Tebrikler, yol savaşçısı. Geçen yıl bir haftada beş eyalette iş yaptınız – havaalanlarından e-postalar, taksilerden gelen telefonlar, otel odalarından video konferanslar, şurada burada iş yemekleri. Daha sonra, başka bir eyalette tatile çıktığınızda, iş arkadaşlarınızı kontrol etmek için arada sırada dizüstü bilgisayarınızı açtınız.
Şimdi kötü haber: Hangi eyaletlere gittiğinize bağlı olarak, oradaki işiniz sadece birkaç dakika sürse bile altı eyalette de vergi beyannamesi vermeniz gerekebilir.
Saçma, değil mi? Halbuki kanun böyle diyor. Vergi Vakfı’na göre, çalıştıkları süre ne kadar kısa olursa olsun veya ne kadar az gelir elde etmiş olurlarsa olsunlar, kendi eyaletlerinde çalışan kişilerin vergi beyannamesi vermelerini gerektiren 24 eyalet var. (Örnekler Colorado, Massachusetts, New Jersey, Ohio ve Pensilvanya’dır.) Kaliforniya dahil olmak üzere diğer beş eyalette de asgari süre yoktur, ancak bunun altında bir gelir eşiği olması ve bunun altında bir beyanname vermeniz gerekmemektedir.
Çoğu eyalet, çabaya değmediği için beş kuruş ve on sent için kısa süreli ziyaretçilerin peşine düşmez. Omaha’daki düğüne katılırken yaptığın iş telefonu görüşmesi yüzünden Nebraska’dan tehdit mektubu alman pek olası değil. Yine de, yazıldığı gibi, eyalet yasaları “hepimizi alay konusu ediyor” diyor Vergi Vakfı’ndaki devlet projelerinden sorumlu başkan yardımcısı Jared Walczak.
Aslında bundan daha kötü. Avukatlar ve muhasebeciler gibi bazı insanlar, kuralları esnetirken yakalanma riskini göze alamazlar, bu nedenle çalıştıkları her eyalette, çoğu için bir düzine veya daha fazla olabilen iadeleri dosyalamak zorunda kalırlar. Aynı zamanda, kurallara göre oynamaya çalışan işverenler için bir evrak yüküdür, çünkü eyaletler maaş çeklerinden eyalet vergilerini kesmelerini ister.
Eyaletlerin profesyonel sporcuları, pop yıldızlarını ve eyaletlerinde çalışan diğer yüksek gelirlileri kısa süreliğine de olsa vergilendirmeye çalışması anlaşılabilir, çünkü işin içinde çok fazla para var. Ancak herkesi hedef alan yasalar biraz aptalca.
Kongre, bir eyalette yılda en az 30 gün çalışmadığınız sürece gelir vergisi borcunuz olmadığını söyleyerek sorunu çözebilir. Ulusal Vergi Mükellefleri Birliği Vakfı’nın başkan yardımcısı Andrew Moylan, bunun rekabet halindeki bütünlük ve basitlik öncelikleri arasında makul bir denge kuracağını söylüyor. Illinois ve Batı Virginia, 30 günlük minimum çalışma sürelerini şimdiden belirledi. Arizona, Hawaii ve Utah, 60 günlük minimumlarla daha da ileri gitti.
Kongre’de, profesyonel sporcular ve diğer “kamuya açık kişiler” hariç olmak üzere çoğu insan için minimum 30 günlük çalışma gerektiren bir yasa vardır. 2012, 2016 ve 2017’de Meclis’ten geçti. Bu oturumda Senato’da, Güney Dakota Cumhuriyetçisi John Thune ve Ohio Demokratı Sherrod Brown tarafından çok fazla aynı fikirde olmayan ortak sponsor oldu. Ancak çoğunluk lideri olan New York Senatörü Charles Schumer, yasaya sürekli olarak karşı çıktı.
New York Eyaleti, eyalete – özellikle New York’a – iş için gelen eyalet dışından gelenleri vergilendirerek önemli miktarda para kazanıyor. Mobile Workforce Coalition’ın yönetici direktörü Maureen Riehl, New York’un Vergilendirme ve Finans Bölümü “yasayı agresif bir şekilde uyguladı ve zamanla daha agresif hale geldi” diyor. Bana devlet çalışanlarının Manhattan’daki Jacob K. Javits Kongre Merkezi’ndeki ticaret fuarlarına gittiklerini ve çalışanlarını New York’a gönderen şirketlerin peşine düşebilmek için stantların fotoğraflarını çektiklerini söyledi.
“Şirketler bize bu nedenle New York’ta etkinlik yapmaktan kaçındıklarını söylediler” diyor, Başkan Yardımcısı Ken Pokalsky New York Eyaleti İş Konseyi. “Yaygın olduğunu söylemiyorum, ama bir şey daha var.” Kuruluşunun eyalet vergilendirmesi için minimum 30 günlük çalışmayı desteklediğini söyledi. Eyalet vergi dairesi, yanıt için sesli posta isteklerime yanıt vermedi.
(Karmaşık meseleler, New York dahil beş eyalette kitaplarda yer alan uygunluk kuralı denen ilgili bir sorun var. Bu eyaletler, çalıştıkları şirketin merkezi eyaletteyse, insanlardan vergi alma hakkını talep ediyor. Böylece işçiler, hem kendi eyaletleri hem de şirket merkezlerinin eyaletleri tarafından aynı dolarlık gelir üzerinden vergilendirilebilir.)
Tesadüfi işler için bile vergi beyannamesi verilmesini gerektiren eyalet yasaları, pandemi başladığından beri daha büyük bir sorun haline geldi, çünkü daha fazla insan uzaktan çalışıyor. Ancak Temsilciler Meclisi ve Senato’daki sponsorlar tasarıyı bu oturumda öne sürmüyorlar çünkü iki önemli New Yorklu’nun muhalefeti göz önüne alındığında bunun bir şansı olmadığını düşünüyorlar: Schumer ve Temsilciler Meclisi Yargı Komitesi başkanı Temsilci Jerrold Nadler. Ev faturası geçmeli. Riehl, “Oturdukları yerde oturdukları sürece bu konu duraklıyor” dedi.
Schumer’in basın sekreteri Angelo Roefaro bugün bana yasayı sorgulayanların sadece Schumer ve Nadler olmadığını söyledi. Valiler ve eyalet milletvekillerinin yanı sıra diğer Kongre üyeleriyle görüşmelerin devam ettiğini söyledi.
Şu an için hiçbir şey olmuyor. Vergi Vakfı’ndan Walczak’ın bana bir e-postada yazdığı gibi: “Vergi mükellefleri, teknik olarak bir vergi beyannamesi yükümlülüğünün ne zaman göz ardı edileceğine ve ne zaman riayet edileceğine karar vermekle görevlendirilmemelidir. Vergi kanunları uygulanabilir ve geniş bir şekilde uygulanmalıdır. Makul bir şekilde uygulanamıyorlarsa veya böyle yapılması istenmiyorsa, o zaman bu yasayı tekrar gözden geçirmeye değer.”
Okuyucu yazıyor
Kısa bir süre önce, öğrenim ücreti almayan üniversite olan Halkın Üniversitesi ile ilgili bülteninizi gördüm. Derslere para ödemeden üniversiteye gitme fırsatı, birçok öğrenci için hayat değiştirici olabilir. Ama öğretim üyeleri maaş almıyor. Şu anki Ph.D. öğrenciler ezici bir iş piyasasına mezun olurlar, eğer bu iş piyasasını daha da aşındıran eğitim modellerini teşvik edersek, çoğu öğrencinin lisansüstü eğitime devam etmesi ve profesör olması imkansız hale gelecek ve bu da bir ulus olarak sağlayabileceğimiz eğitimin kalitesini baltalayacaktır. .
Bruce Lenthall
Rosemont, Pa.
Yazar, University for Teaching and Learning’in yönetici direktörüdür. Pensilvanya.
Günün alıntısı
“Bütün gün boyunca gevezelik ederdim/Eğer zengin bir adam olsaydım.”
— Jerry Bock ve Sheldon Harnick, “Fiddler on the Roof”tan (1964)
“If I Were a Rich Man,” Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresine bir not gönderin.
Şimdi kötü haber: Hangi eyaletlere gittiğinize bağlı olarak, oradaki işiniz sadece birkaç dakika sürse bile altı eyalette de vergi beyannamesi vermeniz gerekebilir.
Saçma, değil mi? Halbuki kanun böyle diyor. Vergi Vakfı’na göre, çalıştıkları süre ne kadar kısa olursa olsun veya ne kadar az gelir elde etmiş olurlarsa olsunlar, kendi eyaletlerinde çalışan kişilerin vergi beyannamesi vermelerini gerektiren 24 eyalet var. (Örnekler Colorado, Massachusetts, New Jersey, Ohio ve Pensilvanya’dır.) Kaliforniya dahil olmak üzere diğer beş eyalette de asgari süre yoktur, ancak bunun altında bir gelir eşiği olması ve bunun altında bir beyanname vermeniz gerekmemektedir.
Çoğu eyalet, çabaya değmediği için beş kuruş ve on sent için kısa süreli ziyaretçilerin peşine düşmez. Omaha’daki düğüne katılırken yaptığın iş telefonu görüşmesi yüzünden Nebraska’dan tehdit mektubu alman pek olası değil. Yine de, yazıldığı gibi, eyalet yasaları “hepimizi alay konusu ediyor” diyor Vergi Vakfı’ndaki devlet projelerinden sorumlu başkan yardımcısı Jared Walczak.
Aslında bundan daha kötü. Avukatlar ve muhasebeciler gibi bazı insanlar, kuralları esnetirken yakalanma riskini göze alamazlar, bu nedenle çalıştıkları her eyalette, çoğu için bir düzine veya daha fazla olabilen iadeleri dosyalamak zorunda kalırlar. Aynı zamanda, kurallara göre oynamaya çalışan işverenler için bir evrak yüküdür, çünkü eyaletler maaş çeklerinden eyalet vergilerini kesmelerini ister.
Eyaletlerin profesyonel sporcuları, pop yıldızlarını ve eyaletlerinde çalışan diğer yüksek gelirlileri kısa süreliğine de olsa vergilendirmeye çalışması anlaşılabilir, çünkü işin içinde çok fazla para var. Ancak herkesi hedef alan yasalar biraz aptalca.
Kongre, bir eyalette yılda en az 30 gün çalışmadığınız sürece gelir vergisi borcunuz olmadığını söyleyerek sorunu çözebilir. Ulusal Vergi Mükellefleri Birliği Vakfı’nın başkan yardımcısı Andrew Moylan, bunun rekabet halindeki bütünlük ve basitlik öncelikleri arasında makul bir denge kuracağını söylüyor. Illinois ve Batı Virginia, 30 günlük minimum çalışma sürelerini şimdiden belirledi. Arizona, Hawaii ve Utah, 60 günlük minimumlarla daha da ileri gitti.
Kongre’de, profesyonel sporcular ve diğer “kamuya açık kişiler” hariç olmak üzere çoğu insan için minimum 30 günlük çalışma gerektiren bir yasa vardır. 2012, 2016 ve 2017’de Meclis’ten geçti. Bu oturumda Senato’da, Güney Dakota Cumhuriyetçisi John Thune ve Ohio Demokratı Sherrod Brown tarafından çok fazla aynı fikirde olmayan ortak sponsor oldu. Ancak çoğunluk lideri olan New York Senatörü Charles Schumer, yasaya sürekli olarak karşı çıktı.
New York Eyaleti, eyalete – özellikle New York’a – iş için gelen eyalet dışından gelenleri vergilendirerek önemli miktarda para kazanıyor. Mobile Workforce Coalition’ın yönetici direktörü Maureen Riehl, New York’un Vergilendirme ve Finans Bölümü “yasayı agresif bir şekilde uyguladı ve zamanla daha agresif hale geldi” diyor. Bana devlet çalışanlarının Manhattan’daki Jacob K. Javits Kongre Merkezi’ndeki ticaret fuarlarına gittiklerini ve çalışanlarını New York’a gönderen şirketlerin peşine düşebilmek için stantların fotoğraflarını çektiklerini söyledi.
“Şirketler bize bu nedenle New York’ta etkinlik yapmaktan kaçındıklarını söylediler” diyor, Başkan Yardımcısı Ken Pokalsky New York Eyaleti İş Konseyi. “Yaygın olduğunu söylemiyorum, ama bir şey daha var.” Kuruluşunun eyalet vergilendirmesi için minimum 30 günlük çalışmayı desteklediğini söyledi. Eyalet vergi dairesi, yanıt için sesli posta isteklerime yanıt vermedi.
(Karmaşık meseleler, New York dahil beş eyalette kitaplarda yer alan uygunluk kuralı denen ilgili bir sorun var. Bu eyaletler, çalıştıkları şirketin merkezi eyaletteyse, insanlardan vergi alma hakkını talep ediyor. Böylece işçiler, hem kendi eyaletleri hem de şirket merkezlerinin eyaletleri tarafından aynı dolarlık gelir üzerinden vergilendirilebilir.)
Tesadüfi işler için bile vergi beyannamesi verilmesini gerektiren eyalet yasaları, pandemi başladığından beri daha büyük bir sorun haline geldi, çünkü daha fazla insan uzaktan çalışıyor. Ancak Temsilciler Meclisi ve Senato’daki sponsorlar tasarıyı bu oturumda öne sürmüyorlar çünkü iki önemli New Yorklu’nun muhalefeti göz önüne alındığında bunun bir şansı olmadığını düşünüyorlar: Schumer ve Temsilciler Meclisi Yargı Komitesi başkanı Temsilci Jerrold Nadler. Ev faturası geçmeli. Riehl, “Oturdukları yerde oturdukları sürece bu konu duraklıyor” dedi.
Schumer’in basın sekreteri Angelo Roefaro bugün bana yasayı sorgulayanların sadece Schumer ve Nadler olmadığını söyledi. Valiler ve eyalet milletvekillerinin yanı sıra diğer Kongre üyeleriyle görüşmelerin devam ettiğini söyledi.
Şu an için hiçbir şey olmuyor. Vergi Vakfı’ndan Walczak’ın bana bir e-postada yazdığı gibi: “Vergi mükellefleri, teknik olarak bir vergi beyannamesi yükümlülüğünün ne zaman göz ardı edileceğine ve ne zaman riayet edileceğine karar vermekle görevlendirilmemelidir. Vergi kanunları uygulanabilir ve geniş bir şekilde uygulanmalıdır. Makul bir şekilde uygulanamıyorlarsa veya böyle yapılması istenmiyorsa, o zaman bu yasayı tekrar gözden geçirmeye değer.”
Okuyucu yazıyor
Kısa bir süre önce, öğrenim ücreti almayan üniversite olan Halkın Üniversitesi ile ilgili bülteninizi gördüm. Derslere para ödemeden üniversiteye gitme fırsatı, birçok öğrenci için hayat değiştirici olabilir. Ama öğretim üyeleri maaş almıyor. Şu anki Ph.D. öğrenciler ezici bir iş piyasasına mezun olurlar, eğer bu iş piyasasını daha da aşındıran eğitim modellerini teşvik edersek, çoğu öğrencinin lisansüstü eğitime devam etmesi ve profesör olması imkansız hale gelecek ve bu da bir ulus olarak sağlayabileceğimiz eğitimin kalitesini baltalayacaktır. .
Bruce Lenthall
Rosemont, Pa.
Yazar, University for Teaching and Learning’in yönetici direktörüdür. Pensilvanya.
Günün alıntısı
“Bütün gün boyunca gevezelik ederdim/Eğer zengin bir adam olsaydım.”
— Jerry Bock ve Sheldon Harnick, “Fiddler on the Roof”tan (1964)
“If I Were a Rich Man,” Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresine bir not gönderin.