabilir
Öte yandan bu çalışma, yeni teşhis edilen depresyon hadiseleri ile yıllardır duygu-durum bozukluğu ile yaşayan beşerler içinde bir ayrım da yapmıyor. Yani bireyler, depresyon tanısı ve iki yıllık takip dataları olması halinde tahlile dahil edildi. Bu da, kimi şahıslar için bu ilaçların, gözlemlenen iki yıllık süredilk evvel bir başlangıç tesirine sahip olduğu manasına gelebilir. Bunun birlikte araştırmacılar, anket bilgilerine kaydedilmediği için depresyonun şiddetine dair rastgele bir tahlil de yürütemediler.
Çalışmanın eksik kaldığı bir diğer taraf ise iki çalışma kümesinin yaş, cinsiyet, etnik köken ve yoksulluk tecrübeleri açısından farklı olması olarak öne çıkıyor. Ayrıyeten ABD merkezli bir çalışmanın bulgularının dünyanın her yerinde, herkes için geçerli olacağını düşünmek de saçma olur; lakin bir daha de çalışma, öteki ülkelerden çağdaş antidepresanların biroldukca taraftan yetersiz kaldığını öne süren öbür çalışmalarla son derece uyumlu.
Olağan bu daha evvel de belirttiğimiz üzere “Antidepresanlarınızı derhal çöpe atın” demek değil. Çalışma yalnızca uzmanların direkt antidepresanlara başvurmadan evvel bu ilaçların en yeterli biçimde nasıl kullanılacağını ve tesirlerin ne derece kalıcı olacağını tekrar düşünmesi gerektiğine dikkat çekiyor. Dahası, 150’den çok randomize, plasebo denetimli çalışmanın 2016 tarihindeki meta tahliline bakılırsa, antidepresanların bir psikoterapistin takviyesiyle eş vakitli kullanılmasının, insanların ömür kalitesini uygunlaştırmak için yalnızca ilaç kullanımı yahut yalnızca konuşma terapisine gitmesinden daha tesirli olduğu belirtiliyor.
Şimdiyse PLOS One’da yayımlanan yeni bir araştırma, bu tıp ilaçları kullanmayan depresyondan muzdarip bireylere kıyasla antidepresanların, uzun vadede şahısların ömür kalitesini güzelleştirmediğini öne sürüyor. Antidepresan kullanmasının yeniden düşünülmesi gerektiğini savunan bir dizi çalışmanın en sonuncusu olan kelam konusu araştırmada elde edilen bulgulara bakılırsa daha düzgün terapiler, depresyonun asıl tahlili olabilir.
Her yıl milyonlarca yetişkine depresyon tanısı konuyor
Suudi Arabistan’daki King Saud Üniversitesi’nden farmakoepidemiyolog Omar Almohammed tarafınca yürütülen yeni araştırma, antidepresanlardan umduğunu bulamayan şahıslara yardımcı olabilir üzere duruyor. Birtakım insanların depresyon tedavisine büyük bir katkı sağlayamayan bu ilaçların; kilo alımı, uykusuzluk, cinsel dürtü kaybı ve hatta apansız bırakılması halinde bağımlılığa işaret eden mahrumluk gibisi semptomlar üzere istenmeyen yan tesirleri olduğu biliniyor.
Almohammed ve meslektaşları makalelerinde, insanların genel refahını, bilhassa de ömür kalitelerini yalnızca birkaç aylığına değil senelerca güzelleştirmenin “terapinin en son hedefi” olduğunu söz ediyor. birebir vakitte, antidepresanların bu amaca ulaşmaya yardımcı olup olmadığına dair kuşkular bulunuyor. Buna nazaran ilaç sanayisinin, antidepresan ilaçların etkisiz olabileceğini gösteren bir epey datayı kendi çıkarları için yıllardır gizlediği tez ediliyor.
Bu anlayış son periyotlarda azalmış olsa bile antidepresanların birden fazla depresif şahsa istediğini vermediği ve bu alanda daha farklı tedavi formlarına gereksinim olduğu aşikâr. Bu sıkıntıya bir tahlil sunmak isteyen kelam konusu yeni çalışmada araştırmacılar da bu sebeple Amerikalıların hangi sıhhat hizmetlerini kullandığını izleyen ülke çapında bir çalışmadan elde edilen bilgileri derledi.
Ömür kalitesini artırmada antidepresanlar yetersiz kalıyor
2005 ve 2016 yılları içindeki süreci kapsayan sıhhat kayıtlarına nazaran her yıl yaklaşık olarak ortalama 17 milyon yetişkine depresyon teşhisi konuyor. Bu sayının Hollanda yahut Ekvador nüfusuna muadil olduğunu düşündüğümüzde durumun ciddiyeti epeyce daha açık bir biçimde göze batıyor. Öte yandan bu 11 yıllık data setindeki insanların yaklaşık üçte ikisinin bayan olmasının ise gerçek hayattaki cinsiyet eşitsizliğinin, ruh sıhhatine nasıl yansıdığının bir göstergesi olduğu söz ediliyor.
Yapılan tahlilde, antidepresan kullanmasının zihinsel birtakım gelişmelerle alakalı olduğu, lakin ömür kalitesinin fizikî taraflarıyla bağlantılı olmadığı bulundu. Diğer bir deyişle bu, beşerler ruhsal ıstıraplarının ve refâh düzeylerinin antidepresanlarla düzeldiği, fakat fizikî sıhhat sıkıntılarının, bedensel ağrılarının ve canlılık eksikliğinin çoklukla devam ettiği manasına geliyor.
Daha da berbatı, iki yıl ortasında antidepresan kullanan bireylerin hayat kalitesinin kimi taraflarında görülen olumlu değişiklikler, ilacı kullanmayanlarda görülen değişikliklerden hayli farklı değildi. Bu datalardan yola çıkan grup, hekimler ve sıhhat profesyonellerinin, antidepresanlara başvurmadan evvel, bu ilaçların temel olarak insanların ömür kalitesi üzerinde kalıcı bir tesiri olmaması sebebiyle, hastalarını psikoterapi yahut toplumsal dayanak seanslarına dahil etmeyi düşünmeleri gerektiğini kaydediyor.
Antidepresanların terapi eşliğinde alınması en tesirli yol olabilir
Öte yandan bu çalışma, yeni teşhis edilen depresyon hadiseleri ile yıllardır duygu-durum bozukluğu ile yaşayan beşerler içinde bir ayrım da yapmıyor. Yani bireyler, depresyon tanısı ve iki yıllık takip dataları olması halinde tahlile dahil edildi. Bu da, kimi şahıslar için bu ilaçların, gözlemlenen iki yıllık süredilk evvel bir başlangıç tesirine sahip olduğu manasına gelebilir. Bunun birlikte araştırmacılar, anket bilgilerine kaydedilmediği için depresyonun şiddetine dair rastgele bir tahlil de yürütemediler.
Çalışmanın eksik kaldığı bir diğer taraf ise iki çalışma kümesinin yaş, cinsiyet, etnik köken ve yoksulluk tecrübeleri açısından farklı olması olarak öne çıkıyor. Ayrıyeten ABD merkezli bir çalışmanın bulgularının dünyanın her yerinde, herkes için geçerli olacağını düşünmek de saçma olur; lakin bir daha de çalışma, öteki ülkelerden çağdaş antidepresanların biroldukca taraftan yetersiz kaldığını öne süren öbür çalışmalarla son derece uyumlu.
Olağan bu daha evvel de belirttiğimiz üzere “Antidepresanlarınızı derhal çöpe atın” demek değil. Çalışma yalnızca uzmanların direkt antidepresanlara başvurmadan evvel bu ilaçların en yeterli biçimde nasıl kullanılacağını ve tesirlerin ne derece kalıcı olacağını tekrar düşünmesi gerektiğine dikkat çekiyor. Dahası, 150’den çok randomize, plasebo denetimli çalışmanın 2016 tarihindeki meta tahliline bakılırsa, antidepresanların bir psikoterapistin takviyesiyle eş vakitli kullanılmasının, insanların ömür kalitesini uygunlaştırmak için yalnızca ilaç kullanımı yahut yalnızca konuşma terapisine gitmesinden daha tesirli olduğu belirtiliyor.