ahmetbeyler
New member
Çoklukla çiftçilerin Y yahut L formunda çubukları kullanarak su bulmaya çalıştığı, “dowsing” denilen bu tekniğe dünyanın bir fazlaca yerinde rastlanıyor. MÖ 1300’lü senelerda Mezopotamya’da dahi kullanıldığı biliniyor.
Radyestezi(ışımduyu) yardımıyla yapılabildiği sav edilen bu değişik tekniği yalnızca özel yeteneği olan bireylerin uygulayabileceği söyleniyor. Yani kol yahut çubuğun resen kalkmadığı, yeraltındaki objenin güç alanlarıyla insan bedenindeki titreşim alanlarının muadil rezonansa girmesiyle bu tespitin yapılabildiği sav ediliyor. Pekala bu argümana bilimin yanıtı neymiş, gelin bakalım:
Bilimsel araştırmalarda bu sistemin işe yaradığı kanıtlanamadı.
ABD’de yapılan bir araştırmada, bu formülle su bulabildiğini sav eden 27 kişinin derinlik ve ölçü üzere konularda başarısız olduğu görüldü. Bir jeolog ve mühendis ise tıpkı yerde farklı noktalarda suyun derinliğini muvaffakiyetle tespit edebildiler.
Norveç’te de mevzuyla ilgili büyük ölçekli bir deney yapıldı.
Radyestezi yeteneği olduğunu argüman eden 25 kişi, birbirlerinden habersiz bir biçimde tıpkı alanda arama yaptı. Deney sonunda hepsinin de farklı yerleri gösterdiği görüldü.
“Benim bir tanıdığım buluyor ancak…” diyenlerden biriyseniz şunları hatırlatmakta yarar var:
Yeraltı su kaynakları fazlaca fazla yerde bulunur, yalnızca gereğince derine kazmak kıymetlidir. Ayrıyeten çiftçiler toprakları tanıma konusunda yeteneklidirler ve ister istemez bu noktalara yönelirler. Toprağın daha nemli olması, bitki sıklığının fazla olması üzere işaretler onları bu noktalara çeker.
Çubuğun hareket etmesinde tutma biçiminin de tesirli olduğu düşünülüyor.
“Kararsız denge” ismi verilen bir formda tutulduğu için küçük bilinçsiz hareketler bile çubuğu kolaylıkla hareket ettirebilmektedir. Bir “umma anı” bile bunda tesirli olabilir. Günümüzde bu usulün hâlâ devam ediyor olmasında “Yüzsenelerdır yapıldığına göre eski insanların bir bildiği vardır” fikri de çok tesirli.
Kaynaklar: 1, 2, 3, 4
Radyestezi(ışımduyu) yardımıyla yapılabildiği sav edilen bu değişik tekniği yalnızca özel yeteneği olan bireylerin uygulayabileceği söyleniyor. Yani kol yahut çubuğun resen kalkmadığı, yeraltındaki objenin güç alanlarıyla insan bedenindeki titreşim alanlarının muadil rezonansa girmesiyle bu tespitin yapılabildiği sav ediliyor. Pekala bu argümana bilimin yanıtı neymiş, gelin bakalım:
Bilimsel araştırmalarda bu sistemin işe yaradığı kanıtlanamadı.
ABD’de yapılan bir araştırmada, bu formülle su bulabildiğini sav eden 27 kişinin derinlik ve ölçü üzere konularda başarısız olduğu görüldü. Bir jeolog ve mühendis ise tıpkı yerde farklı noktalarda suyun derinliğini muvaffakiyetle tespit edebildiler.
Norveç’te de mevzuyla ilgili büyük ölçekli bir deney yapıldı.
Radyestezi yeteneği olduğunu argüman eden 25 kişi, birbirlerinden habersiz bir biçimde tıpkı alanda arama yaptı. Deney sonunda hepsinin de farklı yerleri gösterdiği görüldü.
“Benim bir tanıdığım buluyor ancak…” diyenlerden biriyseniz şunları hatırlatmakta yarar var:
Yeraltı su kaynakları fazlaca fazla yerde bulunur, yalnızca gereğince derine kazmak kıymetlidir. Ayrıyeten çiftçiler toprakları tanıma konusunda yeteneklidirler ve ister istemez bu noktalara yönelirler. Toprağın daha nemli olması, bitki sıklığının fazla olması üzere işaretler onları bu noktalara çeker.
Çubuğun hareket etmesinde tutma biçiminin de tesirli olduğu düşünülüyor.
“Kararsız denge” ismi verilen bir formda tutulduğu için küçük bilinçsiz hareketler bile çubuğu kolaylıkla hareket ettirebilmektedir. Bir “umma anı” bile bunda tesirli olabilir. Günümüzde bu usulün hâlâ devam ediyor olmasında “Yüzsenelerdır yapıldığına göre eski insanların bir bildiği vardır” fikri de çok tesirli.
Kaynaklar: 1, 2, 3, 4