Kongre’deki ılımlı ve muhafazakar Demokratların miliquetoast siyaseti, partilerini büyük ölçüde geri tepiyor ve ara seçimlerden önce partinin iktidarda kalmasını tehdit ediyor.
Geçen yıl, Başkan Biden Covid yardım tasarısını yasalaştırdıktan sonra Beyaz Saray, gündeminin geri kalanı için bir strateji geliştirmek üzere kongre liderleriyle çalıştı. Plan basitti. Demokratlar, birlikte geçirecekleri iki yasa tasarısı – bir altyapı paketi ve bir sosyal politika paketi – üzerinde çalışacaklardı. Tasarılarını geçirmek için ılımlılara ihtiyaç duyan İlerici Demokratlar, altyapı planını destekleyecek. Ve sırayla ilericilere ihtiyaç duyan ılımlı Demokratlar, sosyal politika planını destekleyecekti.
Her iki yasa tasarısı da yaz boyunca, iki partili Sorun Çözücüler Grubu’nun birkaç üyesi, Meclis müzakere edilen altyapı yasa tasarısı üzerinde hemen oylama yapmadıkça sosyal politika paketini raydan çıkarmakla tehdit edene kadar Kongre’den geçiyordu. Senato’da Demokratlar ve Cumhuriyetçiler tarafından kabul edildi.
New Jersey Temsilcisi Josh Gottheimer ve Meclis’teki benzer düşünen Demokratlardan gelen bir mektup, “Bazıları, uzlaşma süreci tamamlanana kadar, Senato altyapı yasa tasarısını aylarca değerlendirmeye devam etmemizi önerdi” dedi. “Biz anlaşamadık. Çalışkan Amerikan ailelerinin geçim kaynakları tehlikedeyken, yüzyılda bir kez görülen bu iki partili altyapı paketini çarçur etmek için aylarca gereksiz gecikmeyi ve risk alma riskini göze alamayız.”
İronik olarak, Demokrat Parti’nin ivmesini ani bir noktaya getiren bu mektup ve Batı Virginia’dan Senatörler Joe Manchin ve Arizona’dan Kyrsten Sinema’nın benzer açıklamalarıydı. dur. Demokratlar, önümüzdeki üç ayı iki yönlü süreci müzakere ederek ve sosyal politika tasarısının özü konusunda ılımlıların ve muhafazakarların değişen taleplerini karşılamak için mücadele ederek geçireceklerdi.
Demokrat Parti içindeki bu bölünmenin ilk etkisi, popülaritesi zaten düşüşte olan Biden’ın altını oymak oldu. Afganistan’ın geri çekilmesinden bir darbe aldı, devam eden salgından bir darbe daha aldı ve Washington’daki kaos ve bölünmeden bir darbe daha aldı.
Demokrat Parti’nin gündemini donduran ılımlılar ve muhafazakarların akıllarında bir amaç varsa, o da ilerici meslektaşlarından uzaklaşarak önceliklerini yasaya geçirmekti. Bunun yerine, adaylar partiye yerleşmiş bir başarısızlık duygusunun üstesinden gelmek için mücadele ederken, Demokratları yönetim kurulu genelinde zayıflattılar. Virginia’nın ılımlı eski valisi Terry McAuliffe bu engeli aşamadı. Kasım ayında, (ardışık olmayan) ikinci dönem için adaylığını muhafazakar bir Cumhuriyetçi olan Glenn Youngkin’e kaybetti.
Bu yenilginin ardından, Kongre’deki ılımlı ve muhafazakar Demokratlar, partinin kampanya yolunda öne çıkaracağı bir şey olması için Meclis’in iki partili altyapı yasasını geçirmesini talep etti. Başkanın sosyal politika paketi için oyları güvence altına almak amacıyla taviz üstüne taviz veren ilericiler, şimdi iki aşamalı süreci sona erdirmeyi ve altyapı tasarısını oylamayı kabul ettiler.
Meclis oy kullandı ve tasarı kabul edildi. Ilımlılar galibiyetini aldı. Ancak saldırıya geçmek yerine, altyapı harcamaları ellerinde, sessizce oturdular. Hiçbir tanıtım bombardımanı, ılımlılığın başarılarını satma kampanyasıyla ulusun dikkatini çekme girişimi, spot ışığında parlayabilecek üyeleri yükseltme girişimi ve kesinlikle sağcı kültür siyasetini geri püskürtmek için ciddi bir girişim olmayacaktı. Bu, Cumhuriyetçilerin Virginia’da bir galibiyet almasına yardımcı oldu.
Ilımlı ve muhafazakar Demokratlar da kendilerine ait bir gündem oluşturmaya çalışmadılar. Bunun yerine, kalan siyasi sermayelerini, en zengin Amerikalıların vergi zamlarından ve asgari ücretteki artıştan reçeteli ilaçlar üzerinde fiyat kontrol planına kadar Demokrat Parti istek listesindeki en popüler maddeleri öldürmek için kullandılar. En azından Great Society’den bu yana en etkili yoksullukla mücadele önlemlerinden biri olan yenilenmiş çocuk vergi kredisini kurtarmaya bile zahmet edemediler. Aralık ayında sona ermesi, milyonlarca çocuğu yoksulluk sınırının altına itti.
Şimdi, başkanın gündemini hareketsizleştirip partilerini kargaşaya sürükleyen aynı Demokratlar, suçlayacak birini arıyorlar. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, ilerici meslektaşlarına yerleştiler. Axios’tan Mike Allen, “en iyi Demokratların” görüşünü özetleyerek, “polise para yatırma, okulları yeniden adlandırma ve heykelleri yıkma baskısı, Demokratların Meclis, Senato ve partinin genel imajını kontrol altında tutması için önemli bir engel yarattı. ”
Merkezci savunuculuk örgütü Üçüncü Yol gibi ılımlı ve muhafazakar Demokratlarla uyumlu gruplar, Demokrat Parti için temel sorunun “Takım siyaseti” olduğunda ısrar ediyor. Ve 2020 seçimleri üzerinde gerçekten büyük bir etkisi olduğuna dair kesin olmayan kanıtlara rağmen, bazı Demokratlar partinin mevcut sıkıntıları için aktivist sloganı “polisi finanse et” diye eleştirmeye devam ediyor.
Belki de bu, başarısızlığın bedelini ödemeye yönelik kötü niyetli bir girişim değildir. Bununla birlikte, öyle göründüğünü düşündüğünüz için affedilebilirsiniz.
Spesifik olarak, ılımlı ve muhafazakar Demokratlar, liderlikleri altında ve gündemlerini takip ederek Demokrat Parti’nin karaya oturduğu ve rotasına geri dönemeyeceği gerçeğini gizlemek için ellerinden gelen her şeyi yapıyor gibi görünüyor. Kasım ayında bir patlama seziyorlar ve kaybetmelerine yardımcı oldukları zemini yeniden kazanmak için somut bir şey yapmaktansa suçlama oyununu oynamayı tercih ediyorlar. Popüler ekonomik yasaları geçirmeyi ya da o andaki kültürel savaşlarda savaşmayı reddetmeleri, onlara tek bir seçenek bıraktı: bir günah keçisi bulmak.
Bu durumda, bu ılımlı ve muhafazakar Demokratlar (ve müttefikleri) bir aynaya baksalar iyi olur. Hiç kimse onları cumhurbaşkanının gündemini rayından çıkarmaya, partiyi küçük iç çatışmalarda boğmaya ya da Cumhuriyetçi Parti’ye karşı tutumlu ve savunmacı bir yaklaşım benimsemeye zorlamadı. Tohumlarını ektiler; şimdi sonuçları almalarının zamanı geldi.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) üzerinden The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Geçen yıl, Başkan Biden Covid yardım tasarısını yasalaştırdıktan sonra Beyaz Saray, gündeminin geri kalanı için bir strateji geliştirmek üzere kongre liderleriyle çalıştı. Plan basitti. Demokratlar, birlikte geçirecekleri iki yasa tasarısı – bir altyapı paketi ve bir sosyal politika paketi – üzerinde çalışacaklardı. Tasarılarını geçirmek için ılımlılara ihtiyaç duyan İlerici Demokratlar, altyapı planını destekleyecek. Ve sırayla ilericilere ihtiyaç duyan ılımlı Demokratlar, sosyal politika planını destekleyecekti.
Her iki yasa tasarısı da yaz boyunca, iki partili Sorun Çözücüler Grubu’nun birkaç üyesi, Meclis müzakere edilen altyapı yasa tasarısı üzerinde hemen oylama yapmadıkça sosyal politika paketini raydan çıkarmakla tehdit edene kadar Kongre’den geçiyordu. Senato’da Demokratlar ve Cumhuriyetçiler tarafından kabul edildi.
New Jersey Temsilcisi Josh Gottheimer ve Meclis’teki benzer düşünen Demokratlardan gelen bir mektup, “Bazıları, uzlaşma süreci tamamlanana kadar, Senato altyapı yasa tasarısını aylarca değerlendirmeye devam etmemizi önerdi” dedi. “Biz anlaşamadık. Çalışkan Amerikan ailelerinin geçim kaynakları tehlikedeyken, yüzyılda bir kez görülen bu iki partili altyapı paketini çarçur etmek için aylarca gereksiz gecikmeyi ve risk alma riskini göze alamayız.”
İronik olarak, Demokrat Parti’nin ivmesini ani bir noktaya getiren bu mektup ve Batı Virginia’dan Senatörler Joe Manchin ve Arizona’dan Kyrsten Sinema’nın benzer açıklamalarıydı. dur. Demokratlar, önümüzdeki üç ayı iki yönlü süreci müzakere ederek ve sosyal politika tasarısının özü konusunda ılımlıların ve muhafazakarların değişen taleplerini karşılamak için mücadele ederek geçireceklerdi.
Demokrat Parti içindeki bu bölünmenin ilk etkisi, popülaritesi zaten düşüşte olan Biden’ın altını oymak oldu. Afganistan’ın geri çekilmesinden bir darbe aldı, devam eden salgından bir darbe daha aldı ve Washington’daki kaos ve bölünmeden bir darbe daha aldı.
Demokrat Parti’nin gündemini donduran ılımlılar ve muhafazakarların akıllarında bir amaç varsa, o da ilerici meslektaşlarından uzaklaşarak önceliklerini yasaya geçirmekti. Bunun yerine, adaylar partiye yerleşmiş bir başarısızlık duygusunun üstesinden gelmek için mücadele ederken, Demokratları yönetim kurulu genelinde zayıflattılar. Virginia’nın ılımlı eski valisi Terry McAuliffe bu engeli aşamadı. Kasım ayında, (ardışık olmayan) ikinci dönem için adaylığını muhafazakar bir Cumhuriyetçi olan Glenn Youngkin’e kaybetti.
Bu yenilginin ardından, Kongre’deki ılımlı ve muhafazakar Demokratlar, partinin kampanya yolunda öne çıkaracağı bir şey olması için Meclis’in iki partili altyapı yasasını geçirmesini talep etti. Başkanın sosyal politika paketi için oyları güvence altına almak amacıyla taviz üstüne taviz veren ilericiler, şimdi iki aşamalı süreci sona erdirmeyi ve altyapı tasarısını oylamayı kabul ettiler.
Meclis oy kullandı ve tasarı kabul edildi. Ilımlılar galibiyetini aldı. Ancak saldırıya geçmek yerine, altyapı harcamaları ellerinde, sessizce oturdular. Hiçbir tanıtım bombardımanı, ılımlılığın başarılarını satma kampanyasıyla ulusun dikkatini çekme girişimi, spot ışığında parlayabilecek üyeleri yükseltme girişimi ve kesinlikle sağcı kültür siyasetini geri püskürtmek için ciddi bir girişim olmayacaktı. Bu, Cumhuriyetçilerin Virginia’da bir galibiyet almasına yardımcı oldu.
Ilımlı ve muhafazakar Demokratlar da kendilerine ait bir gündem oluşturmaya çalışmadılar. Bunun yerine, kalan siyasi sermayelerini, en zengin Amerikalıların vergi zamlarından ve asgari ücretteki artıştan reçeteli ilaçlar üzerinde fiyat kontrol planına kadar Demokrat Parti istek listesindeki en popüler maddeleri öldürmek için kullandılar. En azından Great Society’den bu yana en etkili yoksullukla mücadele önlemlerinden biri olan yenilenmiş çocuk vergi kredisini kurtarmaya bile zahmet edemediler. Aralık ayında sona ermesi, milyonlarca çocuğu yoksulluk sınırının altına itti.
Şimdi, başkanın gündemini hareketsizleştirip partilerini kargaşaya sürükleyen aynı Demokratlar, suçlayacak birini arıyorlar. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, ilerici meslektaşlarına yerleştiler. Axios’tan Mike Allen, “en iyi Demokratların” görüşünü özetleyerek, “polise para yatırma, okulları yeniden adlandırma ve heykelleri yıkma baskısı, Demokratların Meclis, Senato ve partinin genel imajını kontrol altında tutması için önemli bir engel yarattı. ”
Merkezci savunuculuk örgütü Üçüncü Yol gibi ılımlı ve muhafazakar Demokratlarla uyumlu gruplar, Demokrat Parti için temel sorunun “Takım siyaseti” olduğunda ısrar ediyor. Ve 2020 seçimleri üzerinde gerçekten büyük bir etkisi olduğuna dair kesin olmayan kanıtlara rağmen, bazı Demokratlar partinin mevcut sıkıntıları için aktivist sloganı “polisi finanse et” diye eleştirmeye devam ediyor.
Belki de bu, başarısızlığın bedelini ödemeye yönelik kötü niyetli bir girişim değildir. Bununla birlikte, öyle göründüğünü düşündüğünüz için affedilebilirsiniz.
Spesifik olarak, ılımlı ve muhafazakar Demokratlar, liderlikleri altında ve gündemlerini takip ederek Demokrat Parti’nin karaya oturduğu ve rotasına geri dönemeyeceği gerçeğini gizlemek için ellerinden gelen her şeyi yapıyor gibi görünüyor. Kasım ayında bir patlama seziyorlar ve kaybetmelerine yardımcı oldukları zemini yeniden kazanmak için somut bir şey yapmaktansa suçlama oyununu oynamayı tercih ediyorlar. Popüler ekonomik yasaları geçirmeyi ya da o andaki kültürel savaşlarda savaşmayı reddetmeleri, onlara tek bir seçenek bıraktı: bir günah keçisi bulmak.
Bu durumda, bu ılımlı ve muhafazakar Demokratlar (ve müttefikleri) bir aynaya baksalar iyi olur. Hiç kimse onları cumhurbaşkanının gündemini rayından çıkarmaya, partiyi küçük iç çatışmalarda boğmaya ya da Cumhuriyetçi Parti’ye karşı tutumlu ve savunmacı bir yaklaşım benimsemeye zorlamadı. Tohumlarını ektiler; şimdi sonuçları almalarının zamanı geldi.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) üzerinden The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .