Enflasyondaki son artışın geçici mi yoksa kalıcı mı olduğu konusundaki tartışma çözüldü. Şimdi soru, Federal Rezerv’in artan enflasyonist türbülansı dizginleyip ekonomiyi yumuşak bir düşüşe getirip getiremeyeceği.
Artan kanıtlar sert bir iniş, başka bir deyişle bir durgunluk olduğunu gösteriyor. Halihazırda sürmekte olan olası hasar tırmanmadan önce ekonomik politika yapıcılarımızın hızlı hareket etmesine ihtiyacımız var. Örneğin, sadece Salı günü, Çalışma Bakanlığı fiyatların Mart ayında bir önceki yıla göre yüzde 8,5 arttığını bildirdi.
Ve bu, Ukrayna’daki savaştan kaynaklanan enflasyonist baskıların tam etkisi olmadan. Bu arada, mal kıtlığı (tedarik zinciri sorunları) devam ederken, yükselen ücret oranları – diğer bağlamlarda iyi bir şey – fiyatlar üzerinde daha fazla yukarı yönlü baskı oluşturuyor.
Yanıt verebilmek için Fed’in faiz oranlarını agresif, hızlı ve piyasaların ve birçok ekonomistin beklediğinden çok daha güçlü bir şekilde yükseltmesi gerekecek.
Ekonomi 101’e geri dönelim. Enflasyon sorunumuz mevcut arza göre çok fazla talepten kaynaklanıyor. Arzın arttırılması her zaman yavaş bir süreçtir.
Enflasyonu düşürmek için – ki bu nadiren yüksek sesle söylenen kısımdır – talebi azaltmalıyız. Bu, Amerikalıları daha az harcamaya zorlamak anlamına geliyor. Bu da daha az işe ve daha yavaş ücret artışına yol açar, tarihsel olarak durgunluğa girdiğimiz noktaya kadar.
Bu arzu edilen bir şey değil, ancak Beyaz Saray, Kongre ve Federal Rezerv tarafından sunulan zayıf ekonomi politikalarının bedeli bu. Bu zayıf politikalar, Covid zorluklarını ele aldığımız için çok fazla bütçe teşviki içeriyor. Biden yönetiminin ilk günlerinde kabul edilen 1,9 trilyon dolarlık Amerikan Kurtarma Planı, olağanüstü bir politika hatası olarak tarihe geçecek. Para politikamızın saygın, bağımsız bir temsilcisi olan Fed de benzer şekilde ekonominin ihtiyaç duyduğu desteği fazla tahmin etti ve sisteme trilyonlarca dolar pompaladı.
Sonuç olarak, enflasyon eğrisinin çok gerisinde kaldık; Fed’in faiz oranlarını, sorunun ortaya çıkmasına izin verilmemiş olsaydı olduğundan çok daha fazla yükseltmesi gerekecek.
Geçmişte bir enflasyon sorununu çözmek, Fed’in faiz oranlarını enflasyonun üzerine yükseltmesini gerektiriyordu. Şu anda yüzde 6,4 olarak izlenen Fed’in tercih ettiği enflasyon ölçüsünü kullanmak bile, bu oranlar, Fed’in 2023’ün sonundaki yüzde 2,4 ila 3,1’lik mevcut tahmininden çok daha yüksek olduğu anlamına gelir.
Yükselen faiz oranları ekonomiyi çeşitli şekillerde yavaşlatır. Daha yüksek oranlar, evler ve otomobiller gibi krediyle satın alınan büyük alımları daha az uygun hale getirir, dolayısıyla talebi dizginler ve fiyatları soğutur. Kendi paylarına, işletmeler daha az borç alacaktı. Yatırımcılar tahvillerdeki daha cazip faiz getirilerinden yararlanmak için sermayeyi değiştirdikçe borsa da darbe alacaktı.
Daha yumuşak ev değerleri ve potansiyel olarak düşen bir borsa, tersine bir servet etkisini tetikleyecektir: Kendini daha az iyi hisseden Amerikalılar daha az harcama yapacaktır. Bütün bunlar ekonomide dalgalanacak ve sonuçta daha az ekonomik faaliyetle sonuçlanacaktır.
İyimserler – Biden yönetimi dahil – mevcut arz-talep dengesizliğinin denklemin arz tarafında ele alınabileceğini savunuyorlar. Bu fantezi. Intel, mutlu bir şekilde Ohio’da yeni bir yarı iletken tesisi planlarını açıkladı, ancak bu tesis 2025’e kadar faaliyete geçmeyecek. Et paketleme endüstrisindeki oligopolistik uygulamalara saldırmak veya işitme cihazlarının artan maliyetlerinin genel fiyatlar üzerinde ölçülebilir bir etkisi olmayacak.
Bir de diğer önemli arz girdisi var: emek. Daha fazla Amerikalıyı işgücüne dahil etmek, ücret artışlarının hızını azaltabilir, ancak mevcut işçi kıtlığını hafifletmek için yeterince hızlı veya gerekli büyüklükte değil.
Politika yapıcılar bir durgunluğu önlemek için ne yapabilir? Bu noktada, ne yazık ki az. En iyi yaklaşım, gelecekteki enflasyon beklentileri yerleşik hale gelmeden önce sıkılaştırmaya başlamak olacaktır. 1970’lerin sonundaki çift haneli enflasyonun en zorlayıcı dersleri arasında, bir enflasyon sorununu çözmenin onu önlemekten çok daha zor olduğudur.
Gevşemeye yönelik bu hareketler maliye politikasını içermelidir. Beyaz Saray, kısa vadeli bütçe açığını artırmak yerine, Senatör Joe Manchin’in tavsiyelerine kulak vermeli ve eşit ölçüde açık azaltma ile – ne kadar değerli olursa olsun – yeni sosyal programlar yapmalıdır.
Bir durgunluğun yakın olduğuna inanmıyorum; Sistemde bunun olası olmaması için çok fazla sermaye dolaşıyor. Harvard profesörü Jason Furman, Amerikalıların, büyük ölçüde pandemi kilitlenmeleri sırasındaki özel hükümet ödemeleri ve yetersiz harcamaların bir sonucu olarak, banka hesaplarında pandemi öncesi trendlerin üzerinde hala 2,3 trilyon doları olduğunu tahmin ediyor.
Daha acı verici önlemlere duyulan ihtiyacı ortadan kaldıracak çok arzu edilen yumuşak iniş teorik olarak mümkündür, ancak tarih ondan yana değildir.
Eski Hazine Bakanı Lawrence H. Summers, son 75 yılda, enflasyonun her yüzde 4’ü aştığında ve işsizliğin yüzde 5’in altına düştüğünde, iki yıl içinde bir durgunluk olduğunu gözlemledi.
Tahvil piyasaları da geçmiş çöküşleri doğru bir şekilde tahmin etti. 10 yıllık faiz oranları iki yıllık faiz oranlarının altına düştüğünde, ortalama 18 ayda bir durgunluk meydana geldi.
Her iki koşulun da bu ay -en azından kısa bir süre için- doğru olması, tam 2024 başkanlık seçim kampanyası sezonu başlarken bir gerileme anlamına gelebilir. Demokratların üzerinde düşünmesi gereken potansiyel bir seçim kabusu.
Steven Rattner bir Wall Street yöneticisidir ve Obama yönetiminde Hazine sekreterinin danışmanıydı. En son güncellemeleri ve gönderileri için lütfen stevenrattner.com’u ziyaret edin ve onu Twitter ve Facebook’ta takip edin.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) üzerinden The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Artan kanıtlar sert bir iniş, başka bir deyişle bir durgunluk olduğunu gösteriyor. Halihazırda sürmekte olan olası hasar tırmanmadan önce ekonomik politika yapıcılarımızın hızlı hareket etmesine ihtiyacımız var. Örneğin, sadece Salı günü, Çalışma Bakanlığı fiyatların Mart ayında bir önceki yıla göre yüzde 8,5 arttığını bildirdi.
Ve bu, Ukrayna’daki savaştan kaynaklanan enflasyonist baskıların tam etkisi olmadan. Bu arada, mal kıtlığı (tedarik zinciri sorunları) devam ederken, yükselen ücret oranları – diğer bağlamlarda iyi bir şey – fiyatlar üzerinde daha fazla yukarı yönlü baskı oluşturuyor.
Yanıt verebilmek için Fed’in faiz oranlarını agresif, hızlı ve piyasaların ve birçok ekonomistin beklediğinden çok daha güçlü bir şekilde yükseltmesi gerekecek.
Ekonomi 101’e geri dönelim. Enflasyon sorunumuz mevcut arza göre çok fazla talepten kaynaklanıyor. Arzın arttırılması her zaman yavaş bir süreçtir.
Enflasyonu düşürmek için – ki bu nadiren yüksek sesle söylenen kısımdır – talebi azaltmalıyız. Bu, Amerikalıları daha az harcamaya zorlamak anlamına geliyor. Bu da daha az işe ve daha yavaş ücret artışına yol açar, tarihsel olarak durgunluğa girdiğimiz noktaya kadar.
Bu arzu edilen bir şey değil, ancak Beyaz Saray, Kongre ve Federal Rezerv tarafından sunulan zayıf ekonomi politikalarının bedeli bu. Bu zayıf politikalar, Covid zorluklarını ele aldığımız için çok fazla bütçe teşviki içeriyor. Biden yönetiminin ilk günlerinde kabul edilen 1,9 trilyon dolarlık Amerikan Kurtarma Planı, olağanüstü bir politika hatası olarak tarihe geçecek. Para politikamızın saygın, bağımsız bir temsilcisi olan Fed de benzer şekilde ekonominin ihtiyaç duyduğu desteği fazla tahmin etti ve sisteme trilyonlarca dolar pompaladı.
Sonuç olarak, enflasyon eğrisinin çok gerisinde kaldık; Fed’in faiz oranlarını, sorunun ortaya çıkmasına izin verilmemiş olsaydı olduğundan çok daha fazla yükseltmesi gerekecek.
Geçmişte bir enflasyon sorununu çözmek, Fed’in faiz oranlarını enflasyonun üzerine yükseltmesini gerektiriyordu. Şu anda yüzde 6,4 olarak izlenen Fed’in tercih ettiği enflasyon ölçüsünü kullanmak bile, bu oranlar, Fed’in 2023’ün sonundaki yüzde 2,4 ila 3,1’lik mevcut tahmininden çok daha yüksek olduğu anlamına gelir.
Yükselen faiz oranları ekonomiyi çeşitli şekillerde yavaşlatır. Daha yüksek oranlar, evler ve otomobiller gibi krediyle satın alınan büyük alımları daha az uygun hale getirir, dolayısıyla talebi dizginler ve fiyatları soğutur. Kendi paylarına, işletmeler daha az borç alacaktı. Yatırımcılar tahvillerdeki daha cazip faiz getirilerinden yararlanmak için sermayeyi değiştirdikçe borsa da darbe alacaktı.
Daha yumuşak ev değerleri ve potansiyel olarak düşen bir borsa, tersine bir servet etkisini tetikleyecektir: Kendini daha az iyi hisseden Amerikalılar daha az harcama yapacaktır. Bütün bunlar ekonomide dalgalanacak ve sonuçta daha az ekonomik faaliyetle sonuçlanacaktır.
İyimserler – Biden yönetimi dahil – mevcut arz-talep dengesizliğinin denklemin arz tarafında ele alınabileceğini savunuyorlar. Bu fantezi. Intel, mutlu bir şekilde Ohio’da yeni bir yarı iletken tesisi planlarını açıkladı, ancak bu tesis 2025’e kadar faaliyete geçmeyecek. Et paketleme endüstrisindeki oligopolistik uygulamalara saldırmak veya işitme cihazlarının artan maliyetlerinin genel fiyatlar üzerinde ölçülebilir bir etkisi olmayacak.
Bir de diğer önemli arz girdisi var: emek. Daha fazla Amerikalıyı işgücüne dahil etmek, ücret artışlarının hızını azaltabilir, ancak mevcut işçi kıtlığını hafifletmek için yeterince hızlı veya gerekli büyüklükte değil.
Politika yapıcılar bir durgunluğu önlemek için ne yapabilir? Bu noktada, ne yazık ki az. En iyi yaklaşım, gelecekteki enflasyon beklentileri yerleşik hale gelmeden önce sıkılaştırmaya başlamak olacaktır. 1970’lerin sonundaki çift haneli enflasyonun en zorlayıcı dersleri arasında, bir enflasyon sorununu çözmenin onu önlemekten çok daha zor olduğudur.
Gevşemeye yönelik bu hareketler maliye politikasını içermelidir. Beyaz Saray, kısa vadeli bütçe açığını artırmak yerine, Senatör Joe Manchin’in tavsiyelerine kulak vermeli ve eşit ölçüde açık azaltma ile – ne kadar değerli olursa olsun – yeni sosyal programlar yapmalıdır.
Bir durgunluğun yakın olduğuna inanmıyorum; Sistemde bunun olası olmaması için çok fazla sermaye dolaşıyor. Harvard profesörü Jason Furman, Amerikalıların, büyük ölçüde pandemi kilitlenmeleri sırasındaki özel hükümet ödemeleri ve yetersiz harcamaların bir sonucu olarak, banka hesaplarında pandemi öncesi trendlerin üzerinde hala 2,3 trilyon doları olduğunu tahmin ediyor.
Daha acı verici önlemlere duyulan ihtiyacı ortadan kaldıracak çok arzu edilen yumuşak iniş teorik olarak mümkündür, ancak tarih ondan yana değildir.
Eski Hazine Bakanı Lawrence H. Summers, son 75 yılda, enflasyonun her yüzde 4’ü aştığında ve işsizliğin yüzde 5’in altına düştüğünde, iki yıl içinde bir durgunluk olduğunu gözlemledi.
Tahvil piyasaları da geçmiş çöküşleri doğru bir şekilde tahmin etti. 10 yıllık faiz oranları iki yıllık faiz oranlarının altına düştüğünde, ortalama 18 ayda bir durgunluk meydana geldi.
Her iki koşulun da bu ay -en azından kısa bir süre için- doğru olması, tam 2024 başkanlık seçim kampanyası sezonu başlarken bir gerileme anlamına gelebilir. Demokratların üzerinde düşünmesi gereken potansiyel bir seçim kabusu.
Steven Rattner bir Wall Street yöneticisidir ve Obama yönetiminde Hazine sekreterinin danışmanıydı. En son güncellemeleri ve gönderileri için lütfen stevenrattner.com’u ziyaret edin ve onu Twitter ve Facebook’ta takip edin.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) üzerinden The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .